Beleid veranderen of stoppen - Prof. dr. AFA Korsten

Beleid veranderen of stoppen - Prof. dr. AFA Korsten Beleid veranderen of stoppen - Prof. dr. AFA Korsten

arnokorsten.nl
from arnokorsten.nl More from this publisher
31.08.2013 Views

de regeling vallen, maar niet welke voorzieningen nu juist wel worden bedoeld. Ook de term "onnodig gebruik" wordt niet verder gespecificeerd’ (Lako, 1998) 2a Een beleidstheorie is beter naarmate zij meer van wat in de werkelijkheid het geval kan zijn, uitsluit. ‘Op verschillende plaatsen wordt gewezen op de noodzaak ongewenste effecten (bijvoorbeeld beperking van noodzakelijke zorg) te voorkomen. Aan dit criterium wordt in zekere zin wel voldaan, al moet eraan toegevoegd worden dat in de nadere uitwerking van de regling hieraan geen aandacht meer wordt besteed’. 2b Een beleidstheorie is beter naarmate zij een preciezere uitspraak over de wenselijkheid van een beleidselement mogelijk maakt. ‘Een uitvoerige omschrijving van de argumenten die aan het besluit tot de invoering van eigen bijdragen ten grondslag liggen wordt niet gegeven. Wel wordt verwezen naar berekeningen die door een aantal onderzoeksinstituten zijn uitgevoerd’. 3 Een beleidstheorie dient consistent te zijn, in de zin dat uitspraken die er in voorkomen niet onderling strijdig mogen zijn. ‘Een zekere tegenstrijdigheid schuilt in de redenering dat onnodig gebruik van medische voorzieningen moet worden afgeremd, terwijl voorzieningen waarbij de keuzevrijheid het grootst is en verzekerden daadwerkelijk kunnen worden afgeremd (bijvoorbeeld bij het consulteren van de huisarts) juist worden uitgezonderd van de regeling’. 4 Een beleidstheorie is beter naarmate zij meer wordt ondersteund door resultaten van sociaalwetenschappelijk onderzoek, dan wel overeenstemt met reeds beproefde sociaalwetenschappelijke theorieën. ‘Voorzover we kunnen nagaan, wordt aan deze eis niet voldaan. Wel wordt gebruik gemaakt van resultaten van economische studies over het effect van de eigen bijdrage zonder dat duidelijk is of aan belangrijke methodologische onderzoeksvereisten (zie bijvoorbeeld Bakker, 1997) in die studies is voldaan’. 5 Een beleidstheorie is beter naarmate zij, zonder in tegenstrijdigheden te vervallen, meer factoren omvat die bijdragen aan de verklaring van het probleem. ‘Van een grondige analyse van onnodig gebruik van medische voorzieningen dat wordt gedocumenteerd door gedegen cijfermateriaal wordt in de voorstellen niet gerept. Het blijft bij de constatering dat de eigen bijdrage als "remgeld" het gebruik van voorzieningen kan reduceren’. 6 Een beleidstheorie is beter, naarmate het beleidsprobleem preciezer geformuleerd is en preciezer wordt aangegeven wat de bijdrage van verschillende factoren aan de verklaring van het beleidsprobleem is. ‘Een schatting van de effecten van de eigen bijdragen op het gebruik van medische voorzieningen ontbreekt, hetgeen begrijpelijk is, omdat ook een uitgewerkte theorie ontbreekt’. 7 Een beleidstheorie is beter naarmate zij preciezer informatie geeft omtrent hoe te handelen om bepaalde beleidsdoelen te realiseren. 86

