Gestolen duif van Lucien Delchambre duikt op in Roemenië ... - Pitts

DONDERDAG 7 februari 2008 - 22 e jaargang N°3
Verschijnt om de veertien dagen. Niet in de 2e helft van augustus. Afgiftekantoor : Antwerpen X P309832
Gestolen duif van Lucien Delchambre duikt op in Roemenië
Half juni 2006 werden er bij Lucien Delchambre uit
het West-Vlaamse Ingelmunster een 60-tal duiven
gestolen. Ook 4 duiven van zijn goede vriend Geert
Desimpel, die bij Delchambre gehuisvest waren,
werden meegenomen. Niks meer van gehoord of
gezien… Tot Lucien net voor Nieuwjaar een bizar
telefoontje krijgt. Vanuit Roemenië, en in perfect
Engels, vertelt de man aan Delchambre dat hij een
duif van hem heeft opgevangen. Met een gebroken
vleugel. En of het niet even mogelijk zou zijn het
kaartje en de pedigree op te sturen… Lucien noteert
netjes het ringnummer en vraagt de Roemeen hem
later terug te bellen. Lucien gaat met de ringnummer
uit 2005 naar zijn hokken en snuffelt wat rond. “Hoe
kan dat nu? Die duif zit nog op mijn hok!”, aldus een
verraste Delchambre. “Waarschijnlijk een vergissing,
aangezien ik elk jaar dezelfde ringnummerreeks
bestel. Van 001 tot 100…” So far, so good…
Twee weken geleden rinkelt de telefoon in
Ingelmunster opnieuw. Diezelfde Roemeen aan de lijn.
Hoe het nu zit, of hij het kaartje nog wil opsturen…
“Ja maar”, zegt Lucien, “herhaalt die ringnummer nog
eens.”
“3-1-8-5-0-4-6 from ‘06”, zegt de vriendelijke
Multivitaminen
Gervit-W
Röhnfried
Tel. 056/41.24.07
Lucien Delchambre,
één van zijn gestolen
duiven duikt op in
Roemenië.
A.P. Overwater uit Strijen, ook
hij werd slachtoffer van een
diefstal.
Roemeen. Lucien noteert alles netjes, en ze hebben
nog een leuke babbel. “De Roemeen heeft in Leuven
nog management gestudeerd, vandaar zijn ‘proper’
Engels. Maar het rare van het verhaal is dat hij enorm
geïnteresseerd was in mijn huidige ‘duiventoestand’.
Hij vroeg me hoeveel kwekers ik zitten had. Hoeveel
jongen ik al had gekweekt van de 1 ste ronde. Hoe het zat
met de 2 de ronde, hou oud die 2 de ronde al was, enz…
Het gaf me een beetje een ongemakkelijk gevoel. Wat
moet een Roemeen daar mee? Met al die precieze
informatie? Nog groter was mijn verbijstering, toen
Ook bij Leo Heremans komt een gestolen
duif terug!
Op zaterdag 2 februari landde op de hokken van Leo
Heremans (tandem Heremans-Ceusters) een duifje.
Leo riep het binnen. Hij herkende direct zijn duifje.
Het was de “Blauwe As”, 6192634-03, 2 de nationale
asduif HF jaarlingen in 2004 Ave Regina. De ring
was afgedaan en hij had een rode knijpring aan met
nummer 3 opgedrukt. De “Blauwe As” is bij één van de
diefstallen gestolen. Regelmatig keren er toch duiven
terug op de hokken van bestolen liefhebbers. Het
duifje was in perfecte conditie, in dit geval kunnen we
moeilijk geloven dat de duif ergens in Oost-Europa
zou gezeten hebben. Waarschijnlijk moeten we het
bij Heremans niet te ver gaan zoeken…
KBDB handhaaft
6 jaar schorsing
Vanherle-Reyskens
IW
In mei 2006 werd Eddy Vanherle door de KBDB
Leo Heremans, zijne “Blauwe As” zit terug waar hij
thuishoort. Zonder ring, maar een favoriet herken je direct!
veroordeeld tot 6 jaar schorsing. Het ganse verhaal
kon u lezen in de Duivenkrant van 5 oktober 2006. U
kan het ook nalezen op www.pitts.be. Vanherle was
uitslagenmaker in de duivenbond van Munsterbilzen.
Hij hield de uitslagen maar 2 weken bij. Bovendien
zou hij ook nog gesjoemeld hebben met gummi’s.
Voor beide feiten werd Vanherle in 2 de aanleg
veroordeeld tot 6 jaar schorsing. Vanherle trok naar
ik na het telefoontje die ringnummer ging nakijken.
Het was toch wel een gestolen jonge duif van 2006
zeker! Ik moest er even van gaan zitten…”, aldus een
verbijsterde Delchambre. Lucien lichtte de politie in
en die beloofde wat meer nachtelijke patrouilles te
sturen. En Lucien wacht nu verder af tot de Roemeen
terug contact opneemt, want het kaartje en de
pedigree heeft hij nog niet opgestuurd.
Bizar verhaal, maar je kan hier toch uit afleiden, dat
die gestolen duiven niet echt dicht bij huis zitten.
We kunnen helemaal niet zeggen dat de Roemeen
in kwestie ter kwader trouw is. Hij kan inderdaad
perfect dat duifje hebben opgevangen. Maar met
een gebroken vleugel gaat dat heus geen honderden
kilometers vliegen… We volgen het voor u op de
voet!
Ondertussen komt er maar geen eind aan de
inbrakenplaag. Opnieuw is een Nederlandse
liefhebber het slachtoffer geworden van dieven. Bij
A.P. Overwater zijn ze aan de haal gegaan met enkele
10-tallen duiven. Dieven gaan alsmaar wilder tekeer,
ze hebben op zijn hok duivenpoten achtergelaten, of
kan het nog wreder…? Aan de schandpaal ermee!
IW
Eddy Vanherle werd opnieuw veroordeeld tot 6 jaar
schorsing, maar zet zijn strijd om zijn onschuld aan te
tonen verder en gaat in Cassatie.
de burgerrechtbank en die besliste dat de KBDB
de zaak terug moest behandelen, omdat er volgens
de burgerrechtbank te weinig bewijzen waren.
De KBDB behandelde enkele weken geleden het
dossier opnieuw en bleef bij zijn standpunt. Vanherle
gaat nu in Cassatie tegen dit vonnis. Doordat de
burgerrechtbank de zaak terugstuurde naar de KBDB
werd de schorsing opgeschort. Hierdoor konden Eddy
Vanherle en zijn vrouw Rita Reyskens blijven verder
spelen met de duiven. En hoe? Keihard presteerden
ze vorig jaar. Nu is het dus bang afwachten wat de
uiteindelijk uitspraak in Cassatie zal zijn. We houden
u op de hoogte!
IW

2 DUIVENKRANT
Mijn Gedacht
Revelaties
Sport is in het algemeen genomen een
schitterende ontspanning. Mensen,
voor het grotendeel toch, beoefenen
sport om zich te ontspannen, hun
stress te verdrijven of fit te blijven.
Door de commercie en het geld zijn
er een aantal die hiervan hun beroep
hebben kunnen maken. Het is toch
merkwaardig op hoe een korte tijdsspanne
dit fenomeen zich heeft ontwikkelt.
Ik kan me haast geen sport
indenken of de top is er fulltime mee
bezig. Wat houdt de sport boeiend,
vraagt een mens zich af. Dan kom je
terug op het woordje spanning. Ga je
kijken naar sport of beoefen je sport,
een wedstrijd moet spanning inhouden.
Nu die spanning ontstaat voor
een groot deel omdat er ieder jaar
een aantal revelaties de kop op steken.
Mensen of ploegen die plots een
zeer hoog niveau halen en boven alles
gaan uitsteken komende, vaak maar
niet altijd, vanuit het niets. Cercle is
in het voetbal momenteel het schoolvoorbeeld
ervan, Hoste 2 jaar geleden
in het wielrennen, Lars Boom in het
veldrijden en Jelle Roziers heden ten
dagen in de duivensport. Want in de
duivensport is het niet anders. Ook
daar heb je profspelers en revelaties.
Alleen is het mooie in de duivensport
dat het niveauverschil tussen prof en
amateurs (gelukkig) niet zo groot is.
SUZY’S HOEKJE
VERTROUWDE BEELDEN ...
Februari reeds en de vertrouwde visuele beelden
en rituelen zijn er terug. Eigenlijk voelt het aan alsof
ze nooit zijn weggeweest. En toch… De hemel
bleef bijna de gehele winterperiode gevrijwaard van
vliegduiven. Voor een duivenliefhebber was de lucht
dus leeg en oninteressant. Met wat geluk zag je nu
en dan eens een verloren bende. En toch bleef je
blik de einder afspeuren, tegen beter weten in. Da’s
beroepsmisvorming, hé! Ondertussen zie je hier en
daar opnieuw weer wat vliegduiven vliegen. Straks
wanneer de jongen anno 2008 beginnen trainen
zullen massa’s de horizon kleuren. Eindelijk!
Ook in mijn tuin ervaar ik precies dezelfde gevoelens.
Kijk ik nu naar buiten, zie ik overal mijn duiven. Ook
op de vlieghokken werd alles terug ‘normaal’, wat
betekent dat de ‘bakkenbesmeurende’ jongen en hun
mama’s verdwenen zijn. Wat heel wat minder strontschrapen
betekent. Oef! En de doffers voortaan fier
blinkend en super hitsig hun eigen plaatsjes opeisen.
Wanneer ik nu op de hokken van de weduwnaars
vertoef, kan ik alle aandacht aan die duiven schenken,
die dit hopelijk dit seizoen met mooie prijzen zullen
verzilveren. Bij de jongen van hetzelfde laken een pak.
Het is leuk vertoeven zo tussen hen. En zij verschaffen
me misschien binnen enkele maanden veel plezier
en weinig ergernis… Alhoewel…’t zal wel weer het
omgekeerde zijn!
Toch maak ik er mijn werk van, allez naar ‘onze
normen’ toch.
De hokken worden degelijk gepoetst en de duifjes
worden geleerd om naar het fluitje te luisteren.
Voor het eerst dit jaar. Ik wil namelijk de buren
niet langer meer hinderen met al dat duivengeroep
van mij. Ze moeten nu maar denken dat er bij ons
altijd voetbal is! En, onvoorstelbaar maar waar: ik
voeder de duifkens naar mijn normen echt gepast!
Wat eigenlijk betekent dat ik de duiven echt niet te
veel laat eten. Met alle positieve gevolgen daarvan.
Ook de tuin krijgt een laatste opknapbeurt voor
de lente start. Onvoorstelbaar veel snoeiwerk. De
tuinhokken zullen weer wat meer zon ervaren. Altijd
mooi meegenomen. Hebben de jongen raar gekeken
zeg naar al die hopen takken die steeds hoger en de
bomen die steeds kaler werden. Maar daar bleef het
wel bij want… Een paar weken terug zaten we weer
lekker gezellig te eten en te kletsen met een bende
‘duivenvrienden’! Plezier en leute alom en natuurlijk
ook een hoop ‘tof gezever’. En doordat we over de
duiven in de winterperiode snel uitgepraat waren,
gooiden we het over een andere boeg. Niet voor we
Vertrouwde beelden; duifjes buiten!
Al weet ik dat er mensen zijn die ijveren
voor het instellen van 2 categorieën,
toch moet je eerlijk bekennen
dat de profspelers ons niet naar huis
spelen. Er zijn mensen die ieder jaar
gewoon al de beste duiven in België
proberen te kopen maar toch spelen
zij navenant niet zo. Je zou toch verwachten
dat tegen dit soort tegenstanders
niet te spelen valt maar niets
is minder waar. En dat is en blijft het
allermooiste van onze sport! Met een
gekregen of opgevangen exemplaar
kan je in onze sport ver komen. En
ja ook de revelaties moeten zich ieder
jaar weer bewijzen. Van sommige
revelaties hoor je enkele jaren later
ook niks meer, anderen kunnen zich
in de subtop of top nestelen. Niemand
is in staat binnen onze sport om de
boel te blijven domineren, toch niet in
België. Misschien in tegenstelling met
enkele van onze buurlanden waar dat
ons wel nog eens hilarisch verkneukelden over het
feit dat één van de aanwezige liefhebbers wel iets
heel raars had meegemaakt. Zijn duiven vlogen niet
zo best en dus besteedde hij meer tijd aan wachten
op die prijsduiven dan wat anders. Heeft hij toch
op een belangrijke vlucht eens een KNAL-vroege
duif. Hij ziet deze aanvliegen en sprint naar het hok.
Maar hij vergeet in zijn euforie dat op zijn weg een
serieuze paal staat. Je kunt het al raden: Hij KNALT
erop… bloedt als een rund… is versuft en moet
naar de spoed! Had hij eens een vroege duif. Het
heeft niet mogen zijn, dat hij mocht meemaken welke
prestatie die duif neerzette. Wel, je hebt dan wel
beter duiven die geen prijs vliegen, hé! Het snoeien
van mijn bomen, daar bleef het bij kon je reeds lezen.
Inderdaad, verder ga ik ook niet want weten jullie
reeds hoe je voortaan weet waar er ergens een
duivenmelker woont?
*Het start met een voortuin die niet langer in de
‘englisch-cottage’-stijl is aangelegd. Neen, voortaan
veel lekker lang gras met schrikdraad er rond.
Met daarin een mooi, supervet schaap. Want
duivenmelkers hebben blijkbaar schapenvet nodig als
voedingssupplement voor hun duiven.
*Daarnaast natuurlijk een moestuin maar niet voor
worteltjes, sla of prei… Neen,er groeien wel kool-
,raap-,kemp-,en weet-ik-veel-zaad… Want wil je de
omega goed hebben bij je duifjes, kun je echt niet
zonder. Duivenmelkers weten waarom er nog maar
zo weinig auto’s op biobrandstof rijden. Ons landje
met zoveel vliegduiven heeft er gewoon niet genoeg
van.
*Naast het huis staat natuurlijk ook een silo ondanks
het feit dat de duivenmelker geen varkenshouder of
zo is. Kan toch niet denk je dan. Toch wel! Duiven
dienen allerlei uitgekiende mengelingen als kostje te
krijgen. Dus mengt de brave duivenmelker voortaan
wel mogelijk is. In Duitsland staat er
al jaren geen maat op Drappa en consoorten,
in België is dat nog altijd een
utopie. Dit komt natuurlijk dat het algemeen
niveau in ons land nog steeds
enorm hoog is. Op meer dan 50% van
ons hokken zit er heel wat kwaliteit.
Potentiële winnaars, het is alleen aan
de liefhebber om die kwaliteiten eruit
te halen. Iedereen, ook de toppers
en de gewezen revelaties zullen zich
moeten dubbel plooien om weer tussen
de mensen te staan. Ik hoop dat
het heel wat mensen kan geruststellen
en motiveren, maar als je nu tussen
je jonge duiven zit en je bekijkt
dat jong geweld dan weet je en voel
je dat er enkele toppers tussen zitten.
Hoop doet leven en misschien ben jij
wel de revelatie van 2008 en staat één
van onze reporters morgen bij jouw
op de stoep.
Rudi Hendrikx
zelf zijn voeders!
*En natuurlijk zie je in en naast de voortuin met
schaap en allerlei oliehoudende zaden ook van
die eiken wijnvaten. Maar daar zit geen Franse
godendrank in… Voortaan kun je echt niet zonder
verzuringsproducten allerlei, kwestie van een gezonde
darmtransit en de nodige weerstand!
*En tenslotte heb je een goede waakhond nodig
om… je duiven te bewaken in deze tijden waarin er
niet voor wordt teruggedeinsd om duiven te stelen!
Wil ik echt nog wat betekenen in deze moderne
duiventijden, moet ik dringend mijn voortuin
heraanleggen! Ik heb dus nodig: Gras, een schaap,
een duivenkruidentuin, wijnvaten, een silo en een
hond. Het eerste en het laatste heb ik reeds… een
schaap had ik (twee zelfs!),maar die heb ik gratis
weggegeven. Vandaar dat het met de duiven niet
meer lukt! Eindelijk ken ik de reden! Ik ben verdorie
reeds verloren voor ik begin!
Of juist net niet?
Tot de volgende keer, Suzy
Veertiendaags magazine
•
REDACTIE-ADRES :
Stationstraat 182/1 - 3620 LANAKEN (België)
Fax : 089/73.13.40
E-mail : duivenkrant@skynet.be
•
REDACTIE : 089/76.00.53
Alle werkdagen van 12 tot 16 uur
•
ABONNEMENTEN : 089/76.00.53
Alle werkdagen van 12 tot 16 uur
•
Abonnementsgelden storten op reknr. KBC 735-0068679-88
van «Duiven-Krant» Stationstraat 182/1, 3620 Lanaken
Abonnementen : – België ............................. 25,00 Euro
– Europa ............................50,00 Euro
– Andere landen .............. 65,00 Euro
Een abonnement begint te lopen met het eerste nummer van
de maand volgend op de betaling.
Dit exemplaar van de «DUIVEN-KRANT» mag onder geen
enkel voorwendsel als uitleenobjekt gebruikt worden tenzij
met de uitdrukkelijke toestemming van de uitgever.
Lid van de Unie van de Uitgevers
van de Periodieke Pers
v.u.: Rudi Hendrikx – Stationstraat 182/1 – 3620 Lanaken
België
DUIVEN-KWEEKCENTER
Stationstraat 182/1 - 3620 LANAKEN
Tel. (089) 76.00.53 - Fax (089) 73.13.40

