“de mechelsen iemer”

12 mei 2008 nr 2
MELAAN
het digitale tijdschrift van DE CULTUURRAAD VAN MECHELEN
verantw. uitg. Fr. De Wachter
Lente
De eerste echte lentedagen doen het Mechelse stadsbeeld opkleuren. Het is voor de
Cultuurraad een gelegenheid om iets feestelijk te organiseren: “De Prijs Voor de Culturele
Verdienste”, ondertussen gesymboliseerd als ‘De Mechelse Iemer’. Het wordt een
plechtige feestviering in zaal ‘Leliëndaal’ te Hombeek op dinsdag 27 mei om 20.00 u.
Heel wat meer hierover vindt u verder in dit nummer.(bladzijde 34)
Na de uitgebreide bespreking van de beleidsplannen zijn er adviezen
naar het stadsbestuur gezonden. Een ‘Advies over het behoud
en de (her)waardering van typisch Mechelse monumenten.’
en een ‘Advies over het Saturnproject - Bruul Mechelen.’
Het bestuur van de cultuurraad bezocht de ‘ouden dok’. Heel
wat mechelaars hebben verhalen, anekdotes, foto’s over hun
vroegere zwemprestaties. Graag zouden we daar een verzameling
willen van publiceren in het septembernummer. Een ontwerpadvies
staat op bladzijde 4.
Carnaval bracht het eerste kleurige evenement van het jaar in
Mechelen.
Onze stad is zeker geen grote carnavalsstad met ingeburgerde tradities maar toch trachten
een aantal Mechelse carnavalsverenigingen dit gebeuren, dat sinds vorig jaar cultureel
erfgoed is, in ere te houden en te laten voortleven in Mechelen. Vandaar de
aandacht van de Cultuurraad voor het Mechels Carnaval.
Binnenkort start Anno Expo. Een uitgebreide reportage over deze Expo 58-nostalgie
op bladzijde 37.
Wat zijn de toekomstplannen voor 2015 (bladzijde 24)en al meer concrete informatie
over ‘Stadsvisioenen’ op bladzijde 17.
Als de leden van de cultuurraad deze nieuwsbrief doorsturen naar hun ledenbestand
bereiken we nog meer volk dat geïnteresseerd is in het Mechelse culturele leven.
Luk De Caluwé
De volgende e-Melaan zouden we laten verschijnen in de week van
15 september. Teksten binnen liefst voor 8 september.
Er volgt dan nog een de week na Allerheiligen.
de prijs van de Mechelse Cultuurraad
“de mechelsen iemer”
Dinsdag 27 mei 2008 20 u
in Cultuurcentrum Leliëndaal
Hombeek
tentoonstelling
schilderijen van
Miriam
Van Damme
PROGRAMMA
•een kort ‘optreden vande genomineerden;
•het Mechels Salonorkest,
•de winnaar van De Gruyter
SANDER VAN DEN BROECK
•Pita
•Bharata Natyam
de bekendmaking van de laureaat

2
Het Cultuurbeleidsplan ADVIEZEN
Advies over het behoud en
de (her)waardering van typisch Mechelse monumenten.
De door de algemene ledenvergadering gemandateerde werkgroep van de Stedelijke
Cultuurraad, bestaande uit diverse erfgoedverenigingen, besprak op 24 maart 2008 de situatie
van kleinere, maar waardevolle elementen in het stadsbeeld.
In het recente verleden verdwenen reeds tal van dergelijke monumenten uit het stadsbeeld,
zoals de Zeeridder in de Befferstraat, de Mariafiguur aan de gevel van Stella Maris, de lage
smeedijzeren omheining aan de Sint-Romboutskathedraal, sgraffiti in de Katelijnestraat,
enz.
Het zijn precies dergelijke kleinere elementen in het stadsbeeld die de identiteit en eigenheid
van een stad dragen. Meestal mist men ze pas als ze verdwenen zijn. Dan wordt een stad
naamloos en stereotiep en wordt het ook moeilijker zich te profileren in het toeristisch en
erfgoedkundig landschap.
De Stedelijke Cultuurraad wenst hierover het volgende advies uit te brengen:
1. De Cultuurraad uit zijn bezorgdheid over het stelselmatig verdwijnen van waardevolle
elementen in het stadsbeeld.
2. Wat nog overgebleven is, moet bewaard worden en geïntegreerd blijven in het stadsbeeld.
Wat uit het zicht verdwenen, maar bewaard is, moet gewogen teruggeplaatst worden.
In casu en zonder exhaustief te willen zijn, gaat het om nissen met (heiligen)beelden,
uithangborden, puien, glas-in-lood lichtreclames, gevelplaten, voetschrapers, beelden en
beeldengroepen in het straatbeeld, bijzondere sierelementen, enz.
3. Om dit doel te bereiken, maakt de Stad in de eerste plaats een inventaris van waardevolle
elementen, zowel openbaar als privaat domein, zowel zichtbaar in het straatbeeld als bewaard
in publiek of privaat bezit.
Samenwerking met erfgoedverenigingen, wijk- en dorpsraden is hierbij aangewezen.
4. De Stad voert een sensibiliseringscampagne naar private eigenaars en bezitters van
waardevolle elementen om
• hen te wijzen op de waarde en schoonheid hiervan en op de nood aan onderhoud
om ze ook voor de toekomst te bewaren.
• kenbaar te maken welke waardevolle stukken men bezit en op die manier mee te
werken aan het inventariseren ervan.
• hiermee ook naar buiten te komen, bvb. ter gelegenheid van de Erfgoeddag,
Monumentendag, Kunstvestdagen, Kunst in het Begijnhof, enz.
5. Voor wat het publiek domein betreft, wordt het peterschap over beelden en beeldengroepen
zo veel mogelijk uitgebreid.
De Cultuurraad is ten volle bereid zijn medewerking te verlenen aan de initiatieven die ter

zake door de Stad genomen worden.
Opgemaakt te Mechelen op 24 maart 2008.
Voor de stedelijke Cultuurraad:
Frans De Wachter
voorzitter
Advies over het Saturnproject - Bruul Mechelen.
De door de algemene ledenvergadering gemandateerde werkgroep van de stedelijke
Cultuurraad, bestaande uit diverse erfgoedverenigingen, besprak op 24 maart 2008 de
plannen tot herinrichting van de Bruul van pand 95 t/m 111.
Op basis van het gevoerde bouwhistorische onderzoek stelt de Cultuurraad vast dat zich, op
de plaats waar het Saturnproject zich moet realiseren, achter de eerder banale gevels van de
panden 95 t/m 103 een waardevol bouwhistorisch erfgoed bevindt.
De Cultuurraad wenst zijn bezorgdheid te uiten over het mogelijk teloorgaan hiervan en
over het feit dat het straatbeeld van de voornaamste winkelstraat van de stad te niet zal
gedaan worden voor karakterloos monovolume, met het risico dat zich op termijn een nieuw
leegstandprobleem à la Euroshopping zal voordoen,
De Cultuurraad adviseert het stadsbestuur dan ook maximaal de kans te benutten die
zich aanbiedt om deze site op te waarderen, door de waardevolle historische panden en
bouwelementen te integreren en te etaleren in het vernieuwingsproject.
Op die manier wordt de rijkdom van de site naar buiten gebracht in plaats van voorgoed te
verdwijnen.
Tevens wordt de eigenheid en identiteit van het stadsbeeld bewaard in plaats van af te
glijden naar een naamloze en stereotiepe stad, zonder duidelijk profiel in het toeristisch en
erfgoedkundig landschap.
Opgemaakt te Mechelen op 24 maart 2008.
Voor de stedelijke Cultuurraad:
Frans De Wachter
voorzitter
3

4
De nieuwe bestemming
van de Oude Zwemdok te Mechelen
De stedelijke Cultuurraad bezocht de Oude Zwemdok.
Als dit merkwaardig gebouw niet opnieuw wordt
ingericht als zwembad zagen we het bijzonder geschikt
als ‘Huis van de Verenigingen en Amateurkunsten’.
Het grote gebouw met vele lokalen biedt, mits de
nodige aanpassingen, vele en diverse mogelijkheden
voor het Mechelse verenigingsleven, dat een
voortdurend tekort heeft aan lokalen voor activiteiten
en vergaderingen.
Als mogelijkheden werden naar voren geschoven:
1. de inrichting van de kuip en centrale ruimte als zaal
voor gelegenheidstentoonstellingen,
ook voor amateurkunstenaars: de ruimte is aanwezig
en exclusief, de lichtinval is ideaal en de ruimte kan perfect van de rest van het gebouw
afgesloten worden.
2. de inrichting van de ruimtes op de verschillende verdiepingen rond de centrale ruimte als
repetitie-, activiteiten- en vergaderruimtes, in gemeenschappelijk gebruik voor de Mechelse
verenigingen.
3. de inrichting van de machinekamer als podiumzaal, waar verenigingen zowel kunnen
repeteren als voorstellingen verzorgen.
4. de inrichting van kleinere ruimtes rond de centrale ruimte als ateliers voor postconservatorium-
en academiestudenten en voor amateurkunstenaars.
5. de inrichting van een exclusief cultuurcafetaria, met mogelijkheid tot allerlei kunstgerichte
activiteiten zoals beperkte tentoonstellingen en optredens met muziek, poëzie, litteratuur,
toneel, poppenspel, enz.
6. ‘Den Ouwen Dok’ kan een prima benaming zijn voor dit Huis van de Verenigingen en
Amateurkunsten’.
Beschouw deze opsomming als een aanzet om ideeën aan te brengen.Het is de bedoeling
hierover onze leden hun mening te vragen. Tegen 31 mei verwachten we dus een uw e-mails
op: cultuurraad.mechelen@gmail.com.

6
CARNAVAL
IN MECHELEN.
Nu de carnavalsperiode achter de rug is kunnen we even tijd
maken om in te gaan op het voorstel van de voorzitter van de
Mechelse cultuurraad om een artikel te schrijven
over het carnavalsgebeuren in Mechelen. Onze stad
is zeker geen grote carnavalsstad met ingeburgerde
tradities maar toch trachten een aantal Mechelse
carnavalsverenigingen dit gebeuren, dat sinds vorig
jaar cultureel erfgoed is, in ere te houden en te
laten voortleven in Mechelen. Vooreerst willen we
even terug gaan in de tijd en een stukje Mechelse
carnavalsgeschiedenis toelichten. Vervolgens wil
ik, als voorzitter van de carnavalsvereniging “Gilde
De Knullen”, meer uitleg geven over mijn eigen
vereniging.
Terug in de tijd.
Reeds in de middeleeuwen spreekt men van feesten die betrekking hebben met carnaval in
Mechelen. Hiervoor verwijs ik u graag naar de uitgave “Waar is de tijd” waar Marcel Kocken
het in deel 20 heeft over carnavals- en halfvastenvieringen.
Dichter in de tijd kunnen we voortgaande op een affiche uit 1951 van het “Verbond
der Mechelsche Geburenkringen” (ondertussen Koninklijk Verbond der Mechelse
Geburenkringen) met de aankondiging van een gekostumeerd bal stellen dat ook in de jaren
’50 carnaval gevierd werd in Mechelen.
In 1963 werd door datzelfde verbond de eerste Mechelse Prins Carnaval verkozen. Dit blijven
zij doen tot 1968. In de schoot van het verbond de eerste Mechelse carnavalsgilde wordt
opgericht. In de tussenperiode richt het verbond ook Prinsenbals, Prinsenoptochten (kunnen
beschouwd worden als de voorganger van de Mechelse carnavalsstoet) en verkiezingen van
Prins der Prinsen in.
Sinds de oprichting in 1968 neemt de”Gilde der Maanblussers” de verkiezing van de prins(es)
van de stad Mechelen op zich.
In 1972 wordt op initiatief van het “Verbond der Mechelse Geburenkringen” en in
samenwerking met de “Gilde der Maanblussers” terug een carnavalsstoet ingericht in
Mechelen. Hieruit ontstaat het “Mechels Karnaval Komitee” (M.K.K.) dat heden nog
steeds instaat voor de organisatie van de jaarlijkse carnavalsstoet en waarin van verschillende
carnavalsverenigingen afvaardigingen vertegenwoordigd zijn.
De tweede Mechelse carnavalsgilde ziet het levenslicht in 1974 m.n. “Gilde De Knullen”. Ook
zij verkiezen jaarlijks een prins(es) in hun eigen rangen. In 1976 namen zij het initiatief om
een kindercarnavalsfeest in te richten in Mechelen en kregen zij van het Mechels stadsbestuur
de toelating om jaarlijks de “Jeugdprins en Jeugdprinses van de stad Mechelen” te verkiezen.
Dit jaar werd dus voor de 33ste maal met de kinderen carnaval gevierd.

