Even voorstellen… de redactie van de PWC Courant ... - Wijktijgers

Workshop Hoedje van Papier in de Wijk - PWC Courant - Editie 1 - Juni 2009
Even voorstellen…
de redactie van de PWC Courant
Geluiden uit de Kop van Zuid
Naar het fotomuseum
Kiekjes van de Kop van Zuid
en nog veel meer!

Van de kinderredactie
Hoera, de PWC Courant!
Voor jullie ligt een tijdschrift waarin wij, de leerlingen van basisscholen De Pijler, De Clipper en De
Wissel als ware journalisten en fotografen laten zien wat we hebben gemaakt tijdens de workshops van
Hoedje van Papier in de Wijk.
Zes weken lang hebben we vanuit ons “redactielokaal” op basisschool De Pijler workshops journalistiek
& fotografie gevolgd, waarin we heel veel mensen hebben geïnterviewd, interessante reportages hebben
gemaakt en dit alles ook met foto’s hebben vastgelegd. We vinden het heel erg leuk en spannend om
nu in ons eigen tijdschrift aan jullie te laten zien wat we allemaal hebben gemaakt. Zo hebben we een
ex-dakloze geïnterviewd, buurtbewoners van de Kop van Zuid naar de veiligheid in hun wijk gevraagd
en hebben we een bezoek gebracht aan het Nederlands Fotomuseum. Verder zijn we onze eigen wijk
ingegaan om foto’s te maken en allerlei interessante verhalen te zoeken. Ook hebben we lieve poezen en
kittens bekeken bij de zwerfkattenopvang. Nadat we alle informatie hadden verzameld, hebben we het
bewerkt met als resultaat ons hele mooie eigen tijdschrift met de naam PWC Courant – naar de namen
van onze scholen!
Veel groetjes van de kinderen van De Pijler, De Clipper en De Wissel!
Van de redactie van stichting Hoedje van Papier
Met gepaste trots presenteren we het eerste kindermagazine van de kinderen uit de Kop van Zuid
dat door de inzet van velen, maar vooral door de leerlingen van basisscholen De Pijler, De Clipper en
De Wissel tot stand is gekomen! We hopen hiermee dat alle kinderen die aan de workshop hebben
meegedaan het leuk en leerzaam hebben gevonden. Stichting Hoedje van Papier gaat uit van de kennis,
talenten, creativiteit en verantwoordelijkheidsgevoel die in kinderen schuilt en wil dit proberen verder
met hen te ontwikkelen. Op deze manier proberen we een steentje bij te dragen aan de ontwikkeling
van kinderen en te werken aan hun zelfbeeld en zelfvertrouwen.
Met de medewerking van vele enthousiaste en goede workshopleiders is het gelukt dit project tot een
succes te maken en hebben we de mogelijkheden gekregen met de kinderen reportages te maken van
spannende plekken in en buiten de wijk en interviews te houden met belangrijke en beroemde mensen
uit de wijk en de stad. Kortom, er is voor veel kinderen een nieuwe wereld opengegaan.
Stichting Hoedje van Papier is oorspronkelijk opgezet om een project voor werkende (straat)kinderen
in Cusco, Peru te ondersteunen. Het is daar opgezet door Liesbeth Kerstens. Ook hier geldt dat dit project
zich inzet om kinderen een stem te geven en hen in zichzelf te laten geloven. Net als hier gebeurt dit
door samen te werken met heel veel kinderorganisaties en vakmensen die verstand van zaken hebben
en goed met kinderen kunnen werken. Hiermee wordt onder andere een kinderstraatkrant, een tvprogramma
en een kindermuseum ontwikkeld. Sinds 2005 hebben in Peru inmiddels al meer dan 700
kinderen deelgenomen aan de activiteiten daar. Voor meer informatie: www.pasalavoz.nl.
We gaan ervoor om in vele wijken in de deelgemeente Feijenoord en andere aandachtswijken dit
project verder te ontwikkelen en zoveel mogelijk kinderen zo de kans te geven hun stem te laten horen.
We wensen je heel veel leesplezier!
Het team van Hoedje van Papier.

