oktober - Hemus

De Maand van Hemus
oktober 2012
VIA VÉZELAY
en door naar Santiago, in z’n eentje
zie pagina 8
TOEREN IN BREDA
en in Rijn- en Duitsland
zie pagina 4 en 7
Eemhead 2012: voor de wind
Serieuze zaak
Hemus draait op vrijwillige inzet van de leden. En
we draaien lekker. Maar we draaien steeds op
dezelfde personen. Sommigen in de
Eemheadcommissie hebben de Eemhead nu voor
de tiende keer georganiseeerd. Dat wordt teveel.
Er is vernieuwing nodig. Ook in het bestuur, in de
redactie, in de Roeischool, in de sponsorccommissie,
in de klusgroep, in de barcommissie, in de
wedstrijdcommissie: overal is versterking nodig.
Neem je verantwoordelijkheid voor de club, meld
je voor welke rol dan ook aan via
vrijwilliger@hemus.nl.
Bij negentiende editie van de Hemusregatta die op zaterdag 29 september gehouden
werd, hadden niet alleen de roeiers de wind mee. Ook de organisatie verliep gladjes.
Lees het verslag op pagina 2
De Maand is erg vol, daarom hier:
Leuke sfeer tijdens de Eemhead
Kijk op hemus.nl/zwemmen Doe mee met de zwemtraining op maandagavond. Werken
aan zwemtechniek, conditietraining en zwemactiviteiten met een spelelemen, met Ank Verrips en
Desirée Berendsen als coaches. Leuk en lekker voor iedereen!
Kijk op hemus.nl/indoor Doe mee met de indoortraining op dinsdagavond. Een leuke en
actieve circuittraining op een stevige beat gegeven door een professionele fitnesstrainer, voor iedereen:
van beginner tot fanatieke wedstrijdroeier, van jong tot oud.
Kijk op hemus.nl/driekwart Drie wedstrijden op het water van ongeveer 2 km, van de
Malebrug tot de Driesluizenbrug, stroomopwaarts met vliegende start voor de Malebrug. Plus een
indoorwedstrijd over 1000 m op de ergometer. Alle boottypen en alle mogelijke ploeg-samenstellingen
kunnen meedoen.
Kijk regelmatig op hemus.nl/agenda Alle Hemus-aktiviteiten vind je daar.
30 september - 45 leden van de ‘Vereniging Ouders, Kinderen
en Kanker' hebben een middag geroeid en geërgometerd. Meer
in de volgende Maand.
De Maand van Hemus wordt negen- à tienmaal per
jaar aan alle leden van Roei vereniging Hemus toegezonden.
Redactie: Eugenie Collard, Ellen van Leeuwen, Koos
Termors huizen, Jos Wassink.
Niet meer op papier? Adreswijziging? Mail naar
leden administratie@hemus.nl
Kopij, foto’s en tips naar redactie@hemus.nl
Sponsor: Drukkerij Stampij, Amersfoort

De Maand van Hemus
oktober 2012
Eemhead 2012
Voor de wind
Amersfoort, 22 september - Bij negentiende editie van de Hemusregatta die op zaterdag 29 september gehouden werd, hadden niet alleen de roeiers de wind mee. Ook de
organisatie verliep gladjes.
-- door Jos Wassink
Dankzij de inzet van tientallen vrijwilligers, zes sponsors,
negen instanties, meer dan driehonderd roeiers en
gunstig gestemde weergoden verliep de Eemhead
geheel volgens draaiboek en was de sfeer op botenterrein
en rond de Villa uitstekend. Wel was het aantal
inschrijvingen met 118 lager dan in voorgaande jaren,
toen er nog meer dan 130 aanmeldingen binnenkwamen.
Daarmee past Hemus in een algemene trend: veel
sportevenementen zien het aantal inschrijvingen dalen.
Alleen vroeg in de middag viel er één buitje, en van de
aanwakkerende
noordwesten
wind hadden
roeiers alleen bij
het oproeien
last. De wedstrijd
werd er
alleen maar sneller
door: maar
liefst drie baanrecords
werden
gebroken. Bij de
gestuurde Cdubbelviermeisjes
18 deed de
Hemusploeg van
Daphne Hardeman 18 minuten en 36,3 seconden over
de vier kilometer; de DDS-gestuurde C-dubbelvier van
José Molmans-Pieterse uit Delft deed over dezelfde
afstand 16 minuut 56,1; de gestuurde dubbelvier van
Tom Schwantje (jongens 18) van De Zwolsche had
slechts 21 minuut 52,3 nodig voor de zes kilometer; en
veteraan Sandra Schaap-Van Hees van Daventria skiffte
de zes kilometer in 26 minuut 14,2.
Scrollend door de uitslagen valt verder op dat vooral de
jeugd en de dames op eigen water het snelst waren. Ik
noem Jostijn Hazelhoff Roelfzema (jongens 12), Ben van
Brussel (jongens 14),
Maarten Hurkmans
(jongens 16) en Berend
Klink (jongens 18) die
allemaal als eerste in
hun heat over de finish
kwamen. Ook de
dames veteranen waren
opvallend sterk met
eerste (Ciska Kruijsdijk)
en tweede (Marieke
Bos-Lodder) plaats bij
de gestuurde dubbelvier.
Ze treden in het
spoor van Bart Buiskool die met 33 minuut 48,2 de snelste
tijd boekte bij de heren veteranen skiffeurs, op de
voet gevolgd (met 15 seconden achterstand) door
Marien Mortier (tegenwoordig De Eem).
Een nieuw nummer was de Volansrace tussen een eigen
Volansteam en Hemusleden. De Volans is een iets korte-
Vrijwilligers in beeld
Van bovenaf met de klok mee:
- het wedstrijsecretariaat
- tijdregistrateurs op het vlot
- nog meer tijdregistrateurs
- fietsboot helpt met de versiering onderweg
- prijsuitreikers
- taartenbakkers
- cateraars
- en nog veel meer buiten deze beelden
pagina 2
re skiff waarbij de roeier ten opzichte van de boot op
dezelfde plaats blijft, en de riggers van zich wegtrapt tijdens
de haal. Als je daar niet op let is het net een gewone
skiff, vond Marjolein van der Meer. Maar ze werd
een beetje duizelig als ze naar de glijdende riggers keek.