In de jaren na de oprichting van de Gilde De Knullen zagen er nog verschillende andere
carnavalsgilden het daglicht. De carnavalsgilden “Hanswyck de Bercht”, “De Batteleers”, “De
Neuskapel”, “De Mickey’s”en “De Kriekenplukkers”, zijn ondertussen allen ter ziele gegaan.
Een achttal jaren terug werd de carnavalsvereniging “Gilde De Snouky’s” opgericht en een
drietal jaren terug werd na het ter ziele gaan van de “Gilde De Batteleers” door
enkele personen uit deze vereniging een nieuwe vereniging opgericht met de naam
“De Batteleirs”. Dit zijn kleinere verenigingen die geen specifieke taken op zich
nemen. Sinds eind vorig jaar werd ook de “Mechelse Prinsenkamer” opgericht,
die de oud-prins/es(s)en van de stad Mechelen verenigt.
In 2008 zijn dus volgende verenigingen actief in Mechelen:
Gilde De Maanblussers (1968) – verkiezen de prins(es) van de stad Mechelen
Gilde De Knullen (1974) – verkiezen het jeugdprinsenpaar van de stad Mechelen
en organiseren het jaarlijkse kindercarnaval
Mechels Karnaval Komitee (1972) – organiseren jaarlijks de carnavalsstoet
Gilde De Snouky’s
Gilde De Batteleirs
Mechelse Prinsenkamer
Een tendens die vele verenigingen in alle lagen treft en dus ook bij de carnavalsverenigingen
merkbaar is, is het gebrek aan nieuwe en jonge inbreng. Het is de inzet van een nieuwe en
jongere generatie carnavallisten die er voor kunnen instaan dat ook deze culturele tradities
worden voortgezet in de toekomst. Het zou spijtig zijn dat na het verdwijnen van de
Mechelse Bloemen- en Groentcorso binnen enkele jaren ook de Mechelse carnavalsstoet van
de feestkalender zou verdwijnen.
7

8
Gilde De Knullen
In 1974 werd de Gilde De Knullen opgericht
als tweede Mechelse carnavalsvereniging.
Niemand van de stichters die in 1974 overgingen
tot de oprichting van de carnavalsvereniging
zal er toen bij stil gestaan hebben dat hun pas
opgerichte vereniging na 34 jaar nog actief zou
zijn.
Vanwaar is de naam “De
Knullen” eigenlijk afkomstig?
De naamkeuze houdt eigenlijk een stukje
folklore en oude traditie in ere. De
carnavalsvereniging werd opgericht in de schoot
van de geburenkring “Lange Heergracht”. Eén
van de vroegere voorzitters, een café-uitbater,
had de bijnaam “de knul”. Jaarlijks met de wijkkermis trok hij met zijn klanten, gekleed
met bolhoed, de cafés van de wijk af om alzo de kermis te openen. Het was dan ook geen
moeilijke keuze om de “De Knullen” aan te nemen als verenigingsnaam.
Als eerste activiteit was er op 26 oktober 1974 een Prinsenbal waar de gilde boven de doopvont
werd gehouden. Dit onder het peterschap
van de Gilde der Maanblussers en onder het
toeziende oog van de toen regerende Prins van
Mechelen Roger I.
Een volgend nieuw initiatief was tijdens het
tweede carnavalsseizoen de inrichting van een
kindercarnavalsfeest. Nergens in onze stad
bestond er een activiteit voor de kinderen om
carnaval te vieren. Daar ging onze vereniging
dus voor zorgen zodat met carnavalszondag
het eerste kindercarnavalsbal doorgang vond.
Daar de “Gilde der Maanblussers” de eer had
om de “Prins van Mechelen” te verkiezen werd
door onze vereniging aan het stadsbestuur
de vraag gericht om het “Jeugdprinsenpaar”
van de stad Mechelen te mogen verkiezen.
De toestemming kwam er, samen met de
medewerking van het Mechels stadsbestuur.
Heden staat deze activiteit nog steeds op
onze kalender.
Ook het derde carnavalsseizoen bracht
weerom wat nieuws. Er werd van start
gegaan om jaarlijks een bezoek te brengen
aan een instelling voor zieken en bejaarden,
in samenwerking met de andere Mechelse
carnavalsverenigingen. Dit initiatief is na
vele jaren bij gebrek aan nieuwe impulsen
stopgezet.
Sinds de oprichting wordt er ook

deelgenomen aan carnavalsstoeten. Aan de organisatie van de Mechelse carnavalsstoet wordt
er actief deelgenomen door de afgevaardigden van de gilden die zetelen in het Mechels
Karnaval Komitee (M.K.K.)
Het initiatief om deel te nemen aan de Mechelse Bloemen- en Groentecorso werd genomen
in 1992. Hiermee werd bewezen dat we nog wat anders in petto hadden dan enkel carnaval
te vieren. Spijtig genoeg ging deze corso voor de laatste maal uit in 1999.
Zo heeft de gilde in de loop der jaren wel en wee gekend. Er waren hoogtepunten maar ook
moeilijke jaren.
Vorig jaar vierden we het 33ste bestaansjaar wat in de carnavalsmiddens als een jubileum aanzien
wordt daar 11 (het narren- of gekkengetal) het carnavalsgetal bij uitstek is. We hoopten er
dan ook een nieuw hoogtepunt van te kunnen maken. Zo werd het 11-jarig bestaan gevierd
met een wervelende showavond met De Strangers, Will Sompel en Luc Caals, Liz Larsen en
e S’pinos Gag Band. Het 22-jarig bestaan werd dan weer opgeluisterd door Wim Ravell en
Sha-Na. En ook het 3x11-jarig jubileum in 2007 is zeker niet onopgemerkt voorbijgegaan.
Om het negatieve imago dat carnaval dikwijls heeft te doorbreken werd ons 33ste gildebal
omgevormd tot een galabal dat plaats had in Mechelens meest historische feestlokatie de
Salons Van Dijck. De avond werd opgeluisterd met
een live-optreden van de Mechelse charmezanger John
Reels en er waren diverse optredens. Het werd een
succes over gans de lijn. We lieten ook van ons horen
tijdens het Mechels carnavalweekend. De etalage van
Optiek Busschots op de IJzerenleen stond gans in het
teken van onze vereniging, op diverse plaatsen langs
het parcours hingen onze vlaggen en we lieten de
hofkapel “De Vattebieren” uit Tilburg overkomen om
onze groep te begeleiden in de stoet.
Zo vierden we dit jaar weer feest t.g.v. het 33ste
kindercarnaval. Met een tekenwedstrijd onder de
Mechelse scholen waarbij we een 340-tal tekeningen
terug kregen en een feestnamiddag waarbij we een 250
kinderen mochten begroeten was ook dit jubileum
een succesvolle opsteker.
9

10
DE JAZZZOLDER VZW
In een notendop…
De vzw Jazzzolder in Mechelen is een privé-club die twee keer per maand een concert
organiseert. Gemiddeld vinden zo’n 50 tot 70 jazzliefhebbers de weg naar de club,
oorspronkelijk gehuisvest op de sfeervolle zolder van de voormalige Refugie van
de abdij van Grimbergen. Eind 2006 verkaste de club naar de huidige locatie, een
tot concertzaal verbouwde kapel aan de Wollemarkt. Het publiek bestaat uit leden,
aangevuld met occasionele bezoekers die een daglidgeld betalen.
De concertagenda die afwisseling aan kwaliteit paart, wordt bekend gemaakt via de
website (waar de grotere websites tal van foto’s van muzikanten komen zoeken voor
hun eigen site, zie bv: www.jazzinbelgium.com/musician/jokke.schreurs), elektronische
nieuwsbrieven (waarvoor dagelijks nieuwe inschrijvingen binnenkomen) en telkens
opnieuw ontworpen flyers en affiches (die ondertussen gegeerde collectoritems
geworden zijn).
Heel wat gevestigde namen van de Belgische jazzscène hebben reeds op het sfeervolle
podium gestaan. Toch ligt de nadruk vooral op jonge, talentvolle muzikanten die in de
Jazzzolder de ideale plek vinden om te debuteren en/of te experimenteren.
Behalve het organiseren van concerten heeft de vzw Jazzzolder zich nog een ander
doel gesteld: het sensibiliseren van het publiek voor jazzmuziek, in het bijzonder jazz
van eigen bodem. Bereikte de club aanvankelijk in hoofdzaak 30- tot 50-plussers, dan

vinden tegenwoordig steeds meer jongeren de weg naar de Jazzzolder. Lage lidgelden
zijn slechts één middel om dit objectief te bereiken. Voorts streeft de club naar
samenwerking met het Mechelse muziek- en verenigingsleven. Zo was de Jazzzolder
in 2004 en 2005 actief betrokken bij de eerste twee edities van “Jazz at Home”,
georganiseerd door de Jonge Kamer Mechelen, een unieke muziekhappening die in
heel Mechelen weerklank heeft gevonden. De derde editie in 2007 werd door de
Jazzzolder zelf georganiseerd, in samenwerking met de Jonge Kamer Mechelen, de
Stad Mechelen en het Cultuurcentrum.
Hoe het begon
De huisbewaarders van het parochiecentrum van O.-L.-Vrouw o/d Dijle in de Refugie
van Grimbergen, een eeuwenoud gebouw in het historische hart van Mechelen
kregen, toen ze er in 1997 hun intrek namen, de beschikking over een grandioze
zolder, een luxe die ze wat graag met anderen wilden delen. Maar hoe? Na het nodige
gepieker kwam het antwoord, namelijk een gezellige plek om vrienden uit te nodigen
en samen te luisteren naar jazzplaten en -CD’s, voor de gelegenheid gedraaid door een
echte “jazz-dj” met gigantische jazz-knowhow. Werden de eerste avonden voor een
beperkt publiek van vrienden en ingewijden georganiseerd, dan nam de achterban
snel uitbreiding. Mettertijd nam de melomanie een nieuwe gedaante aan en werd er
ook actief gemusiceerd. Vooral jonge muzikanten kwamen bij de zolder aankloppen
om te mogen optreden.
Het nieuwe podium, zoveel was duidelijk, beantwoordde aan een dwingende behoefte.
Mechelen, ooit de stek van legendarische jazzclubs zoals o.a. de Begijnenzolder en de
New Standard, was voor liefhebbers van dit muziekgenre een braakland geworden.
Het was dus onder een gunstig gesternte dat in 1998 de vzw Jazzzolder het licht zag.
Intussen had de zolder een ware transformatie ondergaan, waarin afgedankte banken,
een geïmproviseerde toog en een goed uitgekiende belichting de toon zetten. Bezoekers
en muzikanten zijn het roerend eens: de met een uitstekende akoestiek gezegende
zolder is een van de gezelligste jazzclubs van het land “en zelfs ver daarbuiten” (dixit
o.a. Jef Neve).
Er werd niet alleen aan het interieur getimmerd. Occasionele concerten maakten
plaats voor een volwassen programmering die tot heden het handelsmerk van de
club is. Jazzliefhebbers uit Mechelen en ruime omstreken kunnen er onderhand hun
klok op gelijkzetten: iedere tweede en vierde vrijdag van de maand is het verzamelen
geblazen op ‘de zolder’ om er verrassende optredens bij te wonen en gelijkgestemde
zielen te ontmoeten.
De jazzzolder vandaag
De vzw heeft de verhuizing naar de nieuwe lokatie goed verteerd. Het bruine kroeggehalte
mag dan wat gedaald zijn, dat gemis wordt ruimschoots gecompenseerd door
de kwaliteiten van de kapel aan de Wollemarkt, waar de Jazzzolder onderdak heeft
gevonden bij de in videokunst gespecialiseerde vzw Contour. Het ruime podium en
de theatertribune paren maximaal speelcomfort voor de muzikanten aan optimaal
luistergenot voor de bezoekers.
De vzw Jazzzolder verkeert dus in blakende gezondheid. Het ledenaantal is in de loop
der jaren gegroeid tot ongeveer 90 leden. De groeiende achterban blijkt ook uit de
grote belangstelling voor de website en de elektronische nieuwsbrief, de voornaamste
11

