opmaak Tiecelij° - Reynaertgenootschap

■ Lieven de Wolf
392
Indrukken van een stripliefhebber bij de
Reynaertstrip van De Roover/Ryssen
Reynaert de Vos is de tweede druk van het reeds in 1999 uitgegeven stripverhaal
met tekeningen van de Zeeuwse natuur- en eroticatekenaar Kris de Roover op tekst
van de gepensioneerde Vlaamse leraar Marcel Ryssen. De uitgave is een traditioneel
48 pagina’s tellende op gewoon papier in vierkleurendruk gedrukte soft cover
editie. Het is geen nieuwe reeks maar een echte ‘one-shot’ (een afgewerkt verhaal
zonder vervolg). Het verhaal is geschreven in de – vooral voor Nederland karakteristieke
– vorm van tekststrip, d.w.z. dat de getekende plaatjes vergezeld worden
van een eronder liggende tekststrook.
Bovenstaande zinnen vatten heel goed samen wat je kunt verwachten. In heel de
strip is geen tekstballon te bekennen, wat het mogelijk maakte het volledige verhaal
in één strip te vertellen. Marcel Ryssen vertelt in mooie, klare zinnen het middeleeuwse
verhaal. Hierdoor blijft het boekje vlot leesbaar. Het mag echter duidelijk
zijn dat de man geen professionele stripscenarioschrijver is, maar oud-leraar
Nederlands met een goed taalgevoel. Het maakt wel nieuwsgierig naar wat pakweg
een Cothias, een Bardet, een Dufaux, of misschien een Jacques Martin of vroeger
een Bob de Moor met het scenario zou kunnen aanvangen, want het
Reynaertverhaal bevat meer dan genoeg inhoud en subplots om er een volwaardige
reeks, natuurlijk losjes gebaseerd op het origineel, over te maken. Figuren en
verhalen genoeg, en dan bedoel ik dus niet enkel stripverhalen van Suske en
Wiske-niveau (al is daar op zich natuurlijk niks mis mee), want Reynaert de Vos is
helemaal geen kinderverhaal.
De tekeningen van Kris de Roover komen in deze uitgave niet altijd even scherp
over en ook de inkleuring is wat flauwtjes, al kan dat natuurlijk ook aan de drukker
liggen. Het mist allemaal wat dynamiek. Het geheel doet een beetje denken aan de
tekenfilms van het Dierenbos en Waterschapsheuvel waar dieren ook als dieren
worden uitgebeeld. Geheel anders dan de vol gearceerde zwartwittekeningen in de
Reynaertstrip van Cabanes en Forest.
Bijzonder leuk zijn de voor iedere Waaslander prettige, bewust gewilde anachronismen.
Hij zal er duidelijk enkele plaatsen uit zijn buurt in herkenen. Zo is het kasteel
van koning Nobel is het Gravensteen van Rupelmonde, wordt Coppe begraven
in het kerkje van Daknam, vindt de ontmoeting tussen Reynaert en Isengrim plaats
in Belsele. Verder ontdek je duidelijk landschappen uit Absdale, Destelbergen,
Stekene en Hulst. Leuk is het ook om oude woorden zoals baar, wis en staak, die
in het Wase dialect nog wel eens gebruikt worden, achteraan in het boek verklaard
te zien worden. Het geeft het geheel een meer middeleeuws tintje.
De strip is vooral een leesboek met veel illustraties. Het gemis aan tekstballonnen
maakt wel dat je je minder betrokken voelt bij het verhaal. Een goede strip zuigt je
als het ware mee in het verhaal en doet je de dagelijkse beslommeringen gedurende
een drietal kwartier vergeten. Dat was met dit boekje niet het geval, al heb ik
zeker niet met tegenzin gelezen. Ook in stripland zijn er verschillende genres en stijlen,
en de tekststrip is sinds Kresses Eric De Noorman en Maarten Toonders Tom
Poes nu eenmaal niet meer zo populair, ook niet bij mij.
Tiecelijn, 20, 2007