opmaak Tiecelij° - Reynaertgenootschap

309
een onverhoopte eer.’ Nadat ze bij de boerin binnen waren gegaan, aten de wolf en
de vos elk een kip, en de aap verorberde een schotel tuinbonen. Maar eens hun
maaltijd beëindigd, voelde geen van hen zich voldaan.
‘Hebt u geen schaap?,’ vroegen de wolf en de vos nogmaals. ‘Een schaap is niet
meer waard dan kippen.’ ‘En pindanootjes?,’ voegde de aap eraan toe. ‘Ik ben niet
veeleisend. Ik houd niet van dure gerechten.’
‘Ik heb een schaap en pindanootjes,’ antwoordde de boerin. ‘Bedient u, bedient u!’
De wolf en de vos verdeelden het schaap, terwijl de aap zich ten goede deed aan
een halve mand nootjes en de rest in een meegebrachte zak stak. Maar geen enkele
van de drie kameraden was voldaan.
‘Hebt u geen varken?’, vroegen de wolf en de vos. ‘Kastanjes zouden voor mij al
een goede zaak zijn,’ zei de aap.
‘Ik heb inderdaad een varken dat net is vetgemest. Ik ging u zelfs vragen om
ervan te proeven. Ik heb tevens een grote provisie kastanjes in een mand. De wolf
en de vos aten het varken op. De aap legde de helft van de mand kastanjes in zijn
zak. Daarna at hij de rest op, die hij uitstekend vond. Maar geen van de drie kameraden
had een volle buik en ze maakten zich kwaad. ‘Breng ons uw koe,’ eisten de
wolf en de vos. ‘Ik moet noten hebben,’ beval de aap. De boerin bracht haar koe en
bracht noten. Maar dat volstond niet om de eetlust van onze drie personages te
remmen.
‘Wat hebt u nog?,’ vroegen ze. ‘Ik heb nog één ding,’ antwoordde de boerin, terwijl
ze een bijl nam, waarmee ze gewoonlijk hout hakte. Zij had nog nooit iemand
zo snel naar buiten zien stormen, zoals de wolf, de vos en de aap.
Deze fabels van Fong Siue-Fong veroordelen zonder uitzondering en zonder pardon
de vijanden van het volk, tot welke klasse ze ook behoren, zowel de bureaucraten
als voortbrengers van reactionaire cultuur, de uitbuiters van het volk en de
vreemde imperialisten. Ik voel een zekere verwantschap tussen Fong Siue-Fong en
‘Willem die Madocke makede’. Beiden vertoefden in de nabijheid van de ‘Hogere
Regionen’ en wisten heel goed wat er bij het gewone volk in het dagelijkse leven
gebeurde. Beiden gebruikten dieren om de mens een masker op te zetten.
De vos trekt in deze verhalen steeds aan het langste eind en is de triomfator.
Stekene, 21 augustus 2007
1. Geciteerd uit: De Gele Orkaan. Schetsen verzameld door Valère Rondelez, missionaris van
Scheut in 1947. We lezen in het boek over de belevenissen van de paters scheutisten in hun
missiegebied in Mongolië na het wegtrekken van de Japanners en volgend op hun confrontatie
met de Chinezen.
Op de website Run Run Shaw Librairy van de City University of Hong Kong staat vermeld: Fong,
Siue-Fong 1903 – is not used in this library catalog. Feng, Xuefen, 1903 – is used instead.
Tiecelijn, 20, 2007