12
communicatiemiddelen van de Jazzzolder. De nieuwsbrief bijvoorbeeld wordt
naar meer dan 1300 e-mailadressen verstuurd.
Samen met occasionele bezoekers kunnen de leden genieten van een
kwalitatief sterk en vooral gevarieerd programma dat alle geledingen van
de jazzmuziek overspant. Van traditionele bebop over fusion en free jazz tot
improvisatiemuziek, alle genres komen aan bod.
Bij de muzikanten heeft de jazzzolder zich een stevige reputatie verworven,
en dit niet alleen vanwege het sfeervolle kader en het aandachtige publiek.
De vzw maakt er een punt van alle artiesten op gelijke voet te behandelen,
ongeacht naam en faam.
De waardering blijkt ook uit de gastenlijst van de Jazzzolder; meer dan
driehonderd verschillende muzikanten hebben al op het podium gestaan,
velen zelfs meermaals. In de lijst zitten gevestigde namen uit de Belgische
jazz, zoals Frank Vaganée, Ben Sluis, Chris Joris, Tom Mahieu, Anja Kowalski,
José Bedeur, Jokke Schreurs, Gilbert Isbin.... Van de buitenlandse gasten
onthouden we o.a. de Australische Kristen Cornwell, Luxemburger Pascal
Schumacher en de Britse trompetlegende Harry Beckett. Ook in de rubriek
improvisatiemuziek noteren we gevestigde namen, zoals André Goudbeek,
Tatsuya Nakatani, Assif Tsahar, Joe Fonda, Bart Maris, Peter Jacquemyn....
Toch wil de Jazzzolder in de allereerste plaats een podium bieden aan jonge
muzikanten van eigen bodem. Vaak gaat het om studenten of afgestudeerden
van bekende muziekscholen, zoals het Brussels Conservatorium, het Leuvense
Lemmens Instituut, de Antwerpse Jazzstudio, conservatoria uit Wallonië,
Nederland, Frankrijk, Duitsland, Scandinavië, Zuid- en zelfs Oost-Europa..
Heel wat van deze jongeren hebben zich intussen ontpopt tot grote beloften
met uitzicht op een internationale doorbraak. Jef Neve, Robin Verheyen,
Bruno Vansina, Joachim Badenhorst, Ewout Pierreux, Tutu Puoane, Jean-Paul
Estiévenart, het zijn maar enkele rijzende sterren die op het podium van de
Mechelse Jazzzolder hebben gestaan. Zonder misplaatste pretentie durven
we beweren dat het ook aan clubs zoals de Jazzzolder te danken is dat deze
talenten zich kunnen ontwikkelen.
De portefeuille van de Jazzzolder…
Koken kost geld, dat geldt evenzeer voor het runnen van een jazzclub. Dank zij
de onbaatzuchtige inzet van vrijwilligers en een zuinig beleid is de vzw Jazzzolder
volledig zelfbedruipend. De uitgaven worden gedekt door eigen inkomsten,
de verkoop van lidkaarten en de opbrengst van de bar. Voorts kan de club
ook rekenen op de milde steun van enkele trouwe sponsors. ema-avonden
en evenementen zoals “vrouwen in de jazz”, “beachparty”, “kersthappening”
en “Jazz-Culinair” zorgen voor bijkomende middelen. Ondanks de krappe
begroting werd begin 2008 besloten tot de aanschaf van een digitale Yamahavleugelpiano,
een belangrijke investering waar zowel muzikanten als publiek
wel bij varen.
Tot dusver (maart 2008) moest de vzw het zonder één euro subsidie stellen.
Daar komt weldra verandering in. De Provincie Antwerpen heeft beslist de
club vanaf eind 2008 een werkingssubsidie van een nog onbekende omvang
toe te kennen.

Besluit...
De Jazzzolder heeft dank zij de hulp van een groep enthousiaste vrijwilligers, de
enorme aanvraag voor optredens van muzikanten uit binnen- en buitenland, het
promoten van andere concerten van gelijkgestemde organisaties, de grote respons
van een dankbaar publiek en de zeer lovende reacties van de muzikanten die er reeds
speelden en heel graag terugkomen, een reputatie opgebouwd. Zonder veel publiciteit
maar vooral door mond-aan-mond-reclame, heeft de club een vaste plaats verworven
in het muzikale landschap van Vlaanderen.
Hierdoor is de Jazzzolder eveneens een organisatie geworden die meehelpt aan de
promotie van een muziekgenre dat nog veel te weinig waardering geniet.
De sociale functie van de Jazzzolder als ontmoetingsplaats is onmiskenbaar. Tevens
draagt de vzw bij tot de culturele uitstraling van Mechelen, zeker op het gebied van
jazzmuziek. Met uw steun kan de Jazzzolder deze boeiende missie nog vele jaren
verder zetten.
contact:
Lejo Vanhaelen
voorzitter
De Langhestraat 32
2800 Mechelen
00-32-497/02.93.61
info@jazzzolder.be
www.jazzzolder.be

14
Culture & Technology,
twee troeven die Mechelen te
bieden heeft.
Is er een verschil tussen een iPhone en een middeleeuws wandtapijt? Nader stilstaan
bij die twee zaken laat ons toch realiseren dat er in wezen geen verschil is. Het
wandtapijt had technologische hoogstanden nodig om dit te maken ten tijde van
de Middeleeuwen. Vandaag maakt dit sierlijk wandtapijt deel uit van ons cultureel
erfgoed en zijn opnieuw technische oplossingen nodig om het in al zijn glorie te
herstellen.
Maar kunnen we ons vandaag de wereld voorstellen zonder GSM, zonder iPhone of
zonder musea? Zo zie je maar, cultuur en technologie zijn zo in elkaar versmolten dat
zij beide in één adem kunnen genoemd worden.
Culture & Technology, twee troeven die Mechelen te bieden heeft.
Culture & Technology, twee ogenschijnlijke extremen die versmolten worden tot één
samenhangend geheel.
Culture & Technology, twee uitersten die allebei hun waarde en hun gelijke kennen
in Mechelen en die wij willen uitdragen naar buiten.
Met dit thema “Culture & Technology” heeft JCI Mechelen zijn kandidatuur
ingediend om de Nationale Conventie van JCI Belgium in 2010 naar Mechelen te
halen. Gedurende drie dagen zullen een 800-tal jonge ondernemende mensen te gast
zijn in onze stad om trainingen te volgen en te feesten.
JCI Mechelen is de lokale afdeling van de internationale vormingsbeweging JCI (Junior
Chamber International). Met jonge, ondernemende mensen aan het roer zorgen wij
ervoor dat onze projecten een weerslag hebben op de gemeenschap. Meer info over
JCI Mechelen kan gevonden worden op www.jcimechelen.be of www.ncn2010.be

Kent U het Mechels
Seniorenorkest ?
Een leuk orkest bestaande uit een dertigtal - niet meer zo jonge - gedreven
(amateur)muzikanten die iedere donderdagnamiddag de pannen van het dak repeteren
om regelmatig een optreden te kunnen geven aan onze senior medemens!
Wij bezorgen een aangename “life” muzikale namiddag aan o.a. rusthuisbewoners,
seniorenclubs, jubileumvierders enzomeer. Ook optredens in culturele centra en het
opluisteren van buurtfeesten zijn ons niet vreemd.
Onder de kundige leiding van Lode De Kimpe brengt het orkest met zanger en zangeres
populaire muziek van vroeger en nu. Zowel vlaamse meestampers, instrumentale
muziek en prachtige operetteliederen staan op het programma.
Met het seniorenorkest is ambiance verzekerd ! Velen kunnen het getuigen !
15

16
Interesse in een optreden?
Het MSO maakt deel uit van de Stedelijke AdviesRaad voor Senioren van de stad Mechelen en
ontvangt derhalve een beperkte subsidie. In hoofde hiervan mogen wij geen gage vragen voor een
optreden, enkel een vergoeding voor deelname in onze werkingskosten. Meer info hierover kunt
u bekomen bij onze secretaris, Georges Rogiers, tel. 015/33 61 65 of gsm 0497/62 75 42.
E-mail: info@mechelsseniorenorkest.be
~
Bent u zelf muzikant en zou u ons graag vervoegen.
Bespeelt u de triangel, bombardon, viool, of wat dan ook.
Iedereen die zijn instrument beheerst (amateur of virtuoos) is welkom.
Zonodig worden partituren aan individuele capaciteiten aangepast.
Voornaamste vereisten blijven echter:
• senior zijn en overdag vrij zijn.
• blijk geven van een gezonde en positieve ingesteldheid
• uw instrument beheersen en voldoende muziek kunnen lezen
Wij repeteren iedere donderdagnamiddag van 14.00 tot 16.30 uur in het St Jacobscentrum,
Stuyvenbergbaan 141 te Mechelen.
Meer inlichtingen kunt u bekomen bij:
Josette Verheyden, Voorzitter
Schutterstraat 19/102
2800 Mechelen
0479/84 50 89
Bezoek ook onze site:http//www.mechelsseniorenorkest.be
Chris Craey
redactrice MSO

!"#$%&'()$%*$+,-"./0122!34566777& &8-%*-9%%:777&&;*

18
GA JE BOEKJE TE BUITEN
IN DE MECHELSE
BIBLIOTHEEK
De Stedelijke Openbare Bibliotheek van Mechelen is een bib om trots op te zijn. Wie er eenmaal
heeft geproefd van het riant lees-, luister en kijkaanbod, krijgt er nooit meer genoeg van!
In de bib, waar het aangenaam vertoeven is, wacht je een warm onthaal, een dynamische,
deskundige dienstverlening. Leesplezier gegarandeerd.
Vind je niet onmiddellijk wat je zoekt? Of weet je niet hoe er aan te beginnen? De
bibliotheekmedewerkers helpen je graag verder.
In de bib kun je ook databanken raadplegen, kopiëren, surfen, e-mailen.
Je kunt bijna alles gratis of tegen een kleine vergoeding ontlenen, en dit voor een periode van
3 weken. Je hebt er enkel een geldige lidkaart voor nodig.
Met volle teugen bezield neemt de Mechelse bib haar maatschappelijke taak waar. Zorgzaam
draagt ze het generatie-oude dierbare hart van haar bewaar- en doorgeeffunctie op de juiste
plaats, terwijl ze zich dagdagelijks inbedt in de tijd van vandaag.
Actief werkt ze aan het verkleinen van de informatiekloof.
Samen met andere actoren heeft ze oog voor kwetsbare groepen die neigen verstoken te blijven
van (digitale) informatie en cultuurbeleving.
De bibliotheek verspreidt cultuur en maakt informatie toegankelijk.
Ze is een ideale plek voor levenslang leren.
Daarnaast is ze een leefkamer waarin ideeën, opvattingen en culturen elkaar ontmoeten, wars
van politieke, levensbeschouwelijke of commerciële beïnvloeding en belangen.
Te allen tijde stelt ze de gerechtvaardigde verwachtingen van haar gebruikers centraal.
De Stedelijke Openbare Bibliotheek van Mechelen boogt op haar indrukwekkend brede collectie:
naast literatuur, die de meest diverse smaken bevredigt, en boeken over de meest uiteenlopende
onderwerpen vind je er ook muziek, films, strips en tijdschriften.
Ze verschaft de meest aangewezen hulpmiddelen en bronnen voor een breed gamma
interessegebieden, voor allerlei doeleinden en op verschillende niveaus.
De bib is er voor iedereen tussen 0 en 99 jaar, een uitgelezen plek om aardig je boekje te buiten
te gaan!
Via www.mechelen.be/bibliotheek surf je rechtstreeks de bibliotheek binnen.
Naast praktische informatie over sluitingsdagen, openingstijden en contactgegevens vind je er
ook een waaier van onlinediensten: van de catalogus tot en met de attenderingsservice.

