Politieke participatie en beleid.pdf - Prof. dr. AFA Korsten

Dat zegt iets over het denken van Schiphol: de ruime blik, geen plafonds of
remmingen, oog hebben voor een sector die ‘draait’, meegaan met de
internationale dynamiek. Zo verschaft Schiphol zich ruimte voor groei. Smits is
heel expliciet in zijn voorstellen over de discussie in 1996 en later. Zijn adviezen
die we van commentaar voorzien:
1 Smits: Voer discussies over ontwikkelingen in de luchtvaart e.d. vanuit zicht op
dynamiek. Dat is belangrijker dan het beschikken over een model of scenario.
Commentaar: Daarmee houdt hij bepaalde onderzoeksbureaus en bepaalde
vaste ‘waarden’(cijfers’) op afstand.
2 Voor een discussie over de koers is het nodig aan integrale planning te doen
maar de planningstermijnen zijn te kort geworden. Zijn advies is om over de
toekomst van de luchtvaart in geheel Nederland ineens te beslissen. De discussie
moet strategischer worden. Er moet niet om de acht-negen jaar een discussie over
Schiphol komen.
Commentaar: De wens is vanuit het zicht van Schiphol begrijpelijk. Daarmee
zorgt Smits voor een verbreding zodat bij eventuele beperkingen voor Schiphol,
de regionale vliegvelden een rol kunnen vervullen.
3 Smits: er zijn wel grenzen. Milieu en economie moeten worden afgewogen.
Maar voegt hij toe: er is dynamiek; niet alles is mogelijk en wenselijk.
Commentaar: Daarmee denkt hij schoorvoetend mee. Hij ontkent niet geheel dat
er ook nog zoiets als ‘milieu’ bestaat.
4 Smits: Een strategisch perspectief maakt ‘een veel offensiever milieubeleid
mogelijk’. Milieubeleid wordt dan niet het afremmen van autonome
ontwikkelingen, maar het uitlokken van innovatie’.
Commentaar: Slim vanuit het perspectief van Schiphol.
5 ‘Offensief milieubeleid stelt niet alleen grenzen, het verlegt vooral grenzen’. Er
moet onderzoek volgen. Daar heeft Nederland wat aan. Schiphol is niet meer een
landingsbaan maar een breed scala van ondernemingen met uiteenlopende
produkten, diensten en klanten.
• Het kabinet-Kok in 1997
Het kabinet-Kok I nodigde de samenleving in 1997 voor een ‘dialoog’ over de
Toekomstige Nederlandse Luchtvaart Infrastructuur (TNLI)/ Het doel hiervan
was het stimuleren van ‘creativiteit en innovatief denken’. Daarmee verlegt het
kabinet de diascussie inderdaad. Immers, Smits had eerder opgeroepen voor
meer innovatie. De dialoog kwam ook op gang maar uiteindelijk gooide het
parlement er een ‘traditionele deken’ overheen door weer te beginnen over
aantallen passagiers en vluchten. Begin 2000 wordt een TNL niet uitgesloten
maar minister Netelenbos wil er nog niet aan. Met uitbreiding van de vijfde baan
op Schiphol en het loslaten van bepaalde milieueisen zou de luchthaven Schiphol
in staat moeten zijn om de in 2000 maximaal nagestreefde capaciteit van 44
miljoen passagiers bij 480.000 starts en landingen te verwerken.
Hoe is het later in het jaar? Schiphol mag uitbreiden. Dat besluit het kabinet-Kok
II eind mei 2000. De daarmee gepaard gaande overlast wordt tijdelijk toegestaan.
Maar dat is niet wat het kabinet eerder had beloofd. Doorgroeien op de huidige
154