HET VERLOREN PARADIJS - Maatschappijwetenschappen

Flip Lindo - Maakt cultuur verschil?
de verworvenheden van het verblijf in Nederland. Men denkt, meer dan bij
Iberische migranten, met de aankoop van grond, huizen en winkels de reputatie
van succesvol migrant veilig te stellen. Daarnaast vervullen investeringen
in het herkomstland een functie in de relaties van reciprociteit die ouders
onderhouden met hun kinderen.
De vader van Orhan (Turk, 20 jaar, lts-b) en Selma (Turkse, 23 jaar,
lhno, volgt opleiding voor crèche-leidster) heeft op geërfde grond in
de provinciehoofdstad van de herkomststreek in Turkije een betonnen
casco laten neerzetten voor een aantal winkels met daarboven
woonhuizen, waaronder een voor zijn zoon, zijn dochter en hemzelf.
Zijn kinderen moeten de rest op eigen kosten ‘invullen’. Orhan
stuurt meer dan de helft van zijn inkomen naar Turkije voor de
bouw en inrichting van zijn huis, ‘net zo lang tot het klaar is’. Hij is
nu al drie jaar met zijn huis bezig. Het zal nog lang duren, want als
het huis af is, moet het nog ingericht worden, en alles is heel duur.
De huizen staan nog steeds op naam van de vader. Hun vader heeft
ze gezegd: ‘Pas wanneer ik doodga erven jullie’, doelend op zijn
voornemen Orhan en Selma niet eerder in het bezit te laten komen
van de huizen waar zij zelf zo veel in investeren. Op deze wijze
denkt hij zijn kinderen aan zich te binden. In Nederland woont
Orhan, die nu een jaar getrouwd is, bij zijn ouders. Van zijn vader
mag hij apart gaan wonen. Maar dat is economisch niet goed haalbaar,
gezien de kosten die Orhan heeft aan zijn huis in Turkije. Ook
draagt hij natuurlijk bij aan het huishouden. ‘Want ik woon thuis bij
mijn ouders, ik eet nog van hen, ik gebruik hun douche... het kan
toch niet dat ik niets geef? Dat kost allemaal geld.’ Orhan houdt van
zijn salaris nauwelijks wat over voor extra uitgaven voor hem en
zijn vrouw. Het steekt hem bijzonder dat hij, als enige in zijn kennissenkring,
nog geen rijbewijs heeft of een auto. Maar rijlessen kan
hij niet betalen. ‘Mijn vader geeft me altijd advies. Hij zegt: maak
eerst je huis maar af.’ Orhan blijft voorlopig in Nederland, en zal
natuurlijk voor zijn ouders zorgen als zijn vader gepensioneerd is en
zijn ouders pendelen tussen Turkije en Nederland. Later gaat hij ook
naar Turkije, hij weet alleen nu nog niet of dat op zijn dertigste of
zijn veertigste zal zijn. ‘Wanneer ik met de vut ga, vroeg uittreden, of je
bent ziek... kan toch? Dat je ziek bent en zegt: wat doe ik hier eigenlijk in
Nederland. Dat zeggen de mensen. Van ik ga liever naar m’n eigen land.
M’n eigen huis. Gaat m’n inkomen ook omhoog... ik heb daar winkels...’
57