Authentieke versie downloaden (pdf)

Daarnaast is een experiment opgezet om crackverslaafden op drie locaties te behandelen met de
gebruikelijke cognitieve gedragstherapie die wordt aangevuld met één van drie reeds bestaande
medicijnen – topiramaat (tegen epilepsie), modafinil (tegen narcolepsie) en dex-amfetamine
(tegen narcolepsie en ADHD). Het laatste is een stimulerend middel. De onderzoekers hadden
ook graag een onderhoudsdosis cocaïne onderzocht, dat bleek politiek onhaalbaar. De resultaten,
36 personen in elke groep, worden in drie gerandomiseerde studies vergeleken met een steeds
even grote groep mensen die de gebruikelijke behandeling zonder medicament krijgen.
Beoordeeld wordt op acceptatie van de behandeling, duur van deelname van de cliënt, medicatietrouw,
potentiële effectiviteit, veiligheid en de tevredenheid van de cliënt. Hendriks: ‘Het gaat hier
om een haalbaarheidsstudie met niet te grote aantallen. Daarmee kunnen we bepalen of het lukt
deze crackverslaafden langer in behandeling te houden en of ze bereid zijn elke dag een pil te
nemen.’ Bij aanvang van de behandeling en na drie maanden worden de deelnemers gemeten met
een veelheid aan instrumenten. De mensen uit de experimentele groepen zullen ook na één en
twee maanden worden onderzocht.
Voor wie: Behandelaars verslavingszorg
Eindproducten: Mogelijk protocol voor grote klinische studie
Titel: Prevalentie, behandelbehoeften en nieuwe farmacotherapeutische behandelmogelijkheden van verslaafden aan
crack-cocaïne in Nederland
Contact: Dr. V.M. Henriks, PARC Brijder Verslavingszorg Den Haag
Sleutelpublicaties: Grabowski J; Shearer J; Merrill J; Negus SS (2004). Agonist-like, replacement pharmacotherapy for
stimulant abuse and dependence. Addictive Behaviors, 29:1439-1464
Shearer J; Gowing LR (2004). Pharmacotherapies for problematic psychostimulant use: a review of current research. Drug
and Alcohol Review, 23:203-211
Looptijd: 2009-2013
Interventie en Inventarisatie • Oog(st) voor de toekomst
29