De appel valt niet ver... September 2012 - Weller
De appel valt niet ver... September 2012 - Weller De appel valt niet ver... September 2012 - Weller
De appel valt niet ver... September 2012
- Page 2 and 3: Hoofdredactie Krista Wauben Redacti
- Page 4 and 5: Tot voor kort was ik fan van saaie
- Page 6 and 7: DE TAAL VAN DE MAM De taal van de m
- Page 8 and 9: VROEGER Door Roelof Braad, stadshis
- Page 10 and 11: leenverheffing in 1381 door Johan v
- Page 13 and 14: Wellermagazine APPEL “Wij lijken
- Page 15 and 16: “Als het even kan, helpen we elka
- Page 17 and 18: “Als de kinderen op het podium st
- Page 19: aan inzet. Elk concert moet perfect
- Page 22 and 23: Wellermagazine APPEL
- Page 24 and 25: ontmoeten. Bij de andere activiteit
- Page 26 and 27: “Als wij tegelijk op onze gsm een
- Page 28 and 29: “Je kunt ons dan ook het beste zi
- Page 30 and 31: GENERATIES
- Page 32 and 33: De familie Vrösh-Bour is met derti
- Page 34 and 35: 1 Boekje ‘De appel valt niet ver
- Page 36 and 37: Wellermagazine APPEL
- Page 38 and 39: Maandag 16 juli rond 10.00 uur stap
- Page 40 and 41: KUNST & CULTUUR Wellermagazine APPE
- Page 42 and 43: U kent Wendy Kokkelkoren misschien
- Page 44 and 45: Wellermagazine APPEL
- Page 46 and 47: Met kinderen en kleinkinderen in Zu
- Page 48 and 49: Wellermagazine APPEL
- Page 50 and 51: Annie: “Mirjam is wel een stuk se
<strong>De</strong> <strong>appel</strong> <strong>valt</strong><br />
<strong>niet</strong> <strong>ver</strong>...<br />
<strong>September</strong><br />
<strong>2012</strong>
Hoofdredactie<br />
Krista Wauben<br />
Redactie<br />
Karin Theunissen, Krista Wauben, Zuiderlicht<br />
Fotografie<br />
Arjen Schmitz, Marcel van Hoof, Zuiderlicht<br />
Vormgeving en productie<br />
Zuiderlicht<br />
Drukwerk<br />
Drukkerij Walters<br />
<strong>De</strong> tekstkoppen zijn gezet uit het Motion letter-<br />
type van Anton Studer (Atelier Bubentraum)<br />
Zürich, de broodtekst uit lettertype Vera Sans<br />
van Ecofont.<br />
<strong>Weller</strong>magazine is een uitgave van <strong>Weller</strong>. Het<br />
wordt in een oplage van 10.000 exemplaren<br />
<strong>ver</strong>spreid onder <strong>Weller</strong>klanten en -relaties.<br />
Heeft u tips, vragen, opmerkingen of interessante<br />
berichten voor dit magazine, stuur ze dan naar<br />
<strong>Weller</strong>magazine, t.a.v. de redactie, Postbus 2,<br />
6400 AA Heerlen.<br />
<strong>Weller</strong>magazine APPEL
8<br />
Appelbomen rond de Weltervij<strong>ver</strong><br />
Het <strong>ver</strong>dwenen <strong>appel</strong>tje ‘Jansen van Welten’<br />
weer terug in de Weltense boomgaarden.<br />
30<br />
Lekker met z’n allen in de buurt<br />
Het is zo gezellig hier in Eikenderveld, zeker met<br />
onze kleinkinderen en hun baby’tjes vlakbij.<br />
48<br />
Wat ik van mijn moeder heb...<br />
Zo groot als de <strong>ver</strong>schillen tussen de generaties<br />
soms zijn, zo opvallend zijn vaak de o<strong>ver</strong>eenkomsten.<br />
26<br />
Wij zijn EHBO-<strong>ver</strong>slaafd<br />
Bij een oproep stroomt de adrenaline door mijn<br />
bloed en wil ik helpen. Niet denken maar doen.<br />
40<br />
Die hoge C haalde ik vroeger ook<br />
<strong>De</strong> zusjes Wendy en Tessa Kokkelkoren zijn net<br />
zo muzikaal als hun vader en moeder.<br />
En <strong>ver</strong>der:<br />
Krista’s column 4<br />
<strong>De</strong> taal van de mam 6<br />
“Zorgzaam, sociaal en gek op ons buurtje” 12<br />
Dat muzikale hebben ze van opa Jo 17<br />
Wij zijn allemaal anders 20<br />
<strong>Weller</strong>hebbes 34<br />
Wat heerlijk, zo’n <strong>ver</strong>wendagje 36<br />
Wereldburgers met avontuurlijke genen 44
Tot voor kort was ik fan van saaie <strong>appel</strong>s<br />
zoals Granny Smith en Elstar. Maar af en<br />
toe zet ik mijn tanden in iets exotischer<br />
zoals de Nashipeer oftewel de Japanse<br />
<strong>appel</strong>peer. En toen was er ineens de licht<br />
zoete Braeburn! Geïmporteerd uit Nieuw-<br />
Zeeland (<strong>niet</strong> echt <strong>ver</strong>antwoord) maar wel<br />
errug lekker! Schijnbaar val ik toch terug<br />
in oude gewoontes want het blijkt een<br />
kruising te zijn tussen… jawel een Granny<br />
Smith en een Lady Hamilton. <strong>De</strong> laatste<br />
tijd zie ik op de werkvloer bij <strong>ver</strong>schillende<br />
collega’s iets nieuws liggen: de Pink Lady.<br />
Vooral de mannen weten er wel raad mee.<br />
Zou dat aan de naam liggen? Ik heb er<br />
laatst stiekem één gekocht zonder dat mijn<br />
favoriete oma (‘Granny’) ervan af wist. Ik<br />
moet zeggen…….een heerlijk <strong>appel</strong>tje voor<br />
de dorst!<br />
APPEL<br />
Maar goed het gaat o<strong>ver</strong> <strong>appel</strong>s die <strong>niet</strong><br />
<strong>ver</strong> van de boom vallen. En ik ben toevallig<br />
zo’n <strong>appel</strong>. Misschien wel iets meer een<br />
sier<strong>appel</strong> zelfs J. <strong>Weller</strong>magazine
Vroeger vond ik dat ik op niemand leek en<br />
dat wil je ook <strong>niet</strong> als zelf(op)standige<br />
puber. Ik, als eigen individu, streed voor<br />
onafhankelijkheid. Soms de kop ingedrukt<br />
door oudere zus en broer, waardoor mijn<br />
ego weer een deukje opliep, maar o<strong>ver</strong> het<br />
algemeen lukte het aardig.<br />
Het gekke is, dat naarmate ik ouder word,<br />
ik steeds meer terugzie van mijn familieleden.<br />
Het doorzettings<strong>ver</strong>mogen en het<br />
temperament van mijn vader (en de lachrimpeltjes,<br />
waar ik minder blij mee ben),<br />
de rust van mijn broer (wishful thinking!!),<br />
het zorgzame van mijn zus en de levenslust<br />
en twinkeling van mijn moeder.<br />
Eigenlijk ben ik daar nu heel trots op.<br />
Familie is belangrijk en dat besef je des te<br />
meer als de vanzelfsprekendheid onder<br />
druk komt te staan!<br />
KRISTA’S COLUMN<br />
Dat alles van generatie op generatie wordt<br />
doorgegeven is een gift die de mensheid<br />
heel bijzonder maakt. Ben benieuwd of de<br />
nieuwste generatie <strong>appel</strong>tjes er ook wat<br />
van weg heeft… J.<br />
In dit magazine staan prachtige <strong>ver</strong>halen<br />
o<strong>ver</strong> familiebanden, trots, talenten, passie<br />
en lekker wonen. Geen <strong>appel</strong>s met peren<br />
<strong>ver</strong>gelijken, maar <strong>appel</strong>s met <strong>appel</strong>s!<br />
Veel leesplezier!<br />
Krista Wauben
DE TAAL<br />
VAN DE MAM<br />
<strong>De</strong> taal van de mam wordt geschreven in<br />
onze moedertaal: het dialect. We spreken<br />
o<strong>ver</strong> ’taal’ omdat het Limburgs een echte<br />
en erkende taal is, die in <strong>niet</strong>s onder doet<br />
voor het Nederlands. Ten opzichte van onze<br />
standaardtaal – het Nederlands – is het<br />
Limburgs een dialect, zoals het Nederlands<br />
een dialect is in relatie tot het handels- en<br />
diplomatiek Engels.
