Toolbox deontologie bij de politiediensten.pdf - Algemene Directie ...

te beoordelen. Naast dergelijke gestandaardiseerde kwantitatieve benaderingen zijn er
uiteraard ook metingen zoals risicoanalyses of integriteitsaudits, die hoger al aan bod
kwamen. In dit deel zullen we echter vooral focussen op survey-bevragingen.
• Op het niveau van de samenleving (macroniveau) bestaan er talloze conventionele en
alternatieve indexen om corruptie en andere vormen van niet-integer gedrag te meten.
Meestal wordt er enkel op corruptie gefocust. Ook zelfrapporteringen van slachtoffers kunnen
op dit vlak waardevolle informatie opleveren.
In dit hoofdstuk zal dieper ingegaan worden op de verschillende niveaus van meting. Het
mesoniveau zal hierbij benadrukt worden, daar deze een belangrijke bron van informatie kunnen
vormen voor de politiemanager die een integriteitsbeleid wil lanceren of evalueren.
2.2. MOEILIJKHEDEN
ASPECTEN
BIJ METING INTEGRITEITSGERELATEERDE
Het is belangrijk voor ogen te houden dat het meten van integriteitsgerelateerde aspecten geen
eenvoudige opdracht is. Verschillende factoren maken het bijzonder moeilijk.
• De inhoud die aan integriteit in het algemeen en aan integriteitsschendingen in het bijzonder
wordt gegeven, kan van onderzoek tot onderzoek verschillen. Daarenboven wordt de definitie
van onethisch gedrag mede bepaald door de interne regels van een dienst en kan het
verschillen doorheen de tijd (Ivkovic, 2003: 600).
• Slechts een gedeelte van de gepleegde integriteitsschendingen komt aan de oppervlakte in de
vorm van klachten. De officieel gemelde integriteitsschendingen vormen aldus slechts het
topje van de ijsberg’. .
• Ook bij het bevragen van integriteit door middel van surveys botsen we tegen belangrijke
beperkingen.
o Met moet rekening houden met sociaal wenselijke antwoorden van de
respondenten (Huberts e.a., 2006). Ook met een garantie van vertrouwelijkheid
of zelfs anonimiteit vinden respondenten het vaak moeilijk om
integriteitsschendingen van zichzelf of van hun collega’s te rapporteren
(Goldberg en Greenberg, 1994: 26; Samuels, 2000: 2-3).
o De respondenten die niet geantwoord hebben, hebben misschien een geheel
andere mening over de gestelde vragen. Deze non-respons bias moet men in
rekening brengen (Huberts e.a., 2006).
Het is van belang, bij de analyse van de resultaten, eveneens de beperkingen van de
respondenten in het achterhoofd te houden: de respondenten kunnen niet alles observeren,
schenders zullen trachten hun misdragingen te verbergen, de respondenten zijn er zich niet altijd
234