Kinderopvang in Nederland. Organisatie en financiering. - AIAS

Bedrijf 2
Een chemiebedrijf in Noord-Holland (2.200 werknemers) heeft sinds 1987 een kinderopvangregeling.
De werkgever huurt tien kindplaatsen bij één kinderdagverblijf in de
plaats waar het bedrijf staat en betaalt 16 bemiddelingen bij een gastouderproject. Voor
het kinderdagverblijf is er een wachtlijst en voor het gastouderproject is er een onderbezetting
van vier bemiddelingen. In totaal is er met drie werknemers gesproken. Twee
werknemers die geen gebruik maken van de regeling en één werknemer die wel gebruik
maakt van de regeling.
Tijdens de interviews kwamen twee knelpunten naar voren. Het eerste is de lange
wachtlijst voor het kinderdagverblijf. Voor twee werknemers duurde het respectievelijk
18 en 20 maanden voordat ze gebruik konden maken van het kinderdagverblijf. Het
tweede knelpunt is het feit dat de werkgever kindplaatsen bij slechts één kinderdagverblijf
huurt. Voor werknemers die buiten deze plaats wonen is dat problematisch.
Vooral als de partner minder werkt en daarom vaker de kinderen brengt en ophaalt.
In dit bedrijf is er geen probleem van een laag gebruik van de kinderopvangregeling.
De knelpunten in dit bedrijf zijn de lange wachttijden voor het kinderdagverblijf en de
beperkte keuze voor een kinderdagverblijf.
Bedrijf 3
In een papierfabriek in Noord-Holland (360 werknemers) is sinds 1991 een kinderopvangregeling.
De werkgever huurt kindplaatsen voor de vrouwelijke werknemers.
Tot nu toe heeft nog maar één werkneemster er gebruik van gemaakt.
Tijdens de gesprekken met vier werkneemsters kwamen een aantal knelpunten naar
voren. Kinderopvang via het bedrijf gaat moeilijk wanneer de partner in ploegendienst
werkt. De kinderdagverblijven maar ook het gastouderproject sluiten niet aan op wisselende
werktijden: "Wanneer je op wisselende tijden gebruik wilt maken van het kinderdagverblijf
dan betaal je voor vijf volledige dagen. Terwijl je er in de praktijk
gemiddeld twee of drie dagen gebruik van maakt". Op deze manier worden de kosten
erg hoog. Het is dan veel goedkoper zelf kinderopvang te regelen. Het tweede probleem
is de aansluiting van de openingstijden met de werktijden. Het kinderdagverblijf gaat
pas om acht uur open, terwijl het werk ook om acht uur start. Tenslotte was er
ontevredenheid over het externe bemiddelingsbureau. Het contact tussen de
werkneemsters en het bureau verliep niet naar wens.
Een belangrijke reden waarom werkneemsters geen gebruik maken van de kinderopvang
is het feit dat kinderdagverblijven niet aansluiten op ploegendienst. Daarnaast
zijn er binnen het bedrijf ook weinig vrouwen met jonge kinderen werkzaam.
71