HANDBOEK - Inspectie Leefomgeving en Transport

C V L
4 Uitvoering vogelaanvaringspreventie
37
4.1 Achtergronden
Commissie Vogelaanvaringen Luchtvaartuigen
Het ecologisch beheer van de terreinen en de verjaagmethoden die in dit Handboek
zijn omschreven zijn sinds omstreeks 1960 bekend. Het bleek echter dat
verjaagmiddelen als angstkreten en lichtkogels en dergelijke slechts hulpmiddelen
zijn die min of meer waardeloos zijn zonder een goede personeelsinzet. Dat bleek al
voor het moment dat het noodzakelijk werd geacht te streven naar een zoveel
mogelijk vogelvrij dan wel vogelarm vliegveld. Dit hoofdstuk geeft aan welke
denkwijze en uitvoeringsmethoden moeten worden aangehangen om een effectief
beheer van de vogelpopulatie op een vliegveld te realiseren.
4.2 Vogelwaarneming en controle rondes
De titel van deze paragraaf is het startpunt van de vogelaanvaring-preventie.
Vroeger was het gebruikelijk dat een vogelwachter er op uit werd gestuurd om
vogels te verjagen als deze vanuit de verkeerstoren werden waargenomen. De
waarnemingen van de luchtverkeersleiders werden ondanks het gebruik van een
verrekijker en het goede zicht vanuit de verkeerstoren, bemoeilijkt door de grote
afstanden, golvingen in het terrein en dode hoeken. Slecht zicht, mist en regen en
getint glas is evenzo een nadeel. In de ochtend- en avondschemer neemt de
afstand waarop nog betrouwbaar vogels kunnen worden waargenomen af tot
enkele tientallen meters vanaf de verkeerstoren. De enige effectieve methode van
opsporing is regelmatige patrouille per auto zodat alle delen van de luchthaven van
nabij en vanuit diverse zichthoeken kunnen worden geïnspecteerd. Op regionale en
kleinere luchthavens is het duidelijk, respectievelijk onvermijdelijk dat de
vogelsignaleringstaak voornamelijk bij de verkeersleiders op de verkeerstoren rust.
In de praktijk zal de operationele dienst in samenwerking met de verkeersleiding de
vogels lokaliseren. Het verjagen wordt vervolgens door de operationele dienst
uitgevoerd.
Aanpak op kleinere vliegvelden:
De medewerkers moeten zich bewust zijn van de beperkingen in de vogelwaarneming. Zij moeten om
aanvullende rondritten vragen wanneer zich kritische omstandigheden voordoen. Aanvullende
informatie kan worden verkregen van vliegers en bijvoorbeeld ander onderhoudspersoneel;
Bekendheid met de plaatsen waar vogels zich ongezien schuil houden is essentieel;
Bij slecht zicht of slecht weer kan een verhoogde positie bijvoorbeeld vanaf een balkon verbetering
opleveren;
Leren rekening te houden met de beperkte middelen om de vogelproblemen aan te pakken is
belangrijker dan uitsluitend op verjaagacties aan te dringen.
Handboek Vogelaanvaringspreventie versie 1.0
Nederlandse Luchthavens november 2006