Politieke participatie en beleid.pdf - Prof. dr. AFA Korsten

- Zijlstra, G., The policy structure of the Dutch nuclear energy sector,
Amsterdam, 1982.
Politieke invloed (2): invloed en conflict
Een vraag is wat de positie van politiekactieve groepen/groeperingen is na een
conflict.
Door Shell is naar aanleiding van de discussie over de berging van Brent Spar de
vraag opgeroepen of een omvattende gedragscode voor politiekactieve
groeperingen zoals pressiegroepen en actiegroepen gewenst was. Door de
gedragscode kunnen groepen verantwoording afleggen van ondernomen
activiteiten. Zo worden ze in hun mogelijkheden beperkt.
Niet alleen een onderneming als Shell reflecteert op de invloed van
politiekactieve groepen, dat doen ook politici. Door middel van de ‘woestijnwet’
is het aantal adviesorganen op rijksniveau in de jaren negentig teruggedrongen,
en daarmee zijn ook de kansen op beïnvloeding voor pressiegroepen, die sterk
vertegenwoordigd waren in die adviesorganen teruggelopen, lijkt het.
Ook het Europees parlement laat zich in met beïnvloeding. Is het aantal
lobbygroepen niet te groot? Eurolobbyisten moesten zich laten registreren.
Er gaan stemmen op om giften van dergelijke groeperingen aan politieke partijen
openbaar te maken. In de VS staat het hele systeem van donaties door
politiekactieve groeperingen aan verkiezingscampagnes ter discussie.
Literatuur
- Barmentlo, I. en W.J. van Noort, Shell als succesvol onderhandelaar, in:
Namens, jrg. 4, 1989, nr. 1, pp. 52-57.
- Metze, M. en J. van Hezewijk, Shell zal zelf keuzes moeten maken, in: NRC, 22
okt. 1996.
Politieke invloed (3): politiekactieve groepen
Een vaak gestelde vraag is of politieke participatie ook leidt tot daadwerkelijke
invloed. Een verwante vraag is wat de invloed is van politiekactieve
groeperingen. Randolph Stoof (1997) schreef hierover het proefschrift ‘Gametheoretic
models of the political influence of interest groups’. Dit boek geeft allereerst
een overzicht van de empirisch gebleken invloed op overheidsbeleid. Daarnaast
presenteert de auteur drie speltheoretische modellen. Kenmerkend voor deze
modellen is dat zij de invloed terugleiden naar informatieoverdracht en ingaan
op de potentiële keuze die een politiekactieve groep heeft tussen verschillende
methoden van politieke beïnvloeding.
Literatuur over invloed van ‘interest groups’
- Stoof, R., Game-theoretic models of the political influence of interest groups,
Amsterdam, 1997 (diss.).
41