DPO 2007

Dat waren al drie Zweedse scalpels die buitgemaakt werden.
In de volgende ronde moest ik aantreden tegen de topqualifier
Alvar Palm, die ik met 2-0 versloeg op de World Cup Soccer en
de Scared Stiff. Albert versloeg Patrick Bodin met 2-0 op de
Indianapolis 500 en (natuurlijk) de Scared Stiff.
Vijf Zweden te pakken, nu ontmoetten we elkaar voor een plek
in de finale. In een interessante pot op Road show, een kast
waarover we blijvende onenigheid hebben over de juiste
strategie, trok Albert aan het langste eind. Overigens door in
zijn laatste bal zijn strategie te verwisselen voor de mijne :)
Ondanks een verlies voelde dat als winst. Mijn keuze
Demolition Man verliep niet helemaal zoals ik van tevoren
gepland had: ik eindigde op een schamele 73M. Albert ging
door naar de finale, ik moest een duel spelen tegen de winnaar
van de verliezersronde voor een plek in de finale tegen ANO
(Albert Nomden – red). We spraken met elkaar af dat we een
revanchepartij zouden spelen in de finale, ergo: ik moest dit
duel winnen.
Nu was het vervelende dat ik voorafgaand aan mijn partij met
Jorian ik óók al met hem had afgesproken dat, wie er ook
verliest, we elkaar weer in de finale zouden treffen voor een
rematch. Dat ging dus niet helemaal werken, maar Jorian
speelde zich voorbeeldig door de verliezersronde en versloeg
in de laatste partij Karl Bröstrom door op de Shadow het Billion
te pakken tijdens de Final Battle. Grote klasse want hij moest
in zijn laatste bal precies dat miljard goedmaken.
Deze pot om een plek in de finale moesten we spelen op een
nieuw-uit-doos Pirates Of The Caribbean, de finalekast die door
middel van een enquête onder alle deelnemers was verkozen.
We kregen alle vrijheid de kast naar eigen gerieven te testen
en in te stellen. Zo werd het een erg strakke tilt, omdat we
beide dacht hiermee ons een voordeel te kunnen doen. De
eerste pot ging met met 173M tegen 5M naar Jorian. Bij
aanvang van de tweede pot had ik een strategie ontwikkeld die
volstond, en ik gelukkig naar behoren uitvoerde: 210M tegen
70M en 1-1. De beslissende pot werd uiteindelijk ook in mijn
voordeel beslist, oftewel twee keer de wereldkampioen gemat,
dus een Nederlandse Finale!
Ik trok de lijn in de finale door met 230M, dus 1-0. Albert had
natuurlijk opgelet en kreeg dankzij wat speeltijd het gevoel
voor de kast. De Dutch Pinball Team-strategie voerde hij
vervolgens tot in perfecto uit, waarna ik hem uiteindelijk een
halt heb moeten toeroepen tijdens een lucratieve multiball in
bal 2 met 350M, één schot van Four Winds Multiball vandaan.
Fantastisch goed want de kast ging héél snel op tilt en elke
schot uit de tortuga ramp kwam SDTM (straight down the
middle – red). Omdat we al twee uur bezig waren, besloten we
de beslissende pot op Scared Stiff te spelen: onze beider
favoriet uit de kwalificaties. Het toernooi was sowieso al
geslaagd met ons onderonsje, dit was de slagroom op het
toetje. In een pot met wat teleurstellende scores trok Albert
zeer verdiend aan het langste eind, wat een podium opleverde
met:
1. Albert Nomden
2. Paul Jongma
3. Jorian Engelbrengtsson
43 NFV Spinner Magazine, jaargang 16, nummer 42
Diezelfde nacht zijn we met een brede grijns naar huis gereden
waar we tegen het ochtendgloren arriveerden. Tuurlijk waren
we de gehele zondag brak, maar ik heb me prima vermaakt
met mijn nieuwe XBOX360 en weet zeker dat Albert zijn
zondag ook wel is doorgekomen met Assasination’s Greed op
zijn nieuwe Playstation 3!
43