Lutjewinkel 25 Jr - Zuivelhistorie Nederland

Wéér zit ik in het gezellige privé-kantoor en tegenover mij zit de man
met het rustige gezicht: directeur Nes. Want ik ben nieuwsgierig wat meer van
hem te weten te komen dan alleen het feit, dat hij directeur is.
Nes vindt het spreken over zichzelf niet belangrijk. De fabriek, ja, daarover kan
ik alles te weten komen. Maar mij interesseert de m e n s c h, die van den directeur
niet te scheiden is.
Toch krijgen we contact. Nes kent ook de moeilijkheden van het leven. En dan
vertelt hij mij, dat hij een jongen uit NoordHolland is, geboren in de Beemster.
Temidden van de vette landouwen groeide hij, zoon van een kaasmaker, op en
werkte bij zijn vader in het fabriekje.
„Men had er nog geen idee van wat voor mogelijkheden in de Coöperatie
schuilden”, vertelt Nes. „Maar ik voelde, dat er in het zuivelbedrijf een kans
stak, als je maar goed beslagen ten ijs kwam. En zoo ben ik van de lagere
school naar de Handelsschool in Alkmaar gegaan. Vijf jaar trok ik met het
trammetje heen en weer, ik werkte na schooltijd bij mijn vader, en toen de cursus
afgeloopen was, had ik mijn diploma”.
„Maar toen wist U nog weinig van de zuivel?”
„Inderdaad. Ik wilde naar de Rijkszuivelschool in Bolsward. Maar om daar te
komen, moest men eerst twee jaren als volontair in verschillende fabrieken gewerkt
hebben. Dat deed ik. Vier jaar later had ik het diploma R.Z.S. te pakken
en ik solliciteerde als assistent op een fabriek”.
„Ging dat gemakkelijk?”
„Betrekkelijk. Een half jaar was ik assistent aan de Coöperatieve Zuivelfabriek
te Assendelft, een jaar te Koudum, in Friesland. Van Koudum ging ik naar
Zegwaard bij Gouda, daar was een melkpoederfabriek; want ik wilde van alle
markten thuis worden. Van Zegwaard trok ik naar Elsloo in Friesland, daar
was een coöperatieve zuivelfabriek van middelmatige grootte, maar een modelinrichting.
Heruitgave www.zuivelhistorienederland.nl 67