Het Volansteam haalde eerste en tweede plaats op de
twee kilometer race met 9 minuut 23,5 (Arnoud
Hummel), respectievelijk 10:32,7 voor Bas van Rens.
Snelste Hemusroeier in de Volans werd Gabino Dorigo
met 10 minuut 34 seconden.
Overigens blijkt uit
de tijden ook dat de
Volans vooral een toerboot
is; de meeste
jeugdskiffeurs (14 jaar)
doen dezelfde afstand
ruim binnen de tien
minuten.
Bij de herenachten zorgde
een combinatieploeg
van Aegir/Hoop/Viking
voor het nodige vuurwerk
met een tijd van 25
minuut 51,7. Vlak daarachter,
met 26 minuut
20, kwam de eigen
Grebbeliniedijk over de
streep - voortgestuwd
door een combinatieploeg
van Proteus-Eretes
en Beatrix. Het was de
tweede opeenvolgende
keer dat Aegir de
Eemkei won, alleen
waren ze hem vergeten
mee te nemen. Dat zal
niet weer gebeuren. De
heren veteranen deden
er gemiddeld ruim vijf
minuten langer over.
Twee ploegen van de Eem bleken te sterk voor de
HOLA van Wim Broekhuizen en kameraden. Wel kregen
de oude knarren van Hemus een medaille omdat ze
een Vikingschip met nog oudere mannen (veteranen G)
achter zich hadden gelaten.
Spreekstalmeester Egbert Broers maakte van de prijsuitreiking
een happening en liet jong en oud op de schouders
nemen van twee onvermoeibare
oud- en bijna-Olympiërs uit
de Aegirploeg. Toen alle lintjes
verdeeld waren begaf men zich
terug naar de bar of aan tafel
voor een lasagnemaaltijd. Roeiers,
vrijwilligers en organisatie konden
terugkijken op een fraaie
roeidag.

De Maand van Hemus
oktober 2012
De ploegencoördinator is er om je aan een ploeg te helpen
niet zo
Chien in De Maand van juni 2011
in ‘t Sasje tijdens de Eco-Elfstedentocht
Tien redenen om te ploegen
-- door Alke Rosbergen, ploegencoördinator, ploeg@hemus.nl
maar zo
Revalideren op de ergometer.
Ook al in de boot gesignaleerd.
• afgeroeid: véél!
S1: Wiebe van Breukelen, Titia Brijker
pagina 3
Zo, de vakantie zit erop, eens kijken wat er in de agenda staat. Geen roeien? Instructie klaar en wat nu? Of de oude ploeg is uit elkaar gevallen? Jammer, want roeien is
leuk, en je vakantieconditie blijft nog even op peil. Ik heb een aantal mensen in portefeuille die willen roeien, bijvoorbeeld in een C-boot vrijdag of zaterdag aan het
einde van de middag (dat kan in de winter ook!), of vrijdagochtend in een gladde vier, dus aanmelden heeft echt zin! En melden dat je een ploeg hebt is ook nuttig, al is
het maar dat ik toekomstige ploegzoekers naar je kan doorverwijzen.
Ook met een complete ploeg is het handig reserves te hebben. Bovendien is het goed om nieuwe leden een plek te bieden. Een vereniging met steeds nieuwe leden moet
daar veel energie in steken, energie die ook in roeien zou kunnen gaan zitten, of in het genieten van een nieuw betaalbaar clubhuis. Als leden afhaken bij gebrek aan
ploeg is dat dus in heel veel opzichten zonde.
Alke Rosbergen, Ploegencoördinator, ploeg@hemus.nl
Was ik vorig jaar nog in de ban van het avontuur dat
de eco-elfstedenroeimarathon heet, dit jaar had ik een
heel ander avontuur voor de boeg. Op vijf april ben ik
geopereerd aan een tumor in mijn rechterlong. De
bovenste kwab is verwijderd. Op dit moment ben ik
gezond verklaard, maar moet nog wel regelmatig controles
ondergaan.
Nou ja, al peinzend zie ik ook wel enige overeenkomsten:
allebei hebben ze een begin en een einde. Je weet
onderweg niet zo goed wat je gaat beleven, maar dat
het onder andere met je adem en je doorzettingsvermogen
te maken heeft, staat buiten kijf.
De golven kunnen hoog gaan en dan gaat het erom
goed op koers te blijven en daar heb je dan natuurlijk
je dierbare supporters voor. In beide gevallen is het
een kwestie van: inzet, vertrouwen in je eigen kracht
en overwinning. Topsport is de weg afleggen en niet
zo zeer op tijd finishen. Na beide adembenemende
tochten ben ik in ieder geval levenservaringen rijker.
Diepgang vertoont zich in velerlei vormen.
Sinds enige tijd ben ik aan het revalideren in het ziekenhuis
in Baarn, om mijn fysieke conditie weer op
peil te krijgen en die gaat zienderogen vooruit. Als ik
Het kan verkeren
Hemuslid Chien Hoitinga onderging afgelopen voorjaar een operatie vanwege een longtumor. Ze ontdekte
overeenkomsten tussen het behandelingstraject dat ze moest ondergaan en roeimarathons. Ze heeft
haar blik gericht op de Elfstedentocht van volgend jaar.
-- door Chien Hoitinga
zo doorga ben ik tegen de tijd dat "het hoogtepunt van
de lente" (aldus Egbert Broers) weer aanbreekt prima
getraind, en klaar om weer fiks wat kilometers op- en
langs de Friese wateren weg te trappen. Want zeg nu
zelf: wie begint er voor de winter al te trainen voor
deze happening.
Als laatste wil ik graag mijn dichterlijke impressie van
voor en na mijn operatie-avontuur met jullie delen.
