Marokkaanse jeugddelinquenten: een klasse apart? - Universiteit ...

okkanen. De verschillen tussen ouders met een preventief gehechte zoon en ouders uit de algemene
bevolking waren groot. Van alle ouders met een preventief gehechte zoon maakte 32% deel uit van het
‘integratie – identificatie’ patroon, tegen slechts 9% van de ouders uit de algemene bevolking. 39%
van de ouders met een preventief gehechte zoon en 38% van de ouders uit de algemene bevolking
behoorde tot het ‘integratie – gemak’ patroon en 29% van de eerste groep en 53% van de tweede groep
liet ten slotte een gesepareerd patroon zien (Chi-square = 25,5; p < 0.00).
5.4 Conclusie
Marokkaanse jongens in preventieve hechtenis zijn sterker georiënteerd op Nederlanders dan Marokkaanse
jongens uit de algemene bevolking. Deze jongens zagen zichzelf veel meer als Nederlander
en waren veel vaker geïntegreerd (in die zin dat zij zich sterk identificeerden met en op hun gemak
voelden bij Nederlanders en Marokkanen). Hetzelfde geldt voor hun ouders: de Marokkaanse ouders
met een preventief gehechte zoon communiceerden vaker in het Nederlands met vrienden en familie,
hadden vaker Nederlandse vrienden, zagen zichzelf veel meer als Nederlander en hadden veel vaker
een ‘integratie – identificatie’ patroon dan ouders uit de algemene bevolking. In aansluiting op de
general strain theorie (Agnew, 2001), is een mogelijke verklaring voor deze bevinding dat juist
Marokkanen die deel uit willen maken van de Nederlandse samenleving, die hun toekomst op willen
bouwen in Nederland, extra gevoelig zijn voor het leven in een maatschappij die weinig positief staat
tegenover hun eigen etnische groep. Onze resultaten wijzen er overigens niet op dat Marokkaanse
preventief gehechte jongens en hun ouders zich veel vaker gediscrimineerd voelen dan de algemene
bevolking. Ook kwam uit het onderzoek naar voren dat Marokkaanse preventief gehechte jongens en
hun ouders zich iets minder sterk identificeerden met de Marokkaanse groep dan Marokkaanse jongens
en hun ouders uit de algemene bevolking. Dit zou kunnen wijzen op een beschermende werking
die uitgaat van de binding met de eigen gemeenschap.
De belangrijkste bevinding van dit hoofdstuk is dat de preventief gehechte Marokkaanse jongens en
hun ouders sterker op Nederlanders zijn georiënteerd dan de algemene bevolking. Wanneer we de
oriëntatie op Nederlanders zien als een vorm van binding met de Nederlandse maatschappij, dan zijn
onze resultaten in strijd met (een onderdeel van) de sociale controle theorie van Hirschi en werpen
deze een nieuw licht op het recentelijk geformuleerde advies in ‘het kennisfundament ten behoeve
van de aanpak van criminele Marokkaanse jongeren’ van het WODC: ‘Uit de hier beschreven theoretische
en empirische relatie van sociale bindingen met criminaliteit en de empirische kennis over sociale
bindingen van etnische minderheden in Nederland, kan worden afgeleid dat het vergroten van
sociale binding bij deze groep als buffer tegen crimineel gedrag kan werken. Een vergroting van
sociale cohesie en controle binnen het gezin zal een eerste aanzet zijn in het vergroten van de mogelijkheden
tot verdere sociale binding aan de normen en waarden van de maatschappij’ (Brons, Hilhorst
& Willemsen, 2008, p. 176).
Nicis Institute - Marokkaanse jeugddelinquenten: een klasse apart? - 43