Even voorstellen... de redactie van de PWC courant
Heeey! Ik ben Zakia. Ik ben 11 jaar oud en zit in groep
7 van basisschool De Pijler. Mijn klas heet de passiebloemvlinders.
Mijn hobby’s zijn schaatsen, zwemmen
en journalistiek. Verder ben ik dol op snoepen, vooral
chocolade. Mijn lievelingsdier is een konijn. Al hou ik ook
van dolfijnen, kittens en…. Nou ja, noem maar op.
Hoi, ik ben Murat. Ik ben 11 jaar en ik vind graffiti heel
erg mooi. Ook hou ik erg van sporten, zoals zwemmen en
karate. Xbox of Platstation spelen, vind ik ook helemaal
geweldig. Verder ga ik naar de moskee. Nou, dat was het
dan. Doei!
Hoi, ik ben Thari. Ik ben 11 jaar oud. Mijn hobby’s zijn
zingen, dansen, sporten en met vrienden afspreken. Ik
heb journalistiek gekozen, omdat het me super leuk lijkt
en je kunt van alles bedenken om over te schrijven. PS:
De naam klinkt ook heel cool.
Haloooo, ik ben Thirza. Ik ben nu 9 jaar oud en ik zit in
groep 6. Ik heb een vader, moeder en zus. Ik hou van
zwemmen en soms doe ik ook aan tennis. Als je dit leest,
geef ik je mijn Hyves: Thirza van de Ven.
Hallo, mijn naam is Evita Becker. Ik ben 11 jaar. Mijn
hobby’s zijn zwemmen, dansen en zingen. Ik heb
journalistiek gekozen, omdat ik het wel leuk vind.
Hallo mensen! Ik ben Mara en ik ben 10 jaar. Op 10 november
wordt ik 11. Ik ben fan van mijn Wii en Nintendo
DS. En natuurlijk van mijn computer en televisie. Voetballen
en tennissen vind ik ook wel leuk. Mijn slippers
zitten nu niet lekker dus… doeiiii!!!
Hallo, ik ben Samed. Mijn hobby’s zijn graffiti en pistolen.
Ook ga ik naar karate. Mijn meester daar is Richard
de Haas. Ik doe ook aan zwemmen. En ik ga naar de
moskee. Ik ben 11 jaar.
Hé, ik ben Mohamed. Mijn hobby’s zijn voetbal, zwemmen,
snorkelen, waterpolo en hockey. Mijn leeftijd is 11
jaar.

Ik ben Koos. Ik ben 10 jaar en ik zit op De Pijler. Mijn
hobby’s zijn voetballen, computeren en lezen.
Hey, ik ben Romy Joy. Ik ben 12 jaar oud. Mijn hobby’s
zijn tekenen, schrijven, grapjes maken en melig zijn.
Wahaha. Lol.
Ik heet Kirti en ik ben 10 jaar. Ik hou van kunst en ik wil
later het liefst architect worden. Ik lees graag boeken.
Ik ben Yaëlla. Ik ben 11 jaar. Mijn hobby’s zijn tekenen
en schrijven. Op school doe ik het liefst aan knutselen.
Ik heet Idil. Ik ben 11 jaar oud en ik zit in groep 6. Ik
woon vlakbij de Parallelweg. Ik woon daar met mijn
broertje en mama en papa. Ik hou heel erg van lezen.
Hoi, mijn naam is Anass Younousse. Ik ben 9 jaar en
ik zit in groep 6B. Ik woon in Rotterdam. Mijn school
is basisschool De Wissel. Mijn hobby’s zijn karate en
voetballen. Ik had ook een konijn. Verder heb ik nog één
zusje die in groep 1 zit.
Hallo, ik ben Huseyin. Ik ben 12 jaar oud en ik zit op
De Clipper. Ik doe mee aan journalistiek, omdat ik het
leuk vind. Ik woon in Rotterdam. Ik zit in groep 8. Mijn
hobby’s zijn voetballen, zwemmen en karate. Ik wil later
het liefste rechter worden.
En natuurlijk… meester Ilja

