schefferkamp in de lier - Vereniging Officieren Verbindingsdienst

929 Afdeling Lichte Luchtdoelartillerie Territoriaal
Niet alleen de luchtmacht leverde de eerste bewoners, want tegelijkertijd betraden ook
landmachtbewoners het kamp: luchtdoelartilleristen. Vanaf het eerste conceptplan voor de
Nationale Luchtverdediging had men ingezien dat de luchtmacht ten nauwste moest
samenwerken met de luchtdoelartillerie, want een vijandelijk doel zou niet alleen met eigen
radar geleide jagers worden bestreden, maar ook vanaf de grond met luchtdoelartillerie. De
in 1947 gelijktijdig opgerichte Commissies Luchtverdediging en Luchtdoelartillerie
poogden beter inzicht te krijgen in de te verwachten coördinatieproblemen. Een van de
uitkomsten was, dat de negen territoriale afdelingen
lichte luchtdoelartillerie werden gecoloceerd met (onder
andere) navigatiestations en vliegvelden. Dat was de
reden dat in mei 1954 de uit Steenwijkerwold afkomstige
territoriale 929 Afdeling Lichte Luchtdoelartillerie en het
911 Luchtdoelartillerie detachement, beiden onder bevel
gesteld van 901 Luchtverdedigingskring, in het
Schefferkamp onderdak kregen.
Aan de afdeling werd de gebruikelijke accommodatie
toegewezen, evenals een geschutsloods voor de stalling
van de 40L60 vuurmonden en een afdak voor het
onderhoud. Ook werd een zogeheten Dometrainer
geplaatst, waarmee simulatieoefeningen konden worden
gehouden. Het navigatiestation en de afdeling beschikten samen over een
wachtgebouw/ziekenzaal, messes en kantines en een munitiemagazijn.
Veranderingen
Lang heeft deze situatie niet bestaan, want er kwamen veranderingen, die aanleiding
hadden kunnen geven tot de gedachte dat het nieuwe kamp het niet zou overleven.
Eind jaren vijftig wijzigde de NATO strategie, waardoor de verdedigingslinie verder naar
het oosten opschoof. Stonden vanaf begin 1955 de Nederlandse eenheden aan de Rijn-
IJssellinie, vanaf 1958 werd de Weser-Fuldalinie de hoofdverdedigingslinie en vanaf 1963
zelfs oost van de Weser. Dit alles had ingrijpende consequenties voor de territoriale taken:
verdediging werd ingeruild voor beveiliging. In Duitsland geplaatste Nike raketten namen
belangrijke luchtverdedigingstaken over, waardoor onder andere het NS ‘Zuid’ in 1961
buiten operationeel gebruik werd gesteld en met ingang van 1 juli 1964 werden zelfs de
negen territoriale afdelingen lichte luchtdoelartillerie opgeheven. Het leven in het kamp en
op de site werd daardoor fors beïnvloed: de afdeling verdween uit het kamp en het
navigatiestation kon overleven als opleidingsgroep.
De in 1956 ontvangen taak voor het verzorgen van een cursus voor gevechtsleider was een
neventaak, maar na 1961 ging het dan geheel buitengebruik gestelde navigatiestation
volledig als opleidingsinstituut voor het Meldings- en Gevechtsleidingsstelsel (M&G)
fungeren. Zodoende werd de naam van het NS ‘Zuid’ met ingang van 15 juli 1962 officieel
gewijzigd in Meldings- en Gevechtsleidings Opleidings Groep (MEGOG). Voor deze
opleidingen werd een gedeelte van de bunker gebruikt evenals de nog bestaande groene
keet en het Schefferkamp. In het kamp waren een extra legeringsbarak, bureaus en vier
extra leslokalen voor de M&G opleidingen nodig en moest de capaciteit van onder andere
de eetzaal worden uitgebreid.
In het niet-gebruikte deel van de immens grote bunker werd het Mechanisch Elektronische
Verwerking Administratieve Gegevens (MEVAG) ondergebracht. In 1963 werd de naam
van het MEVAG gewijzigd in Defensie Computer Centrum, later Duyverman Computer
Centrum (DCC). In 1997 werd deze een deel van de Defensie Telematica Organisatie
(DTO).