opmaak Tiecelij° - Reynaertgenootschap

urcht naar binnen. Haersint, die hem kort op de hielen zit, duikt eveneens hals over
kop in het te nauwe gat en blijft vastzitten. Als Reynaert dit ziet, komt hij langs een
tweede uitgang naar buiten, slingert de arme wolvin smadelijke beledigingen naar
het hoofd, springt om haar heen en maakt een vreugdedans tot groot verdriet van
de gekluisterde wolvin.
Het bespringen van de wolvin door Reynaert heeft Van Mierlo in zijn vertaling weggelaten.
Gelukkig voor de velen die in deze tijd het Latijn niet beheersen heeft
Nieuwenhuis dit fragment volledig vertaald:
En zonder zich veel aan te trekken van het huwelijksbed van zijn
oom, besprong de boosaardige echtbreker de onbeweeglijke
dame. ‘Als ik het niet doe, doet een ander het wel!’ zei hij. ‘Daarom
is het beter dat ik het doe dan dat een willekeurige vreemdeling het
stiekem doet. Als een vreemdeling minder liefde heeft te geven
dan een verwant sta ik je het meest na, zowel wat familiebanden
als wat trouw betreft. Laat mijn toewijding blijken uit mijn dienstbaarheid!
Zolang ik leef wil ik niet dat iemand het waagt mijn oom
de horens op te zetten! Maar mevrouw, ga mijn huis toch binnen!
Waarom blijf je hier rondhangen alsof je bent vastgebonden? Hier
zal je de goede manieren van een attente gastheer leren kennen!’
(p. 161)
Wie enkel deze episode leest denkt aan een verkrachting, maar in de voorafgaande
verzen (755-756, p. 158) in de vertaling van Van Mierlo zegt de wolvin:
Laat mij u danken eerst en zeggen Godevolen;
Neem ook mijn kus, blijk van wat ligt in ‘t hart verholen.
En bij Nieuwenhuis:
261
Bedank me eerst, laat me je goedendag wensen voor je gaat en
laat me je kussen ten teken van mijn genegenheid! (p. 159)
Hier krijgen we al een hint en het hoofdstuk eindigt als volgt:
Ze had wel zin in het spel en zei: ‘Reynaert, je bent nog hoffelijker
dan iedereen zegt. Als je kracht even groot was als je inzet zouden
de dames je als een goede dienaar beschouwen. Als de deur iets
breder was, had je er nauwelijks bij me op aan hoeven dringen je
huis te betreden!’
De geschiedenis vermeldt dat ze deze spelletjes wel leuk vond en
dat de echtbreker zijn oom de horens opzette. Zo speelde
Reynaert het liefdesspel en toonde zijn vreugde,...
(Nieuwenhuis, p. 162)
Na het lezen van deze slotzinnen mogen we concluderen dat Haersint wel zin had
in het spel en we niet meer van een verkrachting moeten spreken.
De Ysengrimusvertaling van pater Van Mierlo is prachtig geïllustreerd met houtgravures
van Desiré Acket. Maar aangezien Van Mierlo de paringsscène heeft weg-
Tiecelijn, 20, 2007