DPO 2007

Verslag:
Dutch Pinball Open 2007
Vanzelfsprekend wordt in het NFV Spinner magazine
terug gekeken op het 15-jarig Jubileumweekend en
het Dutch Pinball Open 2007. Mila Groot en Ad Jonker
schreven hun belevenissen op papier, waarbij Ad zich
meer richt op de hoofdwedstrijd en Mila op de andere
onderdelen van het weekend. Coördinator Rob Capel
blikt ook terug op de organisatie van het evenement.
Verder waren de reacties op het NFV forum na afloop zo
positief dat een opsomming van de mooiste momenten
is samengesteld.
Verslag: Dutch Pinball Open 2007 - Mila Groot
Het is zaterdag 3 november, tien uur ’s morgens. De tas is
gepakt, de tank is vol en we hebben zin om te flipperen:
wat kun je dan beter doen dan naar Deventer rijden voor
het Dutch Pinball Open 2007? Dus dat doen we! In Deventer
aangekomen checken we in in het Mercure hotel, laten de auto
daar staan en lopen in een kwartiertje naar het NFV-clubhuis.
Het is lekker weer, maar niet lekker genoeg om ons ervan te
weerhouden vrijwel het hele weekend binnen door te brengen
want er moet geflipperd worden.
De hoeveelheid flipperkasten in het clubhuis ziet er
veelbelovend uit: hier kan je de tijd tussen de wedstrijden
wel goed doorbrengen. Er staan vier rijen kasten in de lengte
van het gebouw en twee rijen in de breedte; bij elkaar zijn
het er een stuk of zestig gok ik, en naast de allernieuwste
kasten als Family Guy en natuurlijk Spider-Man zijn er ook
genoeg kasten uit de jaren negentig, tachtig en zelfs van
daarvoor nog. Op deze kasten worden de Allroundwedstrijd,
de juniorenwedstrijd en de dameswedstrijd gespeeld; voor
de hoofdwedstrijd moet je in het gebouw van de Deventer
Kanovereniging zijn, 50 meter verderop. Dit gebouw heeft
ook wel wat weg van een echt funhouse want als je in de
hal beneden staat zie je alleen maar dichte deuren en als
je niet weet dat achter één deur de trap naar boven (en
dus naar de kasten) zit, sta je toch mooi te kijken. Maar
als je eenmaal de weg naar boven hebt gevonden, blijken
er daar twee ruimtes te zijn: één met stoelen en tafels en,
belangrijker, één met een stuk of twintig flipperkasten. Ook
hier staan wat oudere kasten (bijvoorbeeld de Nitro Ground
Shaker) en wat nieuwere (Revenge From Mars) maar met
minder verschil in leeftijd dan in de recreatieruimte. Hierop
wordt zaterdagmiddag dus de kwalificatieronde gespeeld, op
zaterdagavond de teamwedstrijden en op zondag de finale van
de hoofdwedstrijd.
De opzet van de kwalificatie is weer hetzelfde als bij het DPO
van vorig jaar in Silverstone: kies vijf kasten uit de twintig en
zet daar een zo hoog mogelijke score op. De spelers die de
vijftien beste scores op een kast neerzetten krijgen punten,
aflopend van 20 voor de beste tot 1 voor nummer vijftien. Best
20 NFV Spinner Magazine, jaargang 16, nummer 4
Mila Groot
lastig dus, want je krijgt maar één kans om die superscore te
halen. Je mist hierdoor ook wel een beetje het zenuwachtig
makende wedstrijdgevoel en de zweterige handen die bij
de directe strijd horen en zoals de kwalificatie vroeger werd
gespeeld, want je speelt nu elk potje alleen of tegen één
tegenstander. Ook weet je eigenlijk pas tegen het einde hoe je
gespeeld hebt, met uitzonderingen als Paul Jongma aan de top
en spelers als ik zelf onderaan de ranglijst: die weten al lang
voor het einde hoe het gaat aflopen. Het was dan ook geen
verrassing voor mij om met 14 punten niet door te gaan naar
de finale op zondag. Mijn vriend Niels, die pas dit jaar echt is
begonnen met flipperen, had maar één opmerking over zijn
eindscore van 7 punten: “I’ll be back!”.
Op zaterdagmiddag wordt de
kwalificatieronde in tweeën gedeeld
door de algemene ledenvergadering,
boven in het clubhuis van de
kanovereniging. Zoals gebruikelijk
zijn niet alle bezoekers hierbij
aanwezig maar toch zit het zaaltje
aardig vol – er staan zelfs mensen
op de trap. Het onderwerp waarbij
de meeste mensen aan de discussie
deelnemen en waarover de meningen
nogal uiteenlopen is de wildcard van
Dirk Klaver, die aan het eind van
de vergadering nog ter tafel komt.
Het is een lastig onderwerp om met
zo veel mensen te bespreken en de
discussie gaat dan ook van het geven
van deze ene wildcard, naar het
bestaan en geven van wildcards in het
algemeen, tot of hierover iets in het
wedstrijdreglement staat en zo ja, wat
dan. Er wordt nog een poging gedaan
om te stemmen over de mogelijkheid
voor de wedstrijdleiding om wildcards
te mogen uitdelen maar daar komt
eigenlijk geen duidelijke uitkomst uit;
na een grove telling komt de stand op
ongeveer twintig voor en twintig tegen.
Omdat het ook niet de gelegenheid is
om tot in detail op deze wildcard in te
gaan, wordt het onderwerp afgesloten
met het besluit om de wildcard te
laten voor wat hij is en los daarvan het
wedstrijdreglement erop te controleren.
Tijdens de tweede helft van de kwalificatieronde brengt het
team van Hart van Nederland, zoals toch wel gebruikelijk is
geworden, een bezoek aan het DPO. Dit jaar komen Martijn
van Aken, Jasmijn de Jong en Taco Wouters aan het woord in
het toch wel 1 minuut en 40 seconden durende filmpje.
Na de tweede helft van de kwalificatieronde is er tijd en
gelegenheid om te eten. Je kunt een eindje de ene kant op
naar het centrum, een eindje de andere kant op naar de Mac
of je kunt van tevoren gereserveerd hebben voor het eten ter
plaatse. De NFV heeft samen met het Deventer restaurant
Passe Partout de catering zelf verzorgd en dat is een prima
samenwerking. Voor de kanovereniging is een snackkar
neergezet en er staan altijd wel mensen lekker te snacken of
wat te drinken. Ook de avondmaaltijd is prima geregeld en
smaakt best.