Contactgegevens
Stedelijke Openbare Bibliotheek
Moensstraat 19, 2800 Mechelen
Tel 015 40 44 70 – 015 40 44 71
E-mail: bibliotheek@mechelen.be
Bibliothecaris: Rita Van de Wiele
Jeugdbibliotheek
E-mail: jeugd.bibliotheek@mechelen.be
Hoofd jeugdbib: Simone Janssens
Dorpshuis Muizen
J.F. Van Geelstraat 1, 2812 Mechelen
Tel: 015 41 25 48
E-mail: dorpshuis.hombeek@mechelen.be
Dorpshuis Hombeek
Leibeekstraat 1, 2811 Hombeek
Tel 015 41 72 81
E-mail: dorpshuis.hombeek@mechelen.be
Dorpshuis Walem
Koning Albertstraat 54, 2800 Mechelen
Tel 015 20 25 99
E-mail: dorpshuis.walem@mechelen.be
Dorpshuis Heffen
Heffen-dorp 6, 2801 Mechelen
Tel 015 27 28 09
E-mail: dorpshuis.heffen@mechelen.be
Dorpshuis Leest
Ten Moortele 1, 2811 Mechelen (Leest)
Tel 015 27 26 65
E-mail: dorpshuis.leest@mechelen.be
19

Histories van Marcel
1. DE AMBACHTEN EN HUN FEESTEN IN
HET 19de-EEUWSE MECHELEN.
Uittreksels uit :
A.K.L. THIJS, Religieuze rituelen in het emancipatieproces van Vlaamse en Brabantse gezellen
[zestiende tot negentiende eeuw], verschenen in:
C. LIS & H. SOLY, Werken volgens de regels. Ambachten in Brabant en Vlaanderen, 1500
– 1800. Brussel, VUB Press, 1994; 8°, 327 blz.
“In dit licht dient men de pogingen te zien die het stadsbestuur van Mechelen in het midden van
de negentiende eeuw aanwendde om er de dekens van verschillende associations [te verstaan als:
mutualités] des métiers toe te brengen de statuten te herzien. Het was gebleken dat de bussen
[te verstaan als: voorzieningskassen] van onder meer de schoenmakersgezellen, de smidsknechten,
de metsersgezellen en de metsersdienders het kapitaal dat op het einde van het werkjaar nog in
de kassa zat, verbrasten tijdens het patroonfeest dat twee tot drie dagen duurde en waaraan al
de leden [vergezeld van hun echtgenote] schransend, drinkend en dansend deelnamen. Dat het
stadsbestuur er niet in slaagde de dekens van de noodzaak van hervormingen te overtuigen, bewees
dat de in deze bussen georganiseerde arbeiders over een sterk weerstandsvermogen beschikten en
niet zinnens waren hun oude gewoonten af te leggen.” [blz. 260]
“Men mag stellen dat, zeker tijdens de negentiende eeuw, de heiligenverering – op z’n zachtst
gezegd - niet altijd “au sérieux” genomen werd in het artisanale milieu. Te Mechelen bestond
zowel bij de schoenmakers (die de H. Crispinus en de H. Crispinianus vereerden) als bij de
schrijnwerkers – timmerlieden (H. Hubertus) en de smeden (H. Eligius of Sint-Elooi) de
gewoonte dat de leerjongens daags voor het feest, voor een drinkgeld de bazen en knechten,
straat in, straat uit, gingen uitnodigen om deel te nemen aan de kerkelijke dienst en het daarbij
aansluitende feestmaal ter ere van de patroonheilgen(n). De jongens liepen daarbij verkleed in
papieren bisschopsklederen (mijter incluis) en waren gewapend met typerende gereedschappen
van het vak. Het rituele uitnodigen van de deelgenoten geschiedde via het reciteren van een
vrij lang vers. Er bestonden verscheidene versies die niet steeds getuigden van ontzag voor de
patroonheilige. Zo kwam in één van de varianten bij de smidsgasten onder meer volgende zin
voor :
….. Sinte – Loei is gearriveerd
Met zijn kloeten gepaleerd ….. (blz. 266)
De kapel van Sint-Elooi of ‘Smederskapel’ aan de
Veemarkt, 1560
Veemarkt 7, 9, 11
Deze kapel van het smedenambacht werd gebouwd in
het begin van de 15de eeuw. In 1572 werd de kapel
geplunderd door de Spanjaarden om vervolgens in
1580 door de geuzen in brand gestoken te worden. 20
Zulk losbandig vertoon – in stand gehouden tot ongeveer 1880 – heeft
ongetwijfeld mee de afkeer van de burgerij ten overstaan van de oude
mutualités des métiers gevoed.
Onder de verschillende mutualiteiten die Mechelen in het midden
van de negentiende eeuw telde, was er slechts één welke geapprecieerd
werd door de stedelijke overheid en van deze instantie dan ook
subsidies ontving : de Société de prévoyance en faveur des ouvriers de
Malines. Gepatroneerd door een aantal personnes honorables, bracht
deze mutualiteit arbeiders van alle mogelijke beroepen samen …..”
(blz. 267)

2. OVER DE ARMENZORG EN DE
VOORLOPERS VAN DE HUIDIGE
MUTUALITEITEN
In: ‘Handen in elkaar’. 100 jaar ziekenfonds De Voorzorg in het Arrondissement Mechelen
(Mechelen, De Voorzorg, 1988; 8°, 216 blz., geïll.) schrijft Marcel Kocken over de voorzieningen
voor en de verzorgingen van zieke, oude en/of arme werklieden in vroegere eeuwen:
“AMBACHTSBROEDERSCHAPPEN
Voorlopers van onze huidige ziekenfondsen vinden we in onze
streken reeds tijdens de middeleeuwen. Wanneer in de 13de
– 14de eeuw de ambachten zich ontwikkelden, ontstonden tevens,
vooral bij de grote en belangrijke beroepsgroepen, de zogenaamde
ambachtsbroederschappen. Dit waren eerder religieus – caritatieve
instellingen die zich bekommerden om zowel het geestelijk als het
lichamelijke en materiële welzijn van hun leden, en met dit doel
niet alleen altaren oprichtten en godsdienstige oefeningen hielden,
maar eveneens overgingen tot het
oprichten van instellingen, gestichten,
godshuizen [denk hierbij aan met
Mechelse dialectwoord goedshuis] en
dergelijke meer, waar aan zieke, oude
en arme ambachtbroeders of hun weduwen onderdak en bijstand
kon worden verleend.
De financiële middelen om dergelijke instellingen te stichten en
in stand te houden, kwamen uit de bijdragen en giften van de
aangeslotenen. Soms kwam een dergelijke broederschap ook via
een testamentaire beschikking of legaat, in het bezit van zowel
geld als roerende en onroerende bezittingen. Gods- en gasthuizen
die van zulke ambachten en/of broederschappen afhankelijk
waren, vond men eertijds ook in Mechelen. Vermelden we: het
St.-Barbaragodshuis (aan de Bruul) voor arme vrouwen/weduwen
uit het huidevettersambacht en het Maria – Magdalenagodshuis
voor bejaarde ambachtsbroeders van de huidevetters. Voorts
Zicht op het Sint-Jacobsgasthuis in 1790, met op
de achtergrond rechts de Brusselse poort
waren er nog meerdere gods- of gasthuizen die door privé
liefdadigheid opgericht en onderhouden waren, zoals onder meer
het passantengodshuis (aan de Keizerstraat) bestemd voor reizende
pelgrims, het St.-Jacobsgasthuis (aan de Hoogstraat) dat pelgrims op weg naar St.-Jacob van
Compostella onderdak bood, het St.-Pieter-en-Paulgodshuis (aan de Gerechtstraat) was bestemd
voor arme bejaarden, het St.-Jozefsgesticht (aan de huidige G. de Stassartstraat bood onderdak
aan de Mechelse wezen en in het godshuis van Oliveten (aan de Kattenberg) verbleven oude
mannen.
Marcel KOCKEN
(Wordt vervolgd)
Overblijfsel Sint-Pieter en -Paulkerk,
Gerechtstraat 10
21

22
INTERNATIONALE
ROBERT STOLZCLUB BELGIË vzw.
Onze vereniging werd opgericht in october 1969 ten Huize van de vroegere ”Drukkerij Standaert”
in de Befferstraat 17 te Mechelen, door de toen 18 jarige zoon Marc. Hij was een “bewonderaar” van
de mooie Weense muziek en in het bizonder van deze van Robert STOLZ. De laatse grootmeestercomponist/dirigent
van zijn tijd. Het was op vraag van de grootmeester zelf
dat er in België een vereniging werd opgericht . Robert Stolz overleed in 1975.
Dit was ook het jaar van overlijden van onze stichter door een smartelijk
ongeval. Vader Emiel Standaert nam de taak over van zijn overleden zoon.
Het hoofddoel van de vereniging was en is nog steeds van de licht-klassieke
muziek, de Weense muziek in het algemeen te promoten in al zijn vormen.
Dus niet alleen deze van Robert Stolz, maar van gans de familie STRAUSS,
Emmerich KALMAN, Franz LEHAR en zovele anderen.
De vereniging bloeide open tot één grote familie die allen konden
genieten van deze mooie melodieën. Het was niet altijd “koek en ei”.
Ook moeilijker momenten kwamen voor. Vanaf het eerste jaar werden
er concerten georganiseerd: Kortrijk, Antwerpen; Oostende zelfs het
casino van Knokke kwam aan de beurt. Einde jaren zeventig kwam er een
vaste stek in die organisatie en werd Antwerpen het vast adres. Destijds
hebben wij enkele jaren kunnen genieten van de steun van de vroegere
BRT-Radio1 en daarna Radio 2. Tot in 1980-81. De grootste namen van
orkesten-dirigenten en solisten in die wereld, werden naar ons gehaald.
Vanaf 1980 hebben wij ons jaarlijks concert geplaatst onder de noemer:
GRÜSSE AUS WIEN. Naam waarop we later een “patent” genomen hebben. Bij gebrek van
een “zaal” viel er in Mechelen niet veel te beleven. Tot in 1999, dan werden wij ontvangen door
de schepen van Cultuur: Frank Nobels. Het “cultuurniveau” in Mechelen moest naar omhoog.
Die vroeg ons van OOK in Mechelen toch wat te doen. In 2000 was de stadsschouwburg volledig
gerestaureerd. Sindsdien concerteren wij ook te Mechelen met onze “WIENER PARADE”.
Het succes was groot. Maar financieel was het vechten om “de klassieke eindjes aan
mekaar te knopen”. Met veel cijfer- en rekenwerk kan men soms wonderen doen.
Het is zelfs zo dat wij dit jaar, zelfs 2 concerten gaan aanbieden aan de trouwe Mechelaars.Zaterdag
15 nov om 16 uur en zondag 16 nov. om 15.00 u. Wees er snel bij, want de plaatsen zijn beperkt.
Voor 2009 zijn onze plannen groots. In Antwerpen-DE SINGEL- geven wij dan ons 30ste concert
GRÜSSE AUS WIEN met een ongëevenaarde bezetting. Niet alleen de solisten maar ook het orkest.
Dat is ook het jaar waarin onze vereniging 40 jaar bestaat. Voor Mechelen zal het ons 10de jaar
worden van de WIENER PARADE. Maar ook voor Mechelen hebben wij heel wat in petto! Buiten
ons dubbel-concert zullen wij nog een derde maal concerteren. Wij zullen solisten naar Mechelen
brengen van zulk een TOP-NIVEAU dat we mogen spreken van : voor de 1ste maal in Mechelen.
Over onze 2 concerten van Mechelen in de maand november verneemt u later meer.
Dit is uiteraard het geval voor onze evenementen van 2009. Ziedaar zeer ruim samengevat, wat
er zo allemaal schuil gaat binnen onze vereniging. Zoals in de aanloop reeds gezegd: indien
er verenigingen zijn in Mechelen die een “website” hebben, willen wij die met een link
verbinden aan onze website. Op voorwaarde evenwel dat dit dan ook in de andere richting
gebeurt.Laten wij mekaar steunen en niet saboteren. Het resultaat zal voor iedereen beter zijn.
Bedankt aan iedereen.
Het bestuur van de IRSCB vzw
René Van Eyken-secretaris+PR
é-mail: irsc@skynet.be
website: www.irsc.be

Het citymarketingproject
Helmond/Mechelen
Beide centrumzustersteden werken hard aan hun imago. Helmond is uitgeroepen tot de meest
ondernemersvriendelijke stad van Nederland. Ook Mechelen scoort landelijk en Europees met
de vernieuwde Melaan en is gelauwerd als de mooiste bloemenstad (2007) van Europa. Tweemaal
goud. Het zijn dus niet alleen de supporters van KV Mechelen die zorgen voor een positieve pers.
Ook Mechelen heeft terug ambitie en met de stad ook de bewoners.
Een positief imago is van groot belang voor de stad en al wie er leeft. Ook cultuurdragers en
horecazaken winnen bij een positieve mentaliteit. De samenleving evolueert immers. Mensen
leven langer en anders, hebben andere noden en behoeften; er komen nieuwe producten en
diensten op de markt, er ontstaan nieuwe inzichten. Belangrijk is een gedragen toekomstvisie te
hebben op de stad.
Citymarketing is hierbij een handig hulpmiddel en zoekt antwoorden op vragen als ‘Wie en wat
wil de stad zijn?’ en ‘Hoe kan de stad deze visie waarmaken voor haar bewoners, bezoekers en
bedrijven?’. Citymarketing raakt iedereen en heeft aandacht voor alle aspecten van de stad; van
toerisme tot onderwijs, van het stadscentrum tot de buurt of de wijk. Door vandaag al te denken
aan de kansen van morgen kunnen die ook optimaal benut worden. Citymarketing verheldert de
geesten en biedt een referentiekader aan om ‘goede’ beslissingen te nemen.
Het Citymarketingproject Helmond/Mechelen is een Europees project dat ook mee door Europa
wordt gefinancierd. Alle bevindingen en leerpunten zullen dan ook gebundeld worden in een
praktisch handboek “Citymarketing voor Centrumsteden”.
Wil je méér weten over het project. Hou dan de website van de stad www.mechelen.be goed in de
gaten. Onder het zoekwoord “citymarketing” kom je alles te weten.
Mon Schepers
23

