Authentieke versie downloaden (pdf)

PSYCHOSOCIALE INTERVENTIE
Het effect van bemoeizorg
Bemoeizorg is populair. Hoe kun je de “zorgmijders” en de mensen die – om welke reden dan
ook – tussen wal en schip raken in de traditionele zorgstructuren helpen? Vaak hebben deze
mensen geen benul van de diverse mogelijkheden voor hulpverlening en ondersteuning. Ook
als het gaat om ondersteuning bij verslavingsproblematiek. In de Verenigde Staten is relatief
veel effectiviteitsonderzoek gedaan naar bemoeizorgprogramma’s, maar binnen Europa
blijken die programma’s niet altijd dezelfde effectiviteit te hebben. Nederland heeft een rijke
traditie van dergelijke assertieve hulpverlening – zoals de patronaten van begin 1900 en voor
de Tweede Wereldoorlog stapte de Amsterdamse Arie Querido op de fiets als de rijdende
psychiater. Vanaf 1993 is deze zorg geprofessionaliseerd en “bemoeizorg” gaan heten. Er zijn
inmiddels veel programma’s met een zeer gevarieerd aanbod. Soms zijn ze opgezet vanuit
één team, soms als samenwerkingsverband tussen verschillende instellingen.
Gezondheidswetenschapper dr. Diana Roeg, wetenschappelijk medewerker bij Tranzo van de
Universiteit van Tilburg, onderzoekt de effectiviteit van drie bemoeizorgprogramma’s in
Tilburg, Eindhoven en Noord-Oost Brabant. De drie programma’s lijken op elkaar en houden
zich bezig met mensen met verslavingsproblematiek en complexe andere problemen, zoals
schulden, vervuiling, huisvesting, gezondheid, die nog niet zelf om hulp hebben gevraagd.
Het gaat daarbij om vrouwen en mannen tussen 18 en 65 jaar waarmee gedurende
maximaal een half jaar contact is met als doel ze in de reguliere zorg te krijgen. Elke
instelling krijgt gemiddeld driehonderd cliënten per jaar aangemeld.
.................
‘Amerikaanse bemoeizorgprogramma’s
hebben in Europa
niet altijd de verwachte
effectiviteit.’
.................
20 Oog(st) voor de toekomst • Interventie en Inventarisatie