Beleid veranderen of stoppen - Prof. dr. AFA Korsten

- Daniels, M.R., Terminating public programs: an American political paradox, M.E.
Sharpe, Armonk, 1997.
- Daniels, M.R., Theories for the implementation of public programs, policies and
organizations, in: International Journal of Public Administration, 1997, pp. 113-125.
- Vries, M.S. de, Het idee van beleidsgeneraties, in: Beleidswetenschap, 1999, nr. 3,
pp. 207-232.
16 Effecten van beleidsbeëindiging
Wat zijn de gevolgen als een overheid tot beleidsbeëindiging overgaat? Het is in
principe wenselijk dat geen negatieve gevolgen optreden, en als ze wel optreden
moet overwogen worden ze acceptabel zijn, en of de kosten-batenbalans voor
beleidsbeëindiging nog positief is. Wellicht zijn de negatieve gevolgen te voorkomen,
bijvoorbeeld door integrale beëindiging te voorkomen en te volstaan met partiële
beëindiging.
We nemen hier een casus: de eigen bijdrage voor tandartsenhulp (1998).
De eigen bijdrage voor tandartsenhulp voor jeugdige ziekenfondsverzekerden kan
worden afgeschaft. Ze heeft het aantal gesaneerden, dat zijn mensen die minimaal een
keer per jaar naar de tandarts gaan en hun gebit op orde hebben, niet doen toenemen.
Dat concludeert TNO Preventie en Gezondheid in 1998 na een onderzoek onder
duizenden jongeren in de regio Venlo-Horst-Venray. Volgens TNO-medewerker H.
Kalsbeek geeft het onderzoek een indicatie voor de landelijke situatie.
Jeugdige ziekenfondsverzekerden van 13 tot 19 jaar die niet regelmatig de tandarts
bezoeken, zijn, als ze hun gebit willen laten saneren, sinds 1985 verplicht bij te dragen
in de kosten van de sanering. Deze eigen bijdrage die in de meeste gevallen door de
ouders zal worden betaald, bedraagt vijftig procent van de saneringskosten tot een
maximum van vijfhonderd gulden. Men hoopte dat de eigen bijdrage het
tandartsbeziek zou bevorderen. Al snel ontstond de indruk dat het tegendeel het
geval was. Op verzoek van de GGD Noord-Limburg en het Ivoren Kruis heeft de
Ziekenfondsraad TNO een experiment laten uitvoeren in het proefgebied Noord-
Limburg. De onderzoekers verdeelden de regio in drieën: in de subregio Venlo werd
de bijbetaling voor twee jaar afgeschaft, in Horst werd de bedijdrage niet afgeschaft
maar werd wel extra voorlichting gegeven, in Venray tenslotte gebeurde helemaal
niets. Afschaffing van de eigen bijdrage bleek geen positief effect te hebben: het aantal
gesaneerden nam niet toe. Maar er trad ook geen negatief effect op. Gesaneerden die
geen stok meer achter de deur hebben, blijken niet minder vaak de tandarts te
bezoeken (zie De Limburger, 240398).
73