Bijdrage voor de Cultuurraad Mechelen.
Frank HERMAN
Nomination Coordinator |
Mechelen 2015 - Candidate ‘European
Capital of Culture’ | Nominatiecoördinator |
Coordinateur de désignation|
Nominierungskoordinator |
Zoutwerf 5, B-2800 Mechelen
Mobile +32 / (0) 496 / 54 74 34 T +32
/(0)15 / 50 20 06 | | F +32/ (0)15 / 50 20 08
E frank.herman@mechelen.be |
www.mechelen.be
24
MECHELEN 2015,
de vernieuwingsdrang van
een historische stad
Mechelen, een magische heropstanding
Mechelen staat sinds enkele jaren opnieuw op de kaart. Al te lang is Mechelen een van
de best bewaarde geheimen van dit land gebleven: een rijke, historische (voormalige
hoofd)stad waar het goed is om te leven, te werken en zich te ontspannen; een plaats met
een onvermoed rijk aanbod aan cultuur in de brede zin van het woord.
De ingezette stadsvernieuwing, waarvoor de Grote Markt en het Erfgoed- en Congrescentrum
Lamot symbool staan, gaat onverdroten verder, met respect voor het zeer rijke bouwkundigerfgoed.
Van vuilste stad van Vlaanderen eind 20ste Eeuw is Mechelen aangenaam en inspirerend geworden.
En cultureel werd Mechelen plots steeds meer uitdagend, innoverend. Wat vast staat: het spitante
kantje in het cultuurgebeuren wordt opgemerkt door de Mechelaar maar ook daar buiten, van
Oostende tot Hasselt. “Mechelen, mmm, daar broeit wat”. In Vlaanderen en Brussel, kijkt men
alert vanuit de ooghoeken naar wat er in Mechelen te gebeuren staat. Je weet maar nooit. Dit is
ooit anders geweest. Binnenskamers was de Mechelaar wel trots op zijn stad, maar naar buiten toe
was daar (te) weinig van te merken. Het gevoel van geprangd te zijn tussen de grootsteden Brussel
en Antwerpen, was voldoende om zich nederig op te stellen als het hinterland van beide steden
en om het grote geweld aan initiatieven aan zich voorbij te laten gaan. Nochtans is Mechelen
toeristisch-cultureel een ‘Vlaamse Kunststad’ in de diepe betekenis van het begrip.
Het Keizer Kareljaar (2000) en Stad in Vrouwenhanden (2005) heeft iets in het bewustzijn van de
Mechelaar wakker gemaakt. Deze twee stadsevenementen brachten het besef dat men wel degelijk
een kunststad was. De titel van Vlaamse Kunststad was mooi meegenomen… maar men moest
die titel ook verdienen en waar maken. De aandacht van buitenaf versterkte het vertrouwen in

de eigen kracht. Inderdaad, succes werkte als een oogopener. MMMechelen vzw werd opgericht
om driejaarlijkse stadsfestivals (2009, 2012, 2015) te organiseren, met het doel om de culturele
uitstraling aan Mechelen te geven die de stad verdient. Stadsvisioenen in 2009 is het eerste
aankomende festival binnen deze ambitieuze culturele stadsvisie. Het kader is gevormd door
driejaarlijkse stadsfestivals, de ontplooiing van een allesomvattende citymarketing/citymaking,
een systematische beleidsaandacht voor Europese dossiers en ook door de kandidatuur voor
Culturele Hoofdstad van Europa 2015. Door ver vooruit te kijken, kunnen de twee ingeplande
stadsfestivals 2009 en 2012 belangrijke ijkpunten worden in het verwerven van de expertise om
een Europees cultureel jaarprogramma in 2015 te ontwikkelen. Het engagement en betrokkenheid
van de Mechelse culturele spelers spelen hier een cruciale rol.
Culturele Hoofdstad van Europa: de regels van het spel
Eén stad uit België en één stad uit Tsjechië zal in 2015 de titel Culturele Hoofdstad van
Europa dragen. Dat werd al beslist door de Europese Commissie. Het wordt een nationale
competitie. De beslissing, op basis van een uitgewerkt dossier, over welke stad in België die
titel zal mogen dragen, valt vroeger, eind 2009/ begin 2010. Op dit moment hebben Mons
en Mechelen zich al in de arena gegooid. Heel recentelijk is er een initiatief in Luik om zich
tevens kandidaat te stellen.
De organisatie van de selectie ligt in handen van de Federale Overheid, die, gezien het
culturele karakter van het programma, beroep zal moeten doen op de Gemeenschappen van
dit land. De titel van Culturele Hoofdstad van Europa 2015 wordt door een internationale
jury (7 Europese en 6 nationale experts) uitgereikt. De selectie gebeurt in twee fasen: in
2009 (waarschijnlijk herfst 2009) zal uit de kandidaatsteden een lijst van geselecteerden
worden opgesteld. De pregeselecteerde steden krijgen dan maximum 9 maanden om
de aanbevelingen van de jury nog verder uit te werken. In 2010 zal diezelfde jury het
uiteindelijk verdikt vellen.
Mechelen, een waardige kandidaat
Laat er geen twijfel over bestaan. Mechelen heeft de kwaliteiten om een Culturele Hoofdstad
van Europa te zijn. De densiteit aan uniek bouwkundig erfgoed – met bijna 400 monumenten
op een oppervlakte van 2,8 km2 in het historische centrum van Mechelen – is het hoogst in
België. De rijke historische diepgang (als voormalige Bourgondische hoofdstad van de Lage
Landen) geeft de cruciale rol van Mechelen aan in de ontwikkeling van de Lage Landen. Beide
kwaliteiten worden keer op keer als eerste naar voor geschoven. Terecht. Even belangrijk is de
onwaarschijnlijk geschikte ligging en toegankelijkheid van de stad: m.a.w. de centrale plaats in
België op de Europese N-Z as. Mechelen is uitermate vlot bereikbaar via de weg, het openbaar
vervoer (trein en bus) en het luchtverkeer. Vanuit Zaventem is men sneller in Mechelen dan in
Brussel: slechts 3 stoplichten verwijderd van de Grote Markt van Mechelen! Ook de potentie
aan publieksbereik is enorm, een niet te onderschatten gegeven voor een culturele hoofdstad. De
bewoners uit de onmiddellijke omgeving vormen immers het leeuwenaandeel van de bezoekers.
Binnen een straal van 30 km kan Mechelen in haar onmiddellijke omgeving ca. twee miljoen
potentiële bezoekers aantrekken. Een vergelijking met de drie voormalige Culturele Hoofdsteden
van Europa die ons land mocht hebben, Antwerpen 1993, Brussel 2000 en Brugge 2002, spreekt
boekdelen. Mechelen neemt voor dit aspect de 2e plaats van België in, na Brussel. Antwerpen
heeft een hinterland van ca. 1 miljoen regionale bezoekers, Brugge amper een half miljoen. Dit
regionale bereik is wellicht een van de meest ondergewaardeerde en onderbenutte kwaliteiten
van Mechelen. De stad ligt in het midden van de Vlaamse Ruit (gevormd door Gent, Antwerpen,
Leuven en Brussel). De potentie om de mensen naar Mechelen te trekken voor cultuur, toeristische
uitstapjes, koopjes, etc. is enorm, ook internationaal. Met een uitgekiende positionering tegenover
Brussel en Antwerpen kan Mechelen een must worden voor iedere internationale bezoeker die
ons land voor meer dan drie dagen bezoekt. Mechelen heeft alles om in de ogen van die toerist
als een soort vroegrenaissance ‘Versaille van Brussel’ te zijn, een niet te missen stopplaats. En dan
25

26
is er de niet-aflatende dynamische inzet voor innoverende cultuur
in Mechelen. Waar voordien de culturele centrumfunctie van de
stad als ruimschoots voldoende werd geacht, wenst Mechelen
in recente jaren ook op landelijk niveau nadrukkelijk cultureel
relevant te zijn. Het theateraanbod is groot, er wordt geïnvesteerd
in de musea, in Lamot en de ontsluiting van de monumenten.
Er is een ongeziene en gevarieerde muziekscène (jazz, rock,
klassiek, etc.). Voor de hedendaagse kunsten staan De Garage, de
videobiënnale Contour en het aangebodene in galerij Transit op
internationaal niveau. Uitzonderlijk aan Mechelen is het grote
aantal -maar kleinere- toonplaatsen en –fora, en het uitermate
rijke verenigingsleven. Mechelen heeft voor een stad van die
grootte, op dit vlak geen gelijke. Het verenigingsleven bloeit.
Cultuur is er altijd geweest in Mechelen. Het verschil is dat het
recentelijk ook door de buitenwacht wordt opgemerkt en dat Mechelen hierdoor beseft dat ze
wel degelijk een toonaangevende rol kan opnemen. Wat nog in grote mate ontbreekt zijn sterke
Europese netwerken, waardoor de kwaliteit en variatie in Mechelen nog verder kan groeien.
MECHELEN 2015:
een katalysator voor de stad
De kandidatuur MECHELEN 2015 - Culturele Hoofdstad van Europa, is voor de stad in de eerste
plaats een hefboom, een katalysator. Velen denken, Mechelen is te klein en heeft daarom niet
de vereiste organisatorische capaciteit. Goed te beseffen is dat dergelijke en andere opwerpingen
in iedere voormalige Culturele Hoofdstad van Europa, werden gemaakt. Geen enkele stad was
er vooraf klaar voor, ook de grote metropolen niet, om een dergelijk cultureel megaproject te
realiseren. En toch ging men er verder, soms het ongewisse in, meestal met groot succes, want
het betekende grote sprongen voorwaarts op vlak van stadsbekendheid, culturele programmering
en organisatie, toeristisch dienstbetoon, het aantrekken van werkgelegenheid, het opzetten van
netwerken. Economisch werd het bij een goed beheer en planning steeds een voltreffer. In iedere
hoofdstad waar de inspanningen doelgericht werden ingezet, waren de effecten onmiddellijk
of op zeer korte termijn zichtbaar. Denk maar aan Antwerpen 1993, Brugge 2002 of Lille
2004. MMMechelen vzw is alvast in positie om de trekkersrol op te nemen. De inzet van het
voorbereidingstraject is een effect voor Mechelen te genereren dat uitmondt in permanent
verbeterde infrastructuur, een consistente en performante citymarketing, een cultuurwerking
met grote expertise, een grootstedelijk aanbod dat toch op de maat van de mensen blijft. Ook
de mentale verruiming – het Europees denken, handelen en voelen – zal een verrijking voor
Mechelen zijn. De culturele diversiteit wordt minder problematisch, zelfs een doodnormaal
gegeven.
Een HAIKU voor Mechelen:
zwaktes worden sterktes
Al eeuwenlang vormen de vele kleinere centrumsteden (hierna kleinsteden) cruciale knopen in
het dichte (steden)weefsel van Europa. Dit wordt door het grote publiek al te vaak over het
hoofd gezien. Het algemene discours gaat immers frequent uit van de tegenstelling (groot)stad
–platteland. Bovendien worden deze kleinsteden louter op lokaal niveau als relevant ingeschat.

