Toolbox deontologie bij de politiediensten.pdf - Algemene Directie ...

2. Fraude of diefstal. Een politieambtenaar verwerft op onrechtmatige wijze middelen via
de politiefunctie, zonder dat hij/zij voor derden iets doet of nalaat.
3. Dubieuze giften en beloften. Een politiemedewerker laat zich, door het aannemen van
giften, op één of andere manier beïnvloeden. Er kan ook sprake zijn van schijn van
oneigenlijke beïnvloeding.
4. Onverenigbare functies en activiteiten. Een politiemedewerker verricht
nevenwerkzaamheden die het politiewerk vertroebelen.
5. Misbruik van geweldsbevoegdheid. Een politieambtenaar maakt gebruik van geweld in
strijd met de daarvoor geldende normen.
6. Misbruik van andere bevoegdheden vanwege oneigenlijke belangen of om doelen
van de politieorganisatie te bereiken, waaronder het plegen van meineed.
7. Misbruik van (de toegang tot) informatie. Een politiemedewerker laat bijvoorbeeld
informatie uitlekken over een lopend onderzoek of een gesloten bestand uit eigenbelang
of om vrienden, familie of bedrijven van dienst te zijn.
8. Omgangsvormen en bejegening. Een politieambtenaar schendt de normen die gelden
voor de omgang met collega’s, burgers en arrestanten.
9. Verspilling en wanprestatie. Het door een politieambtenaar nalatig, onoplettend of
onverschillig gebruik van materiaal, tijd en financiën of het welbewust niet zo effectief of
efficiënt functioneren als binnen het bereik van de mogelijkheden ligt.
10. Wangedrag in de vrije tijd van een politieambtenaar, dat negatief uitwerkt op de
geloofwaardigheid en het imago van de politie.
1.2.3. RISICOFACTOREN INTEGRITEITSSCHENDINGEN
Binnen een organisatie bestaan er risico’s op integriteitsinbreuken. Het risico zal in de ene
organisatie echter groter zijn dan in de andere. Er zijn immers bepaalde factoren of combinaties
van factoren die het risico op een integriteitsinbreuk kunnen bevorderen.
Er bestaan heel wat theoretische modellen die het plegen van integriteitsschendingen (trachten
te) verklaren: het socialisatiemodel, het arbeidsethisch model, het normatief model en de
differentiële associatietheorie (Karssing, 2001). De bespreking van deze verschillende modellen
zou ons echter te ver leiden. Toch is het belangrijk om bij de ontwikkeling van een
integriteitsbeleid de risicofactoren in het achterhoofd te houden.
30