Beleid veranderen of stoppen - Prof. dr. AFA Korsten

type beleid vertoont wél enige overeenkomsten met de beleidsinhoud van de
Herfkens-koers. Op krimp duidt: er zijn minder middelen beschikbaar; de hulp
aan een aantal landen vervalt. Op beleidstoevoeging duidt: andere criteria voor
hulp; een ontwikkeling naar minder projecthulp en naar meer sectorhulp.
5 Niet-lineaire opvolging houdt in dat het beleidsprogramma gedeeltelijk
verdwijnt, een deel van het oude programma vervangen wordt en een deel van
het programma als beleidsinnovatie is te typeren.Dit is een iets complexer type
dan het voorgaande type 4. Ook dit type dient zich aan voor nadere
beschouwing van het beleid van minister Herfkens. Gaat
ontwikkelingssamenwerking zich dan richten op nieuwe landen die eerder geen
steun kregen? Dat lijkt niet aannemelijk. Sectorsteun een echt nieuw element?
Conclusie: De beleidsvoornemens van minister Herfkens zijn onder voorbehoud per
oktober 1998, in vergelijking met het beleid van minister Pronk in de periode 1994-
1998, te typeren als beleidsopvolging. Van welk type? Hetzij type 4 (een combinatie
van beleidsinkrimping en toevoeging), hetzij type 5 (niet-lineaire opvolging). We
neigen zelf naar type 4. Nadere bestudering van de beleidsvoornemens en de
begroting is gewenst om te bezien of het uiteindelijk type 5 is. Het belangrijkste
verschil tussen type 4 en 5 is dat type 5 ook beleidsinnovatie kent.
Literatuur over ontwikkelingssamenwerking
- Breunese, J. en L.J. Roborgh (red.), Ministeries van algemeen bestuur, Spruyt, Van
Mantgem & De Does, Leiden, 1992.
- Kleistra, Y., Hollen of stilstaan – Beleidsveranderingen bij het Nederlands ministerie
van Buitenlandse Zaken, Eburon, Delft, 2002.
- Melkert, A. (red.), De volgende minister - Ontwikkelingssamenwerking binnen het
kabinet, 1965 tot ?, Novib, Den Haag, 1986.
Er zijn meer casus te geven. De volgende is de kwestie vn de Nuis-norm voor
orkesten.
Casus: de Nuis-norm voor orkesten
Lees de volgende tekst.
Staatssecretaris Aad Nuis (D66) voerde in dat van het repertoire van alle Nederlandse
orkesten zeven procent uit Nederlandse muziek moest bestaan. Eind april 1998 stapte
de staatssecretaris daar plotseling vanaf. Het verplichte minimum werd vervangen
door een stelse van gedifferentieerde afspraken met individuele orkesten. In de
brieven die Nuis daarover eind april 1998 stuurde aan de orkesten en aan de Raad
voor Cultuur komt de ‘zeven procent’-norm niet meer voor. Nuis neemt daarmee een
45