Download - Windesheim

Enkele respondenten antwoorden minder zakelijk, maar benadrukken “bij (de) eigen hartzaak (te)
blijven” of wachten af “Hoe de Heilige Geest het leidt”.
Wat willen de mensen met deze kansen doen? Hoe pakken ze de kansen? Velen noemen PR als hun
eerste aandachtspunt (9x). Anderen formuleren dit iets breder namelijk als zichzelf profileren (via
publiciteit, artikelen, columns, participatie in debatten). Ook wordt het opbouwen van relaties en
netwerken regelmatig genoemd. Voor sommigen loopt dit via de eigen klanten, voor een ander via het
gaan samenwerken met andere professionals of binnen de beroepsgroep. Een respondent noemt het
gebruik maken van sociale media een mogelijkheid om kansen te pakken:“hier doe ik de meeste
contacten op en vind ik ook de meeste mogelijkheden om mijn ideeën en plannen te verspreiden”.
3.4.4 Bedreigingen
Tegenover kansen staan bedreigingen (vraag 43). Welke zijn dat volgens de respondenten? 13
mensen zeggen geen bedreigen te zien en aanvullend nog eens 4 zeggen: niet van toepassing. Een
enkeling meldt ook er niet over nagedacht te hebben. Dat betekent dat ruim een kwart van de
respondenten zich niet bewust is van of geen zicht heeft op bedreigingen op de markt waarop ze actief
zijn!
Daar staan twee soorten bedreigingen tegenover, die feitelijk in vele toonaarden even veel worden
genoemd (elk 11x): de toenemende concurrentie en de bezuinigingen en kortingen op financiering van
geestelijke zorg. Als het gaat om toenemende concurrentie op de markt is overigens niet iedereen
negatief. Velen hebben vertrouwen in het eigen profiel en de eigen kwaliteit; profilering is hier een
kernwoord. Wel is er zorg over de instroom van weinig specifiek opgeleide concurrenten en hiermee
samenhangend het ontbreken van kwaliteitseisen en borging ervan in deze markt (3x genoemd). “De
markt is rommelig en weinig overzichtelijk. Er is nauwelijks certificering of [sprake van] fatsoenlijke
beroepsverenigingen”. Eenmaal wordt nog de concurrentie genoemd van “mensen die voor het grote
geld gaan en zich niet echt bekommeren om mensen met een hulpvraag.”
Op het terrein van de financiële bedreigingen wordt een veelheid van aspecten genoemd: bezuinigingen
van zorginstellingen, op PGB’s, op levensbeschouwelijk onderwijs, op personeel in kerken. Daarnaast is
er de categorie van het verminderen van financiële vergoedingen en verslechterende toegankelijkheid
voor geestelijke zorg. Het gaat om bezuinigingen, het wegvallen van subsidies waardoor dienstverlening
duurder wordt (in sfeer van onderwijs), om de armoede van mensen waardoor de financiële drempel te
hoog wordt, o.a. voor mensen met uitkeringen en nieuwkomers (‘de anti-vreemdelingentendens’).
Eenmaal wordt de ‘marginalisering van de zingeving’ genoemd, terwijl er in de samenleving wel
behoefte aan is.
Hiernaast noemt een enkeling bedreigingen vanuit het persoonlijk perspectief (tijdgebrek) of wordt een
methodische kwestie benadrukt (“mijn eigen twijfel in het werken met groepen (in plaats van met
individuen”). Ook zijn er een aantal inhoudelijke overwegingen, gekoppeld aan de christelijke context
van de huidige samenleving: “Zijn er in de toekomst nog ‘voor-gangers’ nodig om het ‘heilige’ door te
geven? Twee personen benadrukken hun eigen persoonlijke binding aan de christelijke traditie,
waarnaar in de toekomst mogelijk minder vraag is. Eenmaal wordt als bedreiging een afwijkend,
expliciet orthodox-religieus motief genoemd. Er dreigt “Verdrukking en vervolging”, waartegen weinig te
doen is omdat Jezus het al gezegd heeft: “Ze hebben mij vervolgd, ze zullen ook jullie vervolgen.”
Opvallend is dat op het gebied van de bedreigingen weinig ideeën worden genoemd voor het pareren
van de tendensen. Dan gaat het om bijv. ‘Ik ga mij meer richten op bedrijven en instellingen”; om
22