Mechelen met haar 80.000 inwoners is geen metropool en claimt dat allerminst. Dit zou een
grove inschattingsfout zijn. Van buiten af wordt de kleinere schaal nog dikwijls als een zwakte
beschouwd. In Mechelen zelf wordt de nabijheid van Brussel en Antwerpen eerder als een
bedreiging in plaats van een kans beschouwd.
Mechelen, een kleinstad,
heeft nochtans eveneens
een grootstedelijk karakter.
Mechelen 2015:
de schijnwerpers op de dynamiek van Europese kleinsteden
Vooruitstrevende kleinsteden hebben in recente decennia een verrassend innoverend proces
aangevat. Ze vinden zich opnieuw uit. Dat mondt uit in een eigen nieuw en dynamisch
profiel. Dit proces vertoont een exponentiële groei in Vlaanderen, in België en in sommige
andere delen van de EU-lidstaten. De technologische verwezenlijkingen die een grote
mobiliteit - zowel fysiek als virtueel - van personen, goederen en ideeën mogelijk maakt,
bieden die opportuniteit. Deze dynamiek werd in kleinere steden ontdekt in de 2e helft van
de 20ste eeuw. In de 21ste eeuw is het een kwaliteit en zekerheid. Maar ook de Europese
Unie, via de vele interregionale programma’s en wetgevende maatregelen, stimuleert die
kansen. De kleinere stad is niet langer geprangd tussen het idee van het platteland en dat van
de grootstad. De kleinere centrumstad kan zich in een wereldwijd netwerk inschrijven en
toch optimaal als sociale, culturele en economische motor functioneren. Deze steden spelen
hun humane en duurzame leefomgeving als aantrekkelijke troef uit.
Mechelen, een kleinstad, heeft nochtans eveneens een grootstedelijk
karakter. MECHELEN 2015 wenst van de zogenaamde zwakten
een sterkte te maken. Daarom is een ander startpunt aangewezen.
Enkele van de begeleidende gedachten in de ontwikkeling van het
traject zijn: “periferie wordt centraal” en “klein is mooi”. Het zijn
kwaliteiten die men in Mechelen terugvindt, en die er model voor staan. Deze twee aspecten
worden aangegrepen om nieuwe lijnen te trekken. Mechelen en zovele andere ‘kleinsteden’ in
Europa kunnen de zogenaamde zwakten van ‘perifeer’ en ‘klein’ in hun voordeel omzetten.
Voorwaarde: een dynamische visie op de stad, een alertheid op de maatschappelijke, economische
en socio-culturele veranderingen en een wil om daar op in te spelen. Mechelen - maar ook
de andere kandidaat Mons (Bergen) - vertoeft in een dergelijke geïnspireerde staat van inzicht.
Wat Mechelen en Mons bijzonder maakt, is dat beiden een dynamische, innoverende en
toekomstgerichte visie hebben ontwikkeld. De kleinere Europese steden, die dit weigeren te
doen, deemsteren weg. Ze blijven inwaarts gericht. Vastgeroeste traditie en nostalgie krijgen
de bovenhand… De tijd komt er stil te staan. Niets verandert nog, en dus gaat men willens
nillens er op achteruit. De kleinsteden die de uitdagingen wel aangaan, verstevigen hun positie
in hun streek, in hun land en in Europa. Precies omdat ze kleiner en perifeer zijn, is het voor hen
makkelijker dan voor megasteden om in te spelen op de veranderingen. Daar hebben de logheid
in de besluitvorming/uitvoering en de verzadigde mobiliteit steeds meer een nefaste invloed. Het
nadeel van een kleinstad wordt een voordeel.
Mechelen in Europa kan met een HAIKU symbool staan voor de kwaliteit van de kleinsteden. Een
HAIKU die staat voor: Humaan - Alternatief –Innoverend –Kwalitatief –Uitnodigend. De kracht
van een kort HAIKU-gedicht, waar tijdens het schrijven vele keuzes vooraf worden gemaakt om
tot de kerngedachte door te dringen, weerspiegelt de kracht van de visionaire kleinsteden. Ideeën
als Schaal is cruciaal – draai het standpunt om – Periferie is centraal – Klein maar mooi – Klein dus
anders – Minder is meer – Universeel particulier –Kiezen is winnen – werken inspirerend.
Mechelen met zicht op de toekomst
In het MECHELEN 2015-traject is visieontwikkeling als essentieel ingeschreven. Voor Mechelen
komt het er op aan om de kandidatuur als een duurzaam proces te beschouwen. Het is een proces
van verankeren en van verstevigen. Voor ogen wordt gehouden dat zwakke schakels sterk worden.
27

28
De perifere positie die Mechelen opneemt in een organisch model tegenover Antwerpen en Brussel
wordt omgebogen in een netwerkmodel. Mechelen wordt een van de knooppunten in Europese,
Belgische en Vlaamse netwerken. In plaats van in competitie te gaan met andere kleinsteden
gaat men op zoek naar samenwerking tussen kleinsteden. Toenadering en dialoog kunnen maar
ontstaan door eerst de fysieke, mentale, ruimtelijke, tijdelijke, religieuze, sociale, technologische,
economische afstanden scherp te stellen. Ook de schaalverhoudingen tussen steden dienen in
kaart gebracht. De verstarrende nostalgie van een voormalige hoofdstad wordt omgebogen in
een identiteit van innovatie en streven. Zo ontpopt een behoudsgezinde, traditionele cultuur zich
in een vibrerend, hedendaags cultureel leven. Een monolithische kijk op de samenleving wordt
een interculturele cultuurbeleving en dit niet louter meer vanuit een lokaal perspectief, maar
ook vanuit een lokaal-internationaal en Europees-internationaal standpunt. Een van de actuele
uitdagingen is precies het groter en zichtbaarder maken van de internationale, Europese dimensies
door de mentale afstanden tussen steden, regio’s en lidstaten te verkleinen en de mentale ruimte
in de kleine steden te vergroten.
De kandidatuur van Mechelen kan aan alle Europese kleinsteden een rechtmatige plaats geven
in het bewustzijn van de Europeaan. De menselijke schaal van kleinere steden reveleert zich
steeds meer als een ‘ideale maat’ voor duurzame maatschappelijke, culturele en democratiserende
ontwikkelingen en innovaties in een geglobaliseerde, snelle wereld. De rol van de kleinsteden in
het Europese weefsel wordt geduid dankzij de kandidatuur. Zij staan voor een steeds evoluerende
zoektocht in het vinden van het ideale evenwicht tussen de technologische verworvenheden en
een humane-omgevingsgevoelige vorm van stedelijkheid.
Mechelen zal, met of zonder titel, door de ingeslagen weg naar de toekomst toe een aantal
transformaties ondergaan die onafwendbaar en toe te juichen zijn:
•van een centrumstad die de verscheurende keuze tussen de plattelandbeleving en de
grootstedelijkheid diende te maken, naar een kleinstad met een eigen kwalitatief cultureel,
sociaal, economisch en ecologisch profiel,
•van behoudsgezind naar innovatief,
•van gesloten kleinsteedse gemeenschappen naar een open humaan platform tussen
culturele gemeenschappen in en buiten de stad.
Mechelen ontplooit een lange termijnvisie en daar heeft cultuur een belangrijke rol in te
spelen. Iedere culturele speler van Mechelen bouwt daar aan mee, draagt bij aan de ingezette
vernieuwing.

Wat wordt nagestreefd voor 2015
De kandidatuur vertrekt vanuit uitdagingen. Uitdagingen die in een zestal grote domeinen
onder te brengen zijn: stadsontwikkeling, citymarketing, toerisme, gemeenschapsvorming,
het Europese burgerschap en uiteraard cultuur. Culturele Hoofdstad van Europa is dus zoveel
meer dan louter cultuurprogammering. Een verdere economische ontwikkeling en positionering
van Mechelen is een belangrijke drijfkracht. Heel wat initiatieven zijn voor de komende jaren
ingepland en zullen al voor 2015 zijn gerealiseerd. Denk maar aan de opening van Minderbroeder
cultuursite, het Memoriaal Kazerne Dossin, de ontsluiting van de Sint-Romboutstoren, de
verdere ontwikkeling van de Museumas en de Lamotwerking, de stadsvernieuwingsprojecten, een
volwaardige citymarketing en een Europese cel, etc. Het kader van het Mechelen 2015-traject kan
worden aangegrepen om een aantal projecten en doelstellingen al dan niet versneld te realiseren.
Tijdens het traject zullen de prioriteiten in overleg met de vele Mechelse actoren en bevolking aan
bod komen. Hieronder zijn een aantal mogelijke concrete doelstellingen opgesomd.
Stadsontwikkeling
Culturele infrastructuur
•De bouw van een grotere podiumzaal (min.) 800 zitplaatsen.
•De realisatie van een geïntegreerd, gecentraliseerd erfgoeddepot (stedelijke musea,
stadsarchief, archeologie, etc.).
•Optimalisering van de Museumas:
•Museum Hof van Busleyden: een volledig gemoderniseerde en geklimatiseerde interieur
volgens internationale museale standaarden,
•Schepenhuis: herinrichting + oplossen van structurele aspecten van het gebouw,
•Brusselpoort: verbeterde toegankelijkheid en: volledig gemoderniseerde en
geklimatiseerde
interieur volgens internationale museale standaarden.
•Een verhuis van het Speelgoedmuseum naar een nieuwbouw om met Technopolis
samen een “speelsite” te vormen.
•Het optimaliseringtraject: toegankelijkheid van cultuurzalen en bouwkundig
patrimonium
•Voor 2012: de realisatie van Memoriaal Kazerne Dossin.
Stedelijke infrastructuur
Urbanistisch
•(Versnelde?) realisatie van Arsenaalsite 2018 en nieuw treinstation.
•Heraanleg van straten en pleinen binnen de Vesten (O.a. Museumas Grote Markt –
Brusselpoort).
•Dorps- en wijkinvesteringen, ontwikkeling van het keerdok.
•Versnelde restauraties van de Kerken (ook interieurs).
•Vernieuwd zwembad.
Natuur
•Groene bufferzones omheen Mechelen.
•Verder ontwikkeling van fiets en wandeltrajecten langsheen de Dijle (Cf. ook
Toerisme).
Mobiliteit
•Zone 30: heraanleg van de vesten met de aanpalende renovaties van o.a. Arsenaal, Tinel,
Keerdok, etc.
•Vernieuwd expresstation (cf. Diabolo + Arsenaalsite) (voltooid in 2012).
29

30
Citymarketing
•Het interreg-project Citymarketing is in volle ontwikkeling. De citymarketing in het
teken van ‘gezelligheid, ambitie en rijkdom van de stad’ zal ingezet worden om zowel
bij de lokale
bevolking als in de economische en toeristische werelden de interesse in Mechelen te
vergroten.
•Mechelen wordt internationaal prominent als het centrum van de Vlaamse Ruit
gepromoot.
•De kandidatuur wordt ingezet in de citymarketing.
Toerisme
•Mechelen wordt nationaal en internationaal erkend als volwaardige “Vlaamse Kunststad”.
•Mechelen slaagt in een vernieuwde identiteitsvorming en imago dat het historisch
geschoeide
identiteit van voormalige hoofdstad overstijgt. Mechelen als historische kunststad
werd
herkend voor zijn hedendaagse culturele uitstraling.
•De centrumfunctie van Mechelen wordt in functie van het hinterland volledig op
internationale leest geschoeid.
•De horeca is qua aanbod aan hotels, restaurants en cafés zodanig groot en divers, dat
Mechelen de toeristische economie als een belangrijke troef kan uitspelen.
Gemeenschapsvorming
•Mechelen groeit uit als experimentzone voor cultuurontwikkelingen rond culturele
diversiteit.
Omwille van de humane schaal van Mechelen en de nabijheid van grotere steden kan
Mechelen heel veel bijdragen.
•Het bijstellen van de maatschappelijke perceptie van Vlaanderen in Europa. Vlaanderen
als plaats van democratische openheid met respect voor de vele verschillen
binnen en buiten haar gemeenschap.
•De culturele diversiteit wordt een bindende kracht in het samenlevingsmodel.
Het Europese Burgerschap
•Mechelen slaagt er in om bij de burgers een Europese identiteit aan toe te voegen.
Cultuur
- Door de programmering en de driejaarlijkse stadsfestivals verwerft Mechelen
een sterk cultureel imago in Vlaanderen en in Europa.
•De lokale culturele actoren zijn versterkt door zich in te schrijven in Europese culturele
netwerken.
•Na de economische wereld, wordt ook in de culturele wereld de “Vlaamse Ruit “ als
een afgebakend culturele stedenmatrix beschouwd. Mechelen in het centrum ervan
neemt hier haar voortrekkersrol op.
•Mechelen heeft in vergelijking met Brugge het voordeel dat men geen loodzwaar
imago van “Nostalgisch erfgoedstad” meedraagt. Mechelen kan de kans grijpen om
fris en vernieuwend om te gaan met haar erfgoed. Het historische erfgoed is een
kader, maar niet noodzakelijk allesbepalend. Mechelen heeft nu een uitzonderlijke
kans te grijpen om een nieuw en fris erfgoedimago te creëren, die leefbaar is voor de
inwoners, de werkenden en de (inter)nationale bezoekers.
•De kandidatuur bevordert of biedt de kans aan de beleidsmakers om een cultureel

de prijs van de Mechelse Cultuurraad
“de mechelsen iemer”
Dinsdag 27 mei 2008 20 u
in Cultuurcentrum
Leliëndaal
Hombeek
PROGRAMMA
•een kort ‘optreden vande genomineerden;
•het Mechels Salonorkest,
•de winnaar van De Gruyter
SANDER VAN DEN BROECK
•Pita
•Bharata Natyam
•de bekendmaking van de laureaat
tentoonstelling
schilderijen van
Miriam
Van Damme
43