3 DUIVENKRANT
‘Het dagelijks werk
In deze elfde aflevering van ‘Het dagelijks werk van
de toppers…’ vertellen onze kampioenen hoe het
zit met de gespeende jonge duiven. Ze hebben in
deze Duivenkrant vooral aandacht voor de medische
begeleiding van het jonge volkje. En toegegeven of
niet, het is een onderwerp dat iedere duivenliefhebber
interesseert. Net zoals u al in de vorige edities kon
lezen, houden ze er ook in dit geval een aparte
werkwijze op na.
Snelheid: Patrick en Sonja Lismont
Het gaat goed, om niet te zeggen prima met de jonge
duiven. Ze zien er gezond uit en dat is heel belangrijk.
Ik heb er op dit moment 101 van de kwekers en de
weduwnaars afzitten. Voor dat jonge geweld staan de
snelheidsvluchten op het programma. Voor 25 andere
jonge duiven, uit verlegde eieren wordt het de halve
fond. Ze zijn nu 14 dagen oud.
De gespeende piepers krijgen nog een tijdje
kweekmengeling, tot ze aanstalten maken om de
Halve fond: Dirk Van Dyck
“De 160 piepers hebben de eerste veertien dagen
na het spenen half Luikse en half kweekmengeling
gekregen. Daarna stap ik voor enkele weken over op
half kweek en half rui. Nog drie weken later krijgen de
jonge duiven nog uitsluitend ruimengeling. Ze krijgen
maar één keer per dag eten, altijd genoeg, met dien
verstande dat ze wel snel moeten leren luisteren.
Samen met de jonge uit de kwekers zal dat in totaal
160 piepers opleveren voor de eerste ronde. De
Fond: Patrick en Dimitri Houfflijn
“Zowel bij mij als bij Dimitri gaat het goed met de
jonge duiven. Dimitri zal het met 35 stuks op zijn
nieuwe hok in Kluisbergen moeten stellen, ikzelf
hoop het seizoen te kunnen beginnen met een 60-tal
jonge duiven, verspreid over 3 hokken.
De jonge duiven krijgen nog altijd kweekmengeling
tot ze twee maanden oud zijn. En vanaf dan maak
ik de mengeling wat lichter, simpel door er voor de
helft zuivering bij te voegen.
-Snelheid: Patrick Lismont uit het Vlaams-Brabantse
Bekkevoort is 2de kampioen snelheid oude 2007
KBDB met 16 prijzen en een coëfficiënt van
43,6772.
-Halve Fond: Dirk Van Dyck uit het Antwerpse
Zandhoven won 22 eerste prijzen in 2007. De lijn uit
de Kannibaal is ondertussen wereldberoemd.
-Fond: Patrick en Dimitri Houfflijn uit het West-
lucht in te gaan. Dan schakel ik over op ruimengeling.
Voorlopig krijgen ze geen kuur. Ik had de ouders
gekuurd tegen trichomoniase, en die kuur werkt
blijkbaar nog door in hun jongen. Zolang hun mest
goed is, geef ik geen kuur. Die komt er pas als ze
in groep beginnen te vliegen. Dan krijgen ze hun
eerste tricho-kuur met Ronidazole in het drinken. Ik
kuur zelden met poeder op het eten, ik vind dat ze
daardoor minder eten dan anders. Ik heb bovendien
altijd in het drinkwater gekuurd en met positief
resultaat.
Weduwnaars
De weduwnaars krijgen half februari een kuur tegen
paratyfus, met het poeder van Rudi: Emdotrim, een
wateroplosbaar middel. Vroeger gebruikte ik Paracolli,
maar ik wissel nogal eens graag af.
Begin maart wordt dan geënt tegen paramyxo, samen
met de weduwnaars. En wat pokken betreft, hiervoor
moet ik nog wat informatie opvragen bij dierenarts
Rudi. Ik heb altijd gekuurd met het borsteltje, zo’n
verdere rondes interesseren me eigenlijk niet meer.
Alhoewel, er komt hier nogal wat volk aankloppen
voor bons. En ja, als ge mensen kunt helpen, waarom
niet? Bij het spenen op een leeftijd van 23 tot 25
dagen gaan er enkele duivinnen mee, maar wel maar
voor een paar dagen. Maar eigenlijk is dat niet nodig,
vermits de jongen al goed kunnen zelfstandig eten.
Dat is een gevolg van het feit dat ik pottekes met
eten bijzet in de bakken.
Als de piepers goed eten, geef ik ze een tricho-kuur,
7 dagen met Ridzol over het eten.
Pokken
Binnen 14 dagen krijgen ze hun paramyxo-spuitje,
met Colombovac. Dan volgt, nog iets later, de
kuur tegen de pokken. Ik geef de voorkeur aan de
folikkelmethode met Ovo-Peristerin, maar ik vraag
me af of dat product nog in de handel is.
Andere kuren worden hier niet aan de jonge duiven
gegeven. Tegen paratyfus behandel ik de jonge duiven
ook niet voorbehoedend. Mogelijk doe ik dat wel met
de oude duiven voor het spel begint, met Emdotrim.
Medisch
De jonge duiven heb ik nog niet gekuurd. Dat zal één
van deze dagen gebeuren met Ronidazole, gedurende
vijf dagen op het eten. Het voer wordt bevochtigd met
mijn extract op basis van jenever en look. Ze krijgen
de paramyxo- en pokkenkuur begin maart, samen
met alle vliegduiven, zowel de jaarduiven als de oude
duiven. De dierenarts komt daarvoor naar hier, dat
kan niet anders omdat het veel te veel duiven zijn om
weg te brengen. Ze krijgen een product ingespoten
dat die twee ziekten moet voorkomen. Dat hebben
we vorig jaar ook laten doen, alhoewel ik toch niet
100 procent overtuigd ben van de efficiëntie. Vorig
jaar hadden we immers een tweejaarse met pokken,
die nochtans ingeënt was.
De methode van te enten tegen pokken via het
trekken van enkele pluimpjes vond ik beter. Zolang
we dat lieten doen, hebben we hier nooit pokken
gehad. Als het product opnieuw te krijgen is, ga ik het
ook gebruiken.
Als de dierenarts hier komt voor de enting, neemt hij
Vlaamse Wortegem behaalde in 2006 onder meer
zilver in het algemeen kampioenschap én in het
kampioenschap lichte fond KBDB.
Onze drie specialisten hebben werk gemaakt van de
kweek, nu gaat de grootste zorg naar de begeleiding
van de jonge duiven. En ja hoor, het betekent ook dat
het echte sportieve seizoen almaar dichtbij komt.
Piet Aelberts
10 tot 12 dagen na de paramixo-enting. Als het
borsteltje nog verkrijgbaar is in de handel, zou ik het
liefst opnieuw gebruiken. De weduwnaars beginnen
overigens al goed op toerental te komen. Ze moeten
het nu met een gerstrantsoen stellen, en ja hoor, de
kleine pluimpjes beginnen al stevig te vallen. Binnen
een dikke maand worden ze gekoppeld.
Communie
Bedoeling is dat ze de laatste zondag van maart,
meteen ook de eerste prijsvlucht, op eieren afwerken.
Ik heb daar dit jaar een bijzondere, zeg maar familiale
reden voor. Onze Michiel (12 jaar) doet immers die
dag zijn plechtige communie en dat familiefeest gaat
voor. Als de weduwnaars op eieren zitten, hoef ik er
bovendien niet bij te zijn als ze thuiskomen. En geloof
me of niet, ook op eieren vliegen ze hard. De dag
daarop gaan duivinnen en eieren van het hok, en dan
zit het echte spel met de weduwnaars op de wagen.
Waren we al maar zover.”
Patrick en Sonja Lismont
De eerste weken hou ik de jonge duiven in de volière.
Zo wennen ze snel aan de omgeving. Ze komen pas
binnen enkele weken los. Nu kunnen ze nog niet
goed genoeg vliegen en als de klamper er dan tussen
valt… Na enkele weken zijn ze vinniger en zijn de
meeste sterk en slim genoeg om de weg terug te
vinden als ze verschrikt worden. Ik heb verplaatsbare
volières, het zijn trouwens deze die ik in de winter
voor de weduwnaars gebruik.
Verduisteren
De jonge duiven worden nu al verduisterd van 18 uur
’s avonds tot 9 uur ’s morgens, tot zowat half mei of
zelfs later.
Tenslotte nog dit: de weduwnaars zitten op hun
kapjes voor de bakken. Ze krijgen nu alleen gerst
zoveel ze willen, met wat biergist. Ze komen 2 tot
3 keer per week los. De snelheidsmannen worden
gekoppeld op 1 maart, de kadees van de halve fond
half maart. Het begint te kriebelen, mensen, het spel
mag stillekensaan beginnen.”
Dirk Van Dyck
ook enkele meststalen mee naar zijn praktijk. Mocht
hij coccidiose of wormen vaststellen, dan wordt er
gekuurd, maar anders niet.
Selectie
Ik heb al geschreven dat ik tegen de eigenlijke start van
het seizoen een 60-tal jonge duiven hoop te hebben.
Momenteel wordt er dan ook niet geselecteerd. Alles
wat gezond is blijft zitten. Het duurt hier minstens
drie maanden eer die jonge duiven echt “duif” zijn.
Da’s wellicht eigen aan de soort. Ik neem op dit
ogenblik praktisch geen piepers in de hand. Ik praat
er wel wat tegen op het hok en blijf er bij als ze eten.
Ze krijgen ’s avonds volle bak. Ik stop met voederen
als ze wat gerst laten liggen. Na enkele dagen ken
ik de maat die ik ze moet geven. ‘s Morgens krijgen
ze minder, maar toch genoeg tot hun echte goesting
om te eten weg is. Schuw mogen ze niet zijn. Pas als
ze echt beginnen te vliegen, neem ik ze vaker in de
hand.”
Patrick en Dimitri Houfflijn

Sint-Katelijne-Waver - Ook ik heb goede
voornemens voor 2008. Eén ervan is, de vitessers wat
meer in “the picture“ zetten. Ik kon gelijk naar Harry
Van Bael, vitesser “pur sang“. Een gevestigde waarde
uit onze regio, op zijn geliefkoosd Quiévrainspel.
Kweekduiven
Eind oktober gaat Harry op controle bij dierenarts
Dr. Lens te Hombeek. Van alle duiven worden
meststalen onderzocht. Bij negatief resultaat wordt
er niks ondernomen. Wel krijgen de duiven een 5daagse
kuur tegen trichomonase. Een 11-tal koppels
zorgen voor 2 ronden jongen. De kwekers worden
bijgelicht vanaf 14 dagen voor aanvang van de kweek
en ook tijdens de opgroei van de jongen. Het licht
brandt van 7u tot 21u. Eind november worden ze
gekoppeld.
De basis bestaat uit duiven van wijlen Marcel Jansens
uit Beerzel. Nu wordt daar gespeeld op naam van
Victor Goovaerts. Harry breidde zijn basis in de
loop der jaren uit met duiven van, Van Leest-Peeters
(Nijlen), Miel Van Dyck (Koningshooikt), Dirk Van
Dijck (Zandhoven), Gebr. Van Den Brande (Berlaar) en
Hubert Schroyens (Itegem). Ook worden er jaarlijks
een aantal duiven gewisseld. In 2007 was dat o.m. met
Frans Van Boeckel uit Heist o/d Berg en Willy Claes
uit Duffel. Of wordt een bon aangekocht van een
sterk spelend liefhebber. Inteeltjongen kweekt Harry
niet, hij brengt liever “vers bloed” onder zijn duiven.
Weduwnaars
9 Weduwnaars, 4 oude en 5 jaarlingen voor het
seizoen 2008, werden eveneens gekoppeld eind
november. Hier worden duivinnen tegen gekruist,
die Harry ook op het kweekhok zou kunnen zetten.
Om zo vlugger een goede kweekduif te kunnen
ontdekken. Daar Harry de jongen afspeent aan de
leeftijd van 25 dagen, hebben de duivinnen terug
gelegd. De eitjes van de betere duivers worden dan
onder de kweekkoppels gelegd die van hun 2 de ronde
een slecht ei hebben.
Een herkoppeling voorziet Harry zodat hij de duivers,
met een jong van 12 dagen oud, de 1 ste Quiévrain
kan laten vliegen. Vanaf hier zitten de weduwnaars 2
weken alleen met hun jong. Enkel bij thuiskomst zit
de duivin hen op te wachten. Harry: “Op deze manier
leren ze vlugger het weduwschap aan. En het hok
waar de duivers huizen, is tijdens de maand april nog
te koud en kil. En ik denk dat een duif op nest zich
dan beter voelt t.o.v. dat ze al op weduwschap zou
gespeeld worden. “Na de 2 de Quiévrain worden, bij
thuiskomst, het jong en duivin ‘s avonds weggenomen.
Hier begint het weduwschap.
Jonge duiven
Ongeveer 40 jongen worden gespeend. De jongen
zijn reeds bijgelicht tijdens de opgroei in het nest. Dit
bijlichten houdt Harry aan tot maart. Harry: “Toen
ik ging werken, deed ik dit ook. Waarom zou ik het
veranderen? Ik ben er goed mee.”
De geslachten blijven samen tot half juni, en werden
tot dan op de schuifdeur gespeeld. De reeds gevormde
jonge koppeltjes komen met een nestje. De jongen
die dan nog geen partner vonden, worden gekoppeld
aan een oude partner. Ze komen ook op nest, op een
aanpalend hok. Er rest Harry dan nog genoeg tijd om
ze op 2 nesten te spelen. Er wordt wel gekeken, dat
de “gunstigste” neststanden wat gespreid worden.
4 DUIVENKRANT
HARRY VAN BAEL
(SINT-KATELIJNE-WAVER):
Beste jonge duiver, 6252603/2007. (V:Jansens
X Van Leest-Peeters X M:Jansens). Vloog 14
prijzen van 18 inkorvingen.
Won o.m. vanuit Quievrain, 85.900km: 1/309d,
2/387d ( na hokgenoot ), 3/224d, 1/629d,
19/704d, 29/745d, 55/833d, 47/706d,
46/892d.
Harry: “Anders is het alles of niks, ik wil elke week
“bij de mensen staan”.”
De jongen vliegen wekelijks Quiévrain, tot het eind
van hun eerste nest. Blijven dan een weekendje
thuis. Harry: “Met kampioenschappen houd ik geen
rekening. Ik moet mijn vrouw ook tevreden stellen,
door tijdens de zomer, met haar er is een weekendje
op uit te trekken.” Tijdens dit thuisblijven krijgen
de jongen dan een kuurtje tegen trichomonase en
mogen vervolgens aan hun 2 de nest beginnen. Er
wordt gespeeld t.e.m. de laatste Quiévrain van het
seizoen.
Tijdens het seizoen
- Bij thuiskomst krijgen de duiven electrolyten in het
drinkwater. Dit tot maandagmiddag.
En 1 lepel vluchtmengeling per duif.
- Op maandag en dinsdag wordt er karig
vluchtmengeling gevoederd zodat alles dient
opgegeten te worden.
- Vanaf woensdag t.e.m. vrijdagavond wordt er royaler
gevoederd, eveneens met
vluchtmengeling.
- Op zaterdagmorgen wat snoepzaad.
- Op donderdag en vrijdag vitamines in het
drinkwater.
Door Kurt Van Praet
Quiévrainist met in 2007 alweer schitterende
resultaten!
- Let wel, als de duiven met een jong liggen, worden
ze extra bijgevoederd in hun woonbak.
Dit een paar keer per dag.
Kurt Van Praet
Referenties op andere hokken:
- Goovaerts – Van Eynde, Rijmenam.
- Wijlen Dolf Verscheuren, Bonheiden.
- Frans De Keyzer, Sint-Katelijne-Waver.
- Willy Claes, Duffel.
- Frans Van Boeckel, Heist o/d Berg.
- Johny Heylen, Berlaar.
- Maurice Heylen, Wiekevorst.
Wekelijks vanuit Quievrain, 85.900km :
99 oude: 1, 2 ( 2 op 3 ).
47 oude: 3, 4, 5 ( 3 op 3 ).
75 jaarse: 2, 3 ( 2 op 3 ).
833 jonge: 2, 8, 10, 11, 12,... ( 8 op 12).
704 jonge: 1, 19, 28, ...( 4 op 6 ).
629 jonge: 1, 4, 7, 42,... ( 6 op 8 ).
387 jonge: 1, 2, 11, 73 ( 4 op 4 ).
309 jonge: 1, 2, 3, 8 ( 4 op 4 ).
224 jonge: 1, 3, 24 ( 3 op 3).
LETALOOK
EN ENERGY-OIL
beide producten op de markt.
Heel wat vragen
en ongeruste
melkers gehad
i.v.m. de oliën.
Enery-oil is
nieuw in het
gamma naast
Letalook. Energyoil
is ontwikkeld
om tijdens het seizoen in te zetten.
Het is alom bekend dat duiven extra
vetten nodig hebben bij het leveren
van zware inspanningen, nu Energyoil
bevat deze extra vetten. Gemaakt
van super krachtige oliehoudende
zaden, bevat het heel goede vetten en
o.a. de levensnoodzakelijke omega 3.
Dat zeker zijn nut zal bewijzen tijdens
het vliegseizoen.
Letalook bewees zijn functie al jaren als
een gezond natuurproduct. Levertraan,
lookolie en tarwekiemolie, blijven de
componenten en kan door het hele
jaar, zowel tijdens de kweek als in de
ruiperiode ingezet worden.
Beide zijn dus kwaliteitsvolle producten
maar met een andere werking en
andere inzetbare periode. Succes!
Duivensport België
Te verkrijgen bij uw
Vanrobaeys-verdeler
of op 056/41.24.07 DUIVENSPORT
BELGIË

