download pdf

korreldiameter van de verschillende zandlagen en zijn daarom voor het bepalen hiervan niet
gebruikt.
De korreldiameter is opgedeeld in een aantal klassen conform de indeling van De Bakker &
Schelling (1966, 1989). De volgende mediane korrelgrootteklassen zijn onderscheiden in het
onderzoeksgebied: 105-150, 150-210, 210-300, 300-420, 420-600, 600-850 en >850 µm.
Voor de lithologische eenheden beddingzand van de Lek, beddingzand van oudere holocene
stroomgordels, rivierduinzand, zandige meeropvullingen en de top van de pleistocene
zandlaag is de korrelgrootteverdeling bepaald en uitgezet in een histogram (Fig. 19).
De korrelgrootteverdeling per lithologische eenheid is bepaald door de dikte van alle lagen
binnen deze eenheid te sommeren. Vervolgens is de totale dikte per korrelgrootteklasse
binnen deze eenheid bepaald. De mediane korrelgrootteklassen zijn procentueel ten opzichte
van de totale dikte van het zandpakket binnen een lithologische eenheid weergegeven.
θ
1
0.1
0.01
1 10 100 1000
Figuur 4 Relatie tussen de kritieke Shieldswaarde en de mediane korrelgrootte (Zanke, 2003, in:
Kleinhans, 2005).
2.3 Bepaling kans op het ontstaan van zettingsvloeiing
D*
De kans op het ontstaan van zettingsvloeiing als gevolg van belasting van de oevers en
onderwatertaluds van de Lek is bepaald voor de boring/sondering combinaties die ook
gebruikt zijn voor de bepaling van de erodibiliteit van klei en veen. Zettingsvloeiing kan
optreden op locaties waar losgepakt zand aanwezig is. Zand is losgepakt wanneer er over drie
meter of meer in de verticaal zand voorkomt met een relatieve dichtheid kleiner dan 66
procent.
De kans op het ontstaan van zettingsvloeiing is met de vergelijking van Baldi (vergelijking 5)
bepaald (cf. advies Geeralt van der Ham, Deltares).
R
e
( ) 0,6
1 ⎛ q ⎞
c
= ∗ln ⎜ ⎟
2,5 ⎜ 0,14 σ v ' ⎟
⎝ ⎠
14
(5)