‘Hiervan is geen sprake. Waar de eigen-bijdrageregeling nog nader geconcretiseerd wordt, betreft het veel meer uitzonderingen en regelingen voor bepaalde categorieën patiënten. Veelal zijn die het gevolg van moeizame politieke compromssen. Recentelijk is door Starmans (1998) aangegeven dat alleen de introductie van een procentuele verplichte eigen bijdrage, met een niveau van ca. 50%, met een inkomensafhankelijk maximum (van 5 tot 15% van het gezinsinkomen per jaar), zonder de mogelijkheid tot herverzekering, voor ambulante zorg of zelfs voor alle medische zorg wenselijk zou kunnen zijn’. 8 Een beleidstheorie is beter naarmate zij duidelijker onderscheid maakt tussen manipuleerbare en niet-manipuleerbare variabelen. ‘Een duidelijk onderscheid wordt nergens aangetroffen. Dit is opvallend, omdat bij medische consumptie de patiënt lang niet altijd invloed heeft op de zorg die hij ontvangt. Bij een bezoek aan de specialist, waarop de eigen-bijdrageregeling wel betrekking had, beslist de huisarts en niet de patiënt’. 9 Een beleidstheorie is beter naarmate zij een preciezer beeld verschaft van de actoren die bij de uitvoering van het beleid betrokken (zullen) zijn, van hun mogelijke reacties op de beleidsmaatregelen en van de context waarin het beleid zal worden uitgevoerd. ‘Uit de bestudering van de stukken en de bijgevoegde correspondentie blijkt dat men zich wel heeft vergewist van de initiële ondersteuning van de maatregelen door de ziektekostenverzekeraars (ziekenfondsraad, 1996)’. 10 Een beleidstheorie is beter naarmate het netto-effect duidelijker bepaald en geïnterpreteerd kan worden in termen van de probleemformulering. ‘Van een duidelijke onderbouwing van het netto-effect in termen van minder gebruik van medische voorzieningen is geen sprake. De mogelijkheid dat minder gebruik van sommige voorzieningen gepaard gaat met meer gebruik van andere voorzieningen, wordt wel besproken, maar nergens empirisch aannemelijk gemaakt’. ‘Kortom, de gehanteerde beleidstheorie rondom de eigen-bijdrageregeling schiet tekort’, aldus Lako. Literatuur over eigen bijdragen - Bakker, F., Effecten van eigen betalingen op premies voor ziektekostenverzekeringen, Erasmus Universiteit, Rotterdam, 1997 (diss.). - Starmans, B., The effects of patient charges on medical utilization, expenditure, and health, Universiteit Maastricht, 1998 (diss.). - Sociaal en Cultureel Planbureau, Het ziekenfonds waar ligt de grens? - De gevolgen van veranderingen in de ziekenfondsverzekering voor de medische consumptie, de kosten van zorg en de koopkracht van huishoudens, Rijswijk, 1997. - Verkiezingsprogramma’s van politieke partijen. 87

‘Hiervan is geen sprake. Waar de eigen-bij<strong>dr</strong>ageregeling nog nader geconcretiseerd<br />

wordt, betreft het veel meer uitzonderingen en regelingen voor bepaalde categorieën<br />

patiënten. Veelal zijn die het gevolg van moeizame politieke compromssen.<br />

Recentelijk is door Starmans (1998) aangegeven dat alleen de introductie van een<br />

procentuele verplichte eigen bij<strong>dr</strong>age, met een niveau van ca. 50%, met een<br />

inkomensafhankelijk maximum (van 5 tot 15% van het gezinsinkomen per jaar),<br />

zonder de mogelijkheid tot herverzekering, voor ambulante zorg <strong>of</strong> zelfs voor alle<br />

medische zorg wenselijk zou kunnen zijn’.<br />

8 Een beleidstheorie is beter naarmate zij duidelijker onderscheid maakt tussen manipuleerbare<br />

en niet-manipuleerbare variabelen.<br />

‘Een duidelijk onderscheid wordt nergens aangetr<strong>of</strong>fen. Dit is opvallend, omdat bij<br />

medische consumptie de patiënt lang niet altijd invloed heeft op de zorg die hij<br />

ontvangt. Bij een bezoek aan de specialist, waarop de eigen-bij<strong>dr</strong>ageregeling wel<br />

betrekking had, beslist de huisarts en niet de patiënt’.<br />

9 Een beleidstheorie is beter naarmate zij een preciezer beeld verschaft van de actoren die bij de<br />

uitvoering van het beleid betrokken (zullen) zijn, van hun mogelijke reacties op de<br />

beleidsmaatregelen en van de context waarin het beleid zal worden uitgevoerd.<br />

‘Uit de bestudering van de stukken en de bijgevoegde correspondentie blijkt dat men<br />

zich wel heeft vergewist van de initiële ondersteuning van de maatregelen door de<br />

ziektekostenverzekeraars (ziekenfondsraad, 1996)’.<br />

10 Een beleidstheorie is beter naarmate het netto-effect duidelijker bepaald en geïnterpreteerd<br />

kan worden in termen van de probleemformulering.<br />

‘Van een duidelijke onderbouwing van het netto-effect in termen van minder gebruik<br />

van medische voorzieningen is geen sprake. De mogelijkheid dat minder gebruik van<br />

sommige voorzieningen gepaard gaat met meer gebruik van andere voorzieningen,<br />

wordt wel besproken, maar nergens empirisch aannemelijk gemaakt’.<br />

‘Kortom, de gehanteerde beleidstheorie rondom de eigen-bij<strong>dr</strong>ageregeling schiet<br />

tekort’, aldus Lako.<br />

Literatuur over eigen bij<strong>dr</strong>agen<br />

- Bakker, F., Effecten van eigen betalingen op premies voor<br />

ziektekostenverzekeringen, Erasmus Universiteit, Rotterdam, 1997 (diss.).<br />

- Starmans, B., The effects <strong>of</strong> patient charges on medical utilization, expenditure, and<br />

health, Universiteit Maastricht, 1998 (diss.).<br />

- Sociaal en Cultureel Planbureau, Het ziekenfonds waar ligt de grens? - De gevolgen<br />

van veranderingen in de ziekenfondsverzekering voor de medische consumptie, de<br />

kosten van zorg en de koopkracht van huishoudens, Rijswijk, 1997.<br />

- Verkiezingsprogramma’s van politieke partijen.<br />

87

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!