5 DUIVENKRANT
Jean-Pierre Diepenrijkx
(Schakkebroek):
Door Piet Aelberts
“Jonge duiven met hun voeten rammelen”
“Ja, ik heb een traan gelaten, het is het mooiste dat
me tot nu toe in de duivensport is overkomen. Die
Bourges van vorig jaar zal ik nooit vergeten.” Bij
Jean-Pierre Diepenrijkx (58) uit Schakkebroek, een
deelgemeente van Herk-de-Stad zagen die dag 12
supporters drie duiven tegelijk om 17 uur arriveren.
Eentje duikelde meteen binnen: de 5099155/05, goed
voor 4de prov. van 1565 duiven en 8ste nationaal
van 12.549 duiven. Eén van de twee andere was een
vreemd, het derde (5077139/07) zette zich even
terug op het dak, en dook toen binnen: 1ste prov. van
3.878 jonge duiven en 11de nat. van 31.824 duiven.
Meteen de eerste provinciale overwinning voor
Jean-Pierre. En die zege heeft de ambitie van deze
specialist met de jonge duiven meteen ook zo fors
aangewakkerd dat er ook steile ambities zijn voor de
oude en jaarduiven in 2008.
Danny Senden
Het voorbije jaar bracht eigenlijk al de bevestiging
dat Diepenrijkx zeker moet doorgaan met de oude
en jaarduiven: 3de asduif halve fond oude, 4de met
1ste en 2de getekende prov. oude, 9de halve 1ste en
2de prov. jaarduiven, met de uitslagen op Bourges als
slagroom op de taart.
Maar Jean-Pierre zal zijn imago van specialist jonge
duiven ook zeker eer aandoen. In 2005 won hij immers
al de Superprestige beste jonge van de Duivenkrant.
En zoals wel meer bij kampioenen gebeurt: het geluk
zit in een klein hoekje. Twee van de drie stamvaders
zijn afkomstig van zijn vriend Danny Senden: ze zaten
er in de… slachtmand. “Ja, den Danny selecteert er
nogal lichtjes overheen, hij gaat er nogal los over.
Maar ik kan mij geen betere maat wensen. Daarom
doen we ook alles in samenkweek. Dit jaar gaan de
50 jonge duiven van de eerste ronde naar Danny,
de tweede ronde is voor mij en de derde delen we
netjes in twee.”
Jean-Pierre heeft het vakmanschap in de duivensport
meegekregen van zijn vader Mathieu, een echte
snelheidscrack maar ook een ongenadig harde
selectieheer. In 1990 werd hij ziek, maar tot aan
zijn dood in 1995 stond Jean-Pierre zijn pa bij in lief
(duivensport) en leed.
Jonge duiven
Ook in Schakkebroek wordt streng geselecteerd. De
jonge duiven moeten er minimaal 6 keer per tiental
prijsvliegen. Het nieuwe seizoen wordt aangevat
met 8 oude en evenveel jaarling weduwnaars, en 50
jonge duiven. De piepers zijn gespeend, op de vloer
ligt karton, met daarop een verwarmingsplaat en
erwtenstro. Dat blijft zo tot de piepers de plankjes
opzoeken. Ze krijgen eerst kweek- en daarna
ruimengeling. Op een ouderdom van 5 weken krijgen
ze hun enting tegen paramyxo en pokken, drie weken
later tegen paratyphus, en tenslotte drie weken voor
het opleren een 7-daagse kuur tegen tricho. Tegen
coccidiose, kopziekten en wormen wordt nooit
gekuurd.
Het opleren van de verduisterde jonge garde gebeurt
zeer intens: minstens 1 maal per dag als het weer
het toelaat, voorzichtig beginnend op 10 kilometer
en telkens verder. Duivers en duivinnen worden
vanaf het begin gescheiden, ze mogen in juni 10
dagen allemaal bij elkaar, krijgen dan broedpannen
en kartonnen dozen. En dan kan het eigenlijke spel
beginnen, 2 uur voor de inkorving gaat de schuifdeur
open. En de schuif tussen de in twee gedeelde
weduwnaarsbakken gaat eveneens open. Gevolg: veel
Jean-Pierre Diepenrijkx in zijn geheime keuken: vooral
in de ruitijd smaakt de soep van eigen tuingroenten de
duiven opperbest.
Eenvoud siert: in deze mini-volière genieten de
weduwnaars volop van de buitenlucht.
Door het kennersoog van Jean-Pierre ontsnapte deze
klepper aan de slachtmand. Hij is nu één van de
stamvaders in Schakkebroek.
herrie tussen de koppels die als buren nu ineens in
dezelfde bak wonen. Als het te erg wordt, neemt
Jean-Pierre één van de duivers weg. “Ja, ik rammel
het jonge volk nogal eens duchtig met de voeten, ze
hebben dat precies graag. Ik kan dan ook uren op een
stoel in het hok van de piepers, gewoon observeren
en… genieten.”
Hok in hok
De hokken van Diepenrijkx zijn van eenvoudige
makelij. Belangrijkste kenmerk is de hygiëne en de
enorme toevloed aan zuurstof. Eigenlijk zijn het stuk
voor stuk hokken in een groot hok, zeg maar een
schuur. En achter de hokken, in diezelfde grote ruimte
heeft hij zijn geheime duivenkeuken geïnstalleerd. Hoe
dat in elkaar zit, kan u bekijken op onze duivensite
Pitts.be. Verder staan er honing, vlierbessensiroop,
biergist, hier wordt gezworen bij natuurproducten.
Of het een opnieuw een super seizoen wordt, zal
veel afhangen van de conditie van de baas.
Jean-Pierre heeft al 7 rugoperaties ondergaan en
lijdt erg veel pijn. “Gelukkig krijg ik hulp van de
duivenvrienden van Het Vrije Spel Nieuwerkerken.
Daar staat altijd iemand klaar om mijn korf te
dragen.
Ik ben hen daar dankbaar voor. En uiteraard is er
nog Danny Senden, mijn vriend en toeverlaat. We
vertrouwen elkaar blindelings, en dat wil toch wat
zeggen in onze liefhebberij.”, zegt hij.
Piet Aelberts
Het duivinnetje 5077139/07 dat vorig jaar als
pieper provinciaal Bourges van 3.878 duiven won,
heeft veel bloed van Benaets en Monette in de
aders. Vader is 5117244/06 (Clerinx via Senden
x BenaetsxMonette) en Moeder is 5035586/02
(Benaets x Monette).
Naast die provinciale overwinning op Bourges
(11 nat. van 31.824 d.) vloog het onder meer ook
76/511 uit Silenrieux, 64/780 uit Villers, 4/1.053
uit Villers en tenslotte 14/753 uit Villers.
Bij de oude vloog de 5099186/05 15 keer in
de prijzen. Zijn vader is 5078345/03, een zoon
uit de Witte Hen van Clerinx (via Senden). Zijn
moeder 5132428/99 is een Benaets x Monette.
Hij vliegt bijna altijd per tiental, zowel op een
snelheidsvlucht als op de halve fond.
Zijn palmares:
Chimay 5/237; Chimay 20/265; Laon 18/396;
Nanteuil 11/316; Melun 13/246;Vierzon 14/183;
Nanteuil 24/267; Chateauroux prov. 18/3.312 ;
Villers 23/103 ; Villers 16/878 ; Bourges prov.
67/1.565 (nat. 188/12.549) ; Nanteuil prov.
103/2.187 ; Chimay 53/506 ; Chimay 21/371.
Te koop:alle jonge van de vliegers bij Penne
Bert dit jaar 29X1ste prijs en 27x1ste
kampioen voor meer info: 0476/744551 of
054/337064
Te koop: 2 de en 3 de ronde uit rechtstr.
kwekers met stamboom van Vervoort,
Verbruggen, Vandenabeele, Engels, Lam/
Lis, Grondelaers. In ’06 28x1ste, 27x2de,
1 ste prov. Vierzon. In ’07 27x1ste, 26x2de,
1 ste prov. Minden, 1 ste Le Mans, Bourges
12549d., 66 nr.1, 88 nr.2. Uitslagen ter inzage.
Kampioenschap snelheid Grazen 6x1, 4x2,
3x3, 2 asduiven. Klaar 20 à 25/2/08. Uit te
kiezen. Tel. 011/58.83.63. Roger Lismont

?
Verschillende liefhebbers stelden vragen in verband
met het overwennen van jonge duivers naar het hok
van de weduwnaars. Zo stelt o.a. Jef Geuns vast dat
zijn oude duivers zich meester maken van meerdere
woonbakken en de overgewende jonge duivers, de
toekomstige jaarlingen, naar de vloer verdrijven.
Als er dan al jonge duivers zijn, die een woonbak
bemachtigd hebben, durven de oude rakkers tijdens
het broeden nog op bezoek komen; met vernielde
nesten en gebroken eieren tot gevolg.
Hoe doen enkele kampioenen het ?
Vooreerst is iedereen het erover eens dat een
vrijgekomen woonbak, van een achterblijver of een
verwijderde duiver, onmiddellijk dient te worden
afgesloten. Dit om te vermijden dat een andere duiver
zijn territorium uitbreidt en de vrijgekomen bak als
zijn eigendom gaat beschouwen. Ook het volgende
seizoen zal hij deze veroverde extra-woonbak nog
als zijn territorium gaan beschouwen en de nieuwe
bewoner te lijf gaan.
De meeste liefhebbers beginnen reeds in september/
oktober met het overzetten van de jonge duivers
naar hun weduwnaarshok. De overtollige oude
weduwnaars zijn dan reeds verwijderd; enkelen
naar het kweekhok en de overigen naar de soeppot.
De jonge duivers worden gekoppeld met de duivinnen
van de opgeruimde weduwnaars. De duivinnen zijn
6 DUIVENKRANT
Heeft u een prangende vraag en heeft het iets met duiven te maken, dan is deze rubriek iets voor u. Kruip in uw
pen en schrijf, mail of fax ons. Onze reporter Jos Pellens gaat dan voor u op zoek naar het juiste antwoord.
Vragen kunnen opgestuurd worden naar: Duiven-Krant ”Vraag van de week” - Stationstraat 182/1 -
3620 Lanaken - Fax 089-731340 - e-mail duivenkrant@skynet.be
Vergeet niet uw naam en adres te vermelden, Jos doet de rest!
Overwennen
het ganse seizoen weduwe geweest en koppelen vlot.
Zij kennen hun nestbak en lokken de jonge duivers
met plezier mee. Er wordt een nestje gebouwd, en bij
sommigen zelfs een jong gekweekt. Als de duivinnen
en de eventuele jongen zijn verwijderd, is de jonge
duiver voldoende bakvast om zich te verdedigen
tegen de oude weduwnaars. Wie aan winterkweek wil
doen kan in november probleemloos alles koppelen.
Op eigen hok
Ikzelf doe het reeds enkele jaren met een variant
van dit systeem. Ik verhuis na het vliegseizoen al de
weduwnaars en jonge duivers, die ik wil houden, naar
een hok met volière.
De duiven vliegen niet meer uit, maar kunnen tijdens
de rui genieten van licht en lucht. Op 25 november
plaats ik mijn oude weduwnaars terug op het vlieghok
en kweek een ronde vroege jongen. De leegstaande
nestbakken, bestemd voor de jaarlingen, blijven dicht.
Rond 20 januari worden de jongen gespeend en
gaan de oude weduwnaars terug naar de volière.
Ik sluit nu de bakken van de oude weduwnaars,
open de lege nestbakken en plaats de jaarlingen
op het vlieghok. Er zijn net voldoende nestbakken
geopend voor de aanwezige duivers. Er is geen
enkele andere zitmogelijk op het hok gelaten; alle
zitplankjes, e.d. zijn weggenomen. Begin februari
worden de toekomstige jaarlingen gekoppeld. Tijdens
het broeden worden zij uitgelaten van op hun
nieuwe hok. Ik doe dit ’s morgens en vooraleer er
gevoederd is. De duivinnen zitten op dat ogenblik
DE GARANTIE VOOR TOPDUIVENSPORT
VANROBAEYS “EXCLUSIEF” GAMMA
KWEEK “EXCLUSIEF”
DE MEEST COMPLETE KWEEKMENGELING OP DE MARKT
Mobiel +32 473 48 35 51
op het nest en blijven meestal binnen. Tegen de
middag gaan de jaarling duivers wel op zoek naar
hun nest en naar voeder. De enkele koppigaards,
die op de valplank van de jongen blijven zitten, laat
ik tegen de avond binnen op hun oude hok en zij
gaan, zonder eten, terug naar het weduwnaarshok.
De volgende dagen leren ze snel de weg naar hun
nieuwe woonst kennen. Vanaf de jaarlingen 10 à 15
dagen broeden, haal ik de oude weduwnaars terug
vanuit de volière naar het vlieghok. Om verwarring
te vermijden haal ik ze niet allemaal tegelijk, maar
enkele per dag. De oude weduwnaars krijgen nu
terug hun duivin en zijn zo druk bezig dat ze geen
aandacht hebben voor de aanwezige jaarlingen. Als de
jaarlingen jongen hebben van een tiental dagen, zijn
de oude duiven enkele dagen aan het broeden. Op
een avond neem ik alle duivinnen weg. De jaarlingen
blijven achter met één jong; de oude zitten op
weduwschap. De volgende weken, we zijn dan rond
15 maart, beginnen we de oude en jaarlingen op te
leren. De eerste zondag van april nemen ze deel aan
de eerste wedstrijd. Bij de thuiskomst zijn de jongen
van de jaarlingen gespeend en krijgt iedereen zijn
duivin. Daarna zijn we vertrokken voor vier maanden
weduwschap…
Als er liefhebbers zijn, die nog andere methodes
met succes hanteren, laat het mij weten.
Ik zal de tips verzamelen en na het volgende seizoen
bundelen in een artikeltje.
Ingrediënten
KWEEK EXCLUSIEF
BORDEAU MAIS CRIBBS
CRIBS MAIS GELE
TARWE WITTE
MILO CORN
DARI WIT
GEPELDE HAVER
PADDY RIJST
CARDY CHINA
ZONNE PIT GESTREEPT
LIJNZAAD
RAAPZAAD
KEMPZAAD
RONDZAAD
PLATZAAD
VITSEN
KATYA IDJOE
SOJABONEN GETOASTE SPLIT.
ENGELSE ERWTEN
LINZEN
GROENE ERWTEN
GELE ERWTEN
BOEKWEIT
KOOLZAAD
POPCORN MAIS
Jos Pellens

