Online betalen 2009 - Twinkle

7.4.2 Externe filtering
Het groeiende belang van e-identity - 91
Het gebruik van geautomatiseerde detectie-instrumenten om fraude vast te stellen neemt
toe. Deze instrumenten worden aangeboden door issuing banken, PSP‘s, IT- en
gespecialiseerde aanbieders. Ze maken gebruik van informatie die door kopers wordt
verstrekt, hetgeen vaak leidt tot extra handelingen om online transacties af te ronden.
Voorbeelden zijn het invullen van de 3–cijferige CVC code of het invoeren van een PIN-code
als onderdeel van Verified by Visa (VbV) of MasterCard SecureCode (MCSC) transacties.
Verderop in dit hoofdstuk wordt informatie over deze methodes verschaft. Voorbeelden van
fraudedetectie-instrumenten zijn:
− Address Verification Service (AVS): vergelijkt adresgegevens van de koper met de
gegevens zoals die staan vermeld in de database van de issuing bank. Deze dienst bestaat
alleen op landelijk niveau in de VS en is in mindere mate beschikbaar in Canada en het
Verenigd Koninkrijk. In Europa zijn er diverse issuing banken die vergelijkbare bestanden
bijhouden en die de informatie aanbieden aan winkeliers en PSP‘s. Vergeleken met AVS
zijn deze initiatieven versnipperd.
− Card Verification Code (CVC), ook bekend als Card Verification Number (CVN): het doel is
na te gaan of de persoon die de bestelling plaatst daadwerkelijk beschikt over de card.
Als een card gestolen is, is deze controle natuurlijk waardeloos, aangezien de persoon
die de card in zijn bezit heeft altijd toegang heeft tot deze code.
− Risicomanagement modules of fraudefilters. Dit zijn softwaremodules die door service
providers worden aangeboden. Een risicomanagementmodule bevat een reeks controles.
Iedere controle levert een bepaalde uitslag op. Als de uitslagen samen een bepaalde
waarde overstijgen, kan de winkelier besluiten een transactie automatisch te laten
afwijzen. Een winkelier kan de drempelwaarde zelf aanpassen. Een fraudefilter kan de
volgende onderdelen bevatten:
− Controles met zogenaamde ‗referral lists‘. Deze lijsten zijn gebaseerd op zwarte en
witte lijsten van credit cards, die in de loop van de tijd zijn opgebouwd of worden
gekocht van een betrouwbare gespecialiseerde bron.
− Het IP adres van het land waaruit de transactie wordt geïnitieerd. Veel winkeliers
blokkeren IP adressen van bepaalde landen.
− Controle van de sessie: monitort het betaalgedrag en het aantal pogingen binnen een
bepaald tijdsbestek. Een control op koopfrequentie kan onderdeel uitmaken van deze
procedure.
− Controle op consistentie. Een combinatie van een aantal controles, bijvoorbeeld op emailadres,
naam, locatie.
− In/out of wallet challenges: kopers moeten gedurende het koopproces bepaalde
vragen beantwoorden om hun identiteit te vergelijken met het profiel dat de
winkelier of een derde partij heeft geregistreerd.
− Een hardware-georiënteerde ontwikkeling is het identificeren van de hardware,
waarbij informatie wordt verzameld m.b.t de configuratie van de computer die wordt
gebruikt om de transactie te doen.
Online betalen 2009