HET VERLOREN PARADIJS - Maatschappijwetenschappen

Leida Schuringa
Culturen als buren
Utrecht : Jan van Arkel, 1989
p. 92-95
5. Culturen als Buren
Leida Schuringa - Culturen als buren
Contacten tussen Nederlanders en migranten
De sociale relaties bleven lange tijd beperkt tot de eigen nationaliteit. In de begintijd
had dat veel te maken met de pensions. Een Turkse man:
Een Nederlandse vrouw zal zich weinig thuis voelen als ze op visite
gaat bij een pension. Maar als je nou een gezin hebt, gaat ’t makkelijker.
Dat bleek ook wel. In de begintijd woonde een Turks gezin in de straat waarmee
wel contact was. De vrouw heeft daardoor Nederlands geleerd, dat ze, nu
ze in een flat woont, weer grotendeels is verleerd. Veel Nederlandse vrouwen,
die daar wonen, werken en ze komen elkaar veel minder tegen. En een andere
Turkse man vertelde:
In die tijd waren we maar met drie buitenlandse families. Het was in
de straat alsof we één grote familie waren. Toen mijn vrouw voor de
geboorte van mijn dochter niet in orde was, kwamen de Nederlandse
vrouwen gewoon binnen. Ze namen het wasgoed mee, wasten alles,
ook de gordijnen en ze hingen die weer op, zonder wat te vragen. Ze
deden van alles thuis, alsof het hun eigen huis was.
Het leggen van contacten liep vrij gemakkelijk toen er nog slechts enkele migrantengezinnen
waren. Maar toen in een paar jaar tijds veel Turkse en Marokkaanse
gezinnen in de straat kwamen wonen, liep die relatie met de Nederlanders
niet meer zo gemakkelijk. Deze relatie bleef overigens vooral beperkt
tot burenhulpcontacten waarbij de buitenlanders de hulp van Nederlanders inriepen:
Als een Turkse vrouw in verwachting is, en ze wil niet alleen naar de
dokter, dan ga ik met haar mee. Als ik iemand voor ze moet bellen,
31