Een mens moet
tegenwoordig niet veel
meer doen om een zekere bekendheid onder zijn
medemensen te verwerven. Loop ik onlangs op
een “duiven-eetfestijn“ een collega-melker tegen
het lijf, die er zich over verwonderde dat ik kon
schrijven. “Goed“ kon schrijven, zei hij letterlijk.
Zijn spitsbroeder, ik zal hem Firmin noemen, deed
ook zijn duit in het zakje: “Hij kan niet alleen goed
schrijven, hij kan ook goed kaarten, en vooral goed
eten…”, zei hij met een scheef oog op mijn met
warme beenhesp overladen bord. “Maar werken, en
met de duivenspelen, daarentegen…” Bij Firmin zit
het venijn altijd in zijn staart …
Ik ben het niet gewend zo met eer te worden
overladen, dus bestelde ik meteen een “tournée
générale”. Verblind als ik was, besefte ik niet dat
de zaal afgeladen vol zat, zo een 120 man… Kun je
nagaan.
Toen de Firmin zijn portie warme beenhesp achter
de kiezen had gewerkt en bezig was zijn derde Pale-
Ale..ken te degusteren, kon ik me toch niet meer
inhouden. Weet ge wel dat “schrijven” ook wel een
“WERK-woord is, overviel ik hem..” Ge moest eens
weten hoeveel uren ik, in slapeloze nachten, lig te
dubben om toch maar een geschikt onderwerp te
vinden, waarover ook nog iets zinnigs kan worden
verteld.. Zoals over “schrijven” bijvoorbeeld…”.
Echt waar, ik heb altijd, van in het kleuterklasje
bijna, geschreven. Elk stukje papier dat ik maar kon
vinden, krabbelde ik vol met allerlei onzin. Over
Eric de Noorman bijvoorbeeld, één van mijn eerste
helden. Het tekenverhaal stond in onze krant, Het
Laatste Nieuws, en ik verzon allerlei “dialogen” bij
de prentjes. In de lagere school dan had ik als beste
vriendje Mieleken. Een braaf manneken daar niet van,
maar niet van de allerrapste. Met “opstellen” had
hij het moeilijk . Meester Bogaert was niet van de
gemakkelijkste, en Mieleken zag de wekelijkse opsteloefening
met angst tegemoet. Hij besefte algauw dat
de redding bij mij, zijn beste vriend lag. Dus schreef
ik wekelijks niet één, maar twee epistels, waarbij ik
er wel voor zorgde dat in Mielekes werk wel een
paar dt-fouten voorkwamen. Lepen Dré zullen we
maar zeggen. De moeder van mijn vriendje had
een snoepwinkeltje , een “spekkenwinkel” op een
boogscheut van het dorpsschooltje. Hoeveel kilo’s
zwarte rekkers, babeluten, oudewijvenvlees, kallekes
en muilentrekkers ik daar gratis en voor niets in mijn
kas gedraaid heb…
Op ’t College hadden mijn medeleerlingen ook rap
door dat ik graag schreef. In alle andere vakken kwam
ik nauwelijks met de hakken over de sloot, maar in het
hoofdvak Nederlands was ik de onbetwiste kampioen.
Dus schreef ik vol overgave, voor Pier en Pol, en
algauw voor Jan en Alleman, korte samenvattingen
voor aartsmoeilijke verhandelingen, die ze dan zelf
maar wat moesten opsmukken . “Het geknakte riet
zult ge niet breken ! Dankbaarheid is een bloempje dat
in weinig tuinen bloeit ! Er zou me weinig overblijven
, moest ik alles wegschenken wat ik aan anderen te
danken heb !“ En meer van dergelijke draken. Stuk
voor stuk doordenkertjes waarbij de meeste van
mijn klasgenoten een helpende hand best konden
gebruiken. Eén en ander liet me toe, ook eens een
paar pinten te drinken, sigaretten moest ik me nooit
kopen, en een enkele keer was een klojo zelf bereid
om zijn lief eventjes in bruikleen af te staan. Voor wat,
hoort wat, zullen we maar zeggen zeker….
En toen moesten we bij den Troep. Naar Stockem-
Heinz, een Waals boerengat op enkele kilometers
7 DUIVENKRANT
Bompa Dré vertelt…
Een beetje verliefd
van Arlon. Een poëtische ziel had er ooit in een
troosteloze bui een gedicht over geschreven, waarvan
ik me nog enkel de eerste woorden herinner:
“Gegeseld door de regenvlagen,
Ons hart nog bloedend van ’t vaarwel,
Togen we Stockemwaarts en zagen,
Het voorgeborchte van de hel. “
En het was een hel ! Veel woorden wil ik er niet aan
vuil maken, maar het oefenplein Lagland was één
groot stuk woestenij, waarin de tanks verraderlijke
grachten hadden geploegd. Dagelijks, zes maanden
aan één stuk, weer of geen weer, werden we om
zes uur ’s morgens de modder ingejaagd, voor onze
dagelijkse cross van zowat tien kilometertjes. We
moesten immers MAN worden toentertijd. Onze
voorman, zeg maar geboren leider, heette Bert. Hij
was een paar jaar ouder dan de rest (had eerst zijn
diploma van Laborant A1 gehaald) en zeker een
hoofd groter dan de gemiddelde troepsoldaat. Een
leider ook in de douchezaal, waar we, meestal met
ijskoud water, de smeerlapperij van Lagland konden
wegspoelen.
Ook in het uitgangsleven van het provinciestadje
Arlon, was Bert de vedette. Terwijl het schriele
krielhaantje dat ik was, meestal hopeloos op zoek was
naar een loslopend kippetje, genoot hij schaamteloos
van de aandacht van de veelkleurige nachtvlinders, die
rond hem heen fladderden. Maar àl te opdringerige
exemplaren wees hij hooghartig af. “Non, non, merci..
J’ai une fiancée moi, je ne suis plus libre…“ De
meiden zo te kakken zetten verdomme ! Schoon
was het niet. Afin, soit. Het moet worden gezegd, hij
hàd een schoon lief. Haar foto hing tegen de wand
van de ijzeren kleerkast achter zijn bed. Een beeldig
meisje met massa’s blond haar en mooie, grote ogen.
“ Hemelsblauwe ogen”, ... maar dat was minder goed
te zien op de zwart-wit foto... Om de tweede dag
ontving hij een brief van zijn verloofde, die hij las,
en herlas, en tussen de lessen theorie en drill door
beantwoordde, mag ik hopen...
Na zes maanden, werden we, beladen met sterren
en strepen, naar onze ”Eenheid“ gestuurd, zoals dat
toen heette. Bert en ikzelf vlogen naar Kassel. Een
garnizoenstad op een steenworp van de rivier de
Fulda , waar we geacht werden de onafwendbare
inval van de legers van het Warchaupact te pareren.
Voor alle zekerheid had men ons geleerd hoe we ons
moesten beschermen tegen een atoomaanval. Je weet
maar nooit. Je graaft dus een gat, waar je inkruipt met
uw gezicht naar beneden en met de voeten naar de
vijand gericht. Dan zet je uw gasmasker op en blijf je
enkele dagen doodstil liggen, tot de meeste fall-out is
weggeëbt en dan kun je uw rantsoen “C “ aanspreken.
Voila, ’t is maar dat je het weet... Zo geflikt !
En toen, als een donderslag bij heldere hemel, zo
plotseling, zo onverwachts, zo brutaal, gebeurde een
drama. Berts lief had het afgemaakt. “Afgeschreven“
zeg maar. Huilend en jankend als een klein kind liep
Bert dagen lang bedremmeld rond. De fiere “leider”
was in enkele dagen tijd verschrompeld tot een
onooglijk hoopje ellende. Hij verzette wel hemel en
aarde om enkele dagen spoedverlof los te peuteren,
maar ook dit werd hem niet gegund.
In onze hedendaagse moderne tijden zijn dergelijke
drama’s nauwelijks voorstelbaar, maar zeg maar, een
halve eeuw geleden, waren Gsm, Sms, E-mails en
“Stalking” begrippen die slechts decennia later zouden
worden uitgevonden. Ons verdriet verdrinken, zeg
maar, was het enige alternatief; drinken en zuipen tot
je alle ellende van deze aardkloot kunt vergeten...
In één van deze buien had Bertje de foto van zijn
Camilla in honderdduizend snippers gescheurd en
haar beduimelde en verfrommelde brief met de
onheilsmelding in de vuilbak gekieperd. Ikzelf, even
ladderzat, had hem achter zijn rug terug opgevist en
was, buiten zijn weten om, aan een epistel begonnen
dat Camilla onmogelijk kon negeren. Een liefdesbrief,
in de naam van... zeg maar, maar dan geschreven in
een staat van dronkenschap, met liefdesbetuigingen
en woorden waarover ik me, in normale toestand,
diep zou schamen.
En toch, nauwelijks acht dagen later kwam haar
antwoord. In een keurig handschrift liet ze me weten
dat ook zij had geleden onder de scheiding van haar
Bertje, maar dat de eenzaamheid haar tenslotte teveel
was geworden. Ze had op haar dagelijkse treinreis
naar Brussel een toffe gast leren kennen die een job
had aan den ijzeren spoorweg en haar moeder had
gezegd: “… zeker, zeker, mijn kind, vergeet gij Bertje
maar en begint gij met die gast van de Ijzeren weg,
een vaste plek aan de route, hout en kolen voor niets,
en later een schoon pensioen ! En bovendien “had
ze gezegd,” ge weet hoe ze zijn bij den Bert thuis.
Duivenmelkers, potverdikke, gasten die meer in de
café’s rondhangen en op hun duivenkoten zitten dan
bij hun vrouw. Nee, nee mijn kind, kiest gij maar voor
zekerheid, neem die gast met zijn groot pensioen !”
In een allerlaatste poging had ik nogmaals het
onrecht aangeklaagd dat de arme Bert moest
ondergaan, zijn wanhoop uitgeschreeuwd, zijn liefde,
zijn trouw, zijn oneindig verlangen en zijn eindeloos
verdriet dik in de verf gezet. “En binnen veertien
dagen, de vierentwintigste juni, zwaaien we af.“, had
ik geschreven, “na vijftien maanden lijden en afzien en
dan... dan staat er niemand aan de trein… Het enige
wat ons rest, is eindeloze droefheid en pijn, hier van
binnen.. Camilla, hier diep in ons hart !”
De militaire verlofgangerstrein, die ons naar
het vaderland moest brengen, zat afgeladen vol,
volgestouwd met soldaten die hun plicht voor Volk,
Koning en Vaderland trouw hadden volbracht. Ook
het perron in Brussel-Noord zag zwart van het volk.
Ouders, broers, lieven van de moegestreden helden
! En toen zag ik haar staan. De mooiste vrouw die
ik ooit in mijn leven had gezien. Rank, slank, een
stralend gezicht omrand door een ongelooflijke bos
blonde krullen. Ogen als meren zo diep, stralend van
liefde en verlangen. Een beeldje ! Ook Bertje had
haar opgemerkt, en stormde als een razende stier,
tussen de “permissionairs” door op haar af. Er volgde
een stormachtige begroeting, een oneindige reeks
van tomeloze kussen, van tranen ook, van gestamelde
woorden van liefde en geluk…
Innig elkaar omarmend, verdwenen ze tussen de
uitzinnige massa. Zonder een groet, zonder nog een
blik, zonder een afscheidswoord, zodanig vervuld van
liefde en geluk voor elkaar dat de rest van de wereld
kon stikken. En ik bleef verweesd achter, ontgoocheld,
gekwetst, en een tikkeltje jaloers, nou ja , een tikkeltje
? Stikjaloers zeg maar…
Later hoorde ik, via, via, dat ze waren getrouwd .
Een tijdje geleden zit ik met Samantha op schoot, bij
de dierenarts, om haar zesmaandelijkse prikpil. Op
het tafeltje voor mij, ligt onze geliefde Duivenkrant, En
wat zie ik ? Een bladgrote reportage over de Grote
Duivenkampioen die hij is geworden, ons Bertje. Ze
staat mee op de foto, Camilla, een rijzige dame met
nog steeds een mooie bos blonde krullen en haar
stralende ogen vrankweg in de lens. Nog steeds
een beeld van een vrouw... Ik kàn het niet helpen,
Camilla,… nog steeds een beetje verliefd !
André Bulté

1ste nationale
asduif snelheid NPO
Af en toe gaan we in onze Duivenkrant eens over
de grens kijken. Hoe spelen onze Noorderburen
bijvoorbeeld met de duiven? Je leest daar soms
onwaarschijnlijke kettinguitslagen tegen enkele
duizenden duiven. Wij gingen voor u op zoek naar
het geheim achter zoveel sterk spel. Hebben de
Hollanders betere duiven, ligt het aan hun systeem
of is Belgisch en Hollands spel niet met elkaar te
vergelijken? Wie zal het zeggen? Feit is dat we enkele
Nederlandse liefhebbers op de rooster hebben gelegd.
En zij voor ons het achterste van hun tong durfden
te laten zien. De eerste in het rijtje is Jan Pijpers uit
Hellevoetsluis. Hij won in 2007 de 1 ste nationale asduif
NPO op de snelheid. Jan is een 40-jarige zelfstandige
en baat samen met zijn vrouwtje Angelique de Hubo
doe-het-zelf zaak uit in Hellevoetsluis.
Jan, proficiat met je nationale asduif, een druk
zelfstandigenbestaan is nochtans moeilijk te
combineren met duivensport op niveau…
Het is inderdaad niet evident. Vroeger waren mijn
hokken gelegen aan mijn woning, hier enkele km
vandaan. Dat was altijd over en weer crossen om
die beestjes te verzorgen. Het werd me allemaal te
hectisch en ik besliste om er in 2001 mee te kappen.
Ik deed al mijn duifjes, op uitzondering van mijn 3
beste kweekkoppels, weg. Maar het begon toch te
kriebelen, tot een kennis me erop attent maakte om
mijn duivenhokken achter mijn zaak te bouwen. Zo
geschiedde en startte ik in 2004 terug. Dat eerste
jaar speelde ik 9 vluchten en ik kon er 7 van winnen.
Van een goede start gesproken!
Het hok van de oude duivinnen, die worden
opgesloten
8 DUIVENKRANT
Ivan Willockx sprak met…
JAN PIJPERS (HELLEVOETSLUIS)
SCHOLEKSTERSTRAAT 11 - 3222 BL HELLEVOETSLUIS
0031 652005337
Straffe Hollandse kost!
Het hok van de oude duivers die op totaal
weduwschap worden gespeeld
Hoeveel duiven heb je zitten?
Hier zitten zo’n 10 kweekkoppels en ik heb 17
vliegkoppels die ik speel op totaal weduwschap.
Verder worden er jaarlijks een 50 jonge duiven
gekweekt. Ik korf mijn duiven in in de PV De Blauwe
Doffer in Hellevoetsluis. Die vereniging speelt mee in
het samenspel Rijnmond 2000 en Rijnmond SGO. Dat
zijn 2 grote samenspelen waar je toch tegen enkele
duizenden duiven speelt. In de Rijnmond 2000 ben
ik Keizer-Generaal en Dagfondkampioen geworden
in 2007. In de Rijnmond SGO speelde ik 8 eerste
prijzen vorig jaar. In totaal stond ik 23 keer op het
hoogste schavotje in 2007.
Met welke rassen haal je zo’n successen?
Vooral de gebroeders Van den Heuvel uit Gouderak
hebben me fantastisch geholpen. Ik haalde er 3
koppel eieren. Die mannen hebben echt superduiven!
De vader van de nationale asduif is trouwens een
Van den Heuvel-product. Verder heb ik nog enkele
duifjes zitten van John De Winter uit Schipluiden en
de gebroeders Sanders uit Millingen aan de Rijn.
Stel je nationale asduif eens voor, Jan…
Wel, het is een duivin. Ze noemt Ashley, 1990861-04,
de naam is door onze dochter Sämantha gekozen.
Met volgende uitslagen werd ze de beste snelheidsduif
van Nederland:
M o e s k r o e n
(134km), 1/4024;
O u d e n a a r d e
(116km), 2/2666;
O u d e n a a r d e ,
3 / 3 4 8 0 ;
O u d e n a a r d e ,
4/3885; Peronne
(228km), 6/4090
en Menen
(133km), 6/2236.
In haar ganse
carrière vloog
ze in het grote
Rijnmond 2000-
Het kweekhok, met in de
deuropening een gordijn van
kettingen, zo kan er geen duif
plots ontsnappen. Niet voor niets
heeft Pijpers een doe-het-zelf
zaak…
samenspel maar
liefst 25 keer
per tiental! Een
echt toppertje
hoor! Ze heeft
bovendien de
goede afstamming mee. Haar ouders hebben al
25 keer een eerste prijs voortgebracht. En zijn de
ouders van minstens 10 asduiven sinds 2004! Je kan
de pedigree terugvinden op www.pitts.be.
Je oude duiven worden dus gespeeld op totaal
weduwschap, leg eens uit.
Ik heb ze rond kerstmis gekoppeld. Ze mochten 2
jongen groot brengen. Als de jongen 14 dagen oud zijn
gaat de duivin weg. De jongen blijven tot ze gespeend
worden bij de doffers. Dan zitten ze op weduwschap
en komen ze niet meer samen. De doffers mogen vrij
op het hok vliegen, de duivinnen worden opgesloten.
Ze krijgen zowel ’s morgens als ’s avonds een training
van een uurtje. Afhankelijk van de tijd die ik heb toon
ik de partners of niet. Bij thuiskomst mogen ze een
kwartier tot 20 min. bij elkaar blijven. Later op het
seizoen durft dat al eens gans de dag zijn. Zo wordt
er gespeeld tot half augustus. Voor de natoervluchten
komen ze hier op nest.
Hoe speel je de jonge duiven?
Vrij simpel. Ik laat ze gewoon bij elkaar zitten op
schabjes. Zonder nest of een andere motivatie. Toch
haal ik hier resultaten mee. In 2006 was ik 10 de nat.
kampioen bij de jongen en 10 de bij de snelheid. In 2007
26 ste nat. kampioen jongen en 8 ste bij de snelheid. Je
ziet simpel kan ook! Hun bakken zijn zo geplaatst in
het hok dat ze recht over mekaar zitten, misschien is
dat een vorm van motivatie… Ik verduister de jongen
wel. Van half maart tot half juni en dit van 18u tot 8u.
Ook de oude duiven verduister ik. Dit tot eind april.
Op die manier kan ik pieken op de dagfondvluchten.
En de medische begeleiding?
Ik probeer ze op een natuurlijke manier gezond
te houden. Zo wordt er in het seizoen humusthee
van D.H.P gegeven. Om de 3 à 4 weken staat er een
geelpil met Belgamagix op het menu, samen met
Belgatai tegen de luchtwegeninfecties. Belgasol wordt
er ook regelmatig toegediend. En van De Patagoon
komen er regelmatig grit en mineralen op het menu.
Qua voeding hou ik me gans het jaar aan dezelfde
mengeling A.S. (Ad Schaerlakens)-mengeling van
Teurlings. Ik voeder zowel ’s morgens als ’s avonds
een handvol voor 3 duiven.
Ivan Willockx
Enkele uitslagen van 2007:
Oudenaarde (116km) 3885 duiven: 4-7-8-
12-19-37-51-55-59-66-68-102-104-113-159-…
(30/36)
Moeskroen (134km) 4024 duiven: 1-7-11-
12-46-47-48-61-63-116-118-138-155-160-185-
… (30/30)
Moeskroen (134km) 1507 duiven: 2-3-4-5-
6-7-8-9-10-15-17-42-55-56-58-61-74-… (28/40)
Peronne (228km) 1467 duiven: 1-3-8-14-24-
39-54-57-58-61-71-72-80-85-86-92-… (28/30)
Oudenaarde (116km) 2149 duiven: 1-2-3-
4-5-12-13-14-52-54-59-74-75-… (32/49)
Breisach (488km) 596 duiven: 1-5-8-21-33-
46-92-123-147 (9/10)
Bekijk ook het filmpje op www.pitts.be!

