2315_volledige_tekst - WODC

154. Deze wet voorziet in een herstructureringsplan dat door de bewindvoerder kan worden
ingediend en, onder meer, kan inhouden:
(i) de onderverdeling van schuldeisers in groepen, gebaseerd op hun rechtspositie en hun
economische belangen;
(ii) de verschillende behandeling van groepen schuldeisers;
(v) de voldoening van schuldeisers op verschillende manieren, waaronder toewijzing aan
schuldeisers of groepen van schuldeisers van aandelen, (converteerbare) obligaties of
andere effecten;
(iii) de overdracht van de activa van de schuldenaar aan een derde (inclusief crediteuren of
aan de crediteuren gelieerde partijen).
155. Voor het aannemen van het akkoord is vereist dat een meerderheid van de tot de stemming
toegelaten schuldeisers die een meerderheid van het totaal aantal toegelaten vorderingen
vertegenwoordigen, vóór het akkoord stemt. Schuldeisers die niet stemmen, worden geacht
vóór het akkoord te hebben gestemd.
156. Een door de schuldeisers aangenomen akkoord is verbindend na homologatie door de rechter.
157. Als het akkoord voorziet in de onderverdeling van schuldeisers in groepen, kan de rechter een
akkoord homologeren, ook als in één of meer groepen geen meerderheid voor het akkoord is
bereikt, indien:
(i) de meerderheid van de groepen voor het akkoord heeft gestemd; en
(ii) de rechter van oordeel is dat de schuldeisers in de tegenstemmende groep niet slechter
af zijn onder het akkoord dan in een ander scenario.
6.3 Stille bewindvoering
158. Weliswaar voorziet Italiaans recht in het geval van de hiervoor besproken preinsolventieakkoorden
in de inschakeling van deskundigen (door de schuldenaar), maar van
stille bewindvoering lijkt geen sprake.
6.4 Doorleveringsverplichting
159. Sinds de herziening van de Italiaanse Faillissementswet in 2012 kan in het kader van het
preventief akkoord (concordato preventivo) een lopende overeenkomst niet worden beëindigd
door de wederpartij op de enkele grond dat toegang is verzocht tot deze procedure (wel indien
sprake is van een tekortkoming). Een vergelijkbare regel gold al voor het faillissement op
basis van art. 72 (6) LF.
160. In geval van faillissement (art. 104 (7) LF) of toepassing van de herstructureringsprocedure
onder de Wet van Marzano (art. 50 van wet 270/1999), geldt dat lopende overeenkomsten
worden gecontinueerd, tenzij de curator of de bewindvoerder besluit deze op te schorten of te
beëindigen.
34