Eerst even oefenen als journalist
De vijf W’s
Om een goed artikel te schrijven of een interview met iemand te doen, zijn er een paar regels waaraan een journalist zich
moet houden om alle informatie te krijgen. Die regels noemen ze ook wel de vijf W’s, zoals ze hieronder staan. Samen met
meester Ilja hebben we, voordat we écht iemand gingen interviewen, heel goed geoefend zodat we precies wisten wat we
moesten doen.
Wat is er gebeurd?
Wie heeft ermee te maken?
Waar is het gebeurd?
Wanneer is het gebeurd?
Waarom is het zo gegaan?
Busdief
geluiden uit bloemhof
Een Chinese jongen van 13 heeft een enorme chaos veroorzaakt in de hoofdstad Peking. Hij zat in de bus toen de chauffeur
even stopte om te plassen. De jongen greep zijn kans en nam plaats achter het stuur. Hij begon aan een wilde, levensgevaarlijke
rit door het verkeer. Hij ramde twee elektriciteitspalen en knalde tegen tien auto’s aan. Eén auto werd zo hard geraakt
dat deze door de ingang van een ziekenhuis vloog. Daarna konden omstanders de jongen overmeesteren en de bus tot
stilstand brengen. Gelukkig vielen er geen gewonden.
Door Mohamed
Wat is er aan de hand?
Een busdief heeft tijdens een gevaarlijke rit
allemaal auto’s geramd.
Wie deed/doet het?
Een 13-jarige Chinese jongen.
Waar is het gebeurd?
In Peking.
Wanneer is het gebeurd?
Dat staat niet in de tekst.
Waarom is het zo gegaan?
Toen de buschauffeur moest plassen, nam de
nieuwsgierige jongen plaats achter het stuur.
Tijgers gedood
Inwoners van het Indonesische eiland Sumatra hebben de laatste twee weken zeker drie tijgers neergeschoten. De dieren
zouden hun vee hebben gedood. De Sumatraanse tijger is een bedreigde diersoort. Er lopen nog maar 400 exemplaren in
het wild rond. De populatie tijgers staat al jaren onder druk. Ze hebben steeds minder ruimte, omdat hun leefgebied wordt
gebruikt voor landbouw en huizen. Mensen en tijgers leven hierdoor steeds dichter op elkaar, waardoor ongelukken gebeuren.
Vorige maand kwamen op Sumatra zes mensen om het leven door aanvallen van tijgers.
Door Thirza
Wat is er aan de hand?
Drie tijgers zijn neergeschoten.
Wie deed/doet het?
De inwoners van Sumatra.
Waar is het gebeurd?
Op het Indonesische eiland Sumatra.
Wanneer is het gebeurd?
De afgelopen twee weken.
Waarom is het zo gegaan?
Omdat de tijgers hun vee hadden gedood.

Geluiden uit de Kop van Zuid
Nieuwsgierig als wij zijn, wilden we wel eens weten hoe de bewoners van de Kop van Zuid over hun wijk denken. Wonen ze
er prettig, hebben ze veel contact met hun buren en durven ze ’s nachts nog wel over straat? Samen met meester Ilja gingen
we in groepjes de straat op om enkele straatinterviews in de buurt te houden. In het begin ging het best moeizaam – sommige
mensen liepen gewoon aan ons voorbij - maar al gauw hadden we de smaak te pakken. Uiteindelijk hebben we vele
voorbijgangers voor een vraaggesprek weten te strikken. Met z’n allen kozen we een paar van de beste interviews.
Wat ik goed vind aan deze wijk is dat
je er leuk kunt spelen. Omdat er veel
scholen zijn, zijn er veel kinderen. Ik
vind eigenlijk niets niet fijn.
Hai. Ik vind het leuk dat er veel vrienden
en vriendinnen in de buurt wonen.
Minder leuk is dat er soms ook “enge
jongens” rondlopen.
Hallo, ik vind deze wijk best vies. Dat
komt vooral, omdat mensen vies zijn
en afval op straat gooien. Verder kom
je hier aardige en minder aardige
buurtbewoners tegen.
Ik ben dol op deze wijk. Het is een
goede buurt om je kinderen te laten
opgroeien. Het park is dichtbij en er
zijn verschillende scholen in de buurt.
Nadeel is alleen dat de auto’s hier vaak
te hard rijden.
Het vervelendst aan deze buurt vind
ik de auto’s. Auto’s zijn slecht voor het
milieu, omdat ze giftige gassen uitstoten
dat zorgt voor luchtvervuiling.
Gelukkig proberen mensen tegenwoordig
auto’s te maken die het milieu niet
vervuilen.
Ik vind de Kop van Zuid leuk. Het is
een rustige buurt met mooie huizen en
parken. Ook zijn er veel scholen. Wel
naar is dat door de wind vaak allemaal
afval door de lucht waait.
Deze buurt is heel rustig en mooi.
En het is veilig voor de mensen die er wonen. Mensen vinden het hier gezellig en
ruim. Ze vinden het veilig. Ze vinden het goed dat er scholen zijn.