Onze jonge duiven zijn steeds een wissel op de
toekomst. Het goed lukken van de kweek daarvan
bepaalt de kwaliteit van onze jongen, vervolgens
jaarlingen, oude duiven en uiteindelijk het totaal
evolueren van onze duivenkolonie. Een goede start
is dus onontbeerlijk. Het spreekt voor zich dat de
ouderdieren in optimale conditie moeten zijn en zo
moeten we ze ook houden.
Zonder mankementen
Met tussendoor wat lecithine-olie over het voer, te
pas en te onpas wat probiotica door het drinkwater
en zowat 5 à 6 voederbeurten per dag zorgen we
er voor dat ze zonder noemenswaardige problemen
uitgroeien tot gezonde jonge duifje. Eens geringd
wordt het voer verstrekt in potjes in de woonbakken.
Ze zien dan de ouders eten en eens wat groter
hebben ze al vlug de neiging zelf wat te gaan pikken
hier en daar. Jong geleerd is oud gedaan, zegt het
spreekwoord en als het echt niet kouder wordt,
komt dat nog goed uit ook. De ouderdieren zijn al
vlug geneigd aan een nieuw nest te gaan beginnen
en niet dat ze de jongen dan uit het oog zouden
verliezen, maar het scheelt toch. Jongen die al flink
mee eten, hebben bovendien ook minder last van
het “dipje” waar ze toch in terechtkomen nadat ze
gespeend zijn.
Spenen
We spenen dat jong grut op een dikke laag houtkrullen.
Zitten ze lekker warm en droog op. We moeten er
alleen nog over waken dat ze de drinkpan leren
kennen en gebruiken en dus op tijd en stond gaan
drinken. We zetten er twee op het hok plus nog hier
en daar een open potje waar we drinken in gieten
en er eveneens wat graantje in kieperen. ´t Moet
misschien niet persé allemaal maar kom, ze zijn nog
flink in de opgroei en elk mankementje daarin willen
we voorkomen. Zit er dan echt een domoor tussen
die het niet snappen wil, mag die al rustig vertrekken.
De meeste van die jonge vogels zullen het immers
nooit tot echte toppers schoppen en als het dan net
die zou moeten zijn....
Voer
Het voer blijft onveranderd het premium kweekvoer
van Matador gemengd met Turbo Energie. Waarom?
In korte woorden komt het er op neer dat het
voer zo is samengesteld dat het erg veel benutbare
eiwitstoffen bevat en daar uitvolgend dus veel
minder ballaststoffen wat zowel voor de jongen als
de ouderdieren merkelijk beter is. Ook nadat ze
gespeend zijn blijven ze dat eten en dat steeds in die
hoeveelheid dat er ten allen tijde voer beschikbaar is.
Hoeft het zo? Uitgroeien moeten ze doen, dat is zeker
en daarvoor hebben ze de benodigde bouwstoffen
nodig, doch eens ze in de bakjes zitten en hun eerste
pasje op de plank en het dak maken worden ze al
gauw eerder wat aan de te vette kant door zoveel
“goed” voer. Op dat ogenblik hangt het er van af wat
je wil gaan spelen en hoe je het seizoen voor die
jonge garde in wil gaan delen om je strategie verder
te bepalen.
De cyclus
Jonge duiven volgen een welbepaalde cyclus en daar
maken of proberen we “gebruik” van te maken,
net zodanig dat ze volop graag vliegen en trainen
en trekken op het ogenblik dat de vluchten er aan
komen die we voor hen op het oog hebben. Vanaf
het ogenblik dat we het voer lichter maken door
er bijvoorbeeld gerst of paddy, m.a.w. er meer ruwe
celstof aan toevoegen, gaan die jongen makkelijker
op de vleugels. Doen ze dat voor zowat een uurtje
zorgen we er voor dat we terug het vetgehalte in
het voer omhoog brengen, wat er dan weer voor
gaat zorgen dat het uurtje er makkelijk twee of meer
worden. We maken dus gebruik van de wisselwerking
koolhydraten-vetzuren-vetten en op die manier
9 DUIVENKRANT
U als trainer van uw jonge duiven
kunnen we makkelijk de trainingen sturen.
De juiste tijd
De jongen worden gespeend tegen zowat eind
januari en als we er van uitgaan dat de eerste
vitessevluchten er begin mei aankomen is het totaal
zinloos ze eind februari al een uur in de lucht te
hebben staan. Tegen de tijd van opleren en spelen zal
de cyclus van omgeving verkennen en “trekken” al
grotendeels voorbij zijn en heel vaak zullen de jonkies
tegen dan met geen stokken meer van het dak te
branden zijn. Niet vliegen en trainen betekent geen
goede prestaties en aangezien we met onze duifjes
competitie vliegen komt het net daar op aan.
Euh?? Trainen we niet vandaag dan??
De training en de opbouw ervan.
In gelijk welke sport heden ten dage wordt getraind
volgens een weluitgekiend plan om net in de voorzien
periode of voor een bepaalde wedstrijd een piek
te kunnen inbouwen. Dat is natuurlijk makkelijker
gezegd dan gedaan. Een allereerste vereiste is een
meer dan degelijke basisconditie. Het is een fabeltje
te geloven dat de kracht van een atleet verscholen
zit in de spieren en dat is al zeker niet zo voor
duursporten. Formule 1-wagens hebben een zeer
lichte carrosserie maar daar zit wel een zware motor
in verscholen. Die motor bij atleten is het hart. Het
hart pompt het bloed rond en zorgt op die manier
voor voldoende zuurstof en voedingstoffen in de
spieren. Net dat, en alleen dat, bepaalt hoe lang en
snel een duif kan vliegen. Hoe beter de zuurstof en
voedingstoevoer, des te beter het gehele fabriekje
werken kan.
Basisconditie
Het hart is een spier en spieren hebben de eigenschap
dat ze getraind kunnen worden. Hoe beter getraind
een spier is, hoe meer rendement je er van kan
verwachten. Duurtraining bij geleidelijke opbouw
zorgt er voor dat het hart minder gaat pompen bij
een idem belasting en bovendien per keer dat het
pompt een groter bloedvolume rond zal gaan sturen.
Dat groter volume zorgt dan op zijn beurt weer voor
meer zuurstof en energietoevoer naar de organen en
spieren toe. Dat zorgt eveneens voor een verbeterde
afvoer van afvalstoffen en dan hebben we wat dat
betreft het cirkeltje rond. Hoe beter de basisconditie,
dus hoe meer rendement voor minder inspanning
we van dat motortje verkrijgen Dan pas kunnen we
verder.
Geduld
Spieren, dus inclusief het hart hebben de eigenschap
in rust of bij minder intensief gebruik terug aan
rendement in te boeten. Concreet komt het er dus
op neer dat je onder normale omstandigheden met
duiven die niet of nauwelijks trainen nooit hoge
toppen zal scheren en al zeker niet als er niet een
voldoende basisconditie onder zit. Jonge duiven die al
in februari - maart uren in de lucht hangen bouwen
dan wel aan die basisconditie en ontwikkeling van het
motortje maar zijn die tegen de tijd dat voor hen
de opleervluchten en competitie er aan komt terug
grotendeels kwijt. Dat terwijl die nu net tegen die
tijd top zou moeten zijn om de verdere training uit
te bouwen en in de competitie te kunnen “scoren”.
Ze blijven immers niet weken aan een stuk uren en
uren vliegen.
Het moment van ontdekken, vliegen en wegtrekken
Door Eddy Noel
proberen we dus
door middel van
de wisselwerking
koolhydraten-vetten
zodanig te sturen dat die
periode in hun cyclus net dan
valt, zowat twee maand voor de competitieperiode
er aan komt die we aangestipt hebben voor hen.
De opbouw
In grote lijnen komt het er dus op neer dat we
jonkies eens gespeend zo lang mogelijk op het dak
houden door ze voldoende goed te voederen. Te
vette (nou ja) of zware duiven vliegen wel eens wat
rond maar echt vaart en gedrevenheid kan je daar
niet in terugvinden. Vanaf het ogenblik dat we de
tijd rijp achten om ze hun conditie langzamerhand
op te laten bouwen en het motortje te ontwikkelen
voegen we geleidelijk aan meer ruwe celstof toe aan
het voer en verminderen we ook de hoeveelheid
voer. Meer ruwe celstof impliceert minder vetten en
meer koolhydraten en daarop gaan ze makkelijker en
vlotter op de vleugels.
En nog meer
Zitten we bijna aan het uur, voegen we geleidelijk
aan weer meer vetrijke granen en zaden aan het
voer toe en dat zal er voor gaan zorgen dat ze de
trainingskwantiteit nog op zullen gaan bouwen.
Eens daar goed in het ritme gaan we van start met
de opleervluchten wat ons dan weer ruimte geeft
hun oriëntatiesysteem wat extra te gaan trainen.
Dat kunnen we makkelijk doen door ze in kleinere
groepjes of zelfs alleen te gaan lossen. Hebben we
daar een welbepaald niveau bereikt, kunnen ze mee
de grote mand in om te wennen aan alle rompslomp
daaromheen maar vooral aan het wedstrijdritme.
Eens ze daar belanden, hebben ze een zeer goede
basisconditie en daaraan vasthangend een goed
getraind oriëntatievermogen. Tegen dan is de tijd
rijp om de competitie aan te vatten en zullen ze
ook minder lang maar wel intenser gaan trainen. Dat
komt goed uit want dat is ongeveer ook gemiddeld
genomen het ogenblik dat beide geslachten meer
en meer oog voor elkaar gaan hebben. Dat zorgt
voor extra motivatie en dat alles samen zorgt er
voor dat ze goed en degelijk voorbereid op de door
ons uitgepikte vluchten zouden moeten kunnen
schitteren. Het hoeft niet gezegd dat de gezondheid
ok moet zijn en de diertjes wat in hun mars moeten
hebben...
Na de opbouw
Komt het er op aan de basisconditie te onderhouden,
het oriënteringsvermogen op scherp te houden en de
gulden middenweg aan te voelen tussen inspanning
rust, voeding en training voor onze atleten om in de
beste omstandigheden het einde van het seizoen of
“hun” periode te kunnen halen. Je kan ze zes tot
maximaal acht weken top houden en dat op zich is
al geen sinecure. In die zes tot acht weken zit een
stukje “opbouw”, zal er een top komen te zitten en
is er een deeltje “weg terug”. Ze moeten in die tijd
de basisconditie kunnen behouden, gezond kunnen
blijven zonder er veel aan te moeten gaan prutsen,
niet overtraind raken door ze te vaak te gaan oplaten
of ze te zware wedstrijden te kort op elkaar te laten
vliegen enz. Ook de voeding zal moeten aangepast
worden aan de intensiteit van het vliegprogramma,
daarbij rekening houdend met voldoende recuperatie,
ontslakking en het terug opbouwen naar de volgende
vlucht toe. De minste hapering daarin betekent
telkens een stukje op weg naar “af” en op het
allerhoogste niveau tegen de allerbeste liefhebbers
op die nationaals, betaal je dat gewoonweg cash!
Het cirkeltje moet gewoon op alle mogelijke manieren
rond zijn en dat is nu net de uitdaging of niet dan?
Succes ermee!
Eddy Noel