<strong>Weller</strong>magazine APPEL<br />
Neë wa! Ummer óp ee óngeleëge moment<br />
…. ’t Leeg is oetgevalle; plötslig sjtoan ich<br />
in de kuëke in d’r duuster aaf te wesje.<br />
Inne kreet van mieng vrouw: ‘D’r TV vilt<br />
oet en alle lampe’. Mit ing k<strong>niet</strong>sjlamp noa<br />
de meterkas woeë ich ing nui zieëkering<br />
indrieën. Ha, wer leeg en … wer duuster.<br />
Doa sjtónt v’r te koekeloere…<br />
Ich bel de installatie-firma bei ós in de<br />
buët. Ich krieg d’r Hoddelmans zelf draa,<br />
deë mich beloaft mörgevreug te kómme.<br />
Ich vroag wie laat? ‘Ich kóm dierek um 7<br />
oer’ <strong>ver</strong>zieëkert heë mich.<br />
D’r wekker óp 6 oer gezat en ich zit vol<br />
<strong>ver</strong>wachting óp hem te wachte en …. um<br />
10 oer is heë d’r nog ummer neet.<br />
Wer gebeld. Noe krieg ich mevrouw an d’r<br />
tillefoon: ‘Ja heë hat ’t zoeë druk, mè ich zal<br />
’t hem zage dat heë in d’r vreuge middig<br />
noa Uch kumt’, zag ze. Mieng vrouw mós<br />
dringend voet en ich han mieng aafsjproake<br />
aafgezag um hem te kinne binneloate.<br />
Mè heë koam neet, neet in d’r vreuge en<br />
óch neet in d’r late middig. ’t Begós al te<br />
sjieëmere en ich mich te ergere. D’r hin!<br />
Doa aagekoame zoot meneer te eëte en<br />
neet ee bietje … miensje kinger wat kan<br />
deë man eëte, telder noa telder. Alles good<br />
en waal mè ’t woar óngertusje al duuster<br />
gewoeëde. Hei ech leeg en bei ós flikkerend<br />
keëtseleeg…. Wie heë endlig kloar woar mit<br />
eëte zaan ich teëge hem: ‘Vier hant alling<br />
nog leeg in de garaasj, de sjloapkamers<br />
en ’t berghok, de res is duuster’.<br />
‘Da hat dier 2 groepe’ woar ’t insige wat<br />
heë doa-óp zag.<br />
‘Kóm estebleef effe mit mich mit, da bring<br />
ich Uch d’rnoa dierek wer truuk’, bood ich<br />
hem aa. ‘Neë, noe neet’, zag d’r doebel-<br />
<strong>ver</strong>zadigde knorrepot.<br />
Dat ich nog kalm geblieëve bin, sjnap ich hüj<br />
nog neet, mè mörgevreug um 7 oer zouw<br />
heë bei ós zieë. Ich vroog ’m of dat neet um<br />
8 oer kós. ’Nieks d’r van’ reupt heë, um 7<br />
oer of gaar neet, ich han ’t vöäl te druk’.<br />
Wie d’r mesjeu ’s-angerdaags um… haof<br />
12!!! d’r nog ummer neet woar, d’r tillefoon<br />
gegrieëpe en doe kreeg ich d’r knech<br />
draa. ‘Meneer en mevrouw zint óp vakans<br />
meneer, famielie van d’r baas houw ing<br />
rees geboekt en hant óp ’t letste moment<br />
besjloate neet te goa en doavuur in de<br />
plaatsj zint meneer en mevrouw gegange’.<br />
Da vils-te oet de wolke, da sjprinkt dich de<br />
kwint, da sjnaps-te noa oam, heë hauw ’t<br />
”zoeë druk” en noe lieët heë ós geweun in<br />
de ieëlend zitte! Duuster-doesje geet nog,<br />
zjwat vuur de oge op de WC gee probleem,<br />
mè wat dachs-te van recepte leëze en<br />
koake mit een k<strong>niet</strong>sjlempke?<br />
Mit d’r tillefoon nog i gen heng zeët ’t<br />
jungsjke: ’Mè meneer d’r jónge heer<br />
Hoddelmans kan dat óch reparere, bliet<br />
maar heem, ich zal ’m dizze middig kóntak<br />
mit Uch loate ópnumme’.<br />
<strong>De</strong>es kier hat mieng vrouw höär aafsjproake<br />
aafgezag en is heem blieve wachte: ginne<br />
tillefoon en ginne monteur…. Um 7 oer<br />
’s-oaves gebeld en v’r krege d’r jónge<br />
óngernummer an d’r lijn. ‘Neë’ zeët deë<br />
dierek, ‘ich sjtoa gereed um noa ’t theater<br />
te goa mit mieng vrundin, d’r pap en de<br />
mam houwe kate vuur ’t theater vuur dizze<br />
oavend en noe die óp vakans zint, gónt<br />
vier d’r hin. Noe sjleet God d’r duvel doeëd!<br />
‘Meneer vier zitte in d’r duuster, vier zint<br />
nurges mieë en vier misse óch nog Linda<br />
de Lol óp TV, wat dinkt d’r wal?’ ‘Mörge<br />
beloaf ich um 4 oer bei Uch te zieë’, reupt<br />
heë gehaast. Vier vroage of ’t um haof 5<br />
zouw kinne, woeë-óp heë zeët: ‘Um 4 oer of<br />
gaar neet’. Genau ziene pap! Hoddelmans<br />
en zoon: 2 groepe, mè dan gelieke.<br />
‘Vier gónt noa ’ne concurrent went dier neet<br />
komt, dit is de letste kans’, reep ich nog….<br />
Heë is – neet te geleuve – inderdaad<br />
gekoame … neet um 4 en terwiel haof-5<br />
te laat woar vuur d’r hampeleman, koam<br />
heë um … 8 oer. In tied va nieks woar alles<br />
wer in orde. Wie heë voet góng zag heë<br />
nog lachentere: ‘D’r hat waal sjtroom<br />
gesjpaard dees daag hahahaha’. Óch nog<br />
sadis, d’r vrechlap!<br />
D’r volgende daag: waal leeg woeë ’t ieësj<br />
duuster woar, mè noe ginne sjtroom in<br />
garaasj, sjloapkamers en berghok…<br />
Ger Prickaerts, Heëlesj<br />
P.S. Zouwe d’r eventueel Hoddelmanse<br />
ónger de leëzers zieë, dan weëd hön<br />
dringend geadviseerd – as vier ós zouwe<br />
óntmoete – inne angere naam noa mich te<br />
gebroeke. Liek mich veiliger vuur Uch.
VROEGER<br />
Door Roelof Braad, stadshistoricus van<br />
Heerlen. Bereikbaar bij Historisch Goud -<br />
Rijckheyt, centrum voor regionale<br />
geschiedenis te Heerlen.<br />
Foto’s: collectie Rijckheyt, Heerlen<br />
<strong>Weller</strong>magazine APPEL
Effe weg uit de drukke stad, weliswaar<br />
met het gezoem van de autoweg op de<br />
achtergrond, ligt het park rond de Weltervij<strong>ver</strong>.<br />
Het is één van de mooiste plekjes<br />
in Heerlen, waar je je terugwaant in de<br />
nostalgie der tijden. Er zijn maar weinig<br />
plekjes in Heerlen waar je zo authentiek de<br />
middeleeuwse geschiedenis van Heerlen<br />
kunt proeven. <strong>De</strong> vij<strong>ver</strong>, de watermolen, het<br />
kasteeltje Strijthagen tot Welten, de nabij<br />
gelegen motte van de voorloper ervan en<br />
de kerk op de achtergrond – al genoemd<br />
in een oorkonde van 1065 – laten je als<br />
bezoeker <strong>ver</strong>wonderen. Verwonderen<br />
o<strong>ver</strong> het feit dat in de moderne stad<br />
Heerlen dit middeleeuwse dorpsbeeld nog<br />
intact is. Zeker als je bedenkt dat zoveel<br />
monumentaals in de hectische tijden van<br />
grote stedenbouwkundige <strong>ver</strong>anderingen<br />
is gesneuveld.<br />
Het Welterpark<br />
Het Welterpark is altijd al het stukje<br />
Heerlen geweest waar ouders met hun<br />
kinderen op de mooie zondagmiddag<br />
gingen wandelen. Vooral in de jaren ’20<br />
was dat in zwang, toen het waterrad van<br />
de molen nog zijn klotsende geluid liet<br />
horen en de zwanen in de molenvij<strong>ver</strong> een<br />
lust voor het oog waren. <strong>De</strong> achterkleinkinderen<br />
van die zwanen zijn er nog<br />
steeds. En gewandeld wordt er ook nog,<br />
nu veelal met de hond aan de lijn. Wat dat<br />
gebruik betreft <strong>valt</strong> de <strong>appel</strong> <strong>niet</strong> <strong>ver</strong> van<br />
de boom: het zijn veelal ook de kinderen<br />
en kleinkinderen van die ouders uit 1920.<br />
Het huis Strijthagen<br />
Ontstaan van molen en Weltervij<strong>ver</strong> hangen<br />
nauw samen met de geschiedenis van het<br />
huis Strijthagen te Welten. <strong>De</strong> molen wordt<br />
voor het eerst genoemd bij een Wickrader<br />
linkerpagina boven – <strong>De</strong> Weltermolen heden<br />
ten dage. onder – <strong>De</strong> bewoners van kasteel<br />
Strijthagen tot Welten, de familie Hennen,<br />
voor de Weltermolen.<br />
rechterpagina links – Ansichtkaart van de laan<br />
vanuit de Weltermolen met zicht op het<br />
koor van de aloude kerk van Welten,<br />
ca. 1921 boven – <strong>De</strong> Weltermolen nog in<br />
vol bedrijf, ca. 1935.
