download pdf

1 Inleiding
1.1 Aanleiding
In het kader van een nieuw te formuleren visie op het beheer van de bodemligging van de Lek
voor de korte en lange termijn willen Rijkswaterstaat en Deltares weten hoe groot de
stabiliteit van de oevers, de onderwatertaluds en de rivierbodem is. De stabiliteit wordt onder
andere bepaald door de erodibiliteit en de kans op het ontstaan van zettingsvloeiing. Deltares
heeft het Departement Fysische Geografie, Universiteit Utrecht opdracht gegeven om,
conform de methode die voor het Spui, de Noord en de Oude Maas is ontwikkeld door
Stouthamer en De Haas (2011), de erodibiliteit van oevers, onderwatertaluds en rivierbodem
van de Lek en de kans op het ontstaan van zettingsvloeiing te bepalen.
1.2 Doelstelling
Het doel van dit project is om op basis van bestaande gegevens van de samenstelling van de
ondergrond de erodibiliteit en de kans op het ontstaan van zettingsvloeiing te bepalen en
daarmee de stabiliteit van de oevers, de onderwatertaluds en de rivierbodem van de Lek (Fig.
1) zo goed mogelijk te kwantificeren. De erodibiliteit is afhankelijk van de samenstelling van
de oevers en onderwatertaluds tot op de diepte van de geulbasis en de samenstelling van het
sediment waarin de basis van de riviergeul is ingesneden, De hoeveelheid erosie die
daadwerkelijk optreedt is naast bovengenoemde factor ook afhankelijk van de
morfologievormende afvoer, de ligging van bochten en de stroming in de geul. Deze aspecten
maakten echter geen deel uit van de opdracht.
Figuur 1 Ligging van de rivier de Lek.
1.3 Leeswijzer
In het volgende hoofdstuk (hoofdstuk 2) wordt de werkwijze voor het bepalen van de
lithologische samenstelling van de ondergrond, de erodibiliteit en de kans op het ontstaan van
zettingsvloeiing beschreven. In hoofdstuk 3 volgt een uitgebreide beschrijving van de
lithologische opbouw van de ondergrond. Vervolgens wordt de erodibiliteit van de oevers,
onderwatertaluds en de geulbodem (hoofdstuk 4) en de kans op het ontstaan van
7