Winterkweek… welke ‘no-good’ is daar toch ooit
als eerste mee aangekomen? Een loopje nemen
met de natuur lijkt zowat de tweede natuur van de
duivenliefhebberij te worden. En voor al wie niet zo in
is voor al de ‘hightech’ van dimmers, timers en lampen,
is er hoop… blijft dat zo’n onnatuurlijk manoeuvre
als winterkweek ook perfect kan slagen zonder al te
veel knopjes allerhande… Wel met duiven die verder
tip-top zitten, kweekconditie.
Ben ik tegen winterkweek? Welnee, we spelen liefst
in de champions-league van de duivensport, het
vitessespel dus. En daarvoor heb je toch wel vroege
jongen nodig of je kan vaak net zo goed je geld zonder
meer gaan afgeven in het duivenlokaal. Wij zitten
echter om te koppelen eind november niet echt op
hete kolen, op een paar dagen zal het bij ons nooit
aankomen, maar met Nieuwjaar wil ik toch ook wel
al wat lege halve eischalen zien liggen op de hokken.
We kweken maar twee volle rondes waaruit we de
oude vliegduiven willen selecteren en die kweken
we dan liefst zo vroeg mogelijk, kwestie van ze een
gedegen opleiding te kunnen geven als vliegduif, en
sportief toch een mondje te kunnen meespreken op
die jonge duivenvluchten.
Het nodige van het nuttige en onnodige scheiden…
Een mooi gegeven en snel toegepast op de
winterkweek kom ik alvast bij volgende analyse :
Voorkoppelen ? Och ja, waarom niet ? Maar weet
dat: “Waarom wel?” evengoed af te vragen valt. Op
eigen hok krijgen ze grotendeels bij het koppelen
hun partners voor de eerste keer te zien, en neem
het maar van mij aan… Als het goed zit, is de liefde er
echt niet minder om. Als het fout zit wil een nachtje
‘halfbaks’ bedenktijd ook wel meestal helpen. En voor
de echte “die-hards” staan er nog wel een aantal
hokken leeg om in alle rust van elkaars gezelschap te
leren genieten. Allemaal niet echt onoverkomelijk dus.
Het maakt het voorkoppelen niet meer noodzakelijk
dan louter dat het nuttig is. Voor de kweek enkel leuk
om de eieren nog net iets meer op zowat dezelfde
tijd gelegd te krijgen.
Bijlichten ? Ook weer nuttig om voorgaande
reden, maar nodig? Men kan erdoor de duiven
wel doen geloven zich in een andere tijd van het
jaar te bevinden… En iedereen weet ‘in mei legt
elke… enzovoorts’… Maar duiven die niet in een
kweekconditie zitten komen daar ook niet in, louter
door ze bij te lichten. Oké, de eieren vallen door
al dat licht doorgaans toch wel een dag eerder te
rapen… Maar al ooit iemand daardoor een prijs
meer weten pakken in het vliegseizoen ? Eenmaal
jongen in de nest is bijlichten wellicht wel nodig of
op z’n minst nuttiger, want het scheelt al gauw een
voederbeurt… en het daaropvolgend azen van de
jongen… Waarom zouden zomerjongen ook weer
doorgaans ‘mooier’ gekweekt liggen ? Enkel het
verschil in de omgevingstemperatuur ? Ikzelf alvast
zoek het eerder in het aantal voederbeurten wat de
oudjes hun jongen toebedelen.
Bakvastheid ? Moeten de (vooral) duivers reeds
bakvast zijn voor het koppelen ? Ik weet alleen
dat onze toekomstige jaarlingduivers pas op de
dag van het koppelen voor de eerste maal hun
weduwnaarsbak vanaf de binnenkant te zien krijgen.
Volledigheidshalve moet ik er wel bij vermelden dat
ze wel al sinds half augustus op hun weduwnaarshok
toeven… op de gekende ‘schapjes’, gehangen voor de
gesloten bakken. Hokvast zijn ze tegen het koppelen
wel al enigszins. Bakvast worden ze binnen de 5
dagen door het idyllische van de, voor de meeste
vaak, eerste liefde. Na het spenen van de jongen
komen de eerder vermelde ‘schapjes’ echter wel
terug op het hok. Want dat is de kwaadste periode
waarin die bullebakken van een oude duiven op zoek
gaan naar het uitbreiden van hun territorium.
Voeren in de kweekbakken ? Een echte aanrader…
Persoonlijk vind ik, als je het op de moeite ervan
steekt, dat men gewoonweg beter minder duiven
zou houden. De relatie melker/duif krijgt er een
ware ‘boost’ door. En zeker in de kweek, speen je er
zelfstandiger jongen door.
10 DUIVENKRANT
Eigenlijk is het met die duiven altijd wat... Door Luc Lippens
Spenen met duivinnen ? Vaak enkel voor de
gemoedsrust van de melker, want jongen die rond hun
25 ste levensdag nog aan de rokken van hun moeder
moeten hangen om niet te verkommeren, zullen op
het einde van het seizoen toch niet meer op je hok
zitten. Dus kan men ze er beter vroeger dan later
al van tussenuit halen. Wanneer we om de tweede
leg te vermijden, de jongen voor die 25 ste dag (in de
winter bij ons zowat de streefleeftijd) reeds speent,
is het natuurlijk wel nodig om nog wat ouderdieren
bij te plaatsen. Zeker in de winter zijn wij alvast
niet heiliger dan de paus en laten we de verhalen
van het bvb. spenen op 20 dagen zonder duivinnen,
graag over aan de winterkampioenen. Echter oudere
jongen spenen dan die van 25 dagen is ons alvast
in het verleden ook niet zo goed bevallen want die
kregen sneller een beduidende terugval dan die van
de traditionele 5x5-ers. U ziet, niet alles aan tradities
moet omver gegooid worden.
Verder zijn er dit jaar weer een paar zaken die ik terug
op een vlotter bereikbare plaats in mijn persoonlijke
computer geplaatst heb… Wat was dat ook alweer
van die ezel en die steen?
Nu weet ik het wel weer… Te jong of te oud…
gegarandeerd ‘prutsen’ in de winterkweek. Ja, een
mens moet er zich om de paar jaar toch nog eens
aan wagen om steeds bij hetzelfde uit te komen…
Zomerjongduivinnen moet men niet ‘forceren’ in hun
eerste winter, men wint daar echt niet veel mee. En
echt oude rakkers geven een abominabel gemiddelde
qua bevruchte eieren in de winterkweek. Niets
nieuws eigenlijk, weer maar eens met de kop tegen
de muur… Ziende blind…
En na al die perikelen is het dan zover… net als
bij zovele confraters is ook onze eerste ronde nu
volledig gespeend van hun ouderdieren en de felste
onder hen gaan zowat hun eerste flinke frisse neus
halen.
Bij het verschijnen van dit stukje zullen ook de
jongen van de verlegde ‘ronde’ wel al gespeend zijn.
Nee, vooraleer ik misbegrepen word, wij verleggen
niet echt veel eieren van een eerste ronde. Heb in
het verleden eens een boekje bijgehouden over die
‘verlegde’ jongen. En mijn slotsom was dat er niets
echt pro te vertellen was… Dus laten we de natuur
maar zijn gang gaan. Enkel maar wanneer na zo’n 10
dagen blijkt dat er koppels bij zijn die geen bevruchte
eieren hebben, krijgen deze (als het enigszins past
natuurlijk) eieren van wat in onze ogen onze betere
kweekkoppels zijn, ondergeschoven. Dit jaar zijn zo
van twee koppels hun eieren onder pleegouders
gegaan… en nu maar afwachten of het effectief van
onze beste kwekers zal blijken te zijn.
Maar even niet te ver vooruitlopen, het duurt nog
wel even voor we gaan
wedstrijdvliegen met deze
jonge spruiten. Eerst ze nog
even de vervelendste (toch
voor mij) periode laten
doorkomen. Het begint bij
het dagelijkse buiten laten om, alvast toch de eerste
tijd, hen ogenschijnlijk verveeld op het dak te zien
rondslenteren… Geen grotere uitnodiging voor een
snelle hap aan het adres van meneer of mevrouw
roofvogel dan deze nog vrij hulpeloze supers in spé…
Anderzijds is het niet echt die dreiging die me met
een wrang gevoel over wat eerst nog komen gaat,
doet zitten. Die roofvogels zijn soms wel een ware
plaag. Maar het is iets waar we jaarlijks door moeten.
En zolang ikzelf op het einde van het seizoen nog
veel meer, dan die rovers van het luchtruim, duiven
naar de ‘eeuwige vliegvelden’ verwijs… vind ik dat
ik daarover niet moet zeuren. Daarenboven zijn die
roofvogels vaak ook niet veel meer dan de zwarte
schapen van de duivenliefhebbers… Elk jong dat
durft achterblijven is ‘gepakt’, en ook de oude duiven
die in winters geweld achterblijven kennen maar
één enkele boosdoener… Ik hou niet zo van dat
diaboliseren van die prachtige vogels, en al helemaal
niet van het borstgeklop van sommige liefhebbers
wanneer ze slinks meedelen hoe ze komaf met het
‘probleem’ willen maken.
Erger heb ik het dus met wanneer onze jongen dan
werkelijk goed gaan vliegen. Zijn ze dan al zo ver
gekomen dat ook hun baasjes ze doorgaans tegen die
tijd ook wel al wat beter kennen… Komen ze van hun
trektochten in kleine groepjes of alleen terug en valt
er al één met beide vleugels open op de valplank…
pootjes gebroken en borst open… wonden die geen
enkele mens ooit zou overleven… Tja, wie kent ze
niet, de slachtoffers van de hoogspanningskabels.
Wanneer mijn vader meedeelt dat “ze er nog maar
eens ingezeten hebben”, is het altijd bang kijken naar
wie er nu weer in de gewondenboeg zit, en wie er
finaal niet meer op het appel verscheen. Het is bang
het hok oplopen op zoek naar die waar ik ‘het’ in zag,
… de favorieten … En ja hoor, ik heb ook nu al een
favoriet op het oog… Schrijf maar op, het is de 822.
Gekozen puur op voorkomen, want geboren uit een
‘probeerkoppel’ heeft hij natuurlijk geen broers of
zussen met adelbrieven.
Bang afwachten of hij het haalt. Of hij zijn
favorietenstatus ooit waar kan maken op de vluchten.
Hij heeft het wel niet getroffen, want net mijn
favorieten breken makkelijkst hun vleugel of poten
op die hoogspanning… of althans zo lijkt het toch.
Och, eigenlijk is het met die duiven altijd wat…
Luc Lippens
9 stickers van 1L of 3 stickers van 5L geven recht op
een Bongo-waardebon (Vino) van 25 €.
Meerdere (volledige) kaarten geven recht op een veelvoud.
9 autocollants de 1L ou 3 autocollants de 5L donnent droit
à un bon Bongo (Vino) d'une valeur de 25 €.
Plusieurs cartes (complètes) donnent droit à un multiple.
Actie geldig van 23/11/2007 t.e.m. 31/10/2008 - Action valable à partir du 23/11/2007 jusqu’au 31/10/2008
SPAARACTIE
ACTION EPARGNE
25 €
in samenwerking met / en collaboration avec
Priester Coulonstraat 100 / B-8930 Rekkem / T +32 56 41 24 07
www.vanrobaeysnv.be

Een tijdje geleden hebben we beloofd om u het
verhaal te vertellen over het jaar dat ons vader
zaliger de titel van Limburgs kampioen met de jonge
duiven binnenhaalde. Het is een story die we u
eigenlijk al jaren geleden wilden uit de doeken doen.
Maar het is zo een onwaarschijnlijk gegeven dat we
het steeds maar zijn blijven uitstellen. Geen mens zou
dit geloven! En helaas! Ondertussen hebben we een
beetje de reputatie opgebouwd dat u al onze stukjes
maar best met een korreltje zout kunt nemen.
Hetgeen volgt is, wij zweren het, echt gebeurd! Alles
speelt zich af in de beginjaren 80. Pa was al enkele
jaren sterk bezig. In de winter kweekte hij uit zijn 9
koppels oude en jaarduiven 16 jongen. Meer duiven
had hij zelden of nooit. Een kweekhok? Dat was
iets voor rijke melkers. Een gans jaar een kweekhok
voederen om er een paar jongen uit te trekken? Dat
zie je van hier! Hij had een erg simpele regel. Ofwel
vloog een duif dikke prijzen, ofwel vloog ze buiten!
Op het einde van het seizoen moest het financiële
plaatje steeds een positieve balans vertonen. En er
werd niet met de pet naar gegooid! Elk pakje piksteen
of potje badzout stond in zijn boekhouding. De zeer
weinige keren dat de eindafrekening een negatief
saldo vertoonde, volgde er op de hokken steeds een
ware ravage. Geduld of medelijden stonden op zulke
momenten niet in zijn woordenboek! Twee van zijn
zestien gekweekte jongen gingen verloren tijdens
het eerste opleerproces. Toen de overigen al een
tijdje goed aan het wegtrekken waren, liep het plots
mis! Nadat de ouden hun dagelijkse ochtendtraining
hadden afgewerkt, mochten de jongen het luchtruim
in. Uren verstreken zonder dat er maar één pluim
opdaagde. Heel laat in de namiddag kwam er een
soort berusting dat waarschijnlijk de hele bende zou
verloren gaan. Toen hij alle hoop al had laten varen,
dook het hele pelotonnetje toch nog op! Het was
ondertussen al aan
het schemeren. De
duifjes streken neer
op de nok van het
stalletje waar ze hun
onderkomen hadden.
De taferelen die
zich daar afspeelden,
deden je de haren
overeind komen! De
duifjes begonnen te
kokhalzen. Het was
net of er iemand een
zakje knikkers over de
pannen had uitgeschud.
Het bleken heel dikke
pitten te zijn. Met veel
moeite werden de
jongen binnen gelokt.
Maar eten was er niet
bij. Een enkeling kwam
een paar kleine zaadjes
pikken, maar het
merendeel ging heel
dik opgeblazen op zijn
zitplankje postvatten.
W a a r s c h i j n l i j k
vergiftigd was het
eerste vermoeden.
s’Morgens ging hij
met schrik in het
hart kijken naar het
resultaat. Tot zijn grote
verwondering zagen
de duifjes er goed uit.
11 DUIVENKRANT
DE MOEDELOZE
MELKER
Echt gebeurd!
Maar de mest die ze gedurende de nacht hadden
geproduceerd, was niet om aan te zien. Als u ooit
het Adenovirus in zijn ergste graad hebt meegemaakt,
kunt u zich misschien een kleine voorstelling maken.
Grote plassen met daar bovenop een blauwachtig
soort mistlaagje. Na het ochtendrantsoen werd
zonder veel hoop de slag opengezet. Maar de jongen
stoven naar buiten en na een paar rondjes trokken
ze weg! Doch weer met hetzelfde resultaat als daags
voordien. Heel laat terug thuis en met weer dezelfde
misselijk makende ceremonie van overgeven. Vader
was ten einde raad! De duiven werden een drietal
dagen binnen gehouden in de hoop dat ze van
gedachten zouden veranderen. Helaas! De eerste
keer dat de slag terug open ging, was het weer van
dat. Als u ons vader zou gekend hebben zou u weten
dat dit vreselijk op zijn systeem werkte. Hij was het
gewoon dat de duiven zich hielden aan de regels die
hij in gedachten had. We hebben zijn hakbijl een hele
tijd in de koffer van onze auto verstopt, uit angst dat
hij de hele bende naar het hiernamaals zou zenden!
De felle discussies die we hierover gevoerd hebben,
staan ons na al die jaren nog duidelijk voor de geest.
We hebben zelfs getracht te achterhalen waar de
duifjes naar toe trokken. We kenden de richting die
ze namen en we gingen elke dag iets verder staan om
de juiste vluchtroute te kunnen bepalen. In die tijd
niet zo simpel. GSM bestond nog niet en dus moet de
hele operatie bijna met een militaire precisie worden
gepland. Tot 20 km ver hebben we het spoor kunnen
volgen. Maar daar kwam de groep op grote hoogte
en met een zodanige grote snelheid voorbij gevlogen
dat het ons al snel duidelijk werd dat de beestjes nog
lang niet op hun bestemming waren. De miserie bleef
en bleef maar aanslepen! Het was ondertussen al
veertien dagen voor de eerste leervlucht geworden.
En plots viel alles terug in de plooi. Waren de bomen
of struiken leeg geroofd? Wie zal het zeggen? De
duifjes begonnen nu aan een normaal vliegpatroon
te trainen. Het seizoen dat die beestjes hebben
neergezet, houdt u niet voor mogelijk. We hopen dat
u ooit zulk een periode mag mee maken. Vanaf de
eerste vlucht stonden ze bijna altijd allemaal op het
resultaat. In Limburg eindigt het vluchtseizoen met de
jongen voor de meeste melkers met de provinciale
autovlucht uit Orléans. Pa korfde daar dertien duifjes
op in. Binnen de kortste keren zat de klok vol! Toen
we in de auto stapten om met de klok naar het lokaal
te rijden viel de nummer dertien. Ons eerste gedacht
was natuurlijk dat de vlucht een heel gemakkelijk
verloop had gekend. Niet dus! We hadden in het
lokaal al halvelings een stuk in ons voeten vooraleer
de eerste melkers kwamen binnen gestrompeld! Het
was een keiharde wedstrijd geworden. Pa begon met
de elfde prijs, en zijn twaalfde duif eindigde nog net
in de top 700 tegen ruim 13.000 duiven! Hij werd
meteen ook Limburgs kampioen met de jongen 1 ste
en 2 de inzet. Dat was niet zo moeilijk, gezien het feit
dat zo goed als al zijn jongen elke week hun prijs
vlogen. De pitten hebben nog jaren in een potje op
het hok gestaan.
Aan tientallen mensen is gevraagd of die dingen
hun niet bekend voorkwamen. We zijn er nooit in
geslaagd om te achterhalen waar die beestjes zo
verzot op waren geweest. Waarschijnlijk moet het
een uitheemse plant geweest zijn, gezien het tijdstip
van vruchten dragen.
Het kan natuurlijk ook heel goed zijn dat die bessen
totaal geen invloed gehad hebben op het uitzonderlijk
sterk presteren van die jongen. Het zal voor altijd
een onopgelost mysterie blijven.
www.demoedelozemelker.be

