Lutjewinkel 25 Jr. - Zuivelhistorie Nederland

Deze commissie stelde een rapport samen, waarna op de eerstvolgende vergadering
de fabrieken te Lutjewinkel, Nieuwe Niedorp en De Nes definitief tot toetreding
besloten”.
„Dat was al wat!”
„Dat was wat, maar lang niet alles. Enfin, we schreven drie vergaderingen uit.
En wel te Nieuwe Niedorp, Winkel en Barsingerhorn. Ik voerde het woord, met
gevolg, dat 193 veehouders, melkende tezamen 1198 koeien, zich moreel verbonden
als lid toe te treden. Er werd een voorloopig bestuur gevormd, te weten
de heeren Jb. Spaans, D. van der Stok, S. Over, S. Spaans,J. B. Wilken, K.
Blaauboer, J. Stammes, C. Meurs, en mijn persoon. Statuten en Huishoudelijk
Reglement werden vastgesteld, het ledenregister geteekend – en zoo werd de
vereeniging definitief opgericht”.
„En toen kon er begonnen worden!”
Blaauboer glimlacht. „Ja> toen kon er begonnen worden. Maar wie een zuivelfabriek
wil bouwen, moet er het geld voor hebben. En dat hadden we nog niet.
Wát we hadden, was enthousiasme; we wilden de verheffing van den boerenstand
en we wilden niet uitgebuit worden...”
„En daarom werd de coöperatieve vorm gekozen?” „Van k i e z e n was feitelijk
geen sprake. Toen wij besloten tot het stichten van een zuivelfabriek, was het
vanzelfsprekend, dat deze coöperatief beheerd , moest worden. Dat is nimmer
een kwestie geweest, daar waren we het allen gloeiend over eens„.
„Maar het geld?”, waag ik.
„Tja, het geld”, herhaalt Blaauboer. „Dat werd me een geschiedenis. Ik zal U
niet lastig vallen met het complex van moeilijkheden, dat wij te doorworstelen
hadden, voor de eerste spade in den grond gestoken kon worden; dat is een roman
apart... Een kwestie van beteekenis was bovendien: moesten die kleine fabriekjes
schadeloos gesteld worden? Wij besloten van niet. Maar achteraf was
het misschien beter geweest het wèl te doen... Enfin, na veel schrijven en wrijven
kregen wij het geld bijeen en kon er met den bouw begonnen worden.
„En dat ging vlot?”
„Betrekkelijk. U moet niet
vergeten: we zaten in den
tijd van den Wereldoorlog!
De materiaalprijzen sprongen
bij den dag omhoog, en
er is héél wat stuurmanskunst
toe noodig geweest,
den bouw zonder tè erge
stagnatie te doen geschieden.
Gelukkig wist de architect,
de heer D. Gros,
zóó te manoeuvreeren, dat
alles zonder te erge kleerscheuren
is afgeloopen.
Heruitgave www. zuivelhistorienederland.nl 51