In blauw verzonken pijnverleden,
vervliegt het zwaar geleefde.
Op lichter tonen zweeft het aan,
een veder-vleugel, nieuw bestaan,
waarin verlangen wordt geboren,
naar stille krachten, verre oorden.
Vol licht en vreugde en vertrouwen,
zodat ik evenwicht kan bouwen.
Mijn lijf volgt stap voor stap
en geeft mij grens, zodat ik snap:
aanwezig zijn in het moment,
wat daarna komt is onbekend.
In golven gaat het leven door:
de liefde groeit, de angst teloor.
G1: Douwe Rietveld, Aafke Smid, Alejandra Sáez
Tapia, Kees de Zeeuw, Hebel Montagne, Jan
Smeekens, Esther Scheltinga
S1G1: Godelieve Bellomo, Meike Budding, Elsbeth
Beeres, Samantha Dorst, Bram Blaauwendraad,
Terry Daal, Camiel van Eys, Bram Mulder, Vincent
Vahsen, Hanneke Kalisvaart, Myrthe Kroes, Alke
Liebich, Jeroen Spronk, Sylvia Hulscher, Arlene
Wis se, Herman Frank, Henk de Haan, Tessa de
Jong, Saander Klaver, Marianne en Matthijs van der
Meulen, Rianne van Pijkeren, Sandra Schievink,
Marcel van Dorst, Marco le Noble, Wim Reijers,
Ingeborg van der Vorm, Akke van Ginkel, Ard
Heusinkveld, Liesbeth Rademaker, Albert Roeber -
ding, Marike de Boer, Marc den Elzen, Judith Lens -
sen, Karin Los, Jeroen Saffrie, Anne Verbrok ken,
Melanie Beckers, Carien van Goor, Ferdy Passchier,
Lucas Steenhuis, Paul Boersma, Hebel Montagne,
Jan Smeekens, Dini Vlaar, Jasper van Wijk, Jan
Uijen, Lianne Valentijn, Ronald Vergouwen
SO1: Bas de Lange, Emile den Otter, Hanna Stolper,
Peter van Stralen, Harriët Verkleij, Paulien Wouters
SO2/1x: Marjon van Alfen, Abby de Zwart, Marijn
Bosch, Céline Budding, Milan Nossin, Douwe
Rietveld, Stefan Slagter, Guus Schoenmakers, Noam
van der Schroeff
SO3: Maarten Hurkmans, Stijn Kanters, Joke
Huisman, Marije Brinkman (incl. inklimmen)
B1: Gerard van Nes
BO3: Alex Hendrix
• in
Ronald Vergouwen - Marije Brinkman - Yvonne op
de Weegh - Lucas Koch - Stephanie Crouzet -
Janneke Bogaerts - Peter van Gerwen - Menno
Dieters - Pieter Schellekens - Job Burgers - Arnoud
Korporaal
• uit
Mans de Munnik - Nicolle de Valk-Oostveen -
Philip Engelen - Sander van Olst - Liesbeth Verwey
- Maartje Gerkema - Ank van den Berg - Bas de
Jong - Marc den Elzen - Anna-Maria Berlinicke -
Willem Hamels - Carla van der Meer -
Pim Hertoghs - Reinout Ruland - Piet
Molenaar - Hetty Buijvoets

De Maand van Hemus
oktober 2012
Toeren in Vorpommern
-- foto’s Corry Vlot
Roeien en baden tussen de bevers
Aan het eind van een veel te lange filedag komen acht montere Hemus-roeiers aan bij de twee
gehuurde huisjes in Upost, een gehuchtje in de buurt van Demmin, Vorpommern.
Het blijkt een idyllisch plekje te zijn met zeer volledig ingerichte huisjes, waar barbecues, stookhout,
fietsen en rubberlaarzen in alle maten, vaatwassers en andere gemakken niet ontbreken.
Zelfs de gezellige tuin heeft verschillende zitjes en een volledig ingericht speelhuisje voor kinderen
en een ouderwets hoge schommel.
De wherry‘s - gloednieuwe mac-boten - waren door de KNRB ondergebracht bij een kanoverhuurder
in Demmin, op geringe rijafstand van onze huisjes. Elke ochtend ontbijten we om acht
uur in de tuin. Rond tien uur steken we van wal om de rivieren de Peene, de Trebel, de Tollense
en de Kummerowersee te verkennen. Heerlijke rustige natuurgebieden, waar we af en toe
kanoërs tegenkomen of een enkel kajuitjachtje.
Elke dag maakte Corry Vlot de nieuwe bootindeling bekend. Je roeide dus elke dag met iemand
anders, waarbij we gemiddeld 30 km per dag roeiden en er elk half uur gewisseld werd tussen
roeiers en stuurlieden.
De zon staat hoog aan de hemel en een fluwelen bries beroert het water van de rivier de Peene
in Vorpommern. Twee wherry’s klieven gerieflijk door het glasheldere water van de rivier.
Soms boord aan boord en in hetzelfde ritme. In de lucht een buizerd, visdiefjes en sterntjes. De
acht roeiers hebben zojuist gepassagierd in het uitgestorven stadje Loitz. Mit Kaffee und
Kuchen natuurlijk.
En nu op de weg terug naar Demmin, voor de laatste kilometers na zes dagen roeien in
Vorpommern. Er hangt weemoed in de lucht. We lunchen op een net gemaaid grasveld aan het
water. In het midden, onder hoge ruisende bomen een picknickbank met een dakje erboven.
Een aanlegsteiger met zwemtrap en ruimte voor twee boten. We zitten aan de gedekte tafel
met melk en witte wijn uit de koelbox, met grof Duits brood op de hand gesneden, met paté,
worst, rode wijn en natuurlijk met Matjeshering in Sahnesauce, de aanrader van ons roeimaatje
-- door Eugenie Collard
Stil aan de Peene
-- door Raymond Witten
pagina4
Het verbaast ons dat er zo weinig andere toeristen/watersporters zijn. Zo was er in het plaatsje
Loitz, dat we de laatste roeidag bezochten, een gloednieuw haventje gemaakt voor de watersport.
