opmaak Tiecelij° - Reynaertgenootschap

dachten dat het een of andere lekkernij was of iets wat dood was, beten zich vast
aan mijn staart en ik trok ze op het land en vrat ze op.’ En de Wolf sprak: ‘Zou ik zo
ook vissen kunnen vangen?’ De Vos zei: ‘Dat zul je zeker kunnen, jij bent nog sterker
dan ik.’ De Wolf spoedde zich haastig naar de visvijver en liet zijn staart in het
water hangen en liet hem er ook een lange tijd in hangen, tot hij zat vastgevroren.
Want het vroor hard. Na lang wachten wilde hij zijn staart uit het water optrekken
want hij geloofde dat er een geweldige hoeveelheid vissen aan zat, maar door de
bevriezing lukte dat niet. Hij werd er tot in de ochtend in vastgehouden en toen kwamen
de mensen en die sloegen hem met knuppels bijna dood. Met gebruik van al
zijn kracht kon hij ontsnappen, maar wel met achterlating van zijn staart. Hij vervloekte
zijn kompaan die hem vissen had beloofd, maar hem met verwondingen had
betaald; en bijna was hij dood geweest.
Moraal. Zo zijn er velen, die vrienden en hun kinderen rijkdom beloven, maar zij
maken van hen woekeraars, handelaars in geestelijke goederen en rovers, die dat
moeten betalen met eeuwige doodstraf. Van hen wordt gezegd: ‘Zij offeren hun
zonen en dochters op aan de duivels.’ Dit is eveneens van toepassing op diegenen
die zich in de wateren begeven van de wellust en dan sterven zij in de geneugten
waarin zij zijn vastgevroren en niet meer los kunnen komen. Want die mensen zitten
vast in de ondergang, die zij zelf hebben voorbereid. In de strop, die zij verborgen
hebben, is hun voet vast komen te zitten.
Augustinus zegt: ‘De genoegens binden hen vast, zodat zij zich niet meer durven
vrij te maken om zich met liefde te geven aan nuttige zaken.’ Als iemand het wel
probeert zich los te maken van de dingen die genoegen geven, dan doet dat veel
pijn en het is deze pijn die verhindert, dat zij zich los kunnen maken.
Commentaar
Zowel in Reynaert I als in Reynaert II komt het verhaal van de vos, die de wolf leert
vissen, voor.
Hulst, 21 augustus 2007
Naschrift
277
De bovenstaande negen fabels hebben soms inhoudelijke overeenkomsten met de Reynaert,
soms bestaat alleen een naamsgelijkheid. Soms zijn beide vormen van overeenkomst van toepassing.
De tekstregels tussen haken zijn aantekeningen van mij, behalve die onder de hoofdtitel
staan van de fabel De Lupo et Vulpe. Die zijn overgenomen van Hervieux.
Tiecelijn, 20, 2007