opmaak Tiecelij° - Reynaertgenootschap

■ Taf van Duffel
Discussie tussen dieren uit het Reynaertverhaal
‘Het Fonds heeft ons de das omgedaan,’ beseft Grimbeert. ‘Het is dan ook een wolf
in een schaapsvacht,’ meent Isegrim. ‘Het redeneert als een kip zonder kop,’ klaagt
Coppe. ‘Als men de vos niet vangen wil, kan men geen honden vinden,’ stelt
Reynaert. ‘’t Is om op de aap te schieten,’ hekelt Botsaert.
‘Wij zitten met een kater,’ oppert Tibeert. ‘Wij zijn bij de beer gedaan,’ repliceert
Bruun. ‘Wij worden behandeld als een hond,’ jankt Courtois; terwijl Botsaert
schimpt: ‘Wij zijn de aap in het spel. Wij staan voor aap.’ Terwijl Nobel opvliegt als
een briesende leeuw, Courtois tekeer gaat als een razende hond, Cantecleer zo
rood ziet als een haan, Cuwaert zo blo als een haas…, Pancer de koude bever
krijgt, Roede loopt als een kip die haar ei niet kwijt kan, vindt Bruneel dat Tiecelijn
die ezelsstamp niet verdient.
‘Wij worden voor de leeuwen gegooid,’ brult Nobel. Inderdaad, ‘wij worden voor
de wolven gegooid,’ huilt Isegrim. ‘Nochtans zijn wij niet als geen hongerige raaf
geweest,’ krast Tiecelijn. ‘Wij hebben nooit de gebraden haan uitgehangen,’ roept
Cantecleer.
‘Maar ja,’ sneert Rijn, ‘een blode hond wordt zelden vet.’ ‘Wie een hond wil slaan,
vindt allicht een stok. Wij zullen het nooit weten waar de hond gebonden ligt.’
‘Wij zijn aan een kwade ram gebonden,’ mekkert Belijn. ‘Wij kunnen toch niet dik
in de beer zitten,” merkt Bruun op. ‘De raven zullen u geen brood brengen,’ zucht
Tiecelijn.
‘Al heb ik de aap binnen,’ verkondigt Firapeel, ‘toch zal ik de aap niet aanspreken.’
Ik ook heb een dikke hond opzij liggen, blaft Courtois, maar ik zal mijn hond
niet loslaten.’
‘Het zal dan wel een witte raaf worden,’ treurt Tiecelijn. ‘Och,’ filosofeert Cuwaert,
‘veel honden zijn des hazen dood’. ‘Je weet hoe de hazen lopen, maar je kunt nooit
weten hoe een koe een haas vangt.’
‘Men moet een oude aap geen muilen leren trekken,’ grijnst Firapeel. ‘Worden wij
met een vossenstaart gegeseld?’ vraagt Reynaert zich af.
Wij weten het niet, maar alleszins mogen wij onze vossenstaart niet laten hangen.
Het jaarboek Tiecelijn moet als een echte witte raaf verschijnen.
‘Wij moeten vermijden dat er geen haan meer naar kraait,’ pleit Cantecleer. ‘Wij
zullen moeten vechten als een leeuw,’ oordeelt Nobel. Zal hij het leeuwendeel voor
zijn rekening nemen?
Naar het ‘gezegde woord’ te boek bij Van Dale.
Lochristi, juli 2007
310
Tiecelijn, 20, 2007