Maar ook daar lag slechts één andere boot. En dat ondanks het uitstekende restaurant met
terras, dat in een voormalig stationnetje zat en mooi was gerestaureerd. Ook de bediening was
vriendelijk en voorkomend, zoals we dat overal aantroffen in de horeca in Duitsland.
Of het gebrek aan toeristen door de crisis komt of door de onbekendheid van dit gebied is niet
duidelijk. Aan de weersomstandigheden heeft het zeker niet gelegen, want we hadden de hele
week schitterend weer: goeie temperatuur en droog en van tijd tot tijd veel zon. Ideaal roeiweer!
De sfeer onderling was erg gezellig, we hebben heel wat afgelachen en zijn elke dag (op een barbecueavond
na) uit eten geweest, waarna we de avond doorbrachten in ‘onze’ tuin met een
drankje en een vuurtje.
Kortom: het was erg gezellig, goed om in zo’n mooie natuurrijke en rustige omgeving te roeien
onder ideale omstandigheden. De dames van de toercommissie, Diet Huijgen en Corry Vlot,
komt alle lof toe voor een uitstekend georganiseerde roeiweek in een mooi gebied!
Diet Huijgen. De bekjes worden gestreeld, de magen gevuld. Enkele getaande roeiers pellen
zich op de steiger af tot op hun geboortelijke staat en laten zich proestend en aaaahh-roepend te
water. De rest kijkt toe en laat de loomheid van de witte wijn en de ‘lichte’ lunch bezit nemen
van het lijf. Het licht onder de bomen is soezerig mooi, met dansende zonnevlekken op het
gras. De ‘badnimfen’ komen parelend uit de rivier, schudden en wrijven zich droog. Hier en
daar klinkt nog een wegstervend gesprek.
Dan liggen de roeititaantjes, sommige met een lange grasspriet tussen de tanden, languit door
hun oogharen naar de lucht te kijken… en slapen zij. En dromen zij. Dromen van …oprij…
klip…insteek… haal…klip.... oprij…. klip… insteek… haal…
De Hollandse vlaggetjes op de achtersteven van de wherry’s staan vrolijk te wapperen in de
wind. Het is stil aan de rivier de Peene en het ruikt er naar versgemaaid gras.

De Maand van Hemus
oktober 2012
Je kan melden dat het rustig is
na alle schades
van voor de vakantie,
maar dat dat geen vrijbrief is.
Als alle kleine schades, die overigens betaald zijn door de verzekering bij
elkaar worden op geteld, dan komen we aan circa 5.000 euro. Daar betalen
we natuurlijk een forse premie voor, en als het schadeverloop zo doorgaat
verwacht ik dat de verzekeringsmaatschappij met een aanpassing van de
premie zal komen.
Wees dus zuinig op het materiaal
Wat verder opvalt is dat er frequent aan de afstelling van boten wordt
‘gerommeld’. Voor boten die naar wedstrijden gaan is de afspraak dat de
afstelling na gebruik weer wordt teruggezet. Helaas gebeurt dat niet altijd.
Ook worden boten die terugkomen van wedstrijden slecht opgeriggerd
weggelegd. De riggers worden na gebruik vaak te hoog of te laag gemonteerd,
waardoor de volgende roeier problemen met de boot heeft.
Verzoek is hier goed op te letten.
Heeft de flens van de rigger 3 gaten, dan is de boot
afgesteld op het middelste gat. Heeft een flens 2 gaten,
dan is de boot afgesteld op het bovenste gat.
Maak bij het af- en weer opriggeren de drukstang in zijn geheel los en ga de
drukstang niet wringend aanbrengen. Doe je dat toch, dan is de kans groot
dat je de bladhoek ongewild wijzigt met alle gevolgen van dien.
Dan nog even de voetenborden.
De voetenborden staan afgesteld op ca 45 graden.
Dat is een stand waarmee nagenoeg iedereen overweg kan en waardoor de
achillespezen bij het oprijden het minst te lijden hebben. Echter regelmatig
wordt geconstateerd dat ook de voetenborden in een andere stand gezet
worden dan oorspronkelijk. Het resultaat is dat wij bijna wekelijks die voetenborden
weer opnieuw moeten gaan afstellen.
Eigenlijk moet ook dat niet nodig zijn.
de klusgroep
Wel de goede kant op
Wind, stroming en zuiging
-- door Marco van der Eijk
Ken je dat? Dat je enorm hard zit
te trappen, ferme halen zit te
maken, en dan naar de oever kijkt
en het gevoel hebt dat je, ondanks
de inspanningen, toch maar nauwelijks
vooruit komt? Wind, stroming
of zuiging van de bodem
werken dan lekker tegen en niet
alle energie draagt bij aan voorwaartse
snelheid.
Nou, zo'n gevoel kun je ook hebben
als je met de nieuwbouw van
Hemus bezig bent. We willen wel
sneller, werken ons in het zweet,
maar toch zien we de hectometerpaaltjes
maar tergend langzaam
passeren. Het definitief vaststellen
van het plan van het Waterschap
om de dijk te verbeteren is zo'n
hectometerpaaltje dat we maar
niet passeren. Dat plan, waar we
in de ALV van augustus 2011 nota
bene al onze zienswijze op indienden,
is nog steeds niet goedgekeurd
door het Rijk, dat uiteindelijk
deze operatie mede zal financieren.
En zo lang dat plan niet is goedgekeurd,
zal het Waterschap de dijk
niet gaan verleggen. Zo lang de
dijk niet is verlegd is er geen ruimte
om ons nieuwe verenigingsgebouw
neer te zetten. Zoals het er nu naar
uitziet zal het wel begin 2013 worden
vóórdat het plan is goedgekeurd.
Dan moeten er nog wat procedures
gevolgd worden en is zo
maar de bouwvakvakantie van 2013
voorbij, eer het Waterschap aan het
werk kan.