De combinatie André & Jenny Dierick –Desmet uit
Rumbeke - fusiegemeente van de prachtige inkoopstad
Roeselare in hartje West-Vlaanderen – vormt een
naam als een klok in de kustprovincie als het op halve
fond aankomt….Wat deze kolonie in de loop der
jaren uit haar mouwen schudde is duivensport op
topniveau. Na een superieur seizoen 2007 mochten
André en Jenny zich andermaal verheugen in een 1 ste
provinciale asduif en dit voor de 7 de maal in een tot
op heden “briljanten” loopbaan als duivenliefhebber.
Een brokje nostalgie !!
In de 80-er en... tot halverwege de 90-er jaren
speelden zij op Clermont - Dourdan – Orléans…
de concurrentie op een hoopje. Overwinningen,
kettingreeksen aan topprijzen én provinciale asduiven
waren er het merk van het huis. Zo behaalden zij in
die periode volgende provinciale asduiftitels:
- in ’84: met de “Schicht”
- in ’87 : met de “Sultan” (later een uitzonderlijke
vererver)
- in ’90 : met “den As”
- in ’92 : met de “Straaloge”
- in ’93 : met de “Provinciaal” (op snelheid)
- in ’95: met de “Provinciaal” (op halve fond)
Bij deze spreken we dan nog niet over de vele dichte
ereplaatsen die zij in de provinciale asduifcompetitie
behaalden !
Het was ook de periode waarbij bepaalde Dierickduiven
een begrip vormden in de streek. Echte
cracks als de “Van Impe”, de “Bijter”, de “Schicht”, de
“Sultan”spraken tot éénieders verbeelding ! Het waren
niet alleen stuk voor stuk grote kampioenenduiven
maar eveneens uitzonderlijke verervers die de
“kroon” van deze topkolonie hoog hielden via hun
afstammelingen. Niet alleen op eigen hok zorgden
deze uitzonderlijke vlieg- en kweekduiven voor
excellente nakomelingen, ook op andere hokken
werd met de Dierick-duiven bijzonder succesvol
gespeeld. Vooral de lijn van de wondere “Sultan” is op
meerdere kolonies “the top of the bill” geworden.
Een paar jaar vóór de eeuwwisseling kwam er aan al
dat duivengeweld plots een abrupt einde.
Een haast mysterieuze ziekte stak bij André de kop
op met af en toe lang verblijf in het ziekenhuis en het
machteloos gevoel dat de duiven door deze ziekte meer
en meer op de tweede plaats kwamen te staan… Toen
werd er besloten om het hokbestand drastisch in te
krimpen en werden veel goeie vlieg- en kweekduiven
van de hand gedaan. Puur uit noodzaak… omdat er
voor Jenny onvoldoende tijd overbleef om de duiven
te verzorgen, naast de tijd die zij bij de verzorging
aan André moest spenderen. De duivensport van
André beperkte zich alleen nog om vanuit zijn zetel
in de keuken wat naar de duiven te kijken die op
de tuinhokken zaten. Op de zolderhokken zat geen
pluim meer. Alles weg ! Een handvol jaren bleef
André sukkelen met de gezondheid… het ging van
kwaad naar erger... Ziekenhuis in, ziekenhuis uit, altijd
maar “onderzoeken” en nog eens “onderzoeken” en
uiteindelijk… Wat velen toen niet meer verwacht
hadden, gebeurde dan toch ! Na veel zoek– en
denkwerk vonden de artsen de gepaste medicatie
voor deze geheimzinnige ziekte. André voelde zich
dag na dag beter worden…de drang naar de duiven
was er opnieuw ! Duiven van de oude soort werden
teruggehaald en een nieuwe start bleef niet lang uit !
Zo zijn André en Jenny sinds een handvol seizoenen
terug van een (noodgedwongen) tijdje weggeweest.
We schrijven 2005 ! Ten huize A & J Dierick worden
12 x 1 ste gewonnen….
12 DUIVENKRANT
André & Jenny Dierick-Desmet
uit Rumbeke-Roeselare:
Vanrobaeys Melker Halve Fond Ouden en Jaarsen 2007
1ste prov. asduif Halve Fond Oude KBDB
André en Jenny, apetrots na het in ontvangst nemen
van hun reis op ons Duivenkrantfeest. Zo blij dat ze
na persoonlijke ellende terug aan de top staan in de
duivensport! Wat moet een mens nog meer hebben…
Een échte topper, Tom, 1 ste provinciale asduif halve fond.
We schrijven 2006 ! Ten huize A & J Dierick worden
13 x 1 ste gewonnen…
Nu schrijven we 2007 ! Ten huize A & J Dierick
worden 19 x 1 ste gewonnen…
Het spreekwoord: “Dierick kwam, zag en won…”
lijkt weer “in” te zijn, juist zoals het was in de 80-er
en 90-er jaren.
Afstammelingen uit de lijn van de “Sultan”
komen in meerdere generaties nog steeds op
het voorplan !
Opmerkelijk is wel dat de lijn van de “Sultan” niet
enkel op eigen hok, maar ook op andere hokken
wonderwel voortzet. Het is een feit dat André en
Jenny bij de zogenaamde “heropstart” vooral “hun”
oude soort uit de “Sultan” zijn gaan terughalen, goed
wetende dat deze superduif een enorme vererver
was. Het heeft hen uiteraard geen windeieren
gelegd… De aanvulling van hun hokbestand kwam
er via liefhebbers uit de regio die bijzonder sterk
presteren met ondermeer duiven van hun oude
soort (daarvoor niet allemaal , maar toch een groot
deel ervan): vooral met duiven van Eric Vermander uit
Oekene en A & R Oosterlinck uit Rumbeke (o.a. de
lijn van de provinciaal kampioen van Adh. Verscheure
uit Kachtem) wordt enorm gelukt . Verder duiven
van de Gebrs. Lesage uit Rumbeke, van Ant. en Daniël
Vanrobaeys uit Rumbeke, van bij Michel Vandemaele
uit Moorsele, en nog meer van dat… met duiven via
o.a. Rob. Depotter, Gevaert-Van Schorisse, Georges
Maertens, A. Kindt.
Het systeem
Er wordt gestart met plusminus 30 weduwnaars
(oude en jaarse samen) op 2 tuinhokken en één
zolderhok. Vóór het koppelen wordt een 6 daagse
kuur met “Tricho-Plus” toegepast. Op 27 november
wordt alles gekoppeld voor winterkweek, éénmaal
de duivers opnieuw naar hun duivin “kijken” worden
alle weduwnaars gescheiden. In februari wordt geënt
tegen paramyxo (zowel oude als vroege jongen).
Op 6 maart gaan de weduwnaars terug samen om
plusminus 5 dagen te broeden, daarna gaan ze op
weduwschap. Ondertussen werd er licht gevoederd.
Eénmaal de weersomstandigheden het toelaten
begint men de duiven op te dragen. De eerste vlucht
is Arras, maar er wordt pas gestart bij mooi weer. Vóór
de start is er nog een 6-daagse kuur met Tricho-Plus
op het voeder. Iedere week 1 dag vitamines. Verder
regelmatig biergist en lookolie. Iedere week ook 1
dag electrolyten. Bij de jonge duiven is het systeem
hetzelfde. Zij worden verduisterd vanaf begin maart
tot einde mei. Steeds lichte voeding en vanaf de halve
fondvluchten wordt gespeeld op het systeem van de
schuifdeur.
Tot zover onze blik op het schitterend seizoen 2007 bij
André en Jenny Dierick-Desmet uit het Westvlaamse
Rumbeke bij Roeselare. Een kolonie die sinds een
handvol seizoenen opnieuw “brokken” maakt op de
halve fondvluchten in het midden van de provincie
West-Vlaanderen …….Wij wensen hen van harte te
feliciteren met deze schitterende prestaties.
Meer uitslagen én topduiven van deze supertandem
vindt u op www.pitts.be.
J. Mestdagh
PICHÓNES
De oplossing voor
jonge duiven!
De problemen met de
jonge duiven zijn een
jaarlijks terugkerend
fenomeen. Jonge leeftijd,
stress, wedstrijden,
hitte en extreme
weersomstandigheden
zorgen ervoor dat heel wat
hokken grote problemen
kennen met hun jonge
duiven. Pichónes biedt hierbij de
oplossing! Pichónes is een 100%
natuurproduct en biedt ondersteuning
aan de jonge garde gedurende opgroei
en vliegseizoen. Vanaf de leeftijd van
6 weken best dagelijks toedienen via
drinkwater of voer aan de dosering van
5ml/liter of 5ml/ 1.5 kg voer.
Meer info: www.pichones.be
of Vanrobaeys nv
Tel: 056/41.24.07 - Fax: 056/42.22.22
info@vanrobaeysnv.be
DUIVENSPORT
BELGIË

Zedelgem,in de volksmond “Zillegem” genoemd
is de bakermat van een duivenminnend volk. In de
Diksmuidseheirweg speelden vroeger bijna evenveel
gezinnen met duiven in vergelijking met het huidige
duivenmelkersbestand in heel de gemeente !
Grootvader Remi, zoon Dirk en kleinzoon Dieter
houden de traditie van de familie in ere. Ze kregen
de duivenmicrobe van de overgrootvaders met de
paplepel ingegoten. Er is ondertussen natuurlijk
wel veel veranderd. De duivensport is nu meer
een beroepssport geworden en alles is veel beter
uitgekiend. Aldus Dirk.
Familiesport
Remi heeft het geluk, of het ongeluk, op de plaats te
wonen waar de hokken gevestigd zijn. Dit betekent
dat hij de meeste zorgen op zich dient te nemen. Hij
is dus de hoofdsoigneur.
Met als gevolg dat hij dan wel de boter opgegeten
heeft wanneer het soms eens wat minder gaat! We
kennen dit allemaal, we zoeken in dergelijke situaties
dan snel een zondebok. Omgekeerd is dan natuurlijk
het feit dat Remi zichzelf een medaille mag opspelden
bij positieve resultaten. Ere wie ere toekomt, hé!
Kleinzoon Dieter helpt na zijn dagtaak en in het
weekend indien nodig. Hij koppelt op papier en
houdt alle afstammingen bij ! Hij is de man van de
administratie. En hij kent foutloos alle duiven.
Zoon Dirk heeft als bankdirecteur een uiterst
druk agenda op te volgen en maakt zich zoveel als
mogelijk vrij om te helpen met o.a. het reinigen van
de hokken. Hij is de man van de spelbeslissingen, hij
mandt in en houdt de uitslagen bij. En samen met
zijn sympathieke vrouwtje Francine onderhoudt hij
de ‘public-relations’… en dit zijn er heel wat!
Zaterdag is steeds een superdrukke ‘duivenmelkersdag’.
Duiven inmanden, duiven opwachten,
duiventelefoontjes plegen en beantwoorden, met
het elektronisch constateersysteem naar de lokalen
rijden… Gelukkig is het trio flink op elkaar afgestemd
en zorgt Francine getrouw voor de weekend–catering.
Van een familiegebeuren gesproken.
Visie
Dirk vindt de duivensport niet langer meer een
hobby voor de gewone man in de straat, al hoopt
hij dat zoiets terug mogelijk moet kunnen worden
mits enkele inspanningen van de betrokkenen.
Er moet broodnodig een ondersteuning komen
voor diegenen die starten in de vorm van een hok,
constateerinstallatie (mogelijkheid tot huren…) en
lukkende duiven. Zo zijn de middelen en de motivatie
er onmiddellijk en dient er niet afgehaakt te worden.
Zo wordt de duivensport heel wat aantrekkelijker
voor de starter. Ook politici moeten aangesproken
worden voor onder andere de reglementering van
de hokkenbouw. Er zijn nu reeds verkavelingen waar
we verdorie geen huisdieren mogen houden… waar
eindigt dit ?
Dirk heeft heel wat positieve accenten gezien in
Portugal waar de duivensport echt leeft en ook uiterst
aantrekkelijk is. Onder meer door een beperkt aantal
vluchten en heel weinig administratieve rompslomp.
Verder stelt de gemeente grond ter beschikking om
er één lokaal per gemeente op te richten. Er zijn
verder geen lasten. Dit lokaal wordt verhuurd aan
13 DUIVENKRANT
DUIVENSPORT = FAMILIESPORT
SATELLIET SUZY:
Bij Remi, Dirk en Dieter Schreel
TELKENS ALS IK EEN LIEFHEBBER ZIE...
Familie Schreel
De hokken ten huize Schreel
De schitterende kweekboxen
een gerant en zo zijn er geen kosten want de huur
bekostigt deze. Er wordt in Portugal ook telkens
evenveel grond vrijgehouden met bestemming
groen en dieren als er grond gebruikt wordt bij de
bouw… Kunnen we hier in ons Belgenlandje nog
iets van leren. Arras, Clermont en Ablis de vrijdag
of donderdag inkorven en de zaterdag de vlucht,
laat toe dat het gezin de zondag vrij is, aldus Dirk.
Indien er de zaterdag niet kan gelost worden, is er de
zondag nog een tweede kans. Lukt dit ook niet, dan
de duiven terugbrengen.
Duivenbestand
De familie Schreel huisvest een 30-tal koppels
kwekers en ze bezitten een groep van een 70-tal
weduwnaars. Verder kweken ze jaarlijks zo’n 150
jongen, maar zijn wat blij wanneer ze er een 90-tal
Hoofdsoigneur Remi Schreel
kunnen overhouden. Reden: Ze wonen bijna net onder
een hoogspanningsleiding. Hun duiven verblijven in 2
volières, 12 hokken en 6 kweekboxen. Ze bezitten
volgende rassen : Patrick Gilles, Lionel Debusschere,
Marc Pollin en Ferdinand Denduyver…
Verzorging
Duivensport zonder medicatie kan natuurlijk niet,
maar Dirk is er niet kwistig mee, hij houdt de
bewuste duif of duiven desnoods liever eens thuis. In
de winter wordt bijna geen beroep op een veearts
gedaan, doch in de zomer is er een veertiendaagse
controle. Tijdens het seizoen is ‘stiptheid’ de regel.
Stiptheid bij de voedingsbeurten en stipheid bij de
trainingsmomenten. Aan het begin van het seizoen
wordt licht gevoederd en een dag of drie voor de
verre vlucht wordt zwaardere kost voorgeschoteld. Er
wordt verduisterd en dit jaar zal geëxperimenteerd
worden met het behouden van een constante
temperatuur op het hok.
Prestaties
Dirk houdt van de ééndaagse fondvluchten
(Bourges-Cahors-Montauban…). Hij kickt op vroege
aanmeldingen en het regelmatig arriveren van duiven
van verre vluchten.
Herinneringen
Spetterende herinneringen worden overgehouden
aan het feit dat in 2001 op de verjaardag van Dieter
door een tweejaarse doffer de eerste prijs Barcelona
werd veroverd. Minder leuk was echter het feit dat
in 2007 een duif werd doodgevonden in Ardooie. Hij
had al een eerste provinciaal Poitiers gevlogen en was
de derde asduif op de Brugse kampioenschappen!
Doping
Dopingcontrole bij alle provinciale kampioenen zou
de regel moeten zijn. Hier moet de beslissing steeds
bij de bond liggen. Dopingcontroles voor het seizoen
of voor de inkorvingen ware ook opportuun.
Tot Slot
“Er MOET verandering komen.
Niet langer meer beloven en niks doen. Het is nu aan
de durvers.”, aldus een gemotiveerde Dirk Schreel.
Maar het heeft niet mogen zijn. De vlucht Soulliac te
Gistel was één brug te ver. Het durven moet hij aldus
overlaten aan anderen. Eén troost voor de familie
Schreel:
Dirk zal zo wel meer tijd hebben om aan zijn duiven
te besteden. En ik hoop dan ook dat één van zijn
dromen bewaarheid wordt. Een nationaal in 2008 ! Is
dit niet een keitof gedacht? Het is de familie Schreel
van harte gegund !
Enkele uitslagen van hun topduiven leest u
op www.pitts.be.
Suzy en Fredje

