Authentieke versie downloaden (pdf)

Zo werden de logistieke problemen opgelost en werd
een routinematige praktijk van gegevensverzameling
na de behandeling opgezet. Mensen met
verslavingsproblemen zitten in het algemeen niet ’s
avonds naast de telefoon. Slechts vijftig tot zestig procent van de behandelde cliënten blijkt
uiteindelijk bereikbaar voor het callcentrum. Dat levert wel enige vertekening in de resultaten
op, bijvoorbeeld doordat de mensen met wie het slecht gaat oververtegenwoordigd zijn in de
lijst uitvallers. Het is opvallend dat als cliënten eenmaal worden bereikt, ze zelden weigeren mee
te doen aan het onderzoek. Ze vinden het zelfs wel prettig om opgebeld te worden en voelen dat
als een vorm van nazorg. Ongeveer tienduizend cliënten zijn op deze manier benaderd, waarvan
dus iets minder dan de helft is bereikt. De investering in deze vorm van informatieverzameling
valt mee, zegt Schippers. ‘De callcentra werken uitermate efficiënt en met dezelfde ploeg
studenten die tussen 16.00 en 20.00 uur aan het bellen slaan. Dit kost nauwelijks meer dan één
extra zorgcontact dat de zorgverzekeraar vergoedt. Het verzamelen van de effectgegevens na
behandeling kan dus grotendeels uit het reguliere budget worden betaald.’
Interessanter dan de financiën is natuurlijk of deze monitoring leidt tot een betere zorg. Dat
onderzocht dr. Suzan Oudejans voor haar promotie. Uit haar onderzoek blijkt dat cognitieve
gedragstherapie, een vorm van leefstijltraining, bij 43 procent van de behandelde verslaafden
succesvol is. Dat succespercentage is wat verwacht mag worden op basis van het beschikbare
wetenschappelijk onderzoek. In tegenstelling tot het gangbare beeld van falende
behandelingen en draaideurcliënten, presteert de verslavingszorg in dit opzicht goed. De
instellingen gebruiken de cijfers over de behandelingresultaten voor hun kwaliteitsbeleid en de
resultaten worden elk half jaar besproken met de betreffende behandelteams. Schippers: ‘Bij de
terugkoppeling van de meetgegevens is het belangrijk om de teams te leren hoe ze dit soort
gegevens kunnen gebruiken voor verbeterplannen. Ze kunnen hun prestaties vergelijken met die
van andere teams - er ontstaat een bench mark, een vergelijkingsbasis. Overigens blijken er niet
zoveel verschillen in resultaten te zijn, maar wel in de manier waarop die worden behaald. Er zijn
bijvoorbeeld belangrijke verschillen in het aantal sessies dat de teams nodig hebben voor hun
behandeling.’
Voor wie: Behandelteams in verslavingszorg, opstellers van indicatoren ten behoeve van de Gezondheidsinspectie
Eindproducten: Routinematige monitor voor behandeleffect
Titel: Implementeren van reguliere feedback over de uitkomsten van de behandeling
.................
Er is succesvol een stelselmatige
monitor van het effect van
behandeling opgezet, die geschikt is
om de kwaliteit van de zorg te
verbeteren
.................
Contact: Prof. dr. G.M. Schippers, AMC Amsterdam Institute for Addiction Research
Sleutelpublicaties: S.C.C. Oudejans: “Routine outcome monitoring and learning organizations in substance abuse
treatment.” Academisch proefschrift, Universiteit van Amsterdam, 19 mei 2009
Oudejans, S.C.C., Schippers, G.M., Merkx, M.J.M., Schramade, M.H., Koeter, M.W.J., van den Brink, W. (2009). Feasibility and
validity of low-budget telephonic follow-up interviews in routine outcome monitoring of substance abuse treatment.
Addiction, 104, 1138–1146
Looptijd: 2002-2006
Interventie en Inventarisatie • Oog(st) voor de toekomst
17