Interview met de ex-dakloze Peter Bergen
Peter Bergen was vroeger verslaafd en dakloos. Dit is zijn verhaal….
Door Anass, Yaëlla en Romy
‘Hallo allemaal! Mijn naam is Peter en ik ben 42 jaar. Op dit moment woon ik in Bussum, samen met mijn vrouw Jane.
Maar vroeger was ik dakloos. Mensen vragen me vaak hoe ik zwerver ben geworden. Als kind had ik veel ruzie met mijn
moeder en voelde ik me vaak eenzaam. Ook op school ging het niet goed. Toen ik ouder werd, kreeg ik de verkeerde vrienden,
waardoor ik op mijn 15e met drugs ben begonnen. Het klinkt misschien stom, maar ik vond drugs toen best lekker. Het
hielp me mijn problemen vergeten. Maar ja, zo raakte ik wel verslaafd. Want zo werkt het met drugs: hoe vaker je het doet,
hoe meer je nodig hebt en hoe verslaafder je wordt. Als ik een keer niets had gebruikt, werd ik ziek en zweterig.’
Het werd uiteindelijk zo erg dat ik zelfs dakloos werd. Om toch aan geld voor drugs te komen, ging ik stelen. Ik liep bijvoorbeeld
een winkel in om spijkerbroeken en overhemden te stelen. Lang kon dat natuurlijk niet goed gaan. Op een dag werd
ik opgepakt door een man van de beveiliging. In een klein kamertje moest ik wachten op politieagenten die me daarna, met
handboeien om, langs alle winkelende mensen in een politiebusje duwden. Ik schaamde me enorm. Maar dat is niet het
ergste. Ik moest ook twee weken naar de gevangenis.’
‘Mijn familie heb ik nooit verteld over de gevangenis. Maar dat ik drugs gebruikte, wisten ze wel. Daarom mocht ik niet meer
thuis slapen. Ik sliep in de daklozenopvang. Leuk was het daar niet. Het was er heel streng. ‘s Ochtends om zeven uur werd
je al wakker gemaakt. En als je ’s middags te laat terugkwam, mocht je ook daar niet meer naar binnen. Dan moest je dus
wel buitenslapen.’
‘Gelukkig ben ik op mijn 30ste gestopt met drugs gebruiken. Dat was best moeilijk, maar nu voel ik me veel beter. Ik heb
zelfs weer werk gevonden. Ik verdien mijn geld door op scholen en bij verenigingen te vertellen hoe het was om dakloos te
zijn. Veel mensen geloven namelijk nog steeds niet dat iedereen dakloos kan raken. Ik kende een man die ooit zijn eigen
winkel had en getrouwd was. Maar toen zijn zaak geen geld meer verdiende, en zijn vrouw wegging, was hij zo verdrietig dat
hij heel veel bier begon te drinken. Zo werd ook hij dakloos. Ik hoop dat jullie dat nooit hoeven mee te maken. Misschien
komen ook jullie later wel eens drugs tegen, maar denk dan aan wat ik zeg: Kijken kan, maar aanraken niet. Blijf er maar
lekker zo ver mogelijk vandaan.’