34
“de Mechelsen Iemer”,
Voor de prijs van de Mechelse Cultuurraad, “den Mechelsen Iemer”, heeft de jury na diepgaand
overleg het volgende beslist:
Vier kandidaten worden genomineerd. Die komen elk in aanmerking voor een geldprijs van
250,00 Euro. Eén genomineerde is laureaat voor de prijs van de Mechelse Cultuurraad en ontvangt
“den Mechelse Iemer”, een kunstwerk van een Mechelse kunstenaar.
Genomineerd zijn in alfabetische volgorde
Jonckeer René
Robert Stolzclub
ijs Annemie met dansstudio Marlynes
Verreth Fernand
De genomineerden hebben een zeer groot palmares in het Mechelse Cultuurleven, gespreid over
meerdere decennia en gekenmerkt door een tomeloze inzet, waar uiteindelijk duizenden culuurminnende
Mechelaars van geprofiteerd hebben.
René Jonckeer is een begaafd muzikant die niettegenstaande zijn internationale reputatie, zijn
muzikaal talent doorgaf aan menige Mechelaar. Hij was stichter van de Mechelse Jazzclub, hij dirigeerde
de Mechelse fanfares van Battel en Muizen, organiseerde één van de succesrijkste edities
van de Dijlefeesten, Jazz-festivals e.a.
Zijn integere, vriendelijke en toegankelijke persoonlijkheid maakt hem tot vriend van menige
Mechelaar.
De Robert Stolzclub is een begrip in het Mechelse muziekleven. Reeds 39 jaar promoten zij
de licht klassieke muziek, de Weense muziek en de operette in het bijzonder. Wienerconcerten,
Wienerbals en een grandiose Wienerparade met tussendoor een reis, een brunch e.a. ontmoetingsmomenten
zorgen er voor dat muziek mensen bij mekaar brengt en gelukkig maakt.
Annemie ijs is de drijvende kracht van “dansstudio Marlynes”. Op vraag van de ouders beginnen
de kinderen reeds op 3 tot 4jarige leeftijd te dansen. Zij specialiserde zich in het kleuterballet,
wat redelijk uniek is in Vlaanderen. De voorbije 25 jaar heeft zij met haar medewerkers van de
dansstudio duizenden kinderen en volwassenen leren dansen, hun bewegingen leren coördineren
en hebben zij de kinderen vooral podiumvastheid bijgebracht. Optreden in het publiek hoeft
voor deze jongeren dan ook geen probleem te zijn. Zelfzekerheid en uitstraling zijn dan ook
een belangrijke méérwaarde in het opvoedingsproces van deze jongeren. Dansstudio Marlynes
schenkt ook bijzondere aandacht aan zwakkere doelgroepen, die sociaal, fysiek of financieel soms
drempels moeten overwinnen.
Met haar nominatie willen we ook alle medewerkers, die iedere dag van de week in het getouw
zijn, onze waardering uitspreken. Dansstudio Marlynes is een begrip in Mechelen.
Fernand Verreth is al ruim veertig jaar de stille medewerker of mogen we zeggen de rots waarop
het Mechelse stadspoppentheater is gebouwd, als acteur, als auteur. Als regisseur, als administratief
medewerker houdt hij ook mee de financies in het oog. Zijn tomeloze inzet en betrouwbaarheid
hebben mee gezorgd voor de uitbouw van het poppentheater. Het figurentheater De Maan
is een unicum in de Mechelse regio.
`
Wil je weten wie laureaat werd, kom dan naar het CC Leliëndaal in Hombeek op dinsdag 27
mei e.k. om 20.00 u.

De Kollega’s anno 2008
De Kollega’s na meer dan dertig jaar opnieuw op de planken
brengen, blijkt een schot in de roos. Pers en publiek zijn
erg enthousiast, de voorstellingen waren in een mum van tijd
uitverkocht. Voorspelbaar? Enerzijds wel: combineer een goed
stuk met een erg getalenteerde cast en je moet wel scoren. Anderzijds
niet: de verwachtingen waren erg hoog gespannen en
de acteurs en artistieke entourage hebben een heel parcours
mét hindernissen doorlopen om tot dit resultaat te komen.
Ben had a dream…
Acteur Ben Segers, een vaste waarde in ’t Arsenaal, is al jaren een Kollega’s/Collega’s-fan (zie ook
zijn website www.decollegas.be). Toen Michael De Cock directeur werd van
’t Arsenaal, begonnen de twee al snel plannen te smeden om het originele stuk van Jan Matterne
uit 1976 opnieuw te ensceneren. Ze verzamelden al snel een topcast die dit avontuur niet wou
missen. De eerste lezing en eerste fotosessie in mei 2007 werden al snel memorabel. Enthousiasme
in overvloed, een droom zou werkelijkheid worden. Bij de volgende lezingen bleek al snel dat
er in de tekst geschrapt zou moeten worden, het oorspronkelijke stuk dat uit twee delen bestaat
– Den Buro en Het Feest – duurde wel drie uur! De Kollega’s anno 2008 duurt twee uur, inclusief
decorwissel met voor het rode doek een bijzondere sketch door Stijn Van Opstal alias Baconfoy
en Marc Van Eeghem alias ienpondt, twee populaire personages die echter niet in het theaterstuk
zitten… Een van de eerste artistieke vragen die zich stelden, was wat er met de typisch jaren
’70-aspecten diende te gebeuren. Behouden? Moderniseren?
Bureaus in seventies stijl of anno 2008? Decor? Rekwisieten?
Kostuums? De partijkaart, de verzuiling... Uiteindelijk werd
beslist er zeker een jaren ’70-toets aan te geven zonder in
pure nostalgie te verzwelgen. Het verhaal anno 1976 werd
behouden maar de situaties, intriges, relaties e.d. zijn zo tijdloos
en universeel dat je ze als toeschouwer met gemak op je
eigen leven anno 2008 kan projecteren.
Repetitiemarathon
Normaal gezien worden voor een productie acht repetitieweken
ingepland. Door goed gevulde agenda’s en nog
lopende opdrachten
bij
andere gezelschappen, moeten De Kollega’s anno
2008 het met vijf repetitieweken stellen. Geen sinecure.
Elke seconde telt. Den Buro krijgt redelijk
snel vorm. Ook al heeft elk acteur zijn eigenheid,
de herkenning van en verwijzing naar de oude
Kollega’s is in dit deel sterk aanwezig. De acteurs
slagen er wonderwel in deze moeilijke evenwichtsoefening
tot een goed einde te brengen. Liefhebbers
die hun iconen van vroeger willen terugzien,
genieten en worden toch nog verrast omdat de acteurs
de oude kollega’s ook niet klakkeloos imiteren. Deel twee, Het Feest, blijkt moeilijker om te
ensceneren. Elk personage heeft in zijn privéleven wel een tragisch verhaal, dat op die zogezegde
feestavond aan de oppervlakte komt. Deze geheimen naarmate de avond vordert een voor een
blootleggen, werkt blijkbaar niet. Pas een week voor de eerste try-out komt het lumineuze idee
om een truc toe te passen die de tragiek maar vooral ook de humor enorm versterkt. De truc (het
feest na elk gênant moment telkens opnieuw laten beginnen) werkt naar een ongelooflijke climax
35

36
toe. Hoe erger de situatie ontspoort, hoe meer je in een deuk ligt maar hoe meer je ook
beseft hoe tragisch alles is. Door tijdsdruk wordt pas tijdens de eerste try-out de decorwissel
gerepeteerd. De avond ervoor imiteren Stijn Van Opstal en Marc Van Eeghem
voor de lol Baconfoy en ienpondt onder het motto ‘we doen dan wel eens sketchke
om die decorwissel op te vullen’. De sketch tijdens de pauze die eigenlijk geen pauze
is, blijkt al op de eerste avond een succes. Net als het stuk zelf. De eerste try-out voor
een bomvolle zaal is een vuurproef maar deze avond bevestigt dat De Kollega’s, acteurs
en artistieke entourage, de juiste keuzes hebben gemaakt. Er kan hier en daar nog wat
worden bijgeschaafd maar er hoeft niet langer te worden getwijfeld. Na vijf zeer intensieve
repetitieweken is deze positieve respons een dankbare stimulans om er tegenaan
te gaan. Na de première volgen immers nog 34 voorstellingen!
Waarom De Kollega’s anno 2008 een succes zijn
“’t Arsenaal brengt met veel kunde en lef een uiterst vermakelijk stuk op scène, zonder daarom de
scherpe randjes af te botten. De Kollega’s zijn terug voor een nieuwe generatie. Komedie van een te
zeldzame soort.”
(ijs De Smet, Knack blogt)
“Zowel het publiek dat zich nog eens wil vermaken met de oude Kollega’s als wie benieuwd is naar een
hedendaagse aanpak van het stuk komt aan zijn trekken.”
(Liv Laveyne, De Morgen)
“De dialogen zijn sterk omdat ze zo eenvoudig klinken maar op wonderlijke wijze de alledaagsheid
der dingen vatten zonder dat het banaal wordt. Met humor. Met tragiek. Met grote en kleine kantjes.
Voeg daar nog de souplesse en het talent van deze sublieme cast aan toe en je krijgt met De Kollega’s
pretentieloos, licht-nostalgisch, goed gemaakt theater dat het succes van 30 jaar geleden ongetwijfeld
nog eens overdoet.”
(Karlien Vanhoonacker, Redactie.be)
Deze drie persquotes vatten de succesformule van De Kollega’s anno 2008 perfect samen. De
Kollega’s is een avond amusement maar het is veel meer dan dat. Bijna iedereen heeft een werkplek
met collega’s en bijna iedereen heeft wel eens problemen in zijn leven die hij liever niet met
iedereen deelt. Hoe mensen met mekaar omgaan is zo herkenbaar en naar De Kollega’s kijken,
relativeert vaak je eigen situatie.
Veel ‘oude Kollega’s’ woonden de première bij. Toen zij De Kollega’s eind jaren ’70 speelden,
waren zij gemiddeld even oud als de cast nu, voornamelijk dertigers. Ze vormden een voorbeeld
en inspireerden de generatie acteurs die nu op de scène staat. Een mooie wisselwerking, een ontroerende
verbroedering achter de coulissen. eatergeschiedenis!
Opvallend is de diversiteit in publiek. Senioren die erg vasthouden aan de acteurs van vroeger
maar die wel aangenaam verrast zijn door hoe deze nieuwe cast De Kollega’s gestalte geeft. Dertigers
en veertigers die als kind naar De Collega’s op televisie keken, die nu in de theaterzaal de nostalgie
van hun jeugd proeven maar zich ook herkennen in de levensfase waarin deze collega’s zich
in het stuk bevinden. En opvallend veel jongeren ook die De Collega’s van vroeger niet kennen
maar die onbevangen naar dit stuk komen kijken en hun eerste kennismaking met De Kollega’s
niet snel zullen vergeten. Straf hoe zo’n verhaal op en naast de scène blijft boeien en voortleven.
Wie weet volgt er ooit wel nog een remake van De Kollega’s anno 2008…

ANNO
EXPO
21 juni –
14 september
De universele wereldtentoonstelling van 1958 in Brussel is een begrip. Geen enkele andere
wereldtentoonstelling heeft zich zo genesteld in ons collectieve geheugen.
42 miljoen mensen bezochten Expo 58, waaronder 80% van alle Belgen. Expo 58 was veel
méér dan een verzameling moderne paviljoenen op de Brusselse Heizel. Als eerste naoorlogse
wereldtentoonstelling stond de expo stond symbool voor een nieuw tijdperk: gedurfde architectuur,
hedendaagse vormgeving en design, uitdagende mode en muziek, handige toestellen in de
huiskamer en het begin van de consumptiecultuur.
In 2008 viert heel België de 50ste verjaardag van Expo 58. In Mechelen herbeleef je met
Anno Expo de wereldtentoonstelling van 1958, de jaren vijftig en de clichés over die fifties.
Blikvanger is het tentoonstellingstweeluik in Lamot en in het Cultuurcentrum Mechelen. Een
hele rits zomeractiviteiten maken van Mechelen een net zo plezierige pleisterplaats als Expo 58
een halve eeuw geleden!
Architectuur, stedenbouw en technologie
Het verhaal van de Expo
In Lamot brengen een twintigtal unieke maquettes de wereldtentoonstelling indringend realistisch
en visueel tot leven. De ploeg van prof. dr. De Kooning en drs. Rika Devos van de Universiteit
Gent staat borg voor dit deel van de tentoonstelling. Zij stelt in zaal Alcazar een twintigtal
maquettes tentoon, die in het jubileumjaar nergens anders in Vlaanderen of Brussel te zien zijn.
De bezoeker waant zich op Expo 58, dank zij het gebruik van hedendaagse getuigenissen en de
verwerking ervan in het verhaal van Staf en Paula. Dit kan je thuis op je mp3-speler laden. Breng
het verhaal mee naar Lamot en laat je rondleiden.
Het verhaal van de stad
De zaal Scala is voor de Mechelaars een ‘must’. Je gaat er terug in de tijd,
naar het ‘nieuwe’ Mechelen van toen. De tentoonstelling biedt voor het
eerst een mooi overzicht van Mechelen in de jaren vijftig. Uit recent
historisch onderzoek blijkt dat vele stedenbouwkundige realisaties
toen ontstaan zijn. De woonwijk op het voormalige militair oefenplein
37

