Lutjewinkel 25 Jr - Zuivelhistorie Nederland

Zoo zit ik weer in het privé-kantoor, en tegenover mij zit de heer Blaauboer,
de voorzitter van de Coöperatieve Zuivelfabriek „West-Friesland” te Lutjewinkel.
De heer Blaauboer blijkt een stevige vijftiger, grijs en met een bruinverweerd
gezicht. ‘n Man, de eenvoud in persoon, met een klein borstelsnorretje
en een paar doordringende oogen. Over zijn wezen ligt een mengelmoes van
idealisme en practischen zin, zijn gebaren zijn rustig en beheerscht. Ongetwijfeld
een man, die eerst denkt eer hij spreekt, en dan nog voorzichtig...
Je zit er als interviewer altijd even mee: hoe zal ik het slachtoffer aanpakken?
En als de heer Blaauboer nog opmerkt, niet al te veel tijd te hebben en midden
in den hooi-oogst te zitten, vat ik de koe maar stevig bij de horens en val met
de deur in huis:
„Meneer Blaauboer, U moet mij een heeleboel vertellen! Het interesseert me
niet wat U al of niet interesseert, het kan me niets schelen wat U in Uw vrijen
tijd doet of hoe U bijvoorbeeld over de mode denkt – maar ik wil van U weten
wàt U bezielde, toen U op het idée kwam van een coöperatieve zuivelfabriek”.
„Dat wil ik heel graag vertellen”, zegt Blaauboer, want het is om zoo te zeggen
mijn leven. Welnu, ik ben boer en daar ben ik trotsch op. Ik houd van mijn
werk en van mijn collega’s, het boerenvak is het mooiste dat ik ken... Ofschoon
U nou niet denken moet, dat alles ideaal is, of dat er niets te verbeteren valt –
verre van dat. Maar we gaan steeds vooruit, dat is de hoofdzaak”.
Blaauboer steekt een sigaar op, blaast waardeerend den rook weg en vervolgt:
„Kijk ‘es, zoo’n vijf-en-twintig jaar geleden was de toestand niet zooals nu. Ik
bedoel: we wisten te weinig. Te weinig van ons bedrijf, te weinig van de mogelijkheden
betreffende onze producten. Ik voelde dat sterk, en liet me op m’n
twee-en-twintigste jaar inschrijven voor een cursus op de Rijkslandbouw –
Winteravondschool te Schagen”.
Heruitgave www.zuivelhistorienederland.nl 49
De Handen Ineen!