DE KELVINDRUPPELAAR - HiSPARC

Omstandigheden Aantal vonken Tijd (in minuten:seconden)
Blanco 1 4:39
Temperatuur: 20,5 °C 2 1:47
RLV: 39,0 % 3 1:56
ALV: 7,02 g/m 3 4 1:57
Afstand tussen koperdraden: 3 mm 5 1:58
Ontlading door vonken bij: 3,75 kV 6 1:53
Druppelsnelheid: 4/s - 5/s 7 1:53
8 1:49
9 1:51
10 1:48
Lage druppelsnelheid 1 18:21*
Idem
Druppelsnelheid: 2/s
Hoge druppelsnelheid 1 0:28
Idem 2 0:09
Druppelsnelheid: Straal 3 0:11
4 0:10
5 0:09
6 0:10
7 0:12
8 0:08
9 0:10
10 0:12
Tabel 2. Mijn resultaten bij de blanco proef, lage druppelsnelheid en hoge druppelsnelheid.
* = Het was duidelijk dat dit echt niet opschoot, dus na één vonk stopte ik ermee. Na 6:05
minuut begon een zeer klein ladingsverschil zich erg traag op te bouwen. Wat me ook opviel
is dat de tijd om telkens 0,25 kV te stijgen steeds korter werd. Dit is maar weer een bewijs
dat het proces zichzelf versterkt! Het ladingsverschil wordt dus steeds sneller groter!
Hoogte van de kraantjes
Dezelfde dag nog varieerde ik de hoogte van de kraantjes ten opzichte van de ringen. Omdat
ik deze proeven op dezelfde dag uitvoerde, hoefde ik geen nieuwe blancoproef uit te
voeren. Ik hoefde dus alleen nog de hoogte van de kraantjes te variëren. De kraantjes waren
gelukkig verstelbaar en ik schoof ze tot vijf centimeter boven de ringen. Normaal hangen de
uiteinden van de kraantjes precies op de hoogte van de toppen van de ringen. Ik begon met
druppelen. Na deze proef moest ik de kraantjes laten zakken tot vijf centimeter binnen de
ring. Dit haalden de kraantjes echter niet, dus moest ik de ringen hoger plaatsen. Ik kon de
ringen 180° draaien, maar dan was het probleem nog niet opgelost. De stroomdraden waren
hier te kort voor! Ik heb de statieven toen dichter bij elkaar gezet. Volgens mij maakte dat
niet uit, zolang ze los van elkaar zouden staan. De stroomdraden haalden het deze keer maar
net. Hierna begon ik met druppelen en zo ben ik tot de resultaten in tabel 3 en diagram 3
gekomen.
23 | De Kelvindruppelaar