Toolbox deontologie bij de politiediensten.pdf - Algemene Directie ...

1.3.1. BENADERINGEN VAN INTEGRITEITSTRAINING
Naar analogie met het controlerend-stimulerende continuüm, kan men ook hier twee modellen
van integriteitstraining onderscheiden (Lewis en Gilman, 2005; Hejka-Ekins, 2001). De
“controlerende” aanpak van trainingen verwijst dan naar het onderricht van medewerkers
betreffende relevante wetten, procedures, richtlijnen, etc. Het doel van deze training is om bij de
medewerkers de nodige kennis van specifieke regels bij te brengen en hen te helpen bij de
toepassing van deze regels in hun werk. De “stimulerende” aanpak van integriteitstraining tracht
de deelnemers daarentegen meer bewust te maken van de ethische waarden en normen die in
de organisatie leven. Dit gebeurt door een ethisch besluitvormingsmodel aan te reiken en
ethische kwesties op de werkplek te bespreken. Zoals ook werd benadrukt in het controlerendstimulerende
continuüm, is het van belang om beide trainingsbenaderingen te combineren,
waarbij de precieze verhouding afhankelijk is van de concrete omstandigheden (Maesschalck,
2005).
1.3.2. CONSTITUTIEVE BESTANDDELEN INTEGRITEITSTRAINING
Op basis van de uitgebreide literatuur rond integriteitstraining, worden constitutieve bestanddelen
van een integriteitstraining opgesomd. Deze opdeling in constitutieve elementen maakt het
mogelijk om zelf elementen te combineren tot een training, afhankelijk van wat in een organisatie
belangrijk wordt geacht. Wanneer een training zich slechts beperkt tot één van de constitutieve
elementen (theoretische uiteenzetting, zelfstudie, praktische oefeningen, etc.) kan dit met zich
meebrengen dat de training minder succesvol is. Deelnemers kunnen immers allen verschillende
leerstijlen hebben. Weber (2007) stelt dan ook dat hoe meer componenten men in een
integriteitstraining betrekt, hoe groter de kans op succes zal zijn. Als men zich hier echter aan
waagt, dient men in het achterhoofd te houden dat er meer tijd moet worden uitgetrokken voor de
opleiding, wil men de nodige grondigheid behouden (Ferrell, Fraedrich en Ferrell, 2002).
Vooraleer de eigenlijke bouwstenen te bespreken, is het van belang om twee leermethodes te
onderscheiden.
De zogenaamde inductieve leermethode vertrekt van concrete voorbeelden en op basis
daarvan komt men tot algemenere modellen (deontologische codes, centraal gestelde waarden,
ethisch besluitvormingsmodel, etc.) die dan al dan niet geëxpliciteerd worden. Aan een dergelijke
inductieve leermethode zijn een aantal voordelen verbonden.
• De deelnemers trekken hun eigen conclusies op basis van de studie van verschillende
voorbeeldsituaties. Zo stimuleert men de individuele, morele ontwikkeling door zelfontdekking
(Zion en Slezak, 2005).
198