Hiermee hangt ook samen dat de
kosten voor het verleggen van de
dijk, en daarmee samenhangend het
verleggen van een hoogspanningskabel
die onder de dijk ligt, nog niet
bekend zijn. Voor ons zijn dit
belangrijke kostenposten, die een
groot beslag leggen op de totale
nieuwbouwbegroting. Samen met de
Gemeente en het Waterschap zoeken
we naar de goedkoopste manier om
dit op te lossen. Dat kan bijvoorbeeld
door het werk te combineren
met aansluitingswerkzaamheden die
nog voor het ziekenhuis moeten
gebeuren. Grote slagen worden
daarentegen wel gemaakt bij het uitwerken
van het ontwerp. De nieuwbouwcommissie
is onlangs versterkt
door Mirjam Schippers, die niet
Bij Hemus organiseert de Roeischool
roeilessen. Wanneer je als onervaren
roeier bij Hemus binnenkomt, krijg
je veertien weken les in een C4 en
C2 en daarna doe je examen voor
het niveau S1 (scull gestuurd eerste
categorie) en G1 (sturen eerste categorie).
Als je verder wilt en in andere
boten wilt leren roeien, kun je
hier ook instructie voor volgen.
Een logische vervolgstap (zie schema
hieronder) is SO1 (scull ongestuurd
eerste categorie), dit is in een
C1. Dit is ook een brede C-boot
maar omdat jij het enige bemanningslid
bent, ben je roeier en stuurman
tegelijk. Je moet dus leren om
te kijken en te sturen terwijl je roeit.
Na SO1 kan je doorgaan met SO2,
hier leer je roeien in een skiff. Dit is
een smallere boot en daardoor moeilijker.
Vanwege het risico op onderkoeling
Roeischool - door Suzanne Heijbrock
Vervolgcursussen: Hoe werkt dat?
na omslaan geeft de roeischool tussen
1 oktober en 1 april geen
instructie in eenpersoonsboten.
De eerstvolgende lessen voor SO1
en SO2 starten dus in april en worden
over het algemeen gegeven op
de avonden. Je werkt
in een vaste groep
van drie of vier cursisten
en één instructeur
in ongeveer
twaalf weken naar
het examen toe. Er
wordt van je verwacht
dat je alle lessen
aanwezig bent.
De inschrijving
wordt in februari/
maart geopend. Dat
wordt aangekondigd
op de website en in
De Maand. Op de
website vind je dan
pagina 5
een overzicht van de beschikbare
lessen, en het aanmeldformulier.
Het is niet de bedoeling dat je zelf
op zoekt gaat naar een instructeur
en zelf lessen organiseert.
Recent afgeroeid? ‘Masterclass’
Na een succesvolle eerste editie in de winter van 2011-2012, organiseert de Roeischool vanaf oktober weer masterclasses
voor beginnende roeiers die in 2011 of 2012 bij Hemus hebben leren roeien en nu S1-bevoegdheid
hebben.
Tijdens de masterclass leer je over
roeitechniek, kom je andere roeiers
tegen en maak je kennis met nieuwe
onderdelen van de roeisport zoals
boordroeien. Alle onderdelen van de
masterclasses worden begeleid door
enthousiaste en ervaren leden van
Hemus.
alleen een voortreffelijk roeister is,
maar in het dagelijks leven onder
bureaubinnenshuis.nl werkzaam is
als interieurarchitecte. Na een
grondige inventarisatie van de
wensen, die bij verschillende commissies
leven voor de nieuwbouw,
heeft Mirjam zich gebogen over het
ontwerp van de binnenkant van
het nieuwe verenigingsgebouw.
Binnenkort zal dit aan de commissies
gepresenteerd worden. Onze
architect Zofa heeft nu de opdracht
gekregen om de ontwerpen van
Mirjam en de mogelijkheden van
de systeembouw te vertalen in een
ontwerp dat kan rekenen op
instemming van de Welstands -
commissie. Dat is een veel leuker
traject om langs te roeien dan het
procedurele traject rond de dijkverbetering,
want met iedere haal
zie je ons nieuwe clubhuis meer
vorm krijgen. Zodra deze vorm
daarvoor geschikt is, zullen we
deze presenteren aan alle leden.
Blijf de berichten dus volgen.
De masterclass is van oktober tot en
met maart op iedere tweede zaterdag
van de maand, met uitzondering
van december. Iedere keer is er
een speciaal onderwerp. Deelname
is vrijwillig en je mag zelf kiezen
aan hoeveel en welke masterclasses
je meedoet want je kan per keer aangeven
of je meedoet.
Programma
13 oktober: scullen.
We maken een klein circuit waarbij
we dieper ingaan op het scullen,
zoals houding en een specifiek
onderdeel van de haal. Dit doen we
op de ergometer, in de bak en in de
boot.
10 november: boordroeien.
Het is nog steeds roeien, maar toch
heeft boordroeien zijn eigen techniek
en basisprincipes. Deze leggen
we uit in de bak en hier kan je ook
oefenen. Daarna krijg je de kans op
een keer in dat grote blauwe ding te
varen: de Acht. De bemanning
bestaat uit een ervaren stuurman en
vier ervaren boordroeiers, aangevuld
met vier masterclass-deelnemers.
12 januari: wedstrijdroeien.
Wat komt er kijken bij het roeien
van een wedstrijd? Hoe werk je naar
een wedstrijd toe en hoe bouw je
een race op? Zijn wedstrijden alleen
over korte afstanden en moet je heel
goed kunnen roeien of zijn er ook
wedstrijden voor C-boten? Tijdens
deze masterclass krijg je antwoorden
op deze en andere vragen. We stappen
in de boot waar je onder andere
uitleg krijgt hoe je bij een wedstrijd
start vanuit stilstand. Aan het einde
is er een boord aan boord wedstrijd
over 500 meter.
9 februari: scullen.
