Lutjewinkel 25 Jr. - Zuivelhistorie Nederland

‘s Menschen levenslot is grillig; het is een bont mozaiek, welks patroon
veelal onduidelijk te onderscheiden valt. Wij weten niet wat de bedoeling is,
noch de oorzaak, evenmin weten wij, wanneer het weefsel gereed zal zijn – indien
het dat ooit wordt. Doch laat ons niet philosophisch worden of ons veel
bekommeren om de kleuren van den levensdraad, laat ons den dag prijzen en
melken, gelijk Pallieter, en het zal ons wèl gaan...
Jaren later zwerf ik, om „stof” op te doen voor een roman, door Noord-Holland.
Het is hartje-zomer, de boeren maaien het gras, de vrouwen en dochters helpen
bij het opperen, en over de wereld straalt een milde zonnegloed. Ik trek
door de Purmer en de Beemster, vagebondeer langs de Schermer en de Heer
Hugowaard, dool verder door het aloude West-Friesche land, dat, besloten tusschen
dijken, ligt te pronken als een parel in een oesterschelp. Wat noordelijker,
bij Medemblik, sta ik op den ouden zeedijk en staar over de wijde polders
van de Wieringermeer en gevoel mij klein en nietig bij het zien van dit titanenwerk...
Holland op zijn best!
Hoe is het mogelijk, dat er nog menschen gevonden worden, die smalend over
de schoonheid van het polderland durven spreken, en rijmpjes maakten als:
„O land van mest en mist” enzoovoort. Wie ééns in het leven als een zingende
dagdief getrokken heeft door de onafzienbare polders met hun droomende boerenhofsteden
en waaiende molenwieken, met hun vette koeien en lollige varkens,
langs intieme slootjes vol kroos en dabberende eenden, die weet voor
goed wat het Hollandsche polderland voor aantrekkelijkheden bergt... Zoo gingen
mijn voeten - en af en toe mijn fietswielen – over grind of beton, zoo snoof
ik mijn neusgaten vol met den zoeten geur van hooi, zoo zette ik mijn kluisgaten
open in de haven van Enkhuizen, staarde over het IJselmeer, waarover de
nevel waasde, en waarin een paar visschersschuitjes zeilden als ranke libel-
Heruitgave www. zuivelhistorienederland.nl 14