DPO 2007

Paul Jongma
Verslag:
Albert Nomden wint Deens Pinball Open’07
Het Deens Open Kampioenschap (ook wel: PWIC) wordt
traditionelerwijs van vrijdagmiddag tot zaterdagnacht
gehouden in Kolding, gelegen in het midden van Denemarken.
Om een beetje fit aan het toernooi te kunnen beginnen, werd
donderdag 18:00 de stropdas afgedaan, het pak in de kast
gehangen en dit werktenue verwisseld voor het flippertenue
van het Dutch Pinball team – veel comfortabeler! Na bij het
eerste pompstation over de Duitse grens de nodige BVO’tjes te
hebben ingeslagen, bereikten we na een vrolijke rit rond
middernacht ons hotel in Kolding.
Met organisator Henrik With hadden we afgesproken reeds om
12 uur in Pinball World terecht te kunnen. Na het helpen
opzetten van de nieuwe Deense aanwinsten Medieval Madness
en Cactus Canyon bleek er nog voldoende heilzaam werk te
verrichten in de gameroom. Hoewel de locatie en de line-up
(alle Williams/Bally DMDs ooit gemaakt, op PZ en MB na)
werkelijk om te watertanden waren, bleken de kasten nou niet
bepaald gefinetuned. Albert en ik hebben in de uren totdat het
toernooi begon allen zo goed mogelijk waterpas gezet en de
grootste defecten verholpen. Toch waren er nog teveel
schoonheidsfoutjes zoals verkeerd uitgelijnde flippers, een
enkele plakkende flipper en hoerige scoop-kickouts,
bijvoorbeeld op TZ en TAF. Over het geheel genomen speelden
de kasten toch beter dan voorgaand jaar.
Henrik en zijn kompanen waren zo vriendelijk geweest overal
foto’s van mij op te hangen, voorzien van de tekst “Can You
Beat This Guy? PFJ – The Netherlands 2006 PWIC Champion”.
Gênant maar natuurlijk stiekem ook wel een beetje leuk. In
het verleden werden alle prijzen verdeeld door de Zweden, tot
vorig jaar Albert, Mark en ik langskwamen. De Denen zagen
ontegenzeggelijk liever een Nederlander winnen dan een
Zweed. Daar zat een beetje oud zeer, waardoor zo de
competitie met een knipoog op scherp werd gezet. De rivaliteit
tussen het DPT en de Zweedse topspelers is ook groot, maar
tevens respectvol en hartelijk.
In de kwalificaties moest eenieder drie van tien beschikbare
kasten selecteren en door middel van consistente scores een
goede “entry” proberen neer te zetten. Deze vrijdagavond
bleek echter op een feestdag te zijn gepland, dus het was erg
rustig. Albert kwalificeerde zich vrij simpel met o.a. een score
van 3,4B op de Shadow. Bij mij wilde het allemaal niet erg
lukken, wat me weinig kon deren aangezien het kerstbier van
Tuborg aanwezig was: een ware traktatie. Samen met Lars
Jensen, een flippervriend die we op de Pinball Expo 1999
hebben leren kennen, hebben we een paar fraaie
trainingspotten gespeeld.
42 NFV Spinner Magazine, jaargang 16, nummer 4
Tegen het einde van de avond arriveerden de Zweden uit de
regio Gothenburg; bekende namen zoals bijv. Karl Bröstrom en
Christian Balac. Met hen hebben we in de hotelbar tot ver na
middernacht bijgepraat over flipperen in het algemeen en het
EPC08 in het bijzonder. Alles uiteraard onder het genot van
Tuborg’s kerstbier.
Zondagochtend waren ook de Zweden uit de regio Stockholm
present: Patrick bodin, Svante Ericson en wereldkampioen
Jorian Engelbrengtsson. Zelf moest ik me nog kwalificeren, wat
me in mijn eerste poging lukte middels 100M+ op SWE1 en
1B+ op Shadow. De top 16 uit de kwalificaties begon om
14:00 in de winnaarsronde van het dubbel-knockoutstelsel,
waarbij de nrs. 17 t/m 32 hun geluk in de verliezersronde
mochten beproeven.
Er werd gespeeld volgens het best-of-3 systeem, waarbij elke
speler één kast mocht aanwijzen. De eventueel te bespelen
derde kast werd aangewezen door de wedstrijdleiding. Ik
begon tegen een lokale Deen die weinig tegenstand kon
bieden: 2-0, Albert versloeg Christian Balac met 2-1, nadat
een beslissende pot nodig was dankzij een prima comeback
van Christian in de laatste bal op World Cup Soccer.
Toen kwam Jorian op me af met de opmerking dat het tijd was
voor “The Battle of the Giants”. Het duurde even voor ik me
realiseerde dat hij bedoelde dat we tegen elkaar moesten
spelen. Bijzonder vleiende woorden en mooi om respect te
krijgen van zo een goede speler als Jorian. In eerste instantie
was ik niet zo happy omdat het wel erg vroeg in het toernooi
was, maar een fractie van een seconde later kon ik niet
wachten om te beginnen: het is de onvergelijkbaar sterke
tegenstand van de Zweedse spelers die mij elke keer naar
Scandinavië doet afreizen. Deze jongens zijn niet alleen
gruwelijk goed, ze ontwikkelen zich continu verder en je moet
tegen ze blijven spelen om ze bij (of voor) te blijven.
Jorian koos de Inianapolis 500. Hij dacht hier een mentaal
voordeel uit te halen, aangezien hij mij op PAPA op deze kast
had verslagen tijdens een oefenpartijtje. Hij kwam bedrogen
uit want ik had al gewonnen zonder mijn 3e bal te spelen. Zelf
opteerde ik voor de Scared Stiff, een kast waarop alle Zweedse
spelers tactisch vrij zwak speelden. Opmerkelijk, want zoveel
diepgang bevat deze kast niet. Het was dan ook het
zekerheidje voor zowel ANO als mij in elke opvolgende ronde.
Zo versloeg ik Jorian 2-0. Albert verloor deze ronde zijn eerste
pot tegen Karl Bröstrom op Getaway, maar overwon met 2-1
dankzij de eerdergenoemde Scared Stiff en een fraaie pot op
de beslissende Congo.