deel 1 planMER - Stad Kortrijk

6712_plan-mer-31juli2012-definitieve_versie.docx
260/346 04/006712
Figuur 9-13: Impressie van de woontoren met aanduiding van de collector (beeldmateriaal
masterplan KW - SBA)
Binnen het plangebied worden parkeervoorzieningen gepland. Het hemelwater dat van deze
verharde oppervlakten afstroomt kan schadelijke stoffen bevatten zoals zware metalen en olie. Als
deze in het oppervlaktewater komen, kunnen deze tot een verslechtering van de
oppervlaktewaterkwaliteit leiden. Afhankelijk van de debieten van toevoer en ontvangende
waterloop kan dit in beperkt tot significant negatieve effecten resulteren. Door eenvoudige
maatregelen kan dit risico evenwel ingeperkt worden, zodat het effect hiervan verwaarloosbaar is.
Het afstromend hemelwater van de parking en verharde wegenis dient opgevangen en gezuiverd te
worden door een KWS-afscheider met sedimentvang en coalescentiefilter, alvorens het in het
oppervlaktewater terecht komt. Dit is een noodzakelijke maatregel.
Gezien de ondiepe grondwaterstand, kan er vanuit gegaan worden dat voor de realisatie van de
uiteindelijke projecten bemaling nodig zal zijn. In het plangebied zijn er verschillende percelen
aanwezig waarvoor een bodemdossier is opgesteld. Het is belangrijk dat bij eventueel aanwezige
verontreinigingen geen verspreidingsrisico ontstaat, zowel naar oppervlaktewater als grondwater
(toepassing Bodemsaneringsdecreet en Vlarebo). Dit zou immers in significant negatieve effecten
kunnen resulteren.
Een erkende bodemsaneringsdeskundige dient na te gaan of bij bemaling een verspreidingsrisico
ontstaat, hetzij naar het grondwater, hetzij naar het oppervlaktewater indien daarop zou geloosd
worden. Indien dit het geval is, dienen maatregelen genomen te worden om verspreiding van de
verontreiniging tegen te gaan. Dit aandachtspunt speelt niet op planniveau, maar dient
meegenomen te worden bij de inrichting van het terrein. Mits toepassing van deze noodzakelijke
maatregel kan het effect beperkt blijven tot een verwaarloosbaar of beperkt effect.
Met betrekking tot de lozing van het bemalingswater wordt verwezen naar Vlarem II art. 6.2.1.2 § 5
namelijk dat niet-verontreinigd bemalingswater bij voorkeur opnieuw in de bodem gebracht wordt.
Wanneer het in de bodem brengen redelijkerwijze niet mogelijk is, moet dit niet-verontreinigd
bemalingswater geloosd worden in een oppervlaktewater (bv. de Leie) of een kunstmatige
afvoerweg voor hemelwater. Het lozen in de openbare riolering is enkel toegestaan als het
technisch onmogelijk is zich op een andere manier van dit water te ontdoen. Indien het
bemalingswater verontreinigd is, dient het gezuiverd te worden alvorens het terug in de bodem