2315_volledige_tekst - WODC

147. Het akkoord kan voorzien in:
(i) de verdeling van schuldeisers in groepen, gebaseerd op hun rechtspositie en
economisch belang;
(ii) de verschillende behandeling van groepen schuldeisers, mits wordt toegelicht
waardoor het verschil in behandeling wordt gerechtvaardigd en de wettelijke rangorde
van schuldeisers in acht wordt genomen;
(iii) de voldoening van schuldeisers op verschillende manieren, waaronder toewijzing aan
schuldeisers of groepen van schuldeisers van aandelen, (converteerbare) obligaties of
andere effecten;
(iv) de gedeeltelijke voldoening van vorderingen van zekerheidsgerechtigden, met
inachtneming van de wettelijke rangorde en onder de voorwaarde dat zekerheidsgerechtigden
niet minder ontvangen dan de waarde van de met zekerheidsrechten
belaste goederen, conform de taxatie van een door de rechtbank benoemde deskundige.
148. Het akkoord kan ook een liquidatieakkoord zijn.
149. Het akkoord moet worden ingediend bij de rechter-commissaris, tezamen met een opinie van
de schuldeiserscommissie en de curator.
150. Voor het aannemen van het akkoord is vereist dat een meerderheid van de tot de stemming
toegelaten crediteuren (concurrente crediteuren en zekerheidsgerechtigden voor zover zij niet
kunnen worden voldaan uit de opbrengst van hun zekerheid of afstand hebben gedaan van hun
zekerheidsrechten) die een meerderheid van het totaal aantal toegelaten vorderingen
vertegenwoordigen, vóór het akkoord stemt.
151. Een door de schuldeisers aangenomen akkoord is verbindend na homologatie door de rechter.
152. Als het akkoord voorziet in de onderverdeling van schuldeisers in groepen, kan de rechter een
akkoord homologeren, ook als in één of meer groepen geen meerderheid voor het akkoord is
bereikt, indien:
(i) schuldeisers die een meerderheid van het totaal aantal vorderingen vertegenwoordigen,
hebben voorgestemd;
(ii) de meerderheid van de groepen voor het akkoord heeft gestemd; en
(iii) de rechter van oordeel is dat de schuldeisers in de tegenstemmende groep niet slechter
af zijn onder het akkoord dan in een ander scenario.
6.2.2 De “Wet van Marzano”
153. Voor grote ondernemingen die aan bepaalde voorwaarden voldoen, geldt een bijzondere
herstructureringsprocedure, de zogeheten Wet van Marzano.
33