HET VERLOREN PARADIJS - Maatschappijwetenschappen

Sj. Groenman et al. - Ommen
Sj. Groenman en H. Schreiner
Ommen
Den Haag : Ministerie van landbouw, visserij en voedselvoorziening ;
Staatsdrukkerij en Uitgeverijbedrijf, 1949. - (Sociografieën van
plattelandsgemeenten ; VI)
p. 82-83, p. 97-98
7. Ommen
De opvoeding der kinderen
Met de opvoeding der kinderen is het over het algemeen treurig gesteld. Er
komt weinig van terecht. De aard van het boerenbedrijf brengt met zich mede,
dat de oudere gezinsleden en ook de moeder de gehele dag druk bezig
zijn. De opvoeding schiet er dus bij in. Hierbij is vooral de gewoonte van het
introuwen van nadelige invloed. Er zijn dan vaak meerdere personen, die het
kind naar hun eigen methoden trachten te beïnvloeden. Dat deze methoden
niet altijd parallel lopen, behoeft niet te worden betoogd. Door haar centrale
positie en door het feit, dat zij er meer gelegenheid voor heeft, komt de
hoofdzaak van de opvoeding neer op de inwonende grootmoeder. Dit impliceert,
dat het kind nu niet bepaald geregeerd wordt volgens modernpaedagogische
ideeën en begrippen. Het kind intussen is ook niet dom en
ziet dikwijls kans de verschillende partijen tegen elkaar uit te spelen, zodat
dit weer aanleiding geeft tot onenigheid. Dat grootmoeder uiteindelijk zegeviert
is begrijpelijk, want zij is het die de kinderen het meest verwent door
b.v. met een zuurtje of een klontje suiker voor de dag te komen.
Van een doelbewuste, strakke leiding is dus geen sprake. Het straffen bepaalt
zich uitsluitend tot lichaamsstraf. Het kind schreeuwt, dat horen en zien vergaat
en zoekt troost bij één der andere partijen. In vele gevallen is de opvoeding
negatief, in die zin dus, dat het kind wordt verboden en geremd door
allerlei plaatselijke taboes en tradities.
Alleen aan godsdienstige vorming wordt wel iets meer tijd besteed. Zo moet
het kind steeds de laatste woorden herhalen als grootvader uit de Bijbel heeft
gelezen en moet het een aantal psalmen uit zijn hoofd leren. Hierbij blijft het
meestal, zodat men niet de indruk krijgt, dat de godsdienst erg diep beleefd
wordt.
42