14 DUIVENKRANT
Alles wat u moet weten over uw provincie
PROVINCIALE WEETJES
ANTWERPEN
Reacties van lezers
Onze provinciale weetjes worden door vele
liefhebbers gelezen en regelmatig mogen wij van
lezers positieve reacties hierop ontvangen. Reacties
zijn trouwens steeds welkom. De provinciale weetjes
zijn voor een groot stuk bedoeld om kenbaar te
maken wat er leeft onder de liefhebbers. We mochten
een schrijven ontvangen van Paul Bal uit Aartselaar.
Hij wilde reageren op een artikel in de Duivenkrant
van 10/01/08 waar werd aangehaald dat op snelheid
door bepaalde verbonden wordt beslist om jongen
en oude duiven samen te lossen. Dit is nadelig voor
de liefhebbers vooral voor diegenen die manueel
WEST-VLAANDEREN
75-jarige Entente brengt in een verzorgd
en sfeervol feest hulde aan
zijn kampioenen uit 2007.
Chris Hebberecht uit Evergem voor de 2 e maal
in drie seizoenen : 1 e Algemeen Kampioen.
De ruime feestzaal van Hotel-Restaurant “Cortina “
te Wevelgem zat op zondag 9 december overladen
vol met nationale en internationale fondtoppers ,hun
familie en veel schoon volk. Reden van dit samenzijn
was de “Dag van de Belgische Verstandhouding” die in
2007 haar 75-jarig bestaan vierde. Als nabeschouwing
mogen wij jullie meegeven dat de “Entente” op verre
na nog niet aan haar einde is….integendeel we zagen
er niets anders dan tevreden en blije en gelukkig
mensen …..
Meer nog …..alles verliep in een uitzonderlijk goeie
sfeer met telkens een daverend applaus aan het
adres van de diverse winnaars. Nu echt eens een
bijeenkomst waar de aanwezigen vol enthousiasme
de laureaten gaven waarop ze recht hadden, namelijk
Als een donderslag bij
heldere hemel!
Firmin Schleininger
uit Gros-Rederching
kapt definitief met
de duivensport!
Één van de beste Franse
kolonies en zeker de meest
markante figuur op het
gebied van de zware fond in
Frankrijk.
2 internationale
overwinningen
5 nationale zeges
1 ste Europese asduif zware
fond in ‘98
Een kolonie gebaseerd op
de beste afstammingen
voor de zware fond, door
rechtstreekse aankopen bij
toppers als:
Van der Wegen, Kipp und
Söhne en Werner Bölting
De totale verkoop van zijn
kolonie zal doorgaan op 15
en 16 maart e.k. in zaal Le
Ramier in Lessen/Lessines.
Deze verkoop wordt
georganiseerd en valt onder
de verantwoordelijkheid
van La Vie Colombophile.
Verkoopprogramma’s kunnen
aangevraagd worden op
0478/43.50.57 of via
la@vie-colombophile.be. U
vindt ook meer informatie op
Monick Nijs
0476/54 24 80
monicknijs@telenet.be
klokken. Dit onderwerp leeft
nog steeds heftig onder de
liefhebbers. Paul Bal richtte in het verleden reeds
een brief aan Dhr Vermeulen met de vraag om de
liefhebbers die manueel klokken toe te laten om
geen potje te gebruiken. Dit zou tijd besparen vooral
voor de oudere generatie die niet meer geneigd
is een elektronisch systeem aan te schaffen maar
eerder geneigd is te stoppen. De vraag van Paul Bal
was zeer duidelijk en terecht. Vanuit Brussel kreeg hij
een antwoord dat we u niet willen onthouden.
Mijnheer,
We melden u ontvangst van uw schrijven van 29/11/07
een warm applaus…iets dat we hélaas op meerdere
feesten in de Vlaanders toch nog zo weinig mogen
meemaken, hoe spijtig het ook is !!
Voor de tweede maal in drie seizoenen wist Chris
zich als 1 e algemeen kampioen van de Entente te
plaatsen. Dit moest gebeuren met 1 e + 2 e ingetekende
op Brive – Montauban – Irun (14/7) – Irun (21/7)
– Narbonne en Perpignan. Met 11 punten op de
maximale 12 klaarde Chris deze klus . In totaal
waren er 4 liefhebbers die 11 punten behaalden.
Naast Chris waren dat in volgorde Maurice Delbar
uit Oeudeghien , Luc Van Coppenolle uit Ouwegem
en Marcel Vanden Abeele uit Ronse. Dan volgden er
7 liefhebbers met 10 punten. U merkt dat zelfs in een
turbulent seizoen als 2007 de strijd bikkelhard was.
We geven hen in volgorde volgens de coëfficiënten:
Sylvère Toye , P & S Saeytijdt, Van Damme – Boddaert,
P & D Houfflijn, R & M Denolf, Roger Vereecke en
Simon & Chr Neuckermans.
De sterkspelende tandem Paul en Sven
Saeytijdt uit Nederbrakel wonnen het
Kampioenschap Grote Fond.
www.pitts.be!
Top 10 internationaal
duivinnen
1e internationaal Narbonne 2007
1e internationaal Barcelona 1998
2e internationaal Marseille 1998
2e internationaal Marseille 1995
4e internationaal Marseille 2003
5e internationaal Carcassonne 2006
Top 100 internationaal sinds
1994
2e internationaal Barcelona 98
dat werd voorgelegd aan Dhr Wauthy. Niettegenstaande
hij begrip betoont voor uw situatie, en deze van alle
liefhebbers die nog manueel constateren, kan hij geen
bonificatie toestaan…
Bij de KBDB in Brussel hebben ze de vraag van Paul
Bal blijkbaar niet goed begrepen. Dhr Bal vraagt om
de liefhebbers die manueel klokken toe te staan
om geen potje te gebruiken, hierop geeft Brussel
antwoord dat een bonificatie niet wordt toegestaan.
Het antwoord heeft niets te maken met de vraag.
In Nederland hoefden de liefhebbers vele jaren
geleden reeds geen potje te gebruiken om manueel
te klokken. In Frankrijk werd in een bepaald
departement bonificatie toegestaan door enkele
seconden voorsprong te geven aan de liefhebbers die
manueel klokken. Wanneer gaat België volgen met de
vooruitgang?
Monick Nijs
Paul en Sven moesten hiervoor met 1 e + 2 e
ingetekende duif in de “strijd” tegen de concurrentie
op Montauban, 2 x Irun, Narbonne en Perpignan
waarzeggen. Zij behaalden 8 prijzen en wonnen
op coëfficiënten. In deze competitie waren er 6
liefhebbers met 8 prijzen :
1. P & S Saeytijdt
2. Ivon Deneufbourg
3. Luc Vancoppenolle
4. Roger Vereecke
5. Fernand De Waele
6. Maurice Delbar
Sylvère Toye wint met de “Zatopek” , de 1 e
Asduif 2007 van de Entente en de Ereprijs
Voorzitter Filip Norman.
Om deze titel in de wacht te kunnen slepen plaatste
de 3114300/03 van Sylvère zich als volgt:
83 e nat Brive 16007d
10 e nat Irun op 5846d
8 e nat Perpignan 5547 d en dat was amper
1,25%
Andere winnaars én foto’s vind je terug
op www.pitts.be! Jacques Mestdagh
5e internationaal Narbonne 07
5e internationaal Pau 96
9e internationaal Perpignan 04
12e internationaal Pau 98
18e internationaal Perpignan 00
21e internationaal Marseille 98
25e internationaal Marseille 99
31e internationaal Marseille 98
33e internationaal Marseille 94
34e internationaal Carcassonne
06
38e internationaal Pau 99
38e internationaal Marseille 95
42e internationaal Perpignan 98
42e internationaal Perpignan 05
43e internationaal Perpignan 05
52e internationaal Marseille 94
54e internationaal Marseille 00
59e internationaal Marseille 98
61e internationaal Marseille 97
61e internationaal Marseille 04
69e internationaal Carcassonne
06
76e internationaal Marseille 03
81e internationaal Barcelona 07
92e internationaal Pau 07
94e internationaal Marseille 98
95e internationaal Marseille 96
99e internationaal Marseille 97
99e internationaal Marseille 98
99e internationaal Marseille 99
Top 10 nationaal sinds 1997
1e nationaal Narbonne 07
1e nationaal Barcelona 98
1e nationaal Pau 98
1e nationaal Pau 99
1e nationaal Perpignan 00
2e nationaal Marseille 97
3e nationaal Marseille 98
3e nationaal Perpignan 04
5e nationaal Narbonne 07
5e nationaal Marseille 97
6e nationaal Barcelona 07
6e nationaal Marseille 98
6e nationaal Marseille 02
6e nationaal Perpignan 01
7e nationaal Carcassonne 06
7e nationaal Perpignan 98
7e nationaal Marseille 97
8e nationaal Marseille 05
9e nationaal Marseille 99
10e nationaal Perpignan 00
10e nationaal Marseille 05
11e nationaal Narbonne 07
11e nationaal Barcelona 03
11e nationaal Barcelona 04
11e nationaal Marseille 03

LIMBURG
Zes maatschappijen haken af
De jongste twintig jaar is het aantal duivenmelkers in
Limburg gehalveerd tot minder dan 4.000 en ook het
aantal maatschappijen – dit jaar alleen al zes - gaat er
verder op achteruit. Uit een onderzoek, dat in 2005
werd uitgevoerd, blijkt dat Nieuwerkerken nog het
duivendorp bij uitstek is, met 12 melkers per 1000
inwoners. Ter vergelijking: als Genk met zijn 65.000
inwoners ook 12 melkers per 1.000 inwoners zou
tellen, dan zouden er in deze mijngemeente 780
duivenmelkers zijn. Welnu, in plaats van 780 zijn het
er welgeteld 106. Herk-de-Stad, Wellen, Heers en
Hoeselt scoren nog redelijk. Het zijn allemaal landelijke
gemeenten in het zuidwesten van de provincie.
In 1985 telde Limburg nog 8.103 liefhebbers, 10
jaar later nog 6.502 en in 2005, nog eens tien jaar
later, nog amper 4.123. Nu ligt dat aantal een heel
eind beneden die 4.000. Bijkomende verbijsterende
vaststelling: 20 procent van de liefhebbers is ouder
dan 70 jaar.
In Nieuwerkerken mogen ze zich zowel qua ledenaantal
BRABANT
Kampioenschap halve fond Obrafo
– Tienen…
Op vrijdag 22 februari viert men in het duivenlokaal
te Tienen–Kumtich de kampioenen van de halve
fond. Klinkende namen als Lambrechts-lismont,
Omer Coeckelberghs, Paul Beckers, René & Patrick
Draye, Leon Kemerlinckx… wisten zich in het
verleden te klasseren in de nationale en provinciale
kampioenschappen mede dank zij het groot aantal
duiven dat men wekelijks bij elkaar krijgt in dit
schitterend samenspel. Neem daarbij de automatisch
dubbeling in Petit Club Fleurus en men krijgt een
coëfficiënt om achterover te vallen tenminste…
indien u goede duiven bezit want daar begint alles
mee.
OOST-VLAANDEREN
Levensblij Oudenaarde dankt duivenminnend
Zuid Oost-Vlaanderen
De steunactie ten voordele van Levensblij Oudenaarde,
een school voor kleuters met een matige tot ernstige
mentale handicap, kende een onverhoopt succes.
Op zaterdag 26 januari werd met belangstelling
uitgekeken naar de respons op een nieuw initiatief.
De voortekens waren gunstig: een enthousiaste
ploeg aan het roer, alle duivenkampioenen uit de
ruime regio die bereid waren iets te schenken en
een onverdroten inzet vanuit de school zelf.
Louis Declercq, voortrekker binnen de ploeg
Vermeersch, kan drie dagen later het resultaat nog
steeds niet geloven. “Wij hebben met een heel
gedreven team onze schouders gezet onder deze
actie. Wij vonden het heel belangrijk dat het opzet
– steun verlenen aan deze bijzondere school -
voldoende in de picture bleef. Met veel plezier hebben
wij vastgesteld dat de opendeurdag massaal bezocht
werd, meer bezoekers konden wij echt niet aan.
Tenslotte draaide het allemaal rondom de toekomst
van een vijftigtal kinderen.”
“Vandaag ben ik nog steeds geëmotioneerd over
de spontane reacties van onze duivenliefhebbers.
15 DUIVENKRANT
Piet Aelberts
piet.aelberts@gmail.com
als sportieve prestaties nog
verheugen op positieve klanken.
Van voorzitter Edgard Bamps vernamen we dat Het
Vrije Spel 79 hoklijsten heeft, maar twee minder dan
in 2007 en nog eens twee minder dan in 2006. “We
boeren hier erg goed, er zijn enkele hoklijsten van
liefhebbers uit buurgemeenten bijgekomen. En in ons
lokaal Het Vrije Spel aan de Kerkstraat is gezelligheid
troef.”
Teloorgang
Van KBDB-secretaris Eric Dubois kregen we - snel
en nauwkeurig - de gevraagde inlichtingen in verband
met de Limburgse maatschappijen. Er zijn nog 97
maatschappijen in onze provincie (tegenover 118
in 1990). Dat betekent dat er de jongste 20 jaar 21
maatschappijen verdwenen zijn. Maar wat vooral
opvalt, is dat de neerwaartse tendens de laatste jaren
veel sterker is dan in de eerste jaren. Grosso modo
mag je stellen dat tot in 2000 5 zijn weggevallen en
Toon Veulemans
0494/81 63 53
toon.veulemans@skynet.be
Vanaf 19.00 u bent u welkom in de St. Barbarastraat
3 te Kumtich.
Beste hok oude: 1 Jean Rucguoy 2 Lambrechts-
Lismont 3 Paul Beckers
1+2 oude: 1 Lambrechts-Lismont 2 Paul Beckers 3
Frans Nijns & zoon
Asduif oude: 1 Frans Nijns & zoon 2 Paul Beckers
3 J&O Perilleux
Beste hok jaarse: 1 Eric Eyletten 2 Willy Christiaens
3 Daniël Mauroy
Etienne De Mûelenaere
etienne.demuelenaere@telenet.be
Dankzij de brede media-aandacht in de laatste weken
van januari oversteeg ons initiatief de toch wel
beperkte wereld van de duivenmelkers en kregen wij
vanuit diverse maatschappelijke hoeken vragen over
dit gebeuren. Kortom, het gebeuren leefde hier in
Oudenaarde.”
De opsplitsing om een steunbonactie uit te bouwen
naast de duivenverkoop bleek een voltreffer van
formaat. Louis Declercq beleeft deze zaterdagnamiddag
opnieuw: “Nog voor de eigenlijke verkoping waren
alle steunbonnen – toch zo’n 130 in totaal - verkocht.
Aan een democratische prijs van 25 euro bleef na
een halfuurtje niets meer over. Bovendien behaalden
wij voor de 75 aanbiedingen een gemiddelde prijs
van 150 euro. De giften van de plaatselijke kampioen
Charles Vanlancker en fondman Chris Hebberecht
uit Evergem werden het meest geapprecieerd. Na
aftrek van de kosten kunnen wij een bedrag van ruim
13.500 euro schenken aan deze school. Dit bedrag
overtreft de meest optimistische ramingen.”
Op de agenda in februari
Via deze provinciale weetjes schenken wij in
daarna 16. Bijkomend pijnpunt: van de 97 resterende
verenigingen zijn er 12 die minder dan 20 leden
hebben. Zes maatschappijen stuurden voor 2008
geen hoklijsten meer binnen: De Hoop Lanaken (28
hoklijsten in 2007) en gesticht in 1888;
De Reisduif Valmeer (14 hoklijsten in 2007), gesticht
in 1912; Runkstvereniging Hasselt (19 hoklijsten in
2007), gesticht in 1947; De Heideduif Borlo (17
hoklijsten in 2007), gesticht in 1959 ; De Vrijheid
Velm (25 hoklijsten in 2007) en gesticht in 1910; De
Toekomst Riemst (31 hoklijsten in 2007), gesticht in
1923.
Eric Dubois: “Naast het probleem van de
veroudering van het ledenbestand, worden we tevens
geconfronteerd met het probleem om personeel te
vinden, alsook het vinden van een geschikt lokaal.
De Toekomst Riemst bijvoorbeeld met toch nog 31
leden, is teloorgegaan door gebrek aan een lokaal.
De meeste cafés van vroeger werken nu ook met
snacks waardoor er met het oog op hygiëne voor de
duivenvrienden geen plaats meer is”.
Piet Aelberts
1+2 jaarse: 1 Paul Beckers, Willy Christiaens 3 Leon
Kemerlinckx, Sabrina Brugmans, Willy Secretin, Eric
Eyletten
Asduif jaarse: 1 André Monette 2 Paul Beckers 3
Eric Eyletten
Beste hok jongen: 1 Lambrechts-Lismont 2 Willy
Christiaens 3 Jos Surkijn 1+2 jongen: 1 André
Clemens 2 Eric Eyletten 3 Lambrechts-Lismont
Asduif jongen: 1 Lambrechts-Lismont 2 André
Clemens 3 Roger Vanderstukken
Algemeen hafokampioen Obrafo
1 Lambrechts-Lismont
2 Willy Christiaens
3 Paul Beckers
Toon Veulemans
februari aandacht aan de zilveren editie van de
kampioenenhuldiging van de Vriendenkring der
Meetjeslandse duivenliefhebbers. Deze feestviering
staat geprogrammeerd nu zondag 10 februari om
14 uur in het André Trensonstadion, Ringbaan 23 te
Adegem. Hoogste eer hierbij is voor Marijn Laureyns,
algemeen kampioen 2007 van het Meetjesland. Voor
het programma en meer details verwijzen we graag
naar www.pitts.be.
Volgende week zaterdag, 16 februari, openen de
Oktoberhallen in Wieze hun deuren voor de
provinciale kampioenendag Oost-Vlaanderen. Deze
62 ste editie wordt een bisuitgave voor Marijn Laureyns:
na het Meetjesland veroverde hij in het voorbije jaar
ook de hoogste onderscheiding binnen de ganse
provincie.
Op de vooravond van het nieuwe seizoen kijken we
tenslotte nog even terug op 2007. Oost-Vlaanderen
is de provincie met het meest aantal duivenmelkers
en wellicht ook maatschappijen, doch de algemene
neerwaartse trend van onze hobby is ook hier niet
tegen te houden.
Wat verwachten wij voor de volgende jaren? Cijfers
en prognoses, u verneemt het allemaal via deze
weetjes!
Etienne De Mûelenaere

Anz Aufbau.qxp:Layout 1 09.01.2007 13:24 Uhr Seite 1
Dr. Hesse Tierpharma
GmbH & Co KG
16 DUIVENKRANT
EEN NIEUW TIJDPERK IN DE
VERZORGING VAN DUIVEN!
Kieler Straße 36a
D-25551 Hohenlockstedt
Te verkrijgen vanaf midden februari 2007 bij Vanrobaeys.
Tel. 0032/56.42.33.50 - Praktisch verpakt in een emmer van 5 kg.
Tel.: 0049 /48 26/86 10-0
Fax: 0049 /48 26/86 10-10
E-Mail: info@roehnfried.de
www.roehnfried.de