Politieke participatie en beleid.pdf - Prof. dr. AFA Korsten

voorbeeld aan kamerleden. Zij helpen ze dan bij het maken van kamervragen,
moties en amendementen. Maar dat is dan een investering in het opbouwen van
een goede relatie voor in de toekomst: een soort ruil op termijn. Voor een druk
bezet parlementariër is dit soms erg handig. Onderzoek onder ondernemingen
toonde aan dat zij doorgaans weinig moeite hebben met deze ruiloriëntatie. De
kamerleden zelf zijn er al evenmin ontevreden over.
De intermediaire organisaties zijn echter over het algemeen niet bijzonder
enthousiast over het verschijnsel ondernemingslobby. Het betreft immers maar al
te vaak een geïndividualiseerd belang en daar zijn ondernemersorganisaties niet
voor. Zij, de intermediaire organisaties, richten zich op aandachtsgebieden van
algemeen belang voor hun organisatie en hun leden. Generiek en specifiek beleid
raakt deze organisaties, maar over specifiek beleid krijgt de Kamer nooit een
helder beeld van de ondernemersorganisaties. Omdat specifiek beleid zich ook
zelden richt op bedrijfstakken als zodanig, komt er meestal geen eenduidig
antwoord uit de bedrijfstak. Bovendien kan specifiek beleid, dat gericht is op
individuele bedrijfsbelangen, in conflict komen met generiek beleid waarmee
collectieve belangen van een gehele bedrijfstak of -sector zijn gediend. Er blijft
dus een zeker ‘gat’ in de meningsuiting en daar springen individuele
ondernemingen in, zeker als het gaat om specifiek beleid dat deze
ondernemingen raakt.
Wat leert de casus uit het begin van dit artikel ons? Is de in de casus genoemde
Steinhauser wel of geen lobbyist? Steinhauser koos ‘geen low profile’ want hij liet
zich interviewen. Daarmee schond hij een elementaire regel van het lobbyen. Hij
kan dus geen lobbyist zijn (en als hij het wel is, is het een slechte). Lobbyisten
plaatsen zich meer in de schadum. Ze behoren geen interviews over succes of
falen van hun activiteiten te geven. Bovendien is het, voor zover wij weten, in
Nederland geen gangbare noch incidenteel te verwachten praktijk dat de
regering een kantoor in Noord-Holland als lobbyist in de arm neemt, ook niet
voor een ‘Brusselse’ lobby.
Literatuur over lobby bij de Europese Unie
Europese Unie en internationale organisaties
- Mény, Y. & A. Knapp, Government and politics in Western Europe - Britain,
France, Italy, Germany, Oxford University Press, New York, 1998 (derde druk).
- Wallace, W. (ed.), The dynamics of european integration, Pinter, Londen, 1990.
- Archer, C., International organizations, Routledge, Londen, 1992 (2e druk).
EU-besluitvorming en invloedskanalen
- Greenwood, J., Representing interests in the European Union, MacMillan Press,
Houndmills, 1997, hst. 2.
Politieke spelen in Brussel
- Greenwood, J., Representing interests in the European Union, MacMillan Press,
Houndmills, 1997.
- Greenwood, J. & M. Aspinwall (eds.), Collective action in the European Union -
Interests and the new politics of associability, Routledge, Londen, 1998.
Vertegenwoordiging van territoriale belangen in Brussel
103