opmaak Tiecelij° - Reynaertgenootschap

ste’ branche te vereenzelvigen met Pierrot – en Pierrot vervolgens met ‘Pierres qui
de Saint-Clost fu nez’, genoemd in de XVIe Franse branche! Over Forschungsgeschichte
gesproken!).
De structuur van de Franse en Vlaamse inleidingen is hier opvallend parallel.
Waarom zou dat dan ook niet gelden voor Pernout/Perrot? Paleografisch is de verwarring
goed mogelijk geweest; bovendien werd per of par vaak afgekort door een
p met een streepje. Pnout kan als Arnout/Aernout gelezen of begrepen zijn.
Vandaar mijn reynaerdelijke oproep: makkers, staakt uw wild geraas. Zoek niet
verder, doe niet moeilijk. Arnout is een leesfout/schrijffout voor Pernout, Perrot,
Pierre, al dan niet van Saint-Cloud – voor Pierke, zoals Boontje hem noemde.
Voilà. Oef. Ik ben van mijn ergernisjes af. Nu zitten anderen er wellicht mee.
Het gaat twee keer om een intuïtie die niet nieuw is, twee keer om een intieme
overtuiging, twee keer om een evidentie, gestoeld op impliciete presupposities, die
even onbewijsbaar als onweerlegbaar zijn (dat is tegelijk de kracht en het gevaar
van evidenties). Toch geef ik deze twee kleine tekstkritische nootjes voor verbetering
vatbaar, in de hoop dat deze elucubraties anderen opnieuw aan het denken zetten.
Tegen de tijd dat Tiecelijn een jaarschrift is geworden.
Graauw, 2 augustus 2007
Noten
314
1. Ed. Dufournet 1970; ed. De Combarieu du Grès & Subrenat 1981; Dufournet-Méline 1985,
alle drie naar de ed. van de alfa-groep, Martin 1882-1887.
Ed. Roques II, 1951, editie van de beta-groep: branche II is hier branche III, v. 3737: De
Tristant dont La Chievre fist.
Ed. Fukumoto-Harano-Suzuki 1983-5; gedeeltelijke heruitgave Biancotto 2005, ed. van de
gamma-groep: branche II is hier branche I.
Ed. Strubel & c, 1998, naar composiethandschrift, waar de branche VIIa heet: De Tristan que
La Chievre fist.
2. Trouwens, qui of que maakt niet veel uit. In het Oudfrans van de twaalfde eeuw immers werd
que (lijdend voorwerp) voor qui (onderwerp) gebruikt en qui voor que. Daar zijn ook voorbeelden
van in de Roman de Renart.
Tiecelijn, 20, 2007