Rondleiding langs het Nederlands Fotomuseum
Samen met meester Ilja gingen we met z’n allen lopend naar het Nederlands Fotomuseum. Het was best een stuk lopen,
maar de moeite waard. Toen we er waren, kregen we een leuke rondleiding van juf Margot, die in het museum werkt. Ze
vertelde ons eerst wat over de geschiedenis van de fotografie. Ook liet ze ons een oude camera zien die we allemaal even
mochten vasthouden. Daarna kregen we een rondleiding langs de expositie waar heel veel foto’s uit Brazilië hingen.
Door Huseyin
We gingen naar het Fotomuseum en er waren echt tienduizenden foto’s. We gingen met de hele groep naar een mevrouw,
Margot, die ons de geschiedenis van de fotografie uitlegde. Ook vertelde ze ons over de fotografen die de foto’s maakten. Er
was een machine die alle foto’s in zich had. Je moest eerst een jaartal indrukken en daarna de naam van de fotograaf en de
plek waar de foto’s gemaakt waren. We mochten foto’s bekijken met een vergrootglas en we moesten de foto’s aanraken met
handschoenen. Daarna gingen we naar de Braziliaanse tentoonstelling. Daar zagen we foto’s van naakte vrouwen. Ook zagen
we foto’s van feesten. Er was een Braziliaans computerspelletje dat we helaas niet lang konden spelen, omdat we weer weg
moesten.
Door Evita
We zijn nu in het fotomuseum. Ze noemen het museum het Nederlandse fotomuseum, omdat alle foto’s door Nederlandse
fotograven zijn gemaakt. Zelf mochten we geen foto’s maken. Dat was wel jammer. Maar we hebben wel leuke foto’s gezien.
We hebben ook een leuk filmpje gezien. Dat filmpje ging over een jongen van 14 jaar. Hij had zijn eigen stadje gebouwd met
dingen die hij op straat vond. Hij was arm. Toen kwamen er veel mensen kijken, want zij vonden het leuk. Later gingen ze
ook mee helpen. Toen kwam de politie die dacht dat ze drugs gebruikten of iets anders.

Kiekjes van de Kop van Zuid

Uitje naar de zwerfkattenopvang….
Als verrassing gingen we de allerlaatste les met z’n allen naar de zwerfkattenopvang. Nog geen week daarvoor was niemand
minder dan actrice Georgina Verbaan daar ook langs geweest. Ze was daar om het startschot te geven voor de bijzondere
uitbreiding van de kattenopvang. Dankzij de uitbreiding kan de Stichting Zwerfkatten Rijnmond nóg beter hun steentje
bijdragen aan het beheersbaar houden van de ruim 30.000 (!!!) zwerfkatten in de omgeving van Rotterdam. We hebben er
echt de liefste poesjes gezien.
Bij het vangen, castreren en terugplaatsen van zo’n 1400 zwerfkatten per jaar, treft de stichting vaak zwerfmoederpoezen
met nestjes aan. Deze kittens zijn vaak nog te jong om bij hun moeder weg te halen. Om de dieren te helpen, worden in deze
gevallen zowel de moederpoes als de kittens meegenomen. De uitbreiding van de opvang zorgt ervoor dat de moederpoezen
in rust de kittens kunnen zogen. Als ze zes weken oud zijn worden de kittens bij vrijwilligers thuis opgevangen, grootgebracht,
tam gemaakt en vervolgens geplaatst bij mensen die graag een jong katje willen.
Ineke Jochims, de mevrouw die de baas is van de stichting: ‘De nieuwe afdeling richt zich speciaal op de opvang van deze
moederpoezen met kroost, voor wie rust en regelmaat zo belangrijk is. We zijn nu in staat om de moederpoezen de rust te
bieden, ze daarna te steriliseren en hun kittens een goede toekomst te bieden. Dat voorkomt veel dierenleed!’

STICHTING BOSHUYSEN