Flexibele inzet van personeel in productiebedrijven - TNO

Praktijkvoorbeelden, Trends, Effecten, Instrumenten
een vast team van drie tot acht personen. Er wordt per stuk gemonteerd: one piece
flow. Deze nieuwe productiewijze levert een verkorting van de doorlooptijd op van
vijf dagen naar 80 tot 90 minuten. Bovendien worden er veel minder fouten gemaakt
omdat er minder varianten worden gemaakt in één cel. Ook de toegevoegde waarde
van materiaal neemt toe.
Power Packer is voor de dagelijkse productiebesturing overgestapt van Material
Resources Planning (MRP) naar kanban: wanneer een pallet naar de klant gaat is dat
direct een signaal voor productie en toeleveranciers. Hierdoor zijn er minder verstoringen
van het proces door een gebrek aan de (juiste) materialen. MRP wordt alleen
toegepast voor de langere-termijnplanning.
Flexibiliteitsbehoefte
Voorheen was de cabrio een seizoensgevoelig
product. In
mei/juni was de vraag vijf maal
zo hoog als in de winter.
Momenteel is het afnamepatroon
veel vlakker, omdat de
productie wordt benaderd op
ketenniveau. Zo is er een betere
afstemming met klanten van
wie de marktbewerking een
constante productie mogelijk
maken. Die klanten produceren
namelijk een vast aantal cabrio’s. Is de vraag groter, dan moet de klant wachten. Dit
wachten past bij het exclusieve imago van de cabrio. Andere klanten reageren op de
vraag. Voor die klanten, en dus ook voor Power-Packer, is er een piek in mei/juni en
een dip in de wintermaanden. Met enkele klanten uit de cabriomarkt, heeft Power-
Packer een verbruiksgestuurde planning ontwikkeld. Power-Packer overlegt direct
met “daar waar het wordt verbruikt”: met de productie in plaats van met de planningsafdeling.
Dan wordt de vraag voor Power-Packer echt gestuurd door de behoefte
van de klant, niet door het planningssysteem. Het blijkt dat hierdoor de klantorders
veel minder fluctueren. Tot slot zijn ook het werken met productiecellen en kanban
belangrijke maatregelen geweest om flexibeler te kunnen reageren.
Flexibiliteitsvermogen
Power-Packer hanteert drie vormen van flexibilisering om in te spelen op fluctuaties
in het werkaanbod: contract-, werktijd- en functionele flexibilisering.
Zo wordt er al jaren gewerkt met een schillenmodel. Er is een kern van vaste medewerkers
(75 tot 80 procent) en daaromheen bevindt zich een schil van tijdelijke medewerkers
met uitzicht op een vaste baan. Deze tweede schil bestaat uit contractanten;
uitzendkrachten die voor langere tijd worden ingezet en die doorgaans een vast con-
31