opmaak Tiecelij° - Reynaertgenootschap

263
gelaten, vinden we geen prent waarop Reynaert de wolvin bespringt. De
Ysengrimusscènes zijn verder nauwelijks in beeld gebracht. Om de scène tussen
vos en wolvin uitgebeeld te vinden, moeten we dus op zoek naar illustraties bij
onder andere (we maken abstractie van de Roman de Renart) de dertiende-eeuwse
Reynaert I.
Reynaert en Haersint grafisch in beeld gebracht
De toehoorders die naar de voordracht van Van den vos Reynaerde luisterden en
de Ysengrimus kenden, wisten dat Grimbeert gelijk had (of handig de Ysengrimusversie
gebruikte) als hij voor koning Nobel verklaarde:
‘Heren, denkt u dat dit voldoende is? Des te groter schandaal dat
hij klaagt over zijn vrouw, die al haar hele leven Reynaert bemint,
en hij haar. Al gaven zij er geen ruchtbaarheid aan, ik durf als waarheid
te verkondigen dat Reynaert al langer dan zeven jaar haar
belofte van trouw heeft. Indien een mooie vrouw als Haersint uit
liefde en liederlijke gewoonte Reynaert ter wille was, wat dan nog?
Zij was er spoedig overheen. Waarom zouden we er woorden aan
vuil maken?’
(André Bouwman & Bart Besamusca, in: Tiecelijn, 2007, p 111-112)
De eerste kunstenaar die zich – in opdracht – door deze scène liet inspireren was
de befaamde Russische beeldende kunstenaar Oleg Yakhnin (Sint-Petersburg,
1945). Hij toont ons in zijn exlibris (afb. 1) uit 2000 de erotische verstrengeling van
Haersint en Reynaert. Omdat wij de scène reeds afbeeldden en bespraken
(Tiecelijn, 2000, p. 140-144), vragen wij slechts aandacht voor enkele zaken. De
prent geeft de dubbelzinnigheid van de literaire scène zeer goed weer. De rechtse
soepele ‘hand’ van de wolvin en haar lange armen lijken liefde te suggereren. Is
haar traan er een van verrukking of van wroeging? Reynaerts greep is niet die van
de verkrachter, maar is eerder teder. Ik omschreef de scène als ‘de vrije bekroning
van de bekoring’ (p. 141). Het erotische aspect van de scène is menselijk, het emotionele
vooral dierlijk.
Na de Russische kunstenaar kregen twee Bulgaarse grafici, Hristo Kerin en Julian
Jordanov, van mij de suggestie zich door deze scène te laten inspireren.
‘s Werelds belangrijkste exlibriswedstrijd is de tweejaarlijkse Internationale
Exlibriswedstrijd (de nieuwe spelling maakt het exlibrisminnaars niet gemakkelijk)
die uitgeschreven wordt door de stad Sint Niklaas. In 2000 was het thema ‘ballonvaart’.
De tot dan in exlibriskringen onbekende Bulgaarse kunstenaar Hristo Kerin
stuurde voor deze wedstrijd een mooi en technisch sterk exlibris in. Toen ik naar zijn
oeuvre- of ‘werklijst’ informeerde, bleek de inzending zijn allereerste exlibris te zijn.
Ik stelde hem de vraag of hij over het thema ‘Reynaert’ een exlibris wilde maken.
We kwamen vlug tot een akkoord.
Zo leerde ik hem kennen. Hij had een zeer goede grafische opleiding genoten en
al mooie vrije prenten gemaakt. Kerin werd op 9 maart 1966 geboren in het historische
stadje Pazardjik in Midden-Bulgarije. Na zijn middelbareschooltijd volgde hij
aan de Cyril en Methodius Universiteit in Veliko Tarnovo de opleiding Grafische
Kunsten. In 1992 werd hij Master in Fine Arts. In 1993 werd hij assistent aan de
Tiecelijn, 20, 2007