38
was ooit een toonbeeld van een moderne, gezonde
wijk en lokte volle autobussen nieuwsgierigen.
Straten werden heraangelegd want koning auto
begon aan zijn opmars. Neonreclame kleurde de
straten. Nieuwe industrieterreinen lokten niet enkel
autoassemblagefabrieken naar Mechelen. Ook
Amerikaanse bedrijven als Procter & Gamble vonden
hun weg naar de Dijlestad. Een splinternieuwe
academie, een hypermoderne voetbaltribune,
luxeappartementen, speelpleinen, scholen…. De
realisaties in Mechelen zijn exemplarisch voor wat er
toen ook in andere Belgische steden gebeurde.
Voor het eerst tonen de Stedelijke Musea Mechelen
en het Stadsarchief stukken uit hun eigen collectie
om deze transformatie te duiden. De organisatoren
kunnen op de tentoonstelling niet alles tonen wat ze ontdekten. Een uitgebreide collectie
historische foto’s vind je binnenkort op www.beeldbankmechelen.be.
Timelevel, het digitale verhaal
De zaal Scala is ook de plek waar reële, virtuele en imaginaire werelden door
elkaar lopen. Ontdek de virtuele tegenhanger van de tentoonstellingsruimte en
wandel binnen in een wereld waarin het Mechelen van nu naadloos overgaat in
het Mechelen van toen. Je bent nu maar één stap verwijderd van het Amerikaans
paviljoen. Zet je zoektocht verder en grasduin in wat er te beleven valt: een
architecturale verkenningstocht verrijkt met historisch en recent beeldmateriaal.
Heden, verleden en toekomst geven er elkaar de hand.
Onze technologische partner in crime, het kunstenaarscollectief Workspace Unlimited, maakt
voor deze virtuele enscenering gebruik van hedendaagse gametechnologie. Ben je een actieve of
een passieve ‘speler’? De keuze is aan jou. Laat je leiden langs een vooraf uitgestippeld parcours
op het grote scherm...of neem zelf de stuurknuppel in handen. Gezeten achter een van onze
computers zap je zo tussen twee tijden, tussen wat was en wat is.
De mythe van de jaren vijftig: Happy Days
Anno Expo staat in het Cultuurcentrum Mechelen met Happy Days ook voor een verfrissende
duik in de fifties. Voor een groot publiek kregen de fifties definitief gestalte in de film Grease. De
jaren vijftig zijn sindsdien voorgoed herleid tot clichés en iconen van de Amerikaanse populaire
cultuur. Het Cultuurcentrum Mechelen presenteert voor het eerst de ambiance
van deze Happy Days.
In de wervelende tentoonstelling flaneer je langs gestroomlijnde strijkijzers,
pastelkleurige serviezen en hippe mixers, van toen en van nu. In het salon ga je
relaxt onderuit voor de televisie en in de bar staat de cola koud. Met de Pink
Cadillac naar de drive-in, met de Vespa naar Hawai, of met de raket naar Planet
X. Originele objecten worden afgewisseld met heredities, imitaties, inspiraties,
parodies én verfrissende designcreaties. Verscheidene privé-verzamelaars tonen
voor het eerst hun schatten. Meezingen op de deuntjes uit de jukebox kan ook:
van Jailhouse Rock van Elvis tot K3’s Do the Hippie Shake. De fifties zijn nog lang niet dood!
See You Later Alligator!

Anno Expo in de stad
Anno Expo is veel meer dan de tentoonstellingen in Lamot en in het Cultuurcentrum Mechelen.
De hele stad zet zijn schouders onder Anno Expo: stadsdiensten, Mechelen Kinderstad,
Vormingplus regio Mechelen, handel en horeca organiseren speciale evenementen of geven
bestaande activiteiten deze zomer een fifties-look.
De brochure die de zomeractiviteiten bundelt verschijnt eind mei en kan je afhalen bij
In&UitMechelen.
Anno Expo op het web
www.anno-expo.be is meer dan een digitale opsomming van de activiteiten. De interactieve
website nodigt uit om zelf actief deel te nemen. Laat andere gebruikers delen in jouw fiftiesbelevenissen
van toen en nu. Neem een foto van je interieur uit de jaren vijftig. Of zoek in je
familiealbum de foto van ma en pa op de Expo. Trek je vintagekleding aan en poseer voor de lens.
Of maak foto’s van de Anno Expo-activiteiten en laad ze op de website. De rubriek Anno Expo
Media moet een beeld geven van wat leeft rond Anno Expo en de jaren vijftig in het Mechelse.
Schrijf je in op de digitale nieuwsbrief en je bent als eerste op de hoogte van het reilen en zeilen
van het evenement.
En ben je nieuwsgierig naar wat er precies vijftig jaar geleden op de Expo gebeurde? Volg de WTweetjes
op de voet. We geven dagelijks nieuws, vers van de toenmalige pers.
Praktische info
Je ticket telt voor twee! Met één ticket kan je zowel de tentoonstelling in Lamot als Happy Days
in het Cultuurcentrum bezoeken, op dezelfde dag of op een ander moment.
Alle info & tickets:
In&UitMechelen, 070/22 28 00,
inenuit@mechelen.be,
www.anno-expo.be
39

40
Internationale Beiaardwedstrijd
“Koningin Fabiola”
Vanaf 10 t/m 14 september 2008 bevindt Mechelen
zich terug in de ban van de beiaardkunst. In
de voormalige hoofdstad der Nederlanden, het
epicentrum bij uitstek van de beiaardkunst, vindt de
zesde editie van de gerenommeerde en Internationale
Beiaardwedstrijd “Koningin Fabiola” plaats.
Dit vijaarlijkse concours, dat voor de eerste keer
in 1987 werd georganiseerd door de Koninklijke
Beiaardschool “Jef Denyn”, in samenwerking met
de stad Mechelen, biedt aan duizenden beoefenaars
en luisteraars de unieke kans om de internationale
laureaten van de beiaardkunst live bezig te horen.
Het evenement vindt plaats in en rond de monumentale Sint-Romboutstoren, erkend als belfort
op de lijst van het UNESCO-erfgoed. Deze toren wordt be-schouwd als het merkteken en de
toeristische attractiepool van de Stad Mechelen. Vanaf 2009 wordt de toren volledig ontsloten.
Door middel van een eigentijdse, interactieve installatie zullen de historiek en de bouw van deze
onafgewerkte toren in relatie tot de stad Mechelen tot leven komen. Op deze manier ben je als
bezoeker nog nauwer betrokken bij het fascinerende verhaal van het monument.
Het verhaal van de mondiale beiaardkunst ontstond in Mechelen in 1922, wan-neer één van de
pioniers van de beiaardkunst, tevens grondlegger van de huidige beiaardtechnologie, Jef Denyn,
de Mechelse beiaardschool stichtte. De financiële ruggesteun kwam er van de vermaarde
Amerikanen Herbert Hoover, John D. Rockefeller en William Gorham Rice. De school kreeg
vrij snel een grote vermaardheid tot ze in 1959 van Zijne Majesteit Koning Boudewijn de titel
Koninklijke Beiaardschool “Jef Denyn” verkreeg. In 1984 verkreeg de school vervolgens de Hoge
Bescherming van Hare Majesteit Koningin Fabiola.
De Koninklijke Beiaardschool ‘Jef Denyn’ biedt, ondanks het feit dat zij het eerste en oudste

eiaardinstituut in de wereld is, nog steeds de meest volledige opleiding met vakken als beiaardspel,
piano, muziektheorie, harmonie, beiaard-bewerking, versteek, compositie, beiaardgeschiedenis,
campanologie en samenzang. Eens voor het eindexamen geslaagd mag de afgestudeerde zich tot
volwaardig en officieel beiaardier noemen, laureaat van de Koninklijke Beiaardschool ‘Jef Denyn’,
Internationaal Hoger Instituut voor Beiaardkunst.
Momenteel behoort de Mechelse Beiaardschool tot de “roots” van het Vlaamse kunstpatrimonium
en is zij mondiaal uitgegroeid tot één van de belangrijkste cultuurambassadeurs van de Vlaamse
Gemeenschap (1995).
Van oorsprong een instrument behorende tot de authentieke volksmuziek is de beiaard door
toedoen van de Mechelse Koninklijke Beiaardschool uitgegroeid tot een uniek Mechels monument
met brede, internationale weerklank.
Beiaardwedstrijd
De editie 2003 was werkelijk een schot in de roos. Verschillende duizenden enthousiaste
liefhebbers volgden zowel de schiftingen als de finale. Hare majesteit Koningin Fabiola volgde
de finale in aanwezigheid van burgemeester Bart Somers en stadsbeiaardier Jo Haazen. Heel wat
ambassadeurs (Rusland, Frankrijk, Nederland, Portugal…), ministers en andere prominenten
woonden de finale bij. Nationale en regionale media waren op de afspraak waaronder een
Zwitserse en Japanse filmploeg.
Na Geert d’Hollander, Boudewijn Zwart, Gideon Bodden, Tom Van Peer was het nu de beurt aan
de talentrijke Twan Bearda om de hoogste onderscheiding in ontvangst te nemen. Laatstgenoemde
laureaten zijn inmiddels beiaardiers met internationale naam en faam.
Editie 2008: verloop van de wedstrijd
Beiaardiers uit de hele wereld, zonder leeftijdsgrens, kunnen er aan deelnemen.
De schiftingsproef vindt plaats op woensdag 10 en eventueel ook op donderdag 11 september
(afhankelijk van het aantal deelnemers) telkens vanaf 14u. Tijdens deze proeven speelt elke
kandidaat 3 werken: het verplichte werk, een werk gekozen door de kandidaat en een werk
opgelegd door de jury en gekozen uit het ingezonden repertoire.
De vijf eersten uit de schiftingsproef gaan naar de finale.
Finale
De finale vindt plaats op zaterdag 13 en zondag 14 september 2008, telkens vanaf 19.30 uur.
Op zaterdag spelen de finalisten drie werken gekozen door de jury: een barok of classicistisch
werk, een romantisch & een hedendaags werk.
Op zondag spelen de finalisten volgende werken: het verplichte werk als hedendaagse compositie,
een barok of classicistisch werk & een romantisch werk. De laatste twee werken worden door de
jury gekozen.
Jury
De internationale jury is samengesteld uit de beste beiaardiers en muziekkenners wereldwijd:
• Jo Haazen (Mechelen, voorzitter en stichter van de wedstrijd
• Koen Cosaert (Roesselare), secretaris van de wedstrijd
• Ana Elias uit Portugal,
• Alexej Panov uit Rusland (Sint Petersburg),
• Vegar Sandholt uit Noorwegen (Oslo),
• Carlo Van Ulft uit Amerika (St. Louis),
• Geert Bierling uit Nederland (Rotterdam),
• Tom Van Peer (Mechelen)
41

42
• Frédéric Devreese (Brussel),
Zoals bij de vorige edities wordt voor een prachtige prijzenpot gezorgd:
• prijs minister van cultuur van de Vlaamse Gemeenschap: € 3.000
• prijs Provincie Antwerpen: € 2.000
• prijs Stad Mechelen & Gidsenbond Mechelen vzw: € 1.500
• prijs Stad Roeselare & de Koninklijke Vereniging Toren en Beiaard vzw: € 1.300
• prijs van de heer Aloïs Jans, ere-voorzitter “Oudheidkundige Kring” en de heer Piet van
den Broeck, ere-directeur v/d beiaardschool: €1000
Proclamatie
Na de proclamatie van de wedstrijd, zal Koningin Fabiola zelf de 1e prijs uitreiken aan de
winnaar (o.v.). De andere prijzen worden door andere prominenten aan de laureaten uitgedeeld.
Daarna wordt door de stad Mechelen aan de aanwezigen een receptie aangeboden in de mooie
Minderbroederskapel van het Cultuur-centrum.
Beluistering
Alle schiftingsproeven zijn gratis te beluisteren op de volledig nieuw aangelegde binnenplaats van
het Cultuurcentrum in de Minderbroedersgang, waar voldoende zitplaatsen worden voorzien.
Op het plein zullen hare majesteit Koningin Fabiola alsook alle prominenten in een exclusieve
zone de finale van de wedstrijd op ideale manier kunnen beluisteren. De beluistering door de
gespecialiseerde jury gebeurt vanuit de binnentuin van het Mechelse Conservatorium.
Contactgegevens
Voor alle info met betrekking tot de kandidaten, muziekwerken en inhoudelijke zaken contacteer
de Beiaardschool.
Voor praktische info en/of extra beeldmateriaal contacteer René Jonckeer.
Koninklijke Beiaardschool “Jef Denyn”,
Directeur Jo Haazen
F. de Merodestraat 63, 2800 Mechelen
Tel. 015/20.47.92
E-mail: info@beiaardschool.be
Website: http://www.beiaardschool.be
René Jonckeer
Intendant Wedstrijd
p/a Cultuurcentrum Mechelen
Minderbroedersgang, 5
2800 Mechelen
GSM: 0475/74.72.55
E-mail: rene.jonckeer@mechelen.be