Lutjewinkel 25 Jr. - Zuivelhistorie Nederland

Bovenstaande spreuk zei mijn goede moeder altijd, als ze mij uit de
school zag thuiskomen en ik toevalligerwijs géén gaten in mijn kousen gevallen
had... En ik moest hevig aan haar wijsheid denken, toen ik uit den vrachtwagen
kroop en van aangezicht tot aangezicht tegenover monsieur le directeur
kwam te staan. Mijnheer Nes echter bleek niet zoo verwonderd over den ongewonen
gang van zaken, als ik mij had voorgesteld.
Ik vertelde hem het doel van mijn komst, hij luisterde rustig, en vijf minuten
later zat ik tegenover hem in het privé-kantoor. Een zakelijk ingericht vertrek,
zonder een zweem van luxe, maar met een meubileering van stevig eikenhout,
die eeuwen zou mee kunnen. Er kwam een kistje vóór-oorlogsche sigaren op
de proppen, en een paar flesschen koele chocola. Het ging eerst nog wat stroef,
doch wie belangstelling toont in iemands levenswerk, heeft spoedig het pleit
gewonnen.
Mijnheer Nes, een lange, blonde man, met een rustig, energiek gelaat, bleek
het type mensch te zijn, dat zijn werk volkomen onder de knie heeft. Ik voelde:
hier zit iemand tegenover mij, die niet spoedig het evenwicht kwijt raakt; dit is
een man, die volkomen b o v e n zijn werk staat. Een bedrijfsleider, aan wien
niets ontgaat, al zal hij af en toe zijn wetenschap vóór zich houden. Een man,
naar ik vermoedde, die zoo noodig stevig weet uit te pakken, maar somtijds
een fout door de vingers kan zien... Kortom: iemand, in wien de mensch niet is
ten onder gegaan in den directeur.
„Ik heb hier te doen met menschen en met machines”, vertelde de heer Nes, en
er gleed een glimlach over zijn gladgeschoren gezicht. „De machines zijn er
voor de menschen, en niet omgekeerd.
Heruitgave www. zuivelhistorienederland.nl 19