2315_volledige_tekst - WODC

95. De homologatie van een akkoord dat is gesloten tijdens de procedure van conciliation heeft als
gevolg dat – in het geval dat de schuldenaar op een later moment insolvent geraakt – twee
veranderingen plaatsvinden ten opzichte van de normale procedure:
(i) Schuldeisers die onder het akkoord dat is gesloten tijdens de procedure van
conciliation nieuw krediet ter beschikking stellen, profiteren van een hogere rang in
een nadien volgende formele insolventieprocedure. 85 Hetzelfde geldt voor partijen die
goederen of diensten beschikbaar hebben gesteld die essentieel zijn voor de voortgang
van de onderneming.
(ii) Het is voor de rechtbank niet mogelijk om de période suspecte 86 verder terug te laten
gaan dan de datum van de homologatie. Dit betekent dat aan de partijen die
meewerken aan een akkoord tijdens de conciliation een Pauliana-bescherming
toekomt.
96. Tijdens de looptijd van het akkoord kunnen de door het akkoord gebonden schuldeisers zich
niet individueel verhalen op het vermogen van de schuldenaar. 87 Schuldeisers die niet door het
akkoord gebonden zijn, kunnen hun vorderingen in beginsel gewoon verhalen op het
vermogen van de schuldenaar, maar zullen vaak buiten de deur worden gehouden door de
mogelijkheid voor een schuldenaar om de rechter te verzoeken een wachttermijn op te
leggen. 88 Deze wachttermijn bedraagt maximaal twee jaar, gedurende welke de vordering niet
kan worden verhaald.
97. Een reden voor een onderneming om niet te kiezen voor de homologatie van een akkoord dat
is gesloten tijdens de procedure van conciliation is er in gelegen dat het bestaan (maar niet de
inhoud) van het akkoord openbaar wordt. Hieraan is voor derden af te lezen dat de
onderneming in financiële problemen heeft verkeerd, maar inmiddels niet (meer) insolvent is.
98. Een oplossing die in de praktijk gekozen wordt om de voordelen van deze beide procedures te
verenigen, is de procedures aaneensluitend te doorlopen. Eerst wordt een mandat ad hoc
aangevraagd, die door de flexibele aanstellingsduur van de mandataire gebruikt kan worden
totdat alle opties zijn verkend. Op het moment dat de schuldenaar het idee heeft er met de
belangrijkste schuldeisers uit te zullen komen, wordt de rechtbank verzocht om het mandat om
te zetten in een procedure van conciliation, zodat het bereikte akkoord kan worden voorgelegd
aan de rechtbank. In geval de conciliation niet slaagt, wordt door de rechtbank ambtshalve
besloten tot opening van een procedure van redressement judiciaire of liquidation judiciaire.
99. Van de conciliation wordt in de praktijk beperkt gebruik gemaakt. Per jaar worden ongeveer
duizend akkoorden door de rechtbank gehomologeerd. 89
85 Art. L611-11, alinea 1 C.Com.
86 De periode voorafgaand aan de insolventie waarbinnen schuldeisers transacties die de onderneming heeft
gedaan kunnen vernietigen, vast te stellen tot maximaal achttien maanden voorafgaand aan de gerechtelijke
uitspraak waarin een formele insolventieprocedure wordt geopend.
87 Art. L611-10-1 C.Com.
88 Art. L611-7, alinea 5 C.Com., jo. artt. 1244-1 en 1244-3 Code Civil.
89 J. Bonnard, Droit des entreprises en difficulté (Hachette, Parijs 2012), p. 38.
23