Deze masterclass is nagenoeg gelijk
aan de eerste masterclass uit oktober
maar we gaan nu dieper in op de
techniek. Heb je wat opgestoken van
de eerste masterclass? Heb je naar
aanleiding hiervan vragen? Dit is
het moment om ze te stellen!
9 maart: doe een wens.
Heb je een wens? Wil je nog een
keer in de acht varen? Wil je meer
weten of een specifiek onderdeel
van de haal? Laat het ons weten en
wij kijken of we jouw wens tijdens
deze masterclass in vervulling kunnen
laten gaan.
Tijdstip
De masterclasses worden georganiseerd
op zaterdagmiddag. Op 13
oktober beginnen we om 16.00 uur
en zijn we rond 18.00 uur klaar.
Vanaf november beginnen we eerder
in verband met daglicht. Deze
tijden worden te zijner tijd bekend
gemaakt.
Meedoen?
Als je wilt meedoen met de masterclass,
is het fijn als je je vooraf
opgeeft. Zo weten wij hoeveel mensen
wij kunnen verwachten en hoeveel
instructeurs/begeleiders aanwezig
moeten zijn. Je kan je opgeven
door een e-mail te sturen aan roeischool@hemus.nl
. Als je vragen
hebt, kan je die ook via dat adres
stellen.
Heb je al meer ervaring dan de mensen
die in 2011 of 2012 hebben leren
roeien maar wil je toch meedoen?
Dat mag, maar houd er rekening
mee dat we in C-boten roeien en dat
het niveau wordt aangepast aan de
beginnende roeiers. Als je denkt dat
jij hier goed tussen past, ben je van
harte welkom.

De Maand van Hemus
oktober 2012
-- door Leonieke Hennes
Jan-Dirk en Bernadette hadden vast
het Engelse land verkend en stonden
als eersten op een zonnige plek
op de camping in Henley, de roeistad
van Engeland. Al snel daarna
sloten Mirjam en Leonieke met hun
gezinnen aan. De partytent werd
opgebouwd en benoemd tot gezamenlijke
eethoek. De baby’s Sofie en
Imke lagen in het gras hun reisverhalen
te vertellen en de driejarige
Jurre bleef maar water halen, het
was warm weer dus die hulp konden
we goed gebruiken.
Mirjam vertrok als eerste naar Eton
Dorney. Gewapend met haar oranje
shirt en pet vertrok ze vroeg in de
ochtend om de eerste voorwedstrijden
te bekijken. De reis erheen ging
super gemakkelijk. Met de bus vanaf
Maidenhead naar de baan. Het was
strak geregeld en zoals we de
Engelsen kennen alles super netjes
en easy going. Rond 14.00 uur was
ze weer terug. Met een grote glimlach
kwam ze de camping oplopen.
Het was geweldig. Hoe vaak maak
je dat nou mee? Twintigduizend
mensen die tegelijk naar het roeien
kijken en hun ploeg de finish over
schreeuwen. In haar eentje tussen de
Engelsen was gaaf. Het begon lekker
rustig en iedereen zat wat te kletsen.
Toen de boten richting de laatste 500
meter kwamen kon je ze echt zien
en toen begon het lawaai. De
Engelsen schreeuwden de longen uit
hun lijf: “COME ON GB, COME
ON” Zo hadden we
dit volkje nog niet
meegemaakt.
Iedereen had plezier
en GB deed het
goed.
Een paar dagen later
kwamen ook Gerald
en Riët met hun
gezin. De dochters
Anne en Karlijn
waren wel toe aan
wat zon want in het
noorden van
Hoe Hemus de Olympische Spelen beleefde
Engeland hadden ze best veel regen
gehad. Hun tentjes werden opgezet
in het Holland Hemus House en al
snel vertrokken ze naar hun
Olympische wedstrijd. Het hockey.
Dat lag wel wat uit de buurt van
Henley, dus de dames moesten
vroeg uit de veren. Ook het hockey
was weer gaaf. Piet en zijn kinderen
hadden intussen ook de tent opgezet
en vertrokken naar de studentenstad
waar zoon Jasper gaat studeren.
Alvast even de sfeer proeven.
De echte sportbikkels kwamen als
laatsten aan. Jantinus en Leonie
kwamen vrolijk wandelend de camping
op. Met hun tentje op de rug
hadden zij al een heel stuk langs de
Thames gelopen en de laatste dagen
van hun vakantie bezegelden ze met
een mooie Olympische roeiwedstrijd.
De Nederlandse Olympische Spelen
zijn niet compleet zonder een feest
en daar heb je een Holland
Heineken Huis voor. De huldiging
van Edith Bosch en Marianne Vos
werd gevierd en laat in de avond
kwamen de oranje shirtjes weer
thuis op de camping. Tussen de
roeiwedstrijden door ging iedereen
lekker zijn eigen gang. Een dagje
Londen, Oxford of het roeimuseum
in Henley. Het was een heerlijke
vakantie.
Over vier jaar naar Rio - wie gaat er
mee?
‘Come on GB’
pagina 6
Foto boven: organisatoren van Hemus@London2012 Mirjam van den Hoorn en Leonieke Hennes.
Daaronder: Elsemieke, Willemijn en Piet Kunst op de tribune bij de roeiwedstrijden
Links: grote Hemus-delegatie in het Holland House
[Foto is te klein om in druk wat groter weer te geven, red.]

De Maand van Hemus
oktober 2012
Langs de molens van Rijnland
-- door Alke en Gerard Rosbergen, foto Tjalling van Asbeck
Op 20 juli trokken we om acht uur
met vier auto’s richting
Voorschoten, waar we heel hartelijk
met koffie en cake werden ontvangen
door vijf leden van de RV
Rijnland. We waren al blij dat we
goed aangekomen waren, want de
routebeschrijving van de Tom-tom
leidt naar ongewenste plekken. Door
de vakantie daar hadden we geen
last van files, en konden we keurig
op tijd aankomen.