leen<strong>ver</strong>heffing in 1381 door Johan van<br />
Oersfeld. In 1443 pacht Alexander van<br />
der Bruggen de molen met bijbehorende<br />
goederen van de vrouwe van Welten.<br />
Grenzend aan het mooie mansardedak op<br />
de langgerekte bakstenen <strong>ver</strong>dieping met<br />
dakkapellen met driehoekige frontons<br />
pronkt de vierkante drie <strong>ver</strong>diepingen<br />
tellende toren uit waarschijnlijk 1700.<br />
<strong>De</strong> uit Kunrader steen geblokte hoeken en<br />
de piramidespits met windvaan in de vorm<br />
van een karper zijn de meest opvallende<br />
elementen aan deze toren. In de tweede<br />
helft van de 19de eeuw is het molenrad<br />
enige malen <strong>ver</strong>groot door molenaar<br />
H.F. Hennen. In 1911 plaatste hij er een<br />
elektromotor in om <strong>niet</strong> alleen afhankelijk<br />
te zijn van de stuw van het water om het<br />
middenslagrad uit 1889 te laten draaien.<br />
<strong>De</strong> molen had daarvoor een bovenslagrad.<br />
<strong>De</strong> maalinrichting is op de begane grond<br />
en dreef twee koppels stenen aan. Sinds<br />
de laatste restauratie in 1981/82 kan het<br />
molenrad van 5,36 meter doorsnee en<br />
1,30 meter breed weer worden gebruikt.<br />
Soms is er een voor publiek toegankelijke<br />
maaldag. Na een maaldag duurt het<br />
momenteel ongeveer een week, voordat<br />
de Weltervij<strong>ver</strong> weer voldoende peil heeft<br />
om de nodige stuwkracht te <strong>ver</strong>zorgen.<br />
Jonker Strijthagenshof<br />
Het kasteel was vroeger omgracht, weten<br />
we van oude kaarten. Het is gebouwd<br />
op 16de eeuwse fundamenten die in de<br />
kelders nog goed zijn te herkennen.<br />
Eeuwenlang was het in bezit van de familie<br />
Van Strijthagen van de linie Van Oersfeld.<br />
<strong>De</strong> bezittingen rond de vij<strong>ver</strong> worden in<br />
1707 <strong>ver</strong>kocht aan Johan de Root. Nazaten<br />
van hem <strong>ver</strong>kochten molen en kasteel aan<br />
de bekende muzikale familie Hennen. Een<br />
mogelijke voorloper van dit kasteel, een<br />
motte, kunt u ontdekken op uw wandeltocht<br />
rond de vij<strong>ver</strong>. Bij de plaats waar de<br />
Geleenbeek de vij<strong>ver</strong> binnenstroomt ligt<br />
een grasveld met <strong>ver</strong>hogingen. Als je goed<br />
kijkt kun je nog zien dat de <strong>ver</strong>zakkingen<br />
<strong>Weller</strong>magazine APPEL
vroeger de grachten moeten zijn geweest.<br />
Is dit wat in de oudste archiefstukken is<br />
bedoeld met ‘jonker Strijthagenshof’?<br />
Archeologisch onderzoek zou misschien<br />
wat nieuw licht op deze middeleeuwse<br />
resten kunnen werpen.<br />
<strong>De</strong> Jansen van Welten<br />
Als we het al o<strong>ver</strong> <strong>appel</strong>s hebben in deze<br />
uitgave: rond Welten en ook bij het kasteel<br />
en de vij<strong>ver</strong> waren vroeger omvangrijke<br />
boomgaarden. Daaronder een heel speciale<br />
soort <strong>appel</strong>bomen. <strong>De</strong>ze is onlangs door<br />
bioloog Wim Thijssen, lid van de Weltense<br />
hoogstamfruitboom<strong>ver</strong>ening ‘<strong>De</strong> Loorenhof’<br />
herontdekt en weer aangeplant. <strong>De</strong> naam<br />
van deze soort? <strong>De</strong> Jansen van Welten.<br />
Het <strong>appel</strong>ras wordt al voor 1800 <strong>ver</strong>meld<br />
in vooraanstaande boeken o<strong>ver</strong> <strong>appel</strong>s en<br />
fruitsoorten. Thijssen heeft gezocht wie<br />
dan wel die Jansen uit Welten zou kunnen<br />
zijn. <strong>De</strong> moeilijkheid daarbij is dat Jansen<br />
of Janssen (soms met één s, soms met<br />
twee – voor 1800 was de schrijfwijze van<br />
namen nog <strong>niet</strong> vastgelegd en schreef<br />
linkerpagina boven – <strong>De</strong> Weltervij<strong>ver</strong> met links<br />
het huis Strijthagen, in het midden de Sint<br />
Martinuskerk en rechts de molen. midden –<br />
Een zondagmiddagwandeling rond de<br />
vij<strong>ver</strong> in het vroege voorjaar van 1938.<br />
onder – Op de kadasterkaart uit 1842 staat<br />
nog een omgrachte motte aangegeven.<br />
rechterpagina boven – Luchtfoto uit begin jaren<br />
’50. Welten is nog omgeven met boomgaarden.<br />
Linksboven net rechts van de<br />
vij<strong>ver</strong>: de plek van de motte. onder – <strong>De</strong><br />
Jansen van Welten zoals afgebeeld in<br />
‘<strong>De</strong>utsches Obstcabinet’ uitgegeven door<br />
Christian Eduard Langethal (Jena 1853-<br />
1862). Bron: Jaarboek Os Heem 1(2011), p. 16.<br />
men die op zoals men het hoorde of<br />
goeddunkte) – een naam is die veel voorkomt.<br />
Er komen drie Janssens in Welten<br />
voor die boomgaarden hadden, de broers<br />
Alexander en Theodoor en nog een achter-<br />
neef Hendrik. Maar ook hier zal de <strong>appel</strong><br />
<strong>niet</strong> <strong>ver</strong> van de boom gevallen zijn: het<br />
recept van de kweek en de stekjes zullen<br />
in de familie wel aan elkaar zijn doorgegeven.<br />
In ieder geval is het bekend dat<br />
de kweker vooreerst niemand toestond<br />
stekken te nemen.<br />
Herontdekking<br />
Eerst na zijn dood zijn stekken van deze<br />
lekkere en mooie <strong>appel</strong>soort die ook het<br />
‘dubbele Aagje’ wordt genoemd o<strong>ver</strong><br />
Europa <strong>ver</strong>spreid. <strong>De</strong> <strong>appel</strong>soort is bij<br />
het rooien van de boomgaarden in de<br />
jaren ’60 voor de grote uitbreiding van de<br />
buurt helaas uit Welten <strong>ver</strong>dwenen.<br />
Gelukkig is het oude <strong>appel</strong>ras in Engeland<br />
teruggevonden en zijn in november 2011<br />
stekken van deze boomsoort weer in de<br />
Weltense boomgaarden geplant. En nu<br />
maar hopen dat binnenkort de Jansen van<br />
Welten-<strong>appel</strong>s van de bomen vallen en er<br />
geoogst kan worden!<br />
* Voor dit artikel is dankbaar gebruik<br />
gemaakt van een artikel van Wim Thijssen<br />
in het eerste Jaarboek ‘Os Heem’ van<br />
Heemkunde<strong>ver</strong>eniging Welten-Benzenrade,<br />
dat eind 2011 uitkwam.
<strong>Weller</strong>magazine APPEL<br />
“Wij lijken gewoon erg veel op elkaar.<br />
Allebei vrijwilliger in hart en nieren!”<br />
Het gezin Creusen <strong>ver</strong>huisde begin jaren<br />
’90 naar Rennemig. Dochter Angelique<br />
<strong>ver</strong>liet de wijk kort om er een paar jaar<br />
geleden weer snel terug te keren.<br />
“Rennemig is thuis. <strong>De</strong> mensen, de sfeer,<br />
de saamhorigheid. Ik kan het <strong>niet</strong> missen.”<br />
Sterker nog: geen gelegenheid laten<br />
vader en dochter aan hun neus voorbij<br />
gaan om de saamhorigheid in hun buurt te<br />
<strong>ver</strong>sterken. Aan de jaarlijkse BELFO-BBQ<br />
doen intussen zo’n 150 buren mee!<br />
“Ik vind het belangrijk dat ik mijn buren<br />
ken. Dat ik weet wie er in mijn omgeving<br />
woont, dat we elkaar gedag zeggen op<br />
straat en vriendelijk zijn tegen elkaar. Als<br />
het even kan, helpen we elkaar ook nog<br />
een handje.” Walter Creusen steekt zijn<br />
mening o<strong>ver</strong> zijn ideale woonomgeving <strong>niet</strong><br />
onder stoelen of banken. “Op een gegeven<br />
moment had ik geen idee meer wie er in<br />
onze buurt woonden. Een voormalige<br />
huismeester van <strong>Weller</strong> stelde toen voor<br />
om eens samen met andere buren iets<br />
leuks te organiseren, zodat we elkaar<br />
beter zouden leren kennen. Zo zijn in de<br />
MAATSCHAPPIJ<br />
voorbereiding van een pannenkoekmiddag<br />
voor de kids in 2007 de BELFO’s ontstaan,<br />
een buurtcommissie van bewoners van<br />
het BELem<strong>niet</strong>erf en FOssielenerf.”<br />
Vernieuwen<br />
Ruim vijf jaar zijn de BELFO’s in touw en<br />
intussen doet ook dochter Angelique –<br />
minstens zo enthousiast als haar vader –<br />
mee. “Met zeven vrijwilligers organiseren<br />
we een activiteitenprogramma dat vooral<br />
voor de kinderen in de wijk bedoeld is,<br />
maar ook leuk moet zijn voor ouders”,
<strong>Weller</strong>magazine APPEL
“Als het even kan,<br />
helpen we elkaar ook<br />
nog een handje”
“Pap en ik kunnen flink discussiëren<br />
o<strong>ver</strong> wat nodig is en hoe we het<br />
aan moeten pakken. Maar we<br />
komen er altijd uit. Wij lijken gewoon<br />
erg veel op elkaar: allebei zijn we<br />
sociaal en zorgzaam”<br />
<strong>ver</strong>telt zij. “<strong>De</strong> BBQ in augustus en de<br />
speurtocht met Halloween zijn hoogtepunten.<br />
Daar doen bijna 150 mensen uit<br />
de wijk aan mee. Het positieve effect merk<br />
je daarna meteen: je leert je buren elke<br />
keer weer wat beter kennen. Daar doen<br />
we het ook voor: de sfeer in de buurt is<br />
vriendelijk en het is voor iedereen fijn als<br />
dat ook goed blijft. Om ervoor te zorgen<br />
dat zo veel mogelijk mensen meedoen,<br />
proberen we ons activiteitenprogramma<br />
dan ook steeds te <strong>ver</strong>nieuwen. Zo heb ik<br />
behalve pannenkoeken al eens honderd<br />
cupcakes gebakken. Hartstikke leuk, want<br />
ik houd van bakken. Momenteel werken<br />
we aan een zeskamp voor jong en oud.<br />
Met een estafette, waterbaan, noem maar<br />
op. Dat lijkt mij enig!”<br />
Sociaal hart<br />
Vader Walter maakt het eigenlijk <strong>niet</strong> zo<br />
veel uit wat er op het programma staat.<br />
“Als er maar veel mensen meedoen en<br />
het de sfeer in de wijk ten goede komt.<br />
Angelique doet het ook prima. Zij is een<br />
actieve en creatieve vrijwilliger met het<br />
hart op de goede plek.” Van wie zou ze het<br />
hebben? Angelique: “Pap en ik kunnen<br />
flink discussiëren o<strong>ver</strong> wat nodig is en hoe<br />
we het aan moeten pakken. Maar we<br />
komen er altijd uit. Wij lijken gewoon erg<br />
veel op elkaar: allebei zijn we sociaal en<br />
zorgzaam.” Walter: “Maar alleen zouden<br />
we dit werk <strong>niet</strong> kunnen doen. Het is<br />
dankzij al die andere actieve BELFO’s en<br />
onze sponsoren, de stichting Buurtbeheer<br />
Beersdal-Rennemig, <strong>Weller</strong> en de Plusmarkt<br />
dat we zo veel leuke dingen voor onze<br />
wijk kunnen doen. Als je die brede steun<br />
<strong>niet</strong> hebt, sta je ook met een groot sociaal<br />
hart alleen.”<br />
<strong>Weller</strong>magazine APPEL
“Als de kinderen op het podium staan en<br />
muziek maken, hebben we kippenvel. Of dat<br />
nu met het Straussorkest van André Rieu is<br />
of met Lift-Off. Wij vinden het fantastisch.”
“Wij geven grif toe<br />
dat de jongens dat<br />
muzikale <strong>niet</strong> van ons<br />
hebben maar van opa<br />
Jo Falize. Die heeft zo<br />
veel met ze geoefend,<br />
dat ze al jong noten<br />
konden lezen”<br />
“Zelf zijn wij <strong>niet</strong> muzikaal. Wij spelen ook<br />
geen enkel instrument. Wel houden we<br />
enorm veel van muziek. Wat wil je met<br />
zulke muzikale kinderen en kleinkinderen.<br />
Op allemaal zijn wij even trots.”<br />
René en Els Hofland-<strong>De</strong>ckers zitten vrolijk<br />
achter hun kop koffie. Een trotse vader en<br />
moeder van een zoon en twee dochters,<br />
en oma en opa van zes kleinzonen. Al op<br />
heel jonge leeftijd blijken de drie jongens<br />
van dochter Nicole begenadigd met de<br />
muzikaliteit van hun beide ouders en<br />
vooral ook met de ritmische genen van<br />
schoonzoon Marcel Falize. <strong>De</strong> jongste<br />
Colin (15) doet Theater&Zang aan de<br />
Heerlense muziekschool, <strong>De</strong>an (19) zit op<br />
het conservatorium en Glenn (21) heeft<br />
het conservatorium met succes afgerond.<br />
Hij vormt samen met vader Marcel de<br />
drumsectie van het André Rieu Orkest.<br />
Daarnaast is het hele gezin Falize, moeder<br />
Nicole incluis, actief voor en achter de<br />
schermen van de band Lift-Off. En o ja, ze<br />
spelen ook nog op hoog niveau in Jachthoorn<br />
& Trompetkorps Edelweiss.<br />
KUNST & CULTUUR<br />
Spelenderwijs leren<br />
Het is één en al muziek dat in huize Falize<br />
de klok slaat. Zeker na het grote ‘open air<br />
festival’ dat zij met Lift-Off eind juli op het<br />
Corneliusplein in Heerlerheide hebben<br />
georganiseerd. Een groot feest voor de<br />
hele wijk. Maar, terug nu naar de trotse<br />
oma en opa. “Wij geven grif toe dat de<br />
jongens dat muzikale <strong>niet</strong> van ons hebben<br />
maar van opa Jo Falize. Die heeft zo veel<br />
met ze geoefend, dat ze al jong noten<br />
konden lezen. Dat ging heel spelenderwijs,<br />
met een ijsje of een frietje als beloning.”<br />
Drummer Boy<br />
“On<strong>ver</strong>getelijk vinden wij het eerste optreden<br />
van Glenn tijdens een kerstconcert<br />
van André Rieu. Hij speelde als herdertje<br />
de intro van ‘The Little Drummer Boy’, net<br />
zeven jaar oud. En dat deed hij perfect.<br />
Samen zaten we met kerst op de bank en<br />
keken we naar de uitvoering. Op zo’n<br />
moment loop je o<strong>ver</strong> van trots. Een paar<br />
jaar later, toen hij elf was, speelde hij<br />
samen met Marcel de Bolero van Ravel in<br />
Berlijn. En nu is hij officieel het jongste lid<br />
van het André Rieu Orkest en toert hij al<br />
op 21-jarige leeftijd de wereld rond. Een<br />
droom. Maar het is ook keihard werken.<br />
<strong>De</strong> show die Rieu neerzet vraagt 200%<br />
<strong>Weller</strong>magazine APPEL
aan inzet. Elk concert moet perfect zijn.<br />
Daarbij is Marcel, die vanaf het prille begin<br />
met Rieu samenspeelt, altijd veel van huis<br />
geweest. Onze Nicole heeft er daardoor<br />
vaak alleen voor gestaan bij de opvoeding<br />
van de drie jongens. Daar hebben wij veel<br />
respect voor.”<br />
Voor iedereen<br />
En dan zou je zeggen dat je na een wereld-<br />
tournee met Rieu een kleine muzikale<br />
pauze inlast. Niets is minder waar in het<br />
geval van de Falizes. Thuis werkt het hele<br />
gezin mee aan de doorbraak van Lift-Off.<br />
<strong>De</strong>ze (percussie)groep is iets totaal<br />
nieuws: kleinkunst, theater en visueel<br />
spektakel in één spetterende show. Na<br />
een succesvol kerstconcert in 2011<br />
besloot de familie afgelopen zomer een<br />
muzikaal weekend te organiseren voor<br />
heel Heerlerheide. Een nieuwe traditie<br />
lijkt hiermee geboren. Want geef toe, wat<br />
is nu een leven zonder muziek…<br />
Thuis werkt het hele<br />
gezin mee aan de<br />
doorbraak van Lift-Off
<strong>Weller</strong>magazine APPEL<br />
In de woonvorm Elfmorgenstraat wonen<br />
mensen zelfstandig maar met begeleiding<br />
van Mondriaan, instelling voor geestelijke<br />
gezondheidszorg.<br />
Op deze pagina’s krijgt u een impressie<br />
van de veertiende tentoonstelling<br />
Allemaal Anders die Frans Timmermans,<br />
oud-staatssecretaris van Buitenlandse<br />
Zaken, op 5 november opent in Mondriaan.<br />
<strong>De</strong> werken zijn van cliënten, ex-cliënten<br />
en medewerkers van Mondriaan.<br />
<strong>Weller</strong> en Mondriaan zijn al een tijdje<br />
bevriend. Tijdens de <strong>Weller</strong>dag van 2009<br />
hebben medewerkers van <strong>Weller</strong> cliënten<br />
van Mondriaan een dagje uit bezorgd. Dat<br />
was ge<strong>niet</strong>en.<br />
Via de woonvorm aan de Elfmorgenstraat<br />
in Schandelen is het contact gebleven.<br />
Cliënten van Mondriaan wonen hier zelfstandig<br />
in een appartementencomplex<br />
KUNST & CULTUUR<br />
midden in de stad. Ze koken zelf, <strong>ver</strong>zorgen<br />
zichzelf en zijn ook financieel zelfstandig.<br />
Het merendeel heeft betaald werk, anderen<br />
volgen een vorm van dagbesteding. En in<br />
de avonduren en weekenden wordt veel<br />
gezamenlijk georganiseerd, onder andere<br />
in de gemeensch<strong>appel</strong>ijke ruimte en in de<br />
grote binnentuin. Zo letten de bewoners<br />
ook onderling een beetje op elkaar.<br />
Ontmoeten<br />
Voor Allemaal Anders maken we <strong>niet</strong><br />
alleen twee pagina’s in dit magazine maar<br />
ook een etalage van de <strong>Weller</strong>ij in Heerlen<br />
vrij. <strong>De</strong> expositie maakt deel uit van de<br />
culturele en creatieve manifestatie<br />
‘Allemaal Anders’ die Mondriaan jaarlijks<br />
organiseert voor (ex)cliënten, (ex)medewerkers<br />
en relaties. Het programma bevat<br />
allerlei cultureel uitdagende activiteiten,<br />
zoals excursies, workshops, concerten,<br />
theateruitvoeringen en lezingen. <strong>De</strong> ene<br />
keer gaan cliënten van Mondriaan op stap,<br />
bijvoorbeeld voor een Meet&Greet met<br />
Opera Zuid of naar de studio van TVL om<br />
buitenshuis nieuwe ervaringen op te doen,<br />
hun horizon te <strong>ver</strong>breden en mensen te
<strong>Weller</strong>magazine APPEL
<strong>De</strong> expositie maakt deel uit van de<br />
culturele en creatieve manifestatie<br />
‘Allemaal Anders’ die Mondriaan<br />
jaarlijks organiseert voor (ex)cliënten,<br />
(ex)medewerkers en relaties.
ontmoeten. Bij de andere activiteit zijn het<br />
juist de cliënten zelf die de deuren openen<br />
voor hun omgeving: voor een workshop,<br />
een presentatie, een gezellige bijeenkomst<br />
of zoals nu, een tentoonstelling van hun<br />
creatieve werken.<br />
Komt u kijken?<br />
<strong>De</strong> tentoonstelling Allemaal Anders is van<br />
5 t/m 28 november te zien in de filmzaal<br />
en het restaurant van Mondriaan aan de<br />
John F. Kennedylaan 301 in Heerlen. U bent<br />
van harte uitgenodigd om een kijkje te<br />
nemen. Hoe meer mensen er langskomen<br />
des te beter, want zo zorgt ook deze tentoonstelling<br />
voor een leuke en misschien<br />
zelfs on<strong>ver</strong>getelijke ontmoeting met andere<br />
mensen. Zoals we allemaal anders zijn<br />
maar samen de samenleving vormen.<br />
Wilt u nog meer werken zien? Loop dan<br />
ook langs de <strong>Weller</strong>ij waar we een speciale<br />
Mondriaan-etalage hebben ingericht of ga<br />
naar Kunstuitleen <strong>De</strong> Stijl (Heerlenersteenweg<br />
1B, Kerkrade), waar je werken<br />
tijdelijk kunt lenen.<br />
Zo dichtbij<br />
Jij bent zo dicht<br />
Bij<br />
Ik zie de tranen in je ogen<br />
En wel duizend regenbogen<br />
Je hart voelt als het mijne<br />
Al je liefde, al je pijn<br />
Zo dichtbij<br />
Jij bent zo dicht<br />
Bij<br />
Marco Borsato, Dichtbij
<strong>Weller</strong>magazine APPEL<br />
Op www.mondriaan.eu vindt u meer<br />
informatie o<strong>ver</strong> het ‘Allemaal Anders’programma<br />
en de openingstijden van<br />
de tentoonstelling.
“Als wij tegelijk op onze gsm<br />
een sms-je binnenkrijgen,<br />
weten we hoe laat het is.<br />
En dat iemand in onze<br />
buurt in nood is.”<br />
GEZONDHEID<br />
<strong>Weller</strong>magazine APPEL
“Wij hadden vroeger een drukke zaak thuis.<br />
Ik vroeg mij toen steeds vaker af wat ik<br />
moest doen als er iets met een klant<br />
gebeurde. Als bijvoorbeeld iemand een<br />
hartaanval kreeg. Ik besloot <strong>niet</strong> langer te<br />
piekeren maar een EHBO-cursus te volgen.<br />
Die smaakte naar meer. Dus volgden Lotus-<br />
en AED-trainingen. Gelukkig twijfelde ook<br />
Yvonne, toen zij 18 werd, geen seconde<br />
om de diploma’s te halen waarmee zij<br />
levens kan redden. Het zorgen zit gewoon<br />
in onze genen.”<br />
“Als EHBO’er bieden wij Eerste Hulp Bij<br />
Ongevallen”, legt Chrisje Altberz uit.<br />
“Als lid van het AED-netwerk in Heerlen<br />
springen wij ook in als iemand in Heerler-<br />
heide getroffen wordt door een hartinfarct<br />
of hartstilstand. Dan zijn de eerste zes<br />
minuten van heel groot belang. Dus is het<br />
ook belangrijk dat er iemand binnen die<br />
kring van zes minuten woont die snel kan<br />
beginnen met reanimeren. Als hierbij zo<br />
snel mogelijk met een defibrillator (AED)<br />
een elektroshock wordt toegediend, is er<br />
50 tot 70% kans op herstel van het hartritme.<br />
Dan is de kans dus groot dat de<br />
patiënt het redt. Je kunt ons dan ook het<br />
beste zien als de schakel tussen de hulpdiensten<br />
en de patiënt. Als er een melding<br />
binnenkomt bij de ambulance en elke<br />
seconde telt, dan zijn wij vanuit de buurt<br />
vaak eerder ter plekke en kunnen we al<br />
beginnen met reanimeren.”
“Je kunt ons dan ook<br />
het beste zien als de<br />
schakel tussen de<br />
hulpdiensten en de<br />
patiënt”<br />
LOTUS<br />
Als Lotus-vrijwilliger werkt Chrisje mee<br />
aan de trainingen die de hulpdiensten<br />
organiseren om zich voor te bereiden op<br />
grote rampen. Chrisje: “Die trainingen<br />
zijn levensecht. Ik <strong>ver</strong>richt dan zelf geen<br />
handelingen maar ben slachtoffer van<br />
bijvoorbeeld een groot ongeval, een ontploffing<br />
of een natuurramp. Spectaculair<br />
geschminkt vaak. Het lijkt daardoor<br />
misschien een toneelstuk maar voor mij is<br />
het toch meer dan dat. Ik leer elke keer<br />
weer nieuwe technieken en handelingen<br />
die mij als EHBO’er van pas komen. En<br />
ook voor de begeleiding van de patiënt<br />
zijn deze trainingen leerzaam: zoals de<br />
professionals mij behandelen, behandel ik<br />
de mensen die ik zelf help met mijn zorg,<br />
namelijk als een professional.”<br />
Voldoening<br />
“Na het behalen van mijn EHBO-diploma<br />
heb ik eerst een paar keer o<strong>ver</strong> de schouders<br />
van Chrisje meegekeken. En we<br />
hebben ook veel gesproken o<strong>ver</strong> situaties<br />
die ik tegen zou kunnen komen”, <strong>ver</strong>volgt<br />
Yvonne. “<strong>De</strong> eerste reanimatie die ik daarna<br />
zelfstandig moest doen, had enorm<br />
veel impact. Een oudere man had een<br />
hartstilstand en in mijn enthousiasme<br />
brak ik tijdens de reanimatie drie van zijn<br />
ribben. Dat kan snel gebeuren. Maar ik<br />
was helemaal van slag. <strong>De</strong> eerstvolgende<br />
oproep via mijn gsm stond ik echter meteen<br />
weer klaar. Dan stroomt de adrenaline<br />
door mijn bloed en wil ik helpen. Niet<br />
denken maar doen; in dat opzicht lijk ik<br />
heel erg veel op mama. Aan de andere<br />
kant hoop ik dat iemand anders minstens<br />
zo snel opspringt om mij te helpen als dat<br />
nodig mocht zijn. Wij redden levens. En<br />
dat geeft enorm veel voldoening.”<br />
<strong>Weller</strong>magazine APPEL
“Niet denken maar<br />
doen; in dat opzicht<br />
lijk ik heel erg veel op<br />
mama”
GENERATIES
“Onze stamboom is geworteld in die fijne<br />
wijk rond de Eik. Je ziet steeds meer mensen<br />
van vroeger terugkomen. <strong>De</strong> band met de<br />
plek waar je opgegroeid bent, blijkt dan<br />
toch sterker.”
<strong>De</strong> familie Vrösh-Bour is met dertien man<br />
<strong>niet</strong> uitzonderlijk groot. Wel uitzonderlijk<br />
hecht. Kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen<br />
wonen in een cirkel van nog<br />
geen honderd meter rond <strong>De</strong> Eik waar opa<br />
en oma wonen. “Zonder uitzondering zijn<br />
wij <strong>ver</strong>knocht aan onze wijk.”<br />
1e generatie<br />
Truus (72) en Nico (82)<br />
“Wij <strong>ver</strong>huisden in 1977 naar Eikenderveld.<br />
Vanwege de sloop van onze woning<br />
hebben we een paar jaar nog in Schandelen<br />
gewoond. Maar toen wij de kans kregen om<br />
terug te keren naar Eikenderveld, hebben<br />
we deze met beide handen gegrepen.<br />
Het is zo gezellig bij de kinderen in de<br />
buurt. Zeker met al die kleinkinderen en<br />
baby’tjes. Als de meiden met hun kleintjes<br />
langslopen wordt er altijd gezwaaid. Zo<br />
krijg je <strong>niet</strong> alleen een kans om mee te<br />
ge<strong>niet</strong>en van wat de kinderen meemaken<br />
maar blijf je ook betrokken. Als het kan<br />
helpen wij een handje mee. Niet als vaste<br />
oppas, dat kan <strong>niet</strong> meer. Maar wij kunnen<br />
wel broodjes smeren en soep maken als<br />
er geklust of <strong>ver</strong>huisd wordt.”<br />
2e generatie<br />
Wanda (46) en John (49)<br />
“Met de komst van elk kind zijn wij<br />
<strong>ver</strong>huisd: vanuit de Limburgiastraat naar<br />
de Elfmorgenstraat om via de Willemstraat<br />
definitief neer te strijken in Eikenderveld.<br />
Hier wonen wij sinds 1996 en gaan wij<br />
nooit meer weg. We zijn <strong>ver</strong>knocht aan<br />
deze buurt. Onze beste vrienden en beide<br />
ouders wonen hier. Onze kinderen en<br />
kleinkinderen zijn dichtbij en samen zijn we<br />
lid van de leukste <strong>ver</strong>enigingen die ook<br />
al zo <strong>ver</strong>vlochten zijn met Eikenderveld.<br />
<strong>De</strong> hele familie loopt mee met onze<br />
carnavalsclub ‘Toeter Musica’ en geregeld<br />
gaan wij met de Heerlense reuzen-<br />
<strong>ver</strong>enigingen en reus Julius op pad. Met<br />
deze club lopen we optochten o<strong>ver</strong> de<br />
hele wereld. Eikenderveld is vooral thuis.<br />
Elke dag loopt er wel iemand binnen of<br />
moet er even opgepast worden. Hartstikke<br />
gezellig. En met feestdagen zit iedereen<br />
bij ons aan tafel. Voor een gezellig etentje<br />
of een BBQ in de achtertuin staat onze<br />
deur altijd open voor de hele familie.”<br />
<strong>Weller</strong>magazine APPEL
3e en 4e generatie:<br />
Wesley (26) en Iris (22)<br />
<strong>De</strong>nise (22) en Joppe (25)<br />
> Mees (8 maanden)<br />
Sanne (20) en Patrick (24)<br />
> Quinn (6 maanden)<br />
Brandon (11)<br />
“Steeds meer mensen die hier<br />
opgegroeid zijn keren terug. Kom je<br />
ineens iemand met wie je zelf op<br />
de basisschool hebt gezeten, tegen<br />
op straat”<br />
“Eikenderveld lijkt een dorp in de stad.<br />
Alles wat wij nodig hebben is hier. Crèches<br />
en speelruimte voor de kleintjes. Een goede<br />
basisschool die <strong>niet</strong> al te groot is. Andere<br />
kinderen om mee te spelen, want er<br />
wonen veel jonge gezinnen in de wijk. En<br />
laten we onze oppas <strong>niet</strong> <strong>ver</strong>geten. Papa en<br />
mama staan altijd voor ons klaar. Daarbij<br />
is het fijn dat <strong>niet</strong> alleen het centrum van<br />
de stad op loopafstand ligt, maar ook het<br />
station en een van de mooiste natuurgebieden<br />
in de regio. Terworm is heerlijk<br />
om te wandelen. Je ziet de wijk momenteel<br />
<strong>ver</strong>anderen en <strong>ver</strong>jongen. Steeds meer<br />
mensen die hier opgegroeid zijn keren<br />
terug. Kom je ineens iemand met wie je<br />
zelf op de basisschool hebt gezeten,<br />
tegen op straat. Daardoor groeit ook de<br />
saamhorigheid weer en krijgen hopelijk<br />
ook onze kinderen een sterke band met<br />
die fijne wijk rond de oude Eik.”
1 Boekje<br />
‘<strong>De</strong> <strong>appel</strong> <strong>valt</strong> <strong>niet</strong> <strong>ver</strong> van de boom,<br />
maar wel in de tuin van de buurman…’<br />
Boekhandel <strong>De</strong> Plantage, € 12,50<br />
2 iPod<br />
‘<strong>De</strong> trendy Apple’<br />
Mediamarkt, € 49,99<br />
3 Parfum<br />
‘Appeltjes fris’<br />
Ici Paris, € 29,75<br />
4 Vaas met <strong>appel</strong>s<br />
‘Frisse blikvanger’<br />
Xenos (excl. Appels), € 10,99<br />
5 Appel streekgerechten<br />
‘Appeltjes voor de dorst’<br />
VVV-Zuid Limburg, vanaf € 1,25<br />
6 Fotolijst<br />
‘Als twee druppels water…’<br />
Tabaktief Daarzo, € 15,95<br />
7 Appel streekgerechten<br />
‘Appeltjes voor de dorst’<br />
VVV-Zuid Limburg, vanaf € 1,25<br />
5<br />
<strong>Weller</strong>magazine APPEL
1<br />
3<br />
6 7<br />
2<br />
4
<strong>Weller</strong>magazine APPEL
Fathers be good to your daughters<br />
Daughters will love like you do<br />
Girls become lo<strong>ver</strong>s who turn into mothers<br />
So mothers be good to your daughters, too<br />
Daughters, John Mayer<br />
<strong>De</strong> <strong>appel</strong> blijft soms écht<br />
heel dicht bij de boom.<br />
Zowel moeder Wilma als<br />
dochter Petra treedt <strong>niet</strong><br />
graag op de voorgrond.<br />
Maar achter de schermen<br />
gaan de handen uit de<br />
mouwen: voor iedereen die<br />
hulp kan gebruiken.<br />
Hoogste tijd om de rollen<br />
eens om te keren.<br />
WELLNESS
Maandag 16 juli rond 10.00 uur stappen<br />
Wilma (60) en Petra (23) Kole uit Brunssum<br />
in hartje Heerlen uit de bus. Moeder en<br />
dochter zijn op weg naar Visagie La Vista<br />
in de Morenhoek voor een <strong>ver</strong>wendagje.<br />
“Jeetje, we zien er écht mooi uit”, lacht<br />
Wilma als zij de salon <strong>ver</strong>laat voor de<br />
fotoreportage.<br />
Wilma zit geen dag stil. Als lid van de<br />
Gehandicaptenraad en de Wmo-raad<br />
Brunssum adviseert zij de gemeente en<br />
bijvoorbeeld ook <strong>Weller</strong> o<strong>ver</strong> de aanpassingen<br />
die nodig zijn om woningen, winkels<br />
en gebouwen beter toegankelijk te maken<br />
voor mensen met een beperking. Petra is<br />
net klaar met haar vrijwilligerswerk voor de<br />
Parade. Samen werken moeder en dochter<br />
voor het Reumafonds en Schuttershof.<br />
En dan is er nog het internationale<br />
Damtoernooi: hiervoor is het hele gezin<br />
Kole in touw met opbouwen, de catering<br />
en – als alle wedstrijden gespeeld zijn –<br />
het opruimen.<br />
Onmisbaar<br />
“Wij doen het vrijwilligerswerk graag maar<br />
vooral ook omdat bepaalde activiteiten<br />
<strong>niet</strong> meer kunnen plaatsvinden zonder de<br />
inzet van vrijwilligers”, legt Wilma uit.<br />
“Zo maken wij graag een uurtje vrij om<br />
bewoners van Schuttershof naar de kerk te<br />
begeleiden. Een evenement als de Parade<br />
kan al helemaal <strong>niet</strong> zonder vrijwilligers.<br />
En dat geldt ook voor het damtoernooi.<br />
Dit jaar hebben wij voor de 22ste keer<br />
meegeholpen. <strong>De</strong> dagen zijn lang maar<br />
ook gezellig, zeker omdat ons hele gezin<br />
van de partij is.”<br />
Helemaal anders<br />
Hoe heerlijk is het dan om je aan het<br />
begin van de vakantie eens goed te laten<br />
<strong>ver</strong>wennen. Moeder en dochter worden<br />
bij Visagie la Vista in de watten gelegd<br />
met een nieuw kapsel en make-up.<br />
Petra: “Normaal draag ik geen make-up.<br />
Eigenlijk weet ik helemaal <strong>niet</strong> zo goed<br />
hoe ik mij op zou moeten maken. Tijdens<br />
de visagie hebben we tips gekregen, o<strong>ver</strong><br />
de reiniging van de huid en de kleuren die<br />
bij ons passen. Ik moet zeggen dat het<br />
eindresultaat <strong>ver</strong>rast. Ik voel mij helemaal<br />
anders en ook mam ziet er prachtig uit.”<br />
Wilma: “Als ik mij thuis opmaak, heb ik<br />
vaak last van tranende ogen en de lippenstift<br />
heb ik meestal al binnen een uurtje<br />
‘opgegeten’. <strong>De</strong>ze make-up prikt <strong>niet</strong> en<br />
blijft zitten. Het ziet er inderdaad mooi<br />
uit. Ook bij Petra; die kleuren staan haar<br />
prachtig.” Visagiste Ans Cornelissen is<br />
tevreden o<strong>ver</strong> het eindresultaat. “Als<br />
moeder en dochter het zelf mooi vinden,<br />
ben ik ook gelukkig. Je komt het <strong>niet</strong> meer<br />
vaak tegen dat mensen geen make-up<br />
gebruiken. Met enkele eenvoudige tips en<br />
goede producten kun je het gezicht dan<br />
helemaal laten stralen en daarna ook thuis<br />
zelf goed aan de slag.”<br />
<strong>Weller</strong>magazine APPEL
<strong>Weller</strong>actie<br />
Wilt u zich ook een keertje<br />
professioneel laten opmaken, dan<br />
hebben wij een mooie actie voor u.<br />
Als huurder van <strong>Weller</strong> betaalt u bij<br />
Visagie La Vista (met de bon)<br />
€ 17,50 in plaats van € 25,- voor<br />
een trendy make-up (exclusief<br />
haarstyling). Ook organiseert La<br />
Vista make-upworkshops en vanaf<br />
komend najaar wordt de salon<br />
uitgebreid met haarstyling.<br />
<strong>De</strong>ze aanbieding is geldig tot het<br />
einde van het jaar.<br />
Kijk op www.visagielavista.nl voor<br />
meer informatie.<br />
✂<br />
fotografie: Marcel van Hoof<br />
make-up: Ans Cornelissen<br />
“Wij doen het vrijwilligerswerk graag maar<br />
vooral ook omdat bepaalde activiteiten <strong>niet</strong><br />
meer kunnen plaatsvinden zonder de inzet<br />
van vrijwilligers”
KUNST & CULTUUR<br />
<strong>Weller</strong>magazine APPEL
“Onze meiden zijn opgegroeid met muziek.<br />
Maar ze hebben ook talent meegekregen.<br />
Toen ze klein waren zaten zij voor ons op de<br />
eerste rij, nu zitten wij vooraan als zij op het<br />
podium staan.”<br />
Zodra de voordeur van huize Kokkelkoren<br />
op de Heerlerbaan openzwaait klinkt<br />
klassieke muziek. “Meteen als wij opstaan<br />
gaat de muziek aan en het wordt pas<br />
weer stil in huis als wij de deur uitgaan of<br />
onze ogen sluiten. Wendy en Tessa zijn<br />
opgegroeid met muziek. Het is een deel<br />
van ons leven.”
U kent Wendy Kokkelkoren misschien als<br />
zangeres bij vroeger André Rieu en Opera<br />
Zuid. Tegenwoordig betreedt zij de podia<br />
in binnen- en buitenland als vaste zangsoliste<br />
van Guido’s Orchestra, samen met<br />
echtgenoot Guido Dieteren – bekend van<br />
de jaarlijkse ‘Symphonica in Rosso’-reeks<br />
in het Gelredome; dit jaar met Doe Maar.<br />
Tessa zit ook <strong>niet</strong> stil. Samen met Wendy<br />
heeft zij de cd ‘Feelings’ opgenomen en<br />
als duo sieren de zusjes Kokkelkoren<br />
menig feest of bijzondere gelegenheid<br />
vocaal op.<br />
Muzikaal in hart en nieren<br />
Aan de wieg van de beide gouden keeltjes<br />
staan vader Henk die ruim 48 jaar in<br />
Harmonie St. Jozef speelde, terwijl moeder<br />
Alice zo lang ze het zich kan herinneren<br />
zingt. “Ook mijn eigen moeder zong altijd:<br />
tijdens het koken of het poetsen kwamen<br />
alle bekende operettes, beroemde aria’s<br />
uit de opera en gezellige liedjes uit de<br />
jaren ’40 of ’50 voorbij. Ze had een<br />
prachtige stem en heeft mij gestimuleerd<br />
om ook muziek te maken. Zo begon ik op<br />
mijn negende met gitaarles. Daarna heb<br />
ik nog accordeon gespeeld en piano- en<br />
zangles gehad. Maar in tegenstelling tot<br />
mijn eigen dochters had ik de moed <strong>niet</strong><br />
om voor publiek te spelen. Dat <strong>ver</strong>anderde<br />
toen ik lid werd van het jongerenkoor.<br />
Sinds 1969 zing ik mee met het kerkelijk<br />
zangkoor St. Caecilia van de Heerlerbaan<br />
en in de tussentijd heb ik ook nog met het<br />
Limburgs Concertkoor gezongen. Optreden<br />
is met een koor geen enkel probleem, puur<br />
omdat je er <strong>niet</strong> alleen voor staat. Ik zong<br />
vroeger zelfs solo’s, maar ja, dan wel weer<br />
met de nodige kriebels in de buik.”<br />
Trots<br />
Podiumvrees is de beide dochters daarentegen<br />
vreemd. Alice: “Op haar negende<br />
stond Wendy al op een podium voor<br />
ongeveer 800 man bij de Soundmixshow.<br />
Fantastisch vond ze het. Tegenwoordig<br />
draait ze haar hand <strong>niet</strong> om voor de grotere<br />
zalen en stadions. Ongelofelijk. Wij zijn<br />
trots op alles wat de meiden doen, of dat<br />
nu een mooie begrafenismis is die mensen<br />
troost biedt of een optreden voor de Duitse<br />
televisie: ze doen het goed. Het is dan<br />
toch maar je dochter die daar staat. Maar<br />
dat ene volkslied van Macedonië dat zij<br />
voor een wedstrijd samen zonder muzikale<br />
begeleiding zongen in een afgeladen vol<br />
Amsterdam Arena, dat was voor ons echt<br />
on<strong>ver</strong>getelijk. Zo mooi en puur. Dan hoor<br />
je de kwaliteit van hun stemmen. Die hoge<br />
C haalde ik vroeger ook. Nu <strong>niet</strong> meer;<br />
ik zing alleen nog maar voor mijn plezier<br />
en hoef er <strong>niet</strong>s voor te laten. <strong>De</strong> meiden<br />
wel: met talent alleen kom je er <strong>niet</strong>, op<br />
hoog niveau zingen is topsport.”<br />
<strong>Weller</strong>magazine APPEL
“Ook mijn eigen moeder<br />
zong altijd: tijdens het koken<br />
of het poetsen kwamen<br />
alle bekende operettes,<br />
beroemde aria’s uit de<br />
opera en gezellige liedjes<br />
uit de jaren ’40 of ’50<br />
voorbij”
<strong>Weller</strong>magazine APPEL
WERELDS<br />
“Voor ons bestaan geen grenzen. Wij wonen<br />
waar wij ons thuis voelen. Dat is nu hier,<br />
maar kan zo weer ergens anders zijn.”
Met kinderen en kleinkinderen in Zuid-<br />
Afrika, Engeland, Schotland, Portugal en<br />
<strong>niet</strong> te <strong>ver</strong>geten ons eigen ‘sjoene’<br />
Brunssum, kun je gerust stellen dat de<br />
familie Crompvoets avontuurlijke wereldburgers<br />
zijn. Aan de wieg van dit grenso<strong>ver</strong>schrijdende<br />
‘gen’ staan oma Annie en<br />
opa Willem Crompvoets. In 1969 pakten zij<br />
hun boeltje en vier kids op om naar Zuid-<br />
Afrika te emigreren. “Als je ons morgen in<br />
het vliegtuig zou zetten richting Australië,<br />
is het ook goed.”<br />
Naar Zuid-Afrika<br />
“Heerlijk toch, dat de kinderen zich <strong>niet</strong><br />
door grenzen laten belemmeren maar hun<br />
geluk zoeken waar dat voor hen het beste<br />
lijkt.” Annies ogen glinsteren als zij o<strong>ver</strong><br />
de avonturen van haar kroost <strong>ver</strong>telt.<br />
Ze kijkt rond in haar woonkamer, waar<br />
schilderijen en beelden van leeuwen en<br />
olifanten herinneren aan haar eigen<br />
avontuur. “In 1969 emigreerden goede<br />
vrienden van ons naar Zuid-Afrika. Willem<br />
en ik keken elkaar aan en besloten mee<br />
te gaan. Nederland zat vol, terwijl de<br />
kansen in Zuid-Afrika, dat in die tijd aan<br />
zijn economische ontwikkeling begon, voor<br />
het oprapen lagen. In ‘no time’ waren de<br />
papieren bij de ambassade geregeld en<br />
zaten we met onze vier kinderen tussen 4<br />
en 10 jaar in het vliegtuig. Zij zijn in Afrika<br />
opgegroeid en hebben het er altijd naar<br />
hun zin gehad.”<br />
Richting Portugal<br />
Dochter Anjès (48) <strong>ver</strong>liet Zuid-Afrika als<br />
eerste in 1992. Zij kwam echter <strong>niet</strong> naar<br />
huis, naar Nederland, maar bleef hal<strong>ver</strong>wege<br />
in Portugal steken. “Ik had mijn man<br />
in Zuid-Afrika leren kennen, maar het werd<br />
daar steeds moeilijker om werk te vinden<br />
en een bestaan op te bouwen. Wij zijn<br />
daarom naar het geboorteland van mijn<br />
man <strong>ver</strong>huisd. Daar is het nu echter <strong>niet</strong><br />
veel beter: boven de 40 jaar, zelfs boven<br />
de 25 vind je er bijna geen werk meer.<br />
Vandaar dat ik drie jaar geleden met mijn<br />
dochters terug ben gekomen naar Nederland.<br />
Eerst heb ik een tijdje naast mijn<br />
ouders gewoond op de bovenste etage van<br />
de flat Achter de Locht in Brunssum. Maar<br />
met kinderen is een huis toch prettiger.<br />
We hebben het hier weer heerlijk: de<br />
meiden spreken Engels, Portugees,
<strong>Weller</strong>magazine APPEL<br />
Nederlands én Limburgs en kunnen zich<br />
goed aanpassen. Daardoor kunnen ze<br />
straks o<strong>ver</strong>al op de wereld aan de slag.<br />
Ik zal ze nooit tegenhouden, omdat ik zelf<br />
ervaren heb hoe heerlijk het kan zijn om<br />
je boeltje op te pakken en op een andere<br />
plek een nieuw bestaan op te bouwen.”<br />
‘Toes’<br />
Ook Annie en Willem onderstrepen het<br />
voordeel om zo nu en dan eens, zoals zij<br />
het zelf zeggen, te <strong>ver</strong>kassen. “Alles wat je<br />
lief is neem je mee, de rest koop je nieuw.<br />
Heerlijk. En kijk eens waar wij na al die<br />
jaren terecht zijn gekomen. Het uitzicht<br />
dat wij vanuit onze flat hebben, is minstens<br />
zo mooi als onze tuin in Afrika. Alleen hoef<br />
ik het land nu <strong>niet</strong> zelf te onderhouden. Het<br />
leukste is dat wij ook hier weer naast goede<br />
vrienden wonen die wij sinds 1969 kennen.<br />
Als je de mensen van wie je houdt maar<br />
bij je hebt, al is het in je hart, dan maakt<br />
het toch <strong>niet</strong> uit waar je woont!”<br />
“In 1969 emigreerden<br />
goede vrienden van ons<br />
naar Zuid-Afrika. Willem en<br />
ik keken elkaar aan en<br />
besloten mee te gaan”
<strong>Weller</strong>magazine APPEL
Zo groot als de <strong>ver</strong>schillen tussen de<br />
FAMILIE<br />
generaties soms zijn, zo opvallend zijn vaak<br />
ook de o<strong>ver</strong>eenkomsten.<br />
Mirjam Naberhuis heeft net zoals haar<br />
moeder Annie Naberhuis één dochter en<br />
twee zoons. Maar hier houdt de gelijkenis<br />
<strong>niet</strong> op, zo blijkt al snel uit een gesprek<br />
o<strong>ver</strong> karakters, opvoeden en alles wat<br />
moeder en dochter belangrijk vinden in<br />
het leven. Zo belangrijk zelfs, dat zij het<br />
meegeven aan hun kinderen.<br />
Annie: “Ik houd van gezelligheid. Toen de<br />
kinderen nog thuis woonden waren de<br />
vrijdagavonden heilig. Met lekkere hapjes<br />
en chips op de bank of samen een spelletje<br />
doen. Ik was ook altijd thuis om de kinderen<br />
na school met een kopje thee op te vangen.<br />
En hen <strong>ver</strong>volgens te stimuleren om aan<br />
het huiswerk te beginnen. Ik wilde dat ze<br />
iets van hun leven zouden maken.”<br />
Mirjam: “Dat Bourgondische vind ik ook<br />
belangrijk. We bakken en koken wat af.<br />
Intussen zijn de kinderen groot genoeg dat<br />
ze ook zelf lekkere hapjes kunnen maken.<br />
Daarbij vind ik het belangrijk dat kinderen<br />
leren wat zij eten en hoe je bewust en<br />
duurzaam voor producten uit de omgeving<br />
kunt kiezen. Kant en klaar is misschien<br />
wel makkelijk maar <strong>niet</strong> altijd lekker.”<br />
Annie: “We zijn ook allebei echte handelaren.<br />
Niet zozeer bij de supermarkt, maar<br />
bij de aanschaf van dure spullen sla ik<br />
automatisch aan het onderhandelen o<strong>ver</strong><br />
de prijs. Mijn man vindt het vreselijk,<br />
maar ik ben blij met elk tientje dat ik zo<br />
kan besparen.”<br />
Mirjam: “Ik houd van een open en eerlijke<br />
band met de kinderen. Door open te zijn<br />
in wat je meemaakt, leren kinderen dat ze<br />
met alles bij je terecht kunnen. En dat ze<br />
fouten kunnen maken maar deze ook weer<br />
kunnen herstellen. Daarbij zijn wij echte<br />
gevoelsmensen. <strong>De</strong> tranen vloeien snel,<br />
al is het vanwege een tekening of een<br />
briefje van de kinderen. Maar dat hoeft<br />
<strong>niet</strong> negatief te zijn. Integendeel. Zo nu<br />
een dan een traan kan ook mooi zijn.”
Annie: “Mirjam is wel een stuk serieuzer<br />
dan ik ben. En sportie<strong>ver</strong>: vroeger al wilde<br />
je altijd winnen.”<br />
Mirjam: “Dat zie ik ook in mijn eigen<br />
kinderen terug; de jongens willen graag<br />
de eerste zijn. Maar vooral zijn ze alle<br />
drie spontaan, eerlijk en respectvol naar<br />
anderen. Nu ze ouder worden kan ik er<br />
echt van ge<strong>niet</strong>en dat alle energie die wij<br />
in hun opvoeding hebben gestoken, <strong>niet</strong><br />
voor <strong>niet</strong>s is geweest.”<br />
Annie: “Dat klopt helemaal. Ik krijg vaak<br />
complimentjes o<strong>ver</strong> mijn kleinkinderen.<br />
Dan ben ik écht trots.”<br />
Stamboom<br />
Hoogste tijd om de proef op de som te<br />
nemen. Welke trekjes en wensen van hun<br />
moeder en oma zien de drie kinderen van<br />
Mirjam in zichzelf terug? Mayk: “Net zoals<br />
mama ben ik blond, heb ik blauwe ogen<br />
en ben ik spontaan. En ik ben anders dan<br />
anderen, <strong>niet</strong> doorsnee; dat is mijn moeder<br />
ook <strong>niet</strong>.” Micha: “Ik ben net zoals mama<br />
vastberaden. En ik ben blond, al geloof ik<br />
dat mama haar haren tegenwoordig<br />
<strong>ver</strong>ft.” En tenslotte Robin, de oudste<br />
dochter: “Ik ben sociaal, spontaan en ik<br />
trek mij dingen snel aan. Soms ben ik erg<br />
gevoelig. En van oma heb ik trouwens een<br />
rare knobbel op mijn voeten, dat slaat<br />
schijnbaar een generatie o<strong>ver</strong>.”<br />
“Net zoals mama ben ik<br />
blond, heb ik blauwe ogen<br />
en ben ik spontaan. En ik<br />
ben anders dan anderen,<br />
<strong>niet</strong> doorsnee; dat is mijn<br />
moeder ook <strong>niet</strong>”<br />
<strong>Weller</strong>magazine APPEL
“Door open te zijn in wat je<br />
meemaakt, leren kinderen<br />
dat ze met alles bij je<br />
terecht kunnen.”