HET VERLOREN PARADIJS - Maatschappijwetenschappen

Hans van der Loo et al. - Buurt in balans
Dikwijls waren de ruzies slechts kortstondig van aard en werden zij - soms
met tussenkomst van andere buurtgenoten - snel opgelost. Over het algemeen
regelde men zijn eigen zaakjes. Ook wanneer de zaken duidelijk uit de
hand waren gelopen, riep men nimmer de hulp van de autoriteiten in:
30
Een keer midden in de winter toen hadden ze onze ruit kapot gegooid.
Mijn man had al een vermoeden wie het gedaan had en was
er al snel achter. ’t Was er een van een heel arm gezin in de Bankstraat
en die mensen hadden niks. Nou, toen hebben wij er een
nieuwe ruit in gezet en afgesproken dat ze iedere twee weken een
kwartje kwamen brengen, totdat het betaald was. Zo’n raam kostte
toen vier of vijf gulden, en tot het laatste kwartje: alles werd betaald.
Wij vatten het beeld van Oudwijk tot aan de jaren '60 als volgt samen: Oudwijk
werd in die periode voornamelijk bevolkt door geschoolde en ongeschoolde
arbeiders, lagere employés en kleine zelfstandigen. Het waren, in
de termen van Bourdieu, mensen die zowel over weinig economisch als over
weinig cultureel kapitaal beschikten. In de buurt bloeide een open, op de
buurt gerichte gezinscultuur zonder duidelijke overgangen tussen het huiselijk
leven en de straat. De scheiding tussen privé en openbaar was gering.
Toch gold deze openheid nooit voor de hele buurt en alle gezinnen, maar
altijd voor een bepaald deel. Ook in de traditionele volksbuurt bestonden
statusverschillen, waarbij de mensen die de ‘betere’ delen bewoonden zich
trachtten te distantiëren van de als minder goed bekend staande straten of
woonblokken. Het referentiekader van deze ‘betere’ buurtbewoners lag niet
zozeer in de buurt zélf, maar meer bij de gedragscodes en omgangsvormen
van de burgerij.
Al met al was Oudwijk, met alle ruzies, voor de meeste inwoners toch het
veilige nest waar de mensen elkaar kenden en waar men van elkaar op aan
kon. Het gedrag van de buurtbewoners was gekoppeld aan een aantal traditionele
regels en verplichtingen. De omgangsvormen in de buurt hadden het
karakter van vanzelfsprekendheid.