Doordat Hemus wat had gegoocheld
met de aantallen deelnemers
werd, om niemand teleur te stellen,
voorgesteld te gaan varen met vier
wherry’s en één C4. We waren allemaal
verbaasd over het aantal boten
en de prachtige loods, met daarin
het clubhuis van Rijnland. Ze hebben
zelfs een föhn in de dameskleedkamer!
Het weer was ongekend mooi en de
zon had er weer eens zin in na alle
sombere dagen.
Doel was om met een omtrekkende
beweging Leiden te veroveren en
daar slaagden we goed in. Er zijn
daar prachtige mogelijkheden om te
roeien en zelfs onze gastheren- en
dames werden verrast door de
variatie aan mogelijke routes.
Door het mooie weer waren meer
-- tekst en foto’s Jos Wassink
mensen op het idee te komen om te
gaan varen en er waren er zelfs die
meenden alleen op het water te zijn
en zich niets aan te hoeven trekken
van arme roeiers, die soms een golf
water over zich heen kregen.
Na een druk traject over het Rijn-
Schiekanaal voeren we door de
Leidse wateren en daar werd geregeld
een goede stuurmanskunst
gevraagd.
Na de stad kwamen we via
Warmond uit op de Kaag. De wind
was gelukkig niet al te sterk zodat
we heerlijk konden roeien en na
twee uur varen op een prachtige
lunchplek aankwamen. Niemand
was echt moe maar we konden
samen heerlijk genieten van de zon
Je ziet nog eens wat op vakantie. Op een avond wandelde ik in het Noord-Italiaanse Gera Lario
langs de oever van het Comomeer en zag opeens een roeiersmonument. Nooit gezien eigenlijk,
een standbeeld voor roeiers. Wel strak gedaan, die vier figuren in de eindhaal. En om het af te
maken een randje water eromheen en de riemen in sierbestrating met lichtgevende stalen cilinders
aan de uiteinden. De plaquette vermeldt in het Italiaans vier namen, een datum (28 oktober
2006) en iets over Olympische overwinning en eer voor de
streek en voor hen die er wonen. Toch eens nazoeken
thuis.
In de twee weken dat we er zaten heb ik geen roeier
gezien. Wel zwemmers, zeilers, windsurfers, kitesurfers en
debielen op jetski’s, maar nergens roeiers. Vijftig jaar geleden
was dat wel anders, zo begrijp ik uit een verklarend
artikel (*) op de website www.comomeerinfo.nl. Hier doet
emeritus hoogleraar Ruud Metselaar de historie van het
beeld uit de doeken. Het is een herinnering aan de laatste
Olympische medaille die de bedrijfsvier van de nabijgelegen
staalfabriek Falck in de wacht wist te slepen op de
Olympische spelen van Mexico in 1968. Kort daarna ging
het bergafwaarts met het staalbedrijf en in 1977 werd de
roeiloods, die net dertien jaar in gebruik was, verkocht.
Van plaatjes herken ik het gebouwtje in het buurdorp
Domaso. Er zit nu een botenverhuurbedrijf waar we een
zeilboot huurden met daarboven een sjiek maar leeg restaurant.
De letters Canottieri Falck moeten er nog boven de
garagedeuren terug te vinden zijn. Ook snap ik nu waarom
er strak onder het dak een oude skiff hing.
De roeivereniging stamde in feite al uit 1927. Maar pas
toen ene Antonio Veronesi, een succesvol roeier, in 1945 onderdirecteur bij het staalbedrijf Falck
werd, kwam de vereniging tot bloei. Roeien is niet alleen goed voor de arbeiders, vond
Veronesi, maar ook voor het bedrijf. Als er internationale successen gehaald worden. Moto
Guzzi bijvoorbeeld had ook een eigen roeiteam. In de tien jaar tussen 1955 (de eerste nationale
en het prachtige uitzicht over het
water van de Kaag. Op drukke
dagen is het daar wel wat minder
aangenaam.
Daar vandaan was het nog een kleine
twee uur rustig roeien naar het
botenhuis. We genoten onderweg
van de vele molens, waaraan de
wherries van Rijnland hun naam
ontlenen.
In het clubhuis kon iedereen zich na
het opruimen van de boten, heerlijk
opfrissen (de meesten van ons zijn
dat niet gewend bij Hemus) en werden
we onthaald op drinken met
wat lekkere snacks. Hulde aan de
mensen van Rijnland en ook van
onze toercommissie.
Voor ons was het roeigedeelte toen
afgesloten, maar daarna stond er
nog een rondleiding door Leiden op
het programma, verzorgd door ons
medelid Tjalling van Asbeck. Voor
iedereen een heel plezierige ervaring.
De dag werd besloten met een
gezellige en heerlijke maaltijd in eetcafé
la Bota, vlak bij de Pieterskerk.
De terugreis verliep ook zonder problemen,
zodat iedereen kon terugkijken
op een buitengewoon geslaagde
dag.
Mannen van staal
Toertocht
Breda
titel) en het Olympisch brons in 1964 vulden de Italianen de prijzenkast van Falck: 53 nationale
titels, twee zilveren en een bronzen Olympische medaille en een gouden EK-plak.
Merkwaardig was wel dat de bekendste slagroeier Renato Bossata niet kon zwemmen. Toen hij
bij de Rotsee Regatta van 1965 een snoek maakte en door de eigen riem uit de boot werd
gezwiept, aarzelde de rest van de ploeg geen
moment en sprong overboord. Drie roeiers en
een stuurman wisten Bossata op te vissen en
drijvend te houden totdat de kamprechter
langszij kwam.
(*) Metselaars artikel Het monument voor de roeiers in Gera Lario vind je via
hemus.nl/maand
pagina 7
Op 11 september roeide Ineke van
Beusekom in, door en rond Breda.
En ontdekte de schoonheid van de
Eem.
We vertrokken met een leuk groepje
Hemusroeiers naar Breda, waar we
met koffie werden ontvangen door
de mensen van de Bredase roeivereniging.
De boten stonden al klaar
en we hebben ze met elkaar te water
gelaten. We gingen op stap met vier
boten. Er stond een lekker windje,
maar dat mocht de pret niet drukken.
Eerst een stuk buitengebied met
nogal wat industrie en toen de stad
in. Af en toe liet de regen zich zien,
maar er waren voldoende bruggen
om ’t hoofd koel en de kleren droog
te houden. Midden in de stad zijn
we afgemeerd aan een kade, waar
zich een leuk restaurantje bevond en
daar hebben we de lunch genuttigd.
Na afloop in een grote kring voor de
after-party en toen weer op huis
aan.
En ja, dan weet ik het weer: de Eem
is toch wel een prachtig stukje
natuur.
Op 28 oktober 2006 waren drie van de vier
roeilegendes aanwezig bij de onthulling van
het bronzen beeld: Tullio Baraglia, Renato
Bossatta en Abramo Albini. Hun namen staan
op de plaquette. Angelo Conti Manzini, ook
vereeuwigd, was drie jaar eerder op 57-jarige
leeftijd overleden. Omdat twee van de vier
roeiers uit zijn dorp kwamen, had de burgemeester
van Gera Lagio het beeld van Roberto
Vitali succesvol weten te claimen. Maar of het
verder nog wat wordt met het roeien daar valt
te betwijfelen. Een aantal zestigers heeft nu
wel de roeivereniging Alto Lario opgericht,
maar vooralsnog zonder boten, zonder loods
en vooral: zonder jeugd. Die gaat liever kitesurfen.

De Maand van Hemus
oktober 2012
Het idee om naar Santiago te lopen
kwam een jaar of vijf geleden bij
hem op, maar toen ontbrak hem aan
tijd. Wel liep hij met zijn vrouw
Ans, administrateur van de OLV
begraafplaats in Amersfoort, in etappes
van Noord-Friesland naar
Venlo. Hij was dus niet geheel ongeoefend
toen hij als vitaal gepensioneerde
op 30 april uit Maastricht
koers zette naar het zuiden. De eerste
week was zwaar door blaren en
klein fysiek ongemak. De tweede
week verdwenen de pijntjes en
kreeg hij het gevoel alles aan te kunnen.
Pas in de derde week kwam hij
in een soort pelgrimsritme.
Met een onderbreking van drie
weken vakantie in Valence
(Frankrijk) liep Pierre in honderd
dagen 3.200 kilometer in ongeveer
vier miljoen stappen. Hij versleet
drie paar schoenen en één paar
werd te klein omdat zijn voeten breder
waren geworden.
De weg naar Santiago wordt al eeuwen
gelopen. Zeker vanaf de vroege
Middeleeuwen (rond 600 na
Christus) toen pelgrims erheen trokken
vanwege de botten van St.
Jacobus. En die aantrekkingskracht
Leren luisteren naar de weg
is niet verminderd.
Integendeel. Mensen
die over het pad
lopen hebben het
gevoel dat er ‘al ver
voor Christus’ lotgenoten
hier hun voetstappen
hebben achtergelaten.
Voor Pierre was de
oversteek van de
Pyreneeën een van de
mooiste dagen. Toen
hij in het ochtendgloren
aan de Franse
kant omhoog liep,
keek hij achterom en
zag met pluizige wolken
bedekte dalen zo
ver als het oog reikte.
Prachtig!
En het zwaarste stuk?
De Messada: een
Spaanse hoogvlakte
van onuitsprekelijke
saaiheid. Acht dagen
lang niets dan dor en
vlak land met eindeloze
graanvelden.
Op de laptop klikt
Pierre door de foto’s
Foto boven: bij aankomst in Santiago de Compostella; rechtsonder: eindpunt Finisterre
heen. De meeste zijn
gewoon met zijn mobieltje
gemaakt. Kiekjes van kerken,
herbergen, dorpjes,
uitzichten, een riviertje
door een bos. Mooie plaatjes,
maar ze laten niet zien
waar het hem om ging.
Een pelgrimstocht is geen
georganiseerde reis. Pierre
boekte nooit een overnachting
en wist ook vaak
niet waar de tocht die dag
zou eindigen. Hij had
geleerd twee maaltijden
mee te nemen voor het
geval hij niets tegen zou
komen. Water vond hij
meestal onderweg wel
ergens. Een pelgrim past
zich aan.
En dat brengt onvoorziene
gebeurtenissen voort waar
iemand soms nog lang
over nadenkt. Neem nou
die dag dat hij niets te
eten had en ingehaald
werd door een auto die
vlak daarna strandde in
een modderpoel. Pierre
hielp de man op weg en
pagina 8
HOLA-lid Pierre Huijbregts (65) liep vanaf 30 april tot 20 augustus de 3200 kilometer van Maastricht tot aan Santiago de Compostella en
Finisterre aan de Spaanse westkust. Hij is er nog relaxter van geworden.
-- door Jos Wassink, foto’s Pierre Huijbregts
werd beloond met twee croissantjes
die de man nog had liggen. Is dat
toeval of een klein wonder? Of neem
die dag dat het alsmaar regende en
Pierre in poncho door een eindeloos
bos liep. Bij toeval keek hij achter
zich en ontdekte een jagershut die
warempel nog open was ook.
Amper was hij binnen of er brak een
enorm onweer los. Weer toeval of
voorzienigheid? Niemand die het
weet, maar een pelgrim leert op
zulke genade te vertrouwen.
Als je echt iets wilt - bijvoorbeeld
een picknickplaats - bedenk het dan
en je zult het vinden. Als je water
nodig hebt, vind je het. Als je hulp
nodig hebt van anderen, zul je het
krijgen – net als je mensen helpt die
jouw hulp nodig hebben. Dat is wat
pelgrims bedoelen met de taal van
de weg, waarnaar je moet leren luisteren.
Leren je niet te verzetten
tegen wat je overkomt, maar het te
accepteren en vertrouwen hebben in
de goede afloop. Sommigen noemen
dat geloof. Of vertrouwen. “Die
houding had ik altijd al